من به عنوان یک فرازمینی از همین تریبون اعلام براعت می کنم و عرض می نمایم کار همولایتی های ما نبوده !

متن اصلا رون نبود

دیس سوم به کصتانت ععععععصابت شد!

مگه مورچه خواری!؟
زبونت به زیر بغلت رسید!؟
اَجْلَقُ الجالِقین!

میگم کسی اینارو مجبور می‌کنه اینقدر لفظ قلم حرف بزنن😅😅😅

سلام و درود A.N.J ❤️

بهت تبریک میگم. همه چیز رو از سیر تا پیاز «نشون دادی» و کم چیز رو «گفتی». به معنایی اصل Show,Don’'t Tell رو به نسبت خوب رعایت کردی، و راستش تعجب کردم همچین شیوه نوشتاری رو اینجا دیدم. اگر دوست داشتنی بعضی از داستان های کوتاه ریموند کارور رو بخون و با متن های ادگار آلن پو مقایسه کن بخصوص داستان The Tell Tale Heart آقای پو که فارسی و ترجمش هم هست، ببین چه چیز هایی رو نشون میده و چه چیز هایی رو میگه. فقط یک نکته به نظرم بهتر بود قسمت های جنسی و اروتیک رو نشون میدادی و قسمت های عادیه متن رو بیان می کردی. خیلی از حس هارو هم می تونستی نشون بدی مثلا بجای «بدنم از حرارت شهوت مى سوزد»، که احساس رو جیع زدی، باید یک مقداری این حس رو نشون میدادی.

نمی دونم هدفت چی هست، اما خب یک سری نکات رو بهت میگم برای نوشتن داستان های بهتر:

1. طبق تجربه خودم، خواننده های شهوانی برای اینکه اول یک داستان رو بخونن اسکرول رو پایین میکشن تا حجم داستان رو متوجه بشن؛ یعنی بر اساس تعداد کلمات نیست که زیاد یا کم بودن متن رو متوجه میشن بلکه بر اساس سایز هست، بخاطر همین با اینکه متنت خوانا تر میشه، اما اگر قصدت خونده شدن زیاد هست فاصله بین پاراگراف هارو کم کنی بهتر هست. هدف نهایی هم بر اساس تعداد لایک نگذار، هدفت باید این باشه که داستانت تو ذهن خواننده زندگی کنه و به حیاتش ادامه بده، شده یک نفر باشه مگرنه داستانت به سمت ادبیات زرد و عامیانه میره، میشه فیلم های شبکه جم تیوی که خیلی طرفدار داره و خیلیا نگاه می کنن، اما هفته بعد فراموش می کنن چی دیدن.
   2- پاراگراف اول داستانه باید کوتاه باشه و طوری باشه که خواننده رو در یک دام بندازه. که بقیه داستان رو بخونه. اگر هم میخوای دام پهن نکنی، حتما چند پاراگراف اول رو برای توصیف شخصیتی بکار ببر. مثلا اگر هدفت نوشتن یک داستان کوتاه هست با ژانر فانتزی یا علمی تخیلی، بنظرم می تونستی داستانت رو از آخر بنویسی. مثلا پاراگراف اول دیدن آدم فضایی باشه.
   3- استفاده از زمان حال بجای زمان افعال گذشته معرکه هست و دستش نزن.
   4- توصیف ظاهری کاراکتر اصلی، بیان اسم کاراکتر اصلی از واجبات الهیست و باید حتما رعایت شود بخصوص برای داستان های توصیفی که باید خواننده همه قسمت هارو تجسم کنه، مگه بخای صرفا یک ملودرام بنویسی، یعنی کلا توصیف یک شخص باشه. درباره ملودرام مطالعه کن.
   5- کوچک ترین واحد مستقل یک داستان یک صحنه هست که شامل دیالوگ، توصیفات، توضیح روایتی و چندتا چیز دیگه هست. مجموعه ای از صحنه ها یک chapter یا فصل رو تشکیل میده. بنظرم استفاده از عبارت فصل اول صحیح نیست، باید بجاش می نوشتی قسمت اول .
   6- فانتزی و علمی تخیلی خیلی سخته، چون طراحی setting داستان واقعا سخته. مثلا هری پاتر یا ارباب حلقه هارو ببین که خودشون یک دنیا و قوانین خودشون رو دارند، اگرم موضوعت Alien Abduction هست می تونی چندتا فیلم یا داستان کوتاه رو بخونی و ازشون تقلید کنی. بعد الان باید به خواننده کم کم بگی که چطوری یک موجود فضایی اصلا به زمین اومده، چرا اصلا به این فرد گی علاقه منده؟

پیشنهاد می کنم قسمت دوم رو با احساس درد کاراکتر اصلی داستان (سردرد و سر گیجه)، بیان اسم کاراکتر اصلی داستان توسط آدم فضایی، موضوع کنجکاوی همجنسگرایی از دید آدم فضایی بری جلو.

می تونی فیلم K-PAX رو ببینی و از چندتا دیالوگ هاش الهام بگیری، البته موضوعش کلا فرق داره.

و خواهش نهایی، لطفا سکس بین موجود فضایی و آدم رو ننویس.

آرزو موفقیت، artemis25 👋 🌹

راستی یک نکته دیگه هم اضاف کنم، وقتی همه چیز رو نشون بدی باعث میشه خواننده عام رو کلا از دست بدی. می تونی از این تکنیک استفاده کنی، که البته اگر خاص نویس هستی بحثی نیست، تکنیک اینه:

بگو؛ نشون بده، نشون بده، نشون بده.

مثلا :

آدم فضایی رو دیدم و ترسیدم ( گفتن احساس)؛ دستام لرزید( نشون دادی)، دندون هام بهم می خورد ( نشون دادی) و ضربان قلبم بالا رفت (نشون دادی)

زیربغل😑😑😑سال گاو شده گویا

امیدوارم این داستان تخیلی به قسمت بعدی نرسه.
کمی داشتم به داستان های شهوانی امیدوار میشدم.
اخه چرا این چرت و پرت ها رو تائید میکنید!!!

نا امید کننده است داستانت.
ولی تخیل خوبی داری
اما به عنوان کسی که ۱۱ ساله دارم نویسندگی در ژانر های مختلف انجام میدم، داستانت واقعا حس بد و منزجر کننده ای به خواننده میده.
داستانت نه اروتیکه و نه ادبی.
صرفا از روی حشریت و شهوتی بودن و فتیش و علاقه به آدم فضایی ها نوشتیش.

وقت آدم با داستانت تلف میشه.

خیلی بد بود 😕 😎