ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﻻﻥ ﻧﺒﻮﺩ . ﺗﻮﯼ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭﻧﻢ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﺍﯾﯽ ﮔﺎﻭ ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺍﺯﺵ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﭼﻮﻥ ﺣﺘﯽ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩ .
ﺯﻣﻮﻧﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺍﮔﻪ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻠﯽ ﻣﻨﺘﺶ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ، ﺳﺮ ﺭﺍﺵ ﻭﺍﯼ ﻣﯿﺴﺘﺎﺩ، ﻧﺎﻣﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ، ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ، ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﺭﺗﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﮕﯽ ﯾﺎﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﭙﺮﯼ ﺗﻮ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ، ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﯼ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﺩﺍﺷﺖ، ﺭﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻮﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ . ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ، ﮐﻼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺧﻂ ﻧﺎﻣﺮﯾﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﻮﻥ ﺑﻮﺩ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻫﻢ ﮐﻼﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﺭ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﻣﻨﻢ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ . ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺍﺻﻐﺮ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ، ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪ، ﺗﻨﻢ ﺭﻭ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎﻫﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ، ﺁﺭﻩ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﻢ . ﺍﺻﻐﺮ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﺎ ﻣﺰﺧﺮﻑ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪ . ﻣﻠﻐﻤﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﯿﺠﯽ ﻭ ﺩﺳﺖ ﭘﺎﭼﮕﯽ ﻭ ﺩﺳﺖ ﭘﺎﭼﻠﻔﺘﮕﯽ . ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺗﻮﺵ ﻧﺒﻮﺩ . ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ . ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﻭﻣﻤﻮﻥ ﻧﺒﻮﺩ . ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﻧﯽ ﺟﻔﺖ ﺑﺸﻪ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ، ﻣﺜﻞ ﮐﻠﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﻗﻔﻞ ﻧﻤﯽ ﭼﺮﺧﻪ … ﺣﺎﻻ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﻠﯿﺪ، ﮐﻠﯿﺪ ﺩﺭ ﮔﻨﺞ ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭﯼ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﻨﻪ … ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻤﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ … ﭼﻔﺖ ﻭ ﺟﻮﺭ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ . ﻣﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺍﻭﻥ ﺯﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﻧﭽﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺩﻭ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﻧﻦ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ .
ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ، ﺗﻬﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺣﺲ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﻻﺑﺪ ﺣﺲ ﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺘﯽ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪ . ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﺵ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ . ﺗﺎﺯﻩ ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ؟ ﻣﻦ ﻧﻪ ﻓﺎﻧﺘﺰﯼ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺗﻦ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ … ﮐﻢ ﮐﻢ ﺣﺘﯽ ﺷﮏ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺵ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻨﻪ، ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯾﻦ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺯﻧﻬﺎ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺭﯾﻦ … ﻭ ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺖ .
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ، ﺳﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻪ … ﻣﺎ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ، ﺑﻪ ﺟﺎﺵ ﺷﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩ، ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺩﺭﺩ، ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ . ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﺵ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺍﮔﻪ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻭﻥ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺷﮑﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ . ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﮐﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ، ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺨﻮﻧﯽ، ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﭘﻮﺳﺘﺖ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ …
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻩ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺑﯿﻦ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻄﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻢ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﺴﻤﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﺪ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﯿﺰﻡ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ - ﻻ ﺍﻗﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ - ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻢ ﻭ ﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻡ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻟﻄﯿﻒ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺍﺻﻐﺮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻼﻕ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺍﺭﮔﺎﺳﻢ ﺗﻮﯼ ﺑﻐﻞ ﻣﺮﺩﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻧﺒﻮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺭﯼ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﯼ ﺍﻃﺎﻕ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﭘﺎﺭﺱ، ﮐﻒ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻭﯼ ﺷﻤﺪ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﺻﺎﺑﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﻮﯼ ﺑﻐﻞ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎﺵ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ “ ﺯﻥ ” ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻡ ﺑﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﻓﻬﻤﯿﺪ؛ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ .
ﻧﻮﺷﺘﻪ : ﺗﻨﻬﺎ
اونایی که نفهمیدن من توضیح میدم براشون
ایشون سیزده سال با شوهرش نفهمیدن که جای کیر تو کسه یعنی خیلی گشتن ولی جاشو پیدا نکردن خلاصه ارضا نمیشدن بعدش طلاق گرفتن زنه هم رفته به یه مرده صابون فروش داده از خوشحالی گریه کرده تمام
داستان تلخی بود…خوشحالم که بالاخره تجربش کردین …اولین لایک ?
اما آخه ۱۳ سال؟…
برای کسایی که دست به کیر وارد سایت شدن تا جق بزنن،درک این داستان ممکن نیست.
واقعا جای تاسف داره که ۱۳ سال از بهترین سال های زندگی یک زن به این صورت بگذره… :(
درک این داستان برای نسل جدید و امروزی غیرممکنه… برای همین این بالا کسشعر گفتن تو کامنتها و فحش دادن… ولی شما هم باز وضعت خوب بوده و قبل از اینکه به گا بری در اثر پیشرفت و اینترنت و آگاهی به خودت اومدی و خودتو نجات دادی… گرچه با روش کارت موافق نیستم و طلاق و جنده دوزاری روی زمین صابون پز خونه دادن و…ولی خب؛ نسل قبل از تو وضعش دیگه از تو هم بدتر بود… نسل پدر مادرهای ما مثلا… مادر خود من با چهل سال سابقه ازدواج فکر نکنم حتی یکبار هم ارگاسم شده باشه… درنهایت هم جنده شدنت رو بهت تبریک میگم…(با شرط فیک نبودن این داستان البته)
به نظر من تاثیر گذار بود و دردناک…تو فرهنگ ما دختر و پسرا نمیتونن درک درستی از هم پیدا کنن و با چشم و گوش بسته وارد زندگی مشترک میسن و بعد تازه میفهمن به هم نمیخوردن!!!حتی همین حالا هم که مثلا خیلی آزادتر شدیم بازم این مشکلا هست!!!مسایل جنسی به شدت میتونه تو روابط تاثیر گذار باشه و غیر قابل چشمپوشیه
مُهر تایید دیگری بر سوژه کتاب :مردان مریخی ، زنان ونوسی .
اين تجربه ها رو ماهم درك كرديم.اونموقع كه مادبيرستاني بوديم توي هركلاس فوقش يكي يا دوتا دوست دختر داشتن يا به اصطلاح دخترباز بودن.بقيه هم يا خنثي بودن يا مث ما دنبال كردن يه بچه خوشكل ميرفتيم.پسر بيچاره هم بايد به چندين نفر سرويس ميداد.دوره خوبي نبود.
خب حالا غصه ي ديروزو نخور ، پيش به سوي ارگاسم هاي پي در پي
علت بیشتر طلاقا همینه. ریشه یابی که بشه میرسه به همین موضوع
خیلی زیبا و آموزنده.اما خیییلی لفتش دادی بابا ۱۳ سال ی عمره
احساسی عجیب داشت داستانت…واقعا خیلی از بی تجربگی ها و چشم و گوش بستگی ها هست که کار رو یا به طلاق یا خیانت می کشونه
بیشتر ب کسشر شبیه بود تا داشتان سکسی ، کییرم تو مغزت