سمفونی صداها (گوش کن... می شنوی؟؟)

1399/12/14

لذت بخش ترین قسمتش، زمانی بود که لب پایینش رو بین دندون هام میگذاشتم و آروم گاز میگرفتم.
پیچ و تاب خفیفی که به بدنش میداد و آهی که از ته دل میکشید، من رو بیشتر به این کار ترغیب میکرد.
مثل یک تیکه گوشت که هیچ کنترلی روی حرکاتش نداشت خودش رو کاملا به من سپرده بود.
و من این حس برتری رو کاملا دوست داشتم. چشماش رو بسته بود و لذت کل وجودش رو مال خود کرده بود.
دست های من حریصانه و بی مهابا اندام ظریف و نرمش رو می کاوید.
برجستگی سینه هاش رو توی مشتم گرفتم و زبونم رو، روی نوک صورتی رنگ و سفت شده ی سینه ش بازی دادم.
ریز خندید و شاید قلقلکی بودنش باعث لرزش خفیف بدنش میشد.
سرم رو بالا آوردم و لبام رو روی گردنش گذاشتم.
دستم رو به باسنش رسوندم و باسنش رو توی مشتم چلوندم.
با هر در کونی که بهش میزدم، صدای سیلی هام تو کل فضای اتاق میپیچید. با هر ضربه سکوت در هم می شکست و نرمی باسنش بود که چندثانیه بعد از هر ضربه لرزشش رو حس می کردم.
دستش رو از روی سینه ام پایین کشید.
آروم و با طمانینه، وقتی که گرمای دستش رو روی عضله ی آلتم حس کردم گرمای لذت بخشی رو کل وجودم حس کرد.
حالا اون بدن خوش تراش، که انگار یکی از شاهکارهای میکل آنژ بود، پر از شهوت من رو به خودش دعوت میکرد.
دستام رو دور کمرش حلقه کردم و تو یک حرکت ناگهانی چرخیدم و روش خیمه زدم.
زانو هام رو دو طرف عضلات رانش روی ملحفه ی تخت، مثل میخی که تو تن چوب فرو میره، فرو بردم.
دستم رو روی شکمش می کشیدم و گاهی با ضربه زدن به نوک سینه هاش حرکت بدنم رو ریتمیک و موزون وسط پاهاش تنظیم میکردم.
دستم رو پایین آوردم و لمبرای کونش رو از پشت گرفتم و با حرکت دادن دستام در جهت های مخالف پاهاش رو باز کردم.
میتونستم حشری بودنش رو از عضلات صورتش که منقبض شده بود ببینم.
روی کُسش دست کشیدم، نفس عمیقی کشید. روش سیلی زدم و از ته دل آهی کشید که باعث شد شهوت چنان بهم غلبه کنه که سر آلتم رو سُر بدم داخل کُسش.
گرمای دیوانه کننده ی واژنش، سر آلتم رو به بازی گرفته بود.
شدت ضربان قلبمون به حدی بالا بود که صدای تپیدنشون رو می شنیدم.
دستاش رو توی دستام فشردم و وحشیانه توی کُسش تلمبه زدم.
کُسش ترشح زیادی داشت و این کمک میکرد با سرعت و شدت بیشتری کیرم رو داخلش عقب و جلو کنم.
درست زمانی که تک تک سلول هام درگیر بیشترین لذت شده بودن، لحظه ای که صدای آه و ناله ی جفتمون مثل سمفونی موتسارت کل اتاق رو پر کرده بود، صدای گوشخراش زنگ موبایلم کل اون حس خوب رو در عرض چندثانیه به باد داد.
اعصابم خورد شده بود و به زمین و زمان و شانس گندم لعنت فرستادم.
صدای زنگ لحظه ای قطع نمیشد و با بی میلی و اعصابی خورد شده مجبور شدم از روش کنار بیام و دراز کش روی تخت دستم رو به شلوارم رسوندم و موبایل رو از جیبم درآوردم.
با دیدن اسم مژگان روی صفحه ی گوشی پوفی کشیدم.
انگشت اشاره ام رو روی لبم گذاشتم با نشون داد هیس به رویا گفتم که حرکتی نکنه.
تماس رو وصل کردم، صدای مضطرب و ترسیده ی مژگان از پشت خط، در حالی که کلمات رو بریده بریده و نامنظم تلفظ میکرد. داشت بهم التماس میکرد که هرجایی هستم سریع برگردم خونه.
_اا للو، الو حح ممید، الو حمید تتورو خددا هررجایی هستی ززود ببیا خوونه. من من میترسم، ببازم بازم اون صداهای للعنتی بازم…
متوجه حرف بعدیش نشدم چون تماس رو قطع کرد.
رویا صداش رو شنیده بود، روی تخت نشست و درحالی که سعی می کرد موهای پریشونش رو با دست مرتب کنه.
رو بهم نیشخندی زد، بلند شدم و لباش رو بین لبام گذاشتم و عمیق و با ولع لباش رو خوردم.
به طرف لباس هام که پایین تخت پخش و پلا شده بودن رفتم. پیرهنم رو برداشتم و با عجله درحالی که دستام می لرزید شروع به بستن دکمه هاش کردم. لرزشی که مطمئن بودم بخاطر اعصاب خوردی بود، اعصاب خوردی که باعثش این سکس نیمه کاره بود، نه چیز دیگه…
رویا در حالی که بی حال روی تخت افتاده بود، با صدای آرومش گفت: بهتره سریع تر بری و به زنت برسی، نکنه لولو بخورتش.
لبخندی زدم و دستم رو لای موهاش بردم و گفتم: بهت قول میدم دفعه ی بعد این سکس نیمه تموم رو کاملش کنیم…

اون شب سرمای عجیبی داشت، سرمایی که حتی باعث شده بود درهای ماشین یخ بزنن.
چند بار دستیگره ی در رو با تمام توان رو به بیرون کشیدم و در نهایت با صدای قیژ مانندی در ماشین باز شد.
پشت فرمون نشستم، اِنگار داخل ماشین سردتر از اون بیرون بود، به حدی سرد که نمیتونستم تا گرم شدن بخاری صبر کنم.
استارت زدم و به طرف خونه حرکت کردم…

کلید رو داخل قفل چرخوندم و آروم وارد خونه شدم، همه ی چراغ ها خاموش بود و تاریکی بهم اجازه نمیداد حتی چند سانتی متری جلوم رو ببینم. کورمال کورمال دستم رو روی دیوار به امید پیدا کردن کلید برق کشیدم، با لمس کلید و صدای تقه ای ضعیفی که حاصل پایین کشیدن شاسی بود بالاخره لامپ های خونه روشن شدن.
نفس راحتی کشیدم و دنبال مژگان گشتم.
وقتی نتونستم توی پذیرایی ببینمش به ناچار صداش زدم، چند بار آهسته و گاهی بلند اسمش رو صدا زدم ولی خبری ازش نبود. نه به اون ترس و صدای هراسونش پشت خط، نه به این آرامش و بی خبری اینجا.
به طرف اتاق خواب رفتم، کلید برق رو فشردم. مژگان پشت به من روی تخت انگار به خواب عمیقی فرو رفته بود. پس دلیل جواب ندادنش هم همین بود.
به طرفش قدم زدم و کنارش روی تخت نشستم.
به صورتش نگاه کردم، رنگ پوستش هنوز رگه هایی از سفیدی درش دیده می شد.
اِنگار حتی الانم ترس توی چهره ش باقیمونده بود.
گاهی توی خواب ازجاش میپرید و زمزمه میکرد، حتی خوابش هم با ترس آمیخته شده بود.
نفس عمیقی کشیدم، کنار پنجره ی اتاق خواب ایستادم و پرده ی نازک اون رو کنار زدم، به بیرون خیره شدم. خیابون خلوتی که تیرهای برق بهش روشنایی کم جونی داده بود.
میشد سوز و سرمای اون بیرون رو حس کرد. یه نخ سیگار از پاکت بیرون آوردم و با فشردن شاسی فندک اون شعله ی کم رمق رو به سیگاری که بین لب هام گذاشته بودم نزدیک کردم. صدایی که روشن شدن فندک ایجاد کرد با اینکه خیلی بلند نبود، ولی همینم برای بیدار شدن مژگان کافی بود.
باصدای گرفته و خسته ای که انگار از ته یک چاه بیرون میومد گفت:
_بالاخره اومدی؟!
به سمتش برگشتم و بهش نگاه کردم، میشد توی چهره ش امید و رهایی از ترس رو دید، ادامه داد:
-خیلی خوبه که هستی حمید، وقتی نیستی من میترسم، وقتی میای آروم میشم، وقتی نیستی اون صداهای لعنتی و مزاحم من رو میترسونن، دیوونم میکنن. هرچی که دنبالشون میگردم هیچی پیدا نمیکنم، ولی مطمئنم اون صداها از تو خونه میان.
درحالی که دود سیگار رو داخل فضای اتاق با یک بازدم بیرون فرستادم به طرفش قدم زدم، بالای سرش ایستادم و با تحکم رو بهش گفتم: هیچ صدایی وجود نداره مژگان، تو خیالاتی شدی…
_ولی…ولی من میشنومشون، حسشون میکنم.
فیلتر سیگار و روی زمین انداختم و گفتم: میشنوی؟؟ ببینم چیا میگن بهت؟!
_نمیدونم! نمیدونم حمید… بیشتر زمزمه های نامفهومه، گاهی خنده های شیطانی، گاهی صدای زجه و جیغ یک زن… گریه ی یه نوزاد… حمید من دیونه شدم؟؟
دستش رو گرفتم و بهش گفتم: باید بریم پیش یک مشاور. فکر میکنم بتونه کمکمون کنه…
لبخند تلخی روی لب هاش شکل گرفت و با غم آشکاری که سعی در پنهان کردنش داشت گفت: یعنی توهم فکر میکنی من دیونه شدم؟ بخدا نمیدونم چرا تا تو میای اون صداها قطع میشن؟! ولی… ولی من دروغ نمیگم باور کن.
بلند شدم و مثلا با حالت کلافه ای که بخاطرش مجبور شدم شیفت شبم رو ترک کنم اتاق رو ترک کردم… احساس میکنم، این رفتارهای مژگان تحمل بودنش رو برام غیر ممکن کرده.
سعی کردم به رویا فکر کنم، به زیبایی هاش. به اندام بی نهایت سکسی و سفیدش… به عاشقانه های بینمون…
شاید حتی آرزو کردم مژگانی وجود نداشت.
مژگانی که یک روزی زیبا بود، گرم و پرحرارت بود، یادمه اوائل ازدواجمون خیلی گرم مزاج بود، همیشه به خودش می رسید و براش مهم بود من چی میخوام… این مژگانی که روی اون تخت خواب مثل یک جنازه افتاده بود اصلا شبیه دختری نبود که چند سال پیش باهاش ازدواج کردم. این اواخر هم که به کلی عقلش رو از دست داده بود. توهم زده بود که از توی خونه صداهایی به گوشش میرسه… هه!! حتی فکر کردن بهش هم مسخره به نظر میومد.
توی اون سکوت مطلق صدای ویبره ی گوشیم، از جیب شلوارم حواسم رو از افکاری که درش غرق بودم پرت کرد.
با نگاه کردن به اسم رویا و پیامکی که برام فرستاده بود، بی اختیار لبخند محوی گوشه ی لبم نقش بست.
“عشقم، من بی صبرانه منتظرم که دوباره بغلت کنم، پس خیلی تنهام نذار”
اگه به خودم بود که دوست داشتم همون لحظه بال در بیارم، به سمت خونه ی نقلی که واسه رویا اجاره کرده بودم پرواز کنم و این عطش لعنتی داشتنش رو تموم کنم…

روز ها میگذشت و بیش از اینکه من دچار روزمرگی های بیخود و مزخرفم بشم، بودن رویا باعث میشد حتی با این روزمرگی ها هم زندگیم رو سر کنم. اکثر شب هایی که به بهانه ی شیفت بودن، وقتم رو کنار رویا سپری میکردم. مژگان مجبور بود توی خونه ای که براش حکم جهنم رو داشت با ترس هاش کنار بیاد.
حالا اون مدتی بود که جلساتی رو پیش یک روانشناس کاربلد میرفت و مشاوره میگرفت. باید اعتراف کنم که نه تنها حالش خوب نشد، بلکه روز به روز بدتر میشد، و روز به روز بیشتر آثار زجر رو در چهره اش میدیدم. گاهی بهم التماس میکرد که خونه رو عوض کنیم… شب ها تنهاش نگذارم و حتی یک مسافرت ببرمش شاید از اون فضا دور باشه.
ولی من هر بار به بهانه ی کار و مشغله های بیخودی یه جوری قانعش میکردم که این صداها توهمی بیش نیست و خودش رو درمان کنه.
این اواخر پیله کرده بود که بریم و به فکر کاشت بچه باشیم…
ما بچه دار نمیشدیم، هیچوقت هم دکتری نرفتیم که مشکلمون رو تشخیص بده… شاید هرکدوم میترسیدیم که اگر مشکل از خودمون باشه، چجوری باید باهاش کنار بیایم؟
اون روز، یا بهتره بگم اون شب، در حالی رویا روی پاهام نشسته بود و مشغول عشق بازی بودیم، موبایلم زنگ خورد…
خواستم جواب بدم که رویا مچ دستام رو سفت گرفت، و با ولع لبام رو طعمه ی لب های گرم و خوشمزه ش کرد.
چندبار دیگه گوشی زنگ خورد و هربار ما بی توجه چنان غرق در لذت بودیم که از جواب دادنش غافل میشدم. آخرین بار رویا با غیظ گوشیم رو برداشت و خاموشش کرد…
اون شب گرم و آتشین خیلی زود به صبح رسید…
با نور آفتاب که از لای پنجره ی اتاق داخل میتابید، چشم هام رو باز کردم، نگاهی به اطراف انداختم و جای خالی رویارو کنارم دیدم.
حس کرختی عجیبی داشتم، با بی حالی توی تخت خواب نشستم و خمیازه ی عمیقی کشیدم، مچ دستام رو مالش دادم و با قدم های خسته و لرزون به طرف پذیرایی رفتم.
رویا میز صبحونه رو با نهایت سلیقه تزئین کرده بود، با دیدن من خندید و گفت: صبح بخیر آقای خوش خواب! یه آبی به دست و صورتت بزن که صبحونه حاضره.
لبخندی از سر رضایت زدم و به طرف دستشویی رفتم.
شیر آب رو باز کردم دستام رو هربار پر از آب میکردم و بی هوا اون حجم کم آب داخل دستام رو روی صورتم میریختم.
توی آینه به خودم نگاهی انداختم.
چشمام پف کرده بود، اِنگار هنوز به بیداری عادت نکرده بودن…
با این فکر که قراره دوباره برم تو خونه ای که مژگان… این زن سرد و دیوانه توش منتظرمه، حالم بدجوری گرفته میشد.
خوردن صبحونه کنار زنی که دوستش داری باعث میشه فراموش کنی زندگی اون بیرون چقدر ممکنه بی رحم باشه.
فراموش میکنی که خودت چه حیوونی هستی؟ فراموش میکنی که زندگیت اونقدرام که به نظر میاد خوش و خرم نیست… و من عاشق این فراموش کردنای موقتی بودم.

وقتی از خونه ی رویا بیرون زدم، بارون نم نم شروع به باریدن کرده بود، این حس رو دوست داشتم.
یه جورایی حس سرزندگی و نشاط رو درم زنده میکرد.
به طرف ماشین حرکت کردم… چند متر اونطرف تر یه وانت زهوار در رفته در حالی یه بلندگوی قراضه روی باربندش بسته بود داشت حرکت میکرد… از داخل بلند گو صدای خشن و رو مخی مدام داشت داد میزد، هیچوقت درک نکردم چرا تا وقتی میشه به مغازه رفت و میوه های دست چین و تر و تازه ای خرید، یه نفر باید بیاد از اینا خرید کنه؟
به زندگی احمقانه ی اون دستفروش ها فکر کردم و بی اختیار سری تکون دادم و سوار ماشین شدم…
گوشیم رو که از دیشب خاموش بود، روشن کردم و بعد از اون مژگان چند مرتبه ی دیگه هم تماس گرفته بود با یک پیامک… پیامکی که من رو ترسوند…
" حمیدم،،،، سر و صداها زیاد شدن… خیلی بیشتر از شب های دیگه، از تمام گوشه و کنارهای این خونه میتونم صداهارو بشنوم… نمیتونم تحملشون کنم…"
خوندنش باعث شد پام رو روی پدال گاز فشار بدم و با سرعت به طرف خونه رانندگی کردم…
با دستپاچگی کلید رو داخل قفل چرخوندم و سریع در خونه رو باز کردم.
خونه ساکت بود و اثری هم از مژگان نبود.
چندبار صداش زدم،، ولی جوابی نمیداد. اتاق خوابمون رو گشتم نبود، روی کاناپه ی داخل پذیرایی تقریبا خودم رو ولو کردم.
هر لحظه ای که میگذشت، بیشتر استرس بهم غلبه میکرد.
هزار فکر مختلف از ذهنم گذشت و با فکری که یک آن، شاید در عرض چند صدم ثانیه از ذهنم گذشت بدنم یخ کرد…
به طرف حموم دویدم…
در از داخل قفل شده بود، با مشت چند ضربه به در کوبیدم و مژگان رو صدا زدم.
هیچ صدایی نمیومد، گوشم رو به در چسبوندم، صدای شُر شُر آب خیلی ضعیف به گوشم رسید.
دوباره محکم چند ضربه روی در زدم، ولی فایده ای نداشت.
با شکسته شدن در چوبی حمام، صدای گوشخراشی کل محیط خونه رو برداشت.
با دیدن صحنه ای که جلوی چشمام بود، سینه ام به خس خس کردن افتاده بود، دهنم به شدت خشک شده بود…
جسم بی جون مژگان کف حموم افتاده بود، در حالی که از مچ دستش خون جاری شده بود. خونی که سرامیک های سفید حموم رو قرمز کرده بود.
خودم رو بالای سرش رسوندم، سرش رو بین دست هام گرفتم، و محکم تکونش دادم، چندبار بلند اسمش رو صدا زدم و چند سیلی محکم توی صورتش زدم… ولی فایده ای نداشت و هیچ واکنشی نشون نمیداد. بدنش سرد شده بود…
نبضش رو چِک کردم، هیچ حرکتی نداشت، حتی یک تپش ضعیف.
اِنگار کار از کار گذشته بود، از حموم بیرون اومدم، عذاب وجدان داشت آزارم میداد، ولی برای عذاب وجدان داشتن دیر شده بود.
نفس عمیقی کشیدم و سعی کردم احساس گناه و تقصیری که قلبم رو احاطه کرده بود از خودم دور کنم.
خودم رو روی اولین مبلی که نزدیکم بود انداختم.
افکارم پریشون بود و هنوز شرایط رو درک نکرده بودم.
سعی کردم به خودم مسلط باشم، میدونستم قرار نیست که چیزی تغییر کنه و مژگان حالا دیگه کاملا خاموش شده بود.
نمیدونستم اون خودش رو از شر اون صداها که کابوسی برای بیداریش بودن خلاص کرده بود یا… یا از شر شوهر بی مسئولیت و کم توجهی مثل من.
هرچه که بود، مژگان دیگه امشب صدایی نمیشنید، دردی رو حس نمیکرد و کم توجهی های من رو تحمل نمیکرد.
-پووووف… مژگان! مژگان شاید تو امروز فقط راحت شدی، وگرنه زمانی مردی که از تنهایی، اون صداهای ترسناک رو میشنیدی، شاید زمانی مردی که ما باهم بودیم، ولی فرسنگ ها ازهم فاصله داشتیم.
سری تکون دادم و به در حموم خیره شدم.

چند روز بعد از خاکسپاری مژگان، همه چیز به حالت عادی داشت برمیگشت…

جلوی خونه ترمز کردم و چند دقیقه ی بعد رویا درحالی که حسابی به خودش رسیده بود در رو باز کرد و اومد و کنارم نشست.
بوسه ی کوچیکی به لباش زدم و حرکت کردیم.
حالا توی خونه ای بودیم که شاید به رویا بیشتر از مژگان میومد.
به محض ورودمون به خونه رویا چرخی داخل خونه زد، دستاش رو بالا آورد، چشماش رو بست و نفس عمیقی کشید.
لبخند میزد و انگار داشت پرواز میکرد.
رفتم و از پشت بغلش کردم دم گوشش زمزمه کردم:
_بالاخره تموم شد خانومی… این خونه حتما کدبانوی جدیدش رو دوست داره.
برگشت و با چشم های وحشیش بهم خیره شد… خندید و گفت: فکر کنم هنوز یکسری کارهارو باید انجام بدیم.
با کنجکاوی بهش خیره شدم و منتظر موندم حرفش رو کامل کنه.
درحالی که به طرف آشپزخونه قدم میزد و دیوار های و پنجره های خونه رو نگاه میکرد آروم گفت:
_باید این بلندگوهای کوچیکی که این گوشه ها جاساز کردیم رو جمع کنیم…

نوشته: lovely_grl


👍 31
👎 5
13901 👁️


     
برای نظر دادن وارد شوید یا ثبت نام کنید

795005
2021-03-04 01:06:54 +0330 +0330

قشنگ بود.البته قبلاً یه تله فیلم ایرانی که اسمش یادم نیست با همین مضمون دیدم که نقش مرد فیلم رو حمید رضا پگاه بازی میکرد

3 ❤️

795018
2021-03-04 01:43:15 +0330 +0330

نخونده،لایک❤

3 ❤️

795023
2021-03-04 01:47:45 +0330 +0330

وقتی جمله ی آخر رو خوندم ، یه لحظه احساس کردم زمان متوقف شد و نفس کشیدن یادم رفت ، دوباره برگشتم از اول خوندم ببینم درست میبینم؟🥴 پشماااام ، پشمااام ، بسیارررر پشم ریزون ! یعنی ها لعنت به دخترایی مثل رویا …
که زیاد هم هستن :/

5 ❤️

795026
2021-03-04 01:50:25 +0330 +0330

😍😍😍چ عجب لاولي گرل

3 ❤️

795028
2021-03-04 02:02:13 +0330 +0330

عالي نوشتي 👌🏾🌺
اخرش و خوندم گريم گرفت 😭

3 ❤️

795033
2021-03-04 02:08:35 +0330 +0330

لذت بردم 👌🏻👍🏻

3 ❤️

795036
2021-03-04 02:14:19 +0330 +0330

شیرین‌تر از خوانش داستان،
خوندن اسم lovely_grl پایین قصه بود…
قلمتون رو همیشه دوست داشتم و اینبار هم بسان قبل…

فضاسازی‌ها، اروتیک و تعلیق انتهای روایت عالی بود…
چند جمله‌ای به نظرم ناهمگون اومد، شاید من درک نکردم، مثل:
سعی کردم به خودم مسلط باشم، میدونستم قرار نیست که چیزی تغییر کنه و مژگان حالا دیگه کاملا خاموش شده بود.
چراکه، به نظر بعد از مرگ مژگان همه چیز تغییر می‌کنه…

امیدوارم، حضورتون پر رنگتر بشه…
راستی کوچولوتون در چه حاله؟؟ دیگه باید مامان و بابا گفتن رو شروع کرده باشه …😍👋

6 ❤️

795045
2021-03-04 02:40:01 +0330 +0330

بیشتر بنویس ایول لایک👍جقیا یاد بگیرید

2 ❤️

795047
2021-03-04 02:43:37 +0330 +0330

پوووووووووووف
انتهاش نابودم کرد؛ چه خواندنی ولی غم انگیز
لاولی خوشنویس ممنون ازت

3 ❤️

795071
2021-03-04 05:39:45 +0330 +0330

Eldorado5555
ندیده تو دهنت

1 ❤️

795090
2021-03-04 09:17:23 +0330 +0330

عه تو هنوز هستی؟

:)

نی نی چطوره؟

ارنی نیسدم :)

3 ❤️

795096
2021-03-04 09:58:32 +0330 +0330

چقدر تلخ و البته دو خط آخر وحشتنااااااک داغونم کرد
این داستان مصداق بارز همون جمله های قصار تکراریه که آدما کم کم تموم میشن آدما کم کم حذف میشن
و لعنت به تموم زندگی هایی که قراره رو این ویرانه ها بنا بشه

4 ❤️

795122
2021-03-04 13:42:11 +0330 +0330

واااای آوا جونم چقدرسکسی شروع شد و غیرمنتظره تموم شد هم ناراحت شدم 😞 هم عصبانی 😕 عاااااالی بود ❤️ 💋

2 ❤️

795151
2021-03-04 15:40:13 +0330 +0330

ذوق و شوق و قلم زیبای شما، این داستان رو هم مثل داستانای قبلیتون به شدت زیبا کرده بود…
دلیل این زیبایی هم توضیح دادن جزئیات هر لحظه از داستان به دقته که باعث میشه خواننده داستان رو به خوبی توی ذهنش تصور کنه و مجاب به خوندن داستان تا پایان بشه.
امیدوارم هر چه زودتر داستانای بعدیتونو ببینم و بخونم…
موفق باشید ❤️

2 ❤️

795161
2021-03-04 17:44:17 +0330 +0330

وای آخر داستان یه شوک خیلی بزرگ بود. 😑
اولش داستان خیلی جذبم نکرد. یعنی مدل نوشتار می‌تونست خیلی بهتر باشه ولی پایان ماجرا و در کل موضوع داستان خیلی خوب بود. تبریک میگم. 🌹❤
فقط یه چیزی رو متوجه نشدم. حمید از ماجرا بی‌خبر بود. و به محض ورود رویا بهش گفت صداها کار اون بوده. قطعا اینجوری از چشم حمید میوفته. حتی ممکنه طلاقش بده. میدونم قصدتون شُک دادن آخر داستان بود ولی اینکه رویا این مدلی اعتراف کنه همش زیر سر خودش بوده، واقعا حرکت بعید و غیر منطقی ایه؛ اونم از زن حیله گری مثل رویا!

2 ❤️

795193
2021-03-04 20:15:11 +0330 +0330

😒😒😒

1 ❤️

795195
2021-03-04 20:18:42 +0330 +0330

من مخالفِ رویا و حمید هستم…💔

1 ❤️

795215
2021-03-05 00:11:11 +0330 +0330

متاسفانه از اواسط داستان خیلی راحت میشد پایانش رو حدس زد.
غیبت طولانی داشتی اما داستانت به نسبت داستان‌های قبلی خیلی ضعیف تر بود و تقریبا چیز خاصی برای گفتن نداشت.
شخصیت ها اصلا پرداخته نشده بود و دلایل خیانت مشهود نبود.مژگان هیج فامیلی نداشت ؟ چرا اصلا به مرد داستان هیچی نمیگفت؟که شب کجاست چرا دیر میاد.
رفتارهای مژگان اصلا طبق قاعده و اصول معمولی یه زن نبود.چندتا دیالوگ محو و مرگ! و این از شما که چندین داستان نوشتی زیادی عجیب بود.انگار فقط با عجله خواستی چیزی رو بنویسی و منتشر کنی.
این داستان با خودکشی زن داستان به پایان رسید و جنایت مستقیمی هم انجام نشد.
شما که نویسنده‌ی قدیمی هستی باید نیم فاصله‌ها رو هم رعایت کنی 🙂
به امید کارهای بهتری ازت .
موفق باشی.

2 ❤️

795229
2021-03-05 00:51:58 +0330 +0330

از تک تک دوستایی که زیر داستان با کامتت هاشون بهم امگیزه دادن سپاسگزارم 🌹
اما لازمه که چند نکته رو راجع به داستان توضیح بدم.
۱ زمانی که شخصیت مرد داستان به بهانه شیفت شب بودنش شب ها خونه نمیره، طبیعتا پرسیدن اینکه شبا کجاست؟ توسط مژگان امری غیر طبیعیه، چون حمید مثل خیلی دیگه از مردها شب ها شیفت کار میکرده و خب منطقی نیست مژگان سین جیمش کنه.
۲ در مورد اینکه مژگان فامیلی داشته یا نه؟ این امر حتی اگر به فامیل های مژگان هم در داستان اشاره ای میشد امری عبث بود و اشاره نشدن به این موضوع هم هیچ خللی در روند داستان ایجاد نمیکنه، شاید حتی اگر به این قضیه اشاره ای هم میشد بیشتر جز موارد حاشیه ای و عبث داستان میشد، چون درونمایه ی داستان و محوریتش بر اساس فک و فامیل مژگان نوشته نشده.
۳ دلیل خیانت حمید تلویحا در داستان اشاره شده بود، اونجایی که حمید میگفت: مژگان هیچ شباهتی به اون دختر گرم و عاشقی که اوائل باهاش ازدواج کرده نداشته… و چندجای دیگه هم دلایل حمید برای این خیانت به صورت تلویحی بهش اشاره شده.
۴ تمامی سه کاراکتر داستان به طور کافی بهشون پرداخته شده. مژگان چنان که از خصوصیاتش برمیاد شخصی افسرده هستش و از ویژگی های انسان های افسرده، کم حرفی و گوشه گیری هست و برعکس احساس میکنم اگر دیالوگ های مژگان بیشتر بود، این یک مشکل اساسی در داستان میشد، پس همین دیالوگ های مژگان در توجیه شخصیت منزوی و افسردش هست.
۵ اگر مخاطبی از اواسط داستان تمامی انتهای اون رو حدس زده، بهش تبریک میگم اون دیگه یک انسان باهوش نیست بلکه یک پیشگو هستش.
۶ اون‌چیزی که سعی میکنم در نوشتن‌مد نظر قرار بدم، باور پذیری و عامه پسندی داستان هستش.
بازم ازتون ممنونم

🌹

4 ❤️

795232
2021-03-05 00:55:47 +0330 +0330

کامتت: کامنت
امگیزه: انگیزه
سخته هم بچه رو بغل بگیری هم تایپ کنی شرمنده:)

2 ❤️

795244
2021-03-05 01:24:26 +0330 +0330

تماس رو وصل کردم، صدای مضطرب و ترسیده ی مژگان از پشت خط، در حالی که کلمات رو بریده بریده و نامنظم تلفظ میکرد. داشت بهم التماس میکرد که هرجایی هستم سریع برگردم خونه.
۱. اگر زن داستان می‌دونست شوهرش سرکاره این تماس بشدت بی‌معنیه چون طبیعتا مردی که سرکار باشه و شیفت شب نمیتونه کارشو رها کنه اونم هر شب و هر شب
۲. زنی که می‌ترسه و شوهرش هم خونه نیست در زندگی واقعی به خانواده پدریش رو میاره و پیش اونا میره .
داستان‌ باید چفت و بست محکم داشته باشه و باور پذیر باشه اگر قراره مورد توجه قرار بگیره.
اینکه نیازی به گفتنش ندیدین دلیل نمیشه سوال برای خواننده ایجاد نشه چون بدیهی ترین راه برای یه آدمی که میترسه چنگ زدن به هر چیزیه که برای لحظاتی اونو از ترسی که گرفتارشه دور کنه. وقتی شوهرش خونه نیست طبیعی ترین کار تماس با خانواده و دوسته نه تحمل ترس و بدتر از اون خودکشی و این اصلا باور پذیر و منطقی نیست.
۳. اینکه دختری گرم و پر شور باشه و یهو آدمی سرد و افسرده بشه چه دلیلی میتونه داشته باشه ؟ حتما دلیلی داشته و من هیچ جای داستان ندیدم.
داستان ها یا رئال هستن و ریشه در واقعیت زندگی ما دارند، پس باید سیر حوادث منطقی و اصولی و با دلیل بیان بشن یا مستقیم یا تلویحی
یا سورئال و تخیلی هستن مثل حمله موجودات فضایی که نیازی به دلایل منطقی برای حمله فرازمینی‌ها نیست پس خواننده به دنبال چرا ها و باید‌ها نیست .
اما وقتی شما داستانی رو برگرفته از زندگی واقعی شروع کردی، بدیهی ترین قاعده شناسوندن کاراکتر ها به خوانندس، تا جایی که بعد از پایان داستان خواننده رو راضی نگهداری و سوالی غیر منطقی در ذهنش ایجاد نشه.
زن داستان بی دلیل افسرده و سرد میشه و مرد داستان راحت ترین راه یعنی خیانت رو انتخاب میکنه.
آخر داستان مشخص میشه دوست دختر حمیدتوی خونش میکروفن کار گذاشته(به اینم کار نداریم چطور توی خونه رفته در حالی که مژگان افسرده و گوشه گیر همیشه خونه بوده، طبق تعاریف خودت از مژگان که حتی وقتی می ترسید باز خونه رو رها نمیکرد)‌
و در احمقانه‌ترین حرکت بعد از کامیابی و موفقیت و بیرون کردن حریف خیلی راحت اعتراف میکنه که به طور غیر مستقیم زن رو کشته و در محتمل ترین حرکت مرد داستان رو از دست خواهد داد، چون بالاخره زن حمید بوده.
جدای از این مسئله زندگی با کسی که میتونه قاتل باشه قطعا از لحاظ عقلی امکان نداره .
۴. من پیشگو نیستم عزیزم داستان قابل حدس بود.

۵.امیدوارم داستان های بعدی باور پذیر تر باشه چون این یکی برای من، بعنوان مخاطب علامت سوال های زیادی رو بجا گذاشت.
به امید کارهای بهتری ازتون
موفق باشید.

0 ❤️

795245
2021-03-05 01:25:53 +0330 +0330

سپیده خانم شما که قدیمی تری چرا خودت نیم فاصله و فاصله بعد علائم نگارشی رو رعایت نمیکنی؟ 😂 😂
یه سوزن به خود یه جوالدوز به دیگران 😎

1 ❤️

795250
2021-03-05 01:33:29 +0330 +0330

Nima.zare6
توی کامنت قبلی من نیم‌فاصله رعایت شده بود. اما در داستان هیچ‌کدوم از نیم‌فاصله‌ها رعایت نشده. یاد‌آوری کردم برای داستان‌های بعدی ایشون. مشکلیه از نظر شما ؟ اینکه نکات منفی رو یادآور بشی که داستانی بی نقص باشه؟ کاری که برای داستان‌نویس‌های جشنواره هم انجام می‌دیم.
در‌ثانی شما کامنت رو با داستان مقایسه میکنی ؟‌عجب قیاس مع‌الفارقی بود خخخخ

0 ❤️

795252
2021-03-05 01:36:08 +0330 +0330

خدایااااا.
مطمئنا انسان زمانی که بترسه، واکنش های اون هم غیر منطقی میشه. اینکه مژگان با عجله به حمید زنگ زده نشون از ترس زیادش داشته. و این هیچ ربطی به این نداره که شوهرش شیفت باشه یا نباشه. خود من گاهی که خیلی میترسم با اینکه میدونم همسرم مشغول کار هست بهش زنگ میزنم و میگم هرجایی هست خودش رو برسونه.
اینکه مژگان چرا افسرده شده و بیان دلیلش با احترام بازم برمیگرده به موارد حاشیه ای داستان. من هرگز از خط داستانی عدول نمیکنم. و ضمنا اگر جمله ی آخر رو درست بخونید متوجه میشید که رویا از فعل جمع استفاده کرده " جاساز کردیم" یعنی با همکاری خود حمید این اتفاق افتاده.
یه زن افسرده چون افسردس باید بست بشینه خونه ی باباش؟ همون باباش شوهرشو دار نمیزنه که زنشو ول کرده.
موارد بعدی هم فکر کنم نیازی به پاسخ نداشته باشن.

نقدهای سازنده باعث میشه تو فکر فرو برم. همونقدر که نقد های بی اساس رو باید از کنارشون گذشت.
البته هنوزم معتقدم تو از بهترینایی سپیده جان.

3 ❤️

795255
2021-03-05 01:41:27 +0330 +0330

سپیده ۵۸
لطفا هردو کامنت خودتو بخون. نیم فاصله که هیچ حتی نقطه گذاشتن آخر جملاتم بعضا فراموش کردین. 😂 😂
ایراد گرفتن که عیب نیست. ولی به قول معروف یه معتاد به سیگار کشیدن بقیه گیر نمیده. 😎
نکنه جشنواره هم همینجوری داوری میکنید؟ 😛 😂

1 ❤️

795262
2021-03-05 01:56:53 +0330 +0330

وسط ها داستان قابل حدس بود داستان به سمت خودکشی میره
ولی جمله اخر برام سوپرایز بود
ولی بهتر نبود جاساز کردم استفاده میکردی؟
در کل خوب بود ولی انتظارات ازت بالاست چون هر نویسنده ای با داستان ها که نوشته مقایسه میشه این داستانت نسبت به بقیه داستان ها که داشتی یک کار معمولی حساب میشد.
لایک 22تقدیم بهت

2 ❤️

795516
2021-03-06 08:05:26 +0330 +0330

کوس سعر چرندیات نوشته یه آدم روانپریش

0 ❤️

795542
2021-03-06 11:56:51 +0330 +0330

کل داستان رو دوست داشتم بجز جمله اخرش(_باید این بلندگوهای کوچیکی که این گوشه ها جاساز کردیم رو جمع کنیم…)
چون این جمله باعث میشه پارادوکس بین این جمله و عذاب وجدانی که برای حمید بعد مرگ مژگان ایجاد بشه
دوما هم اینکه خیلی از مردها و زنها خیانت میکنن(خاک تو سرشون) ولی هیشکی همسرشو بخاطر خیانتکاریش نمیکشه فوووقش از همسرش طلاق میگیره یا اینکه مسعله رو با زن اولش در میون میزاره و زن اولشو راضی میکنه که زن دیگه ای هم داشته باشه، واس همین داستان یکم از واقعیت دور بود چون خیلی حرکت مضخرفیه که طرف به خاطر اینکه میخواد با یکی دیگه بخوابه تو خونه بلندگو بزاره که زنش دیونه بشه و بمیره
ولی درکل بیان احساسات داستان و روح داستان زنده و پویا بود و لیاقت لایک رو داشت
ممنون،مرسی ❤️

1 ❤️

795545
2021-03-06 12:30:20 +0330 +0330

خودم غلط املایی داشتم تو نظر دادنم 😂 😂 🌹
(مزخرف نه مضخرف)

1 ❤️

826667
2021-08-17 11:56:39 +0430 +0430

پس از ارزوی سلامتی وموفقیت
به احتمال قریب به یقین ، داستانی که الان خوندم ،
اولین تجربه من از هنر داستان نویسی شما باید باشه
امیدوارم ، در ارشیو سایت داستانهای دیگه ای از شما موجود و در دسترس باشه.

ضمن اعتراف به اینکه
به علت نداشتن تجربه نگارش داستان کوتاه
خودم رو درحدی نمی بینم ،
که حتی صلاحیت اظهار نظر مثبت یا منفی داشته باشم.
فقط
نکته ای در داستان برای من مبهم به نظر رسید و تا حدودی ایجاد سوال کرد. بیان میکنم
و تاکید میکنم .
احتمال اینکه علت این ابهام ، ضعف درک مطلب بنده باشه ، بیشتر هست.

تقریبا ، اواسط داستان به اینکه احتمال داره ،
شنیدن صدا توهم نباشه ، شک کرده بودم و چون مایل بودم ، بفهمم ، عامل ایجاد صدا چه شخصی و علتش چیه؟
به خوندن ادامه میدادم
در زمان خوندن داستان ، نکته ای برای من قابل هضم نبود،
وتا پایان داستان ذهنم رو درگیر کرده بود،
خیلی دلم میخواست ، اتفاقی رقم بخوره که این گره از ذهنم باز بشه ، تا اخرین لحظات هم امیدوار بودم ، تا اینکه متاسفانه در پایان دانستن قفل محکمتری هم بر روی این گره زده شد!!!

در پایان داستان، وقتی رویا در مورد جمع اوری بلندگوها صحبت میکنه ، از کلمه « کردیم » استفاده میکنه(منظورم از قفل )
کاربرد فعلی که برای انجام کار توسط بیش از یکنفر بکار میره
در این داستان ، به این معنی هست که شخص یا اشخاص
دیگری با خانم رویا در نصب بلندگوها ، همکاری کرده.

با توجه به حال و هوا و فضای داستان.
فکر نمیکنم ، منطقی باشه ، به جز خود حمید بتونیم
شخص دیگری رو ، برای این کار تصور کنیم .
حالا
باتوجه به اینکه ،داستان شما، به سبکی نگارش شده که مخاطبتون حمید رو فردی تصور میکنه که نسبت به مژگان بی تفاوت شده
و چون ظاهرا ، تنها دلیل این بی تفاوتی ، سرد شدن مژگان و ضعف اون ، در روابط جنسی هست ، حمیدی که قبلا نسبت به مژگان بی تفاوت نبوده ، حالا بی تفاوت شده
(( منظورم دقیقا این هست که ، باتوجه به نکاتی که در داستان ذکر کردید ، حمید مردی هست که به رابطه جنسی خیلی اهمیت میده، تاجایی که با مشاهده سرد شدن همسرش به شدت نسبت به اون بی تفاوت میشه و برای رویا خونه اجاره میکنه و…))

نکته مبهم اینجاست
اول
( در حالت عادی )احتمال اینکه مردی بخاطر تلفن شخصی که براش اهمیت چندانی نداره ، سکس با خانم مورد علاقه خودش رو ناتمام بزاره و فوری لباس بپوشه و راه…خیلی خیلی بیش از حد کمه .
اما
با وجود اینکه حمید یک مرد عادی نیست
حمید این کار، رو میکنه !!!

۱_ حمید به رابطه جنسی خیلی اهمیت میده ،(بخاطرلذت خودش)
۲_ حمید به رویا و جلب رضایتش خیلی اهمیت میده( بخاطر رویا )

( در حالت عادی ) هر خانمی ، در شرایط رویا قرار داشته باشه
امکان نداره ، به این سادگی با حمید کنار بیاد وبگه برو…
۱_رویا ، یک خانم عادی نیست(رویا کسیه که برای ازار بیشتر مژگان تو خونه مژگان بلند گو گذاشته
۲_خانمی که مثل رویا ، به سکس اهمیت میده ، به راحتی به حمید نمیگه پاشو برو…
۳_ مگر این دونفر باهمکاری هم بلندگو…؟؟
هدف اونها از نصب بلندگو ،مگر غیر از ازار و ایجاد وحشت چیز دیگه ای میتونه باشه؟؟
پس چرا حمید ورویا باید سکسشون رو ناتمام بزارن تا حمید بتونه زودتر به مژگان برسه و از وحشت و ازار نجاتش بده؟؟

خصوصا اینکه ، شیفت شب معمولا در ارتباط با کارهایی هست ، که یا حالت ویژه و اورژانسی هستند
یا خط تولیدهایی که امکان خاموش کردن و تعطیل کار وجود نداره
یا به هر عنوان دیگه ای نمیشه ، خیلی سریع و اسون محل کار رو ترک کرد
کسیکه از بین بهانه های مختلف شیفت شب رو بهانه میکنه
حتما ، میتونه دلیلی برای رها نکردن سریع کار و ترک فوری محل کارش ارائه بده

بنظرمن ، مطرح کردن ماجرای بلندگو، به نحوی باعث ایجاد گره در داستان شد
یا اگر تاکیدی بر بیان این مساله داشتید
ای کاش ، با در نظر گرفتن همه احتمالات و ایجاد تغییر و دخل و تصرف در داستان این اتفاق افتاده بود

اگرچه در مورد داستان نویسی به سبک شما
اطلاعات زیادی ندارم
اما
در این مورد ، فکر میکنم اجازه دارم که
با اطمینان و بعنوان انتقاد مطلبی رو عرض میکنم
تا متوجه بشین چرا بلندگو به داستان لطمه زد

حداقل تو ایران
در شرایطی مثل ماجرای خود کشی مژگان
حتی اگر فرض کنیم ،
مژگان هیچکس رو برای پیگیری این ماجرا نداشته باشه
بازهم
در خوش بینانه ترین حالت
نوبت به تشخیص پزشک قانونی در مورد چگونگی فوت میرسه
که معمولا سریع انجام نمیشه

بعد از اون تازه داستان شروع میشه
تا مدتها حمید درگیر برو بیا و سوال وجوابوتحقیقات و…خواهدبود
و باید با صدتا دلیل محکمه پسند ومدرک و شاهد ثابت کنه ، لحظه وقوع این اتفاق کجابوده ، چه کار میکرده و اصلا علت نبودنش چی بوده؟؟؟؟
گذشتن از این مراحل زمان میبره
و شرایط اینکه چند روز بعد از خاکسپاری حمید دست رویا رو بگیره و بیاره سر جای مژگان وجود نداره
علاوه بر اینکه
احتمال اینکه ، بلندگو ،در مراحل تحقیقات توسط مامورین اگاهی کشف میشد و چنین فرصتی به حمید و رویا داده نمیشد
حداقل بهتر بود همون شب اول حمید بلندگوهارو جمع میکرد

حتی اگر حمید از این مراحل هم عبور کنه
چند روز بعد از خاکسپاری نه
چند هفته یا چند ماه بعد از خاکسپاری
به محض اینکه دست رویا رو بگیره و در انظار عمومی ظاهر بشه
روز از نو ، روزی از نو
انقدر جفتشون رو میبرن ومیارن و سوال وجواب میکنن
که قوای جنسی جفتشون تا اخر عمر از بین میره

موردی رو یادمه
که (((موقع در گیری با سارقین ))) خانمی به حدی مجروح شده بود ، که مدتها بستری بود و چندتا شکستگی شدیدهم داشت وشوهر خانم هم کشته شدهشده بود
نزدیک به 5 سال بعد ، شب عروسی خانم، داماد رو دسستگیر کردن و بالاخره ثابت شد
سرقت ساختگی بوده
ضرب وشتم شدید خانم برای رد گم کردن بوده
و قاتل هم همین شوهر جدید خانم ، که در اون زمان دوستش بوده

بنظر من((( احتمال نوشتن داستانی که تمام جوانبش در نظر گرفته شده باشه و کاملا بدون نقطه ضعف باشه،
خیلی بعید بنظر میرسه)))

0 ❤️

913403
2023-02-02 21:28:49 +0330 +0330

خوب بود 👏 😎

0 ❤️