سلام من دریام و 20 سالمه و کرج زندگی میکنم, میخوام یکی از خاطراتمو (توجه کنید فقط یکیشو) براتون بگم,هنوزم ک هنوزه بعد گذشت یه سال وقتی یادش میوفتم تنم ب لرزه میوفته! داستان ازین جا کلید خورد ک منو دوست پسرم امیر ک یه سالی میشد باهم بودیم,رفته بودیم بیرون,یجای تپل ک من اونجارو خیلی دوست میدارم(از گفتن اسمش شدیدا معذورم,حتی ب شما دوست عزیز)!ما تقریبا دنبال یجا برای اسکان یا بهتر بگم مکان بودیم ک امیر پیچید توی فرعی ک تقریبا یه راه باریک خاکی بود و روی پرتگاه,اگ اسمشم اشتب نکنم آقچری بودش,وقتی ک خیلی رفتیم بالا امیر ماشینو روی یه تپه پارک کرد و بهم ی نگا کرد ازون نگاها ک ضعف میکردم و اون لحظه خره خرش میشدم… آروم لباشو گذاشت رو لبامو شرو کرد ب خوردن,منم همراهیش کردم و همینطور ک مشغول یودیم لباسای ههمم درمیاوردیم,تا جایی ک من کاملا لخت شدم و امیر فقط شلوار تنش بود,امیر شروع کرد به خوردن گردن و سینه هام منم دستمو گذاشته بودم رو کیرشو از رو شلوار میمالیدم براش امیر همینطوری میومد پایین تا رسید ب کسم… زبونشو یازی میداد روشو من تو افق درحال محو شدن بودم,تو همین حین پاشدم و شلوارشو در آوردم داشتم کیرشو میخوردم و اون ناله میکردش… (ازونجایی ک من خیلی حس ششمم قویه) صدای موتور و حس کردم,سریع ا جام پریدم و دیدم ای دل غافل دیگه دارن میرسن بهمون,تا از صندلیای پشت بپریم جلو رسیدن بهمون,دو نفر بودن گویا به ماشینمون شک کرده بودن یارو سریع دستشو از شیشه آورد تو و گذاشت رو سویچ ک برش داره ک امیر نذاشت و سریع ماشینو روشن کرد,مرده داد میزد اینجا چ غلطی میکنید جالبه منم تو اون حال میگفتم به توچه ربطی داره,البته اینم بگم ک ما اون لحظه لخته لخت بودیم,امیر سریع شیشه هارو داد بالا و پاشو گذاشت رو گاز اون عوضیام محکم میکوبیدن رو ماشین درحین حرکت بودیم ک یکیشون با سنگ زد پشت ماشین و یه ی تومنی از کون ماشین انداخت پایین(بمیره الهی) خدا ازشون نگذره امیر اونقد هول کرده بود ک ی لحظه حس کردم تو دره ایم بزور ماشین و کنترل کرد امیر وگرنه لخت میمردیم همینطور ک امیر میرفت بهم گف ک لباسامو بپوشم منم سریع پوشیدم اونم بدون شورت و سوتینم سریع با لباسای امیر اومدم جلو اونعوضیا ی آشغال هنو پشتمون بودن و میومدن و این استرس مونو بیشتر میکرد از یه طرق نگران این بودیم ک نکنه ب پلیسای راه خبر داده باشن و اونا نگهمون دارن از یه طرف تحمل این اتفاق یکم سخت بود مخصوصا اون درره ک نمردیم,هییییییی بگذریم فرمونو گرفتم تا امیر لباسشو تنش کنه تو راه فقط چشمم ب عقب و میگفتم امیر بدو پشتمونن,امیر بگاز,انگار ک یه بانک زده بودیم… وقتی افتادیم تو جاده جامو با امیر عوض کردم تا شلوارشم بپوشه ک اگ احیانا پلیس نگهداشت مستقیم سنگسارمون نکنه,اینم بگم ک امیر ناراحتی تپش داشت و رو ب موت بودش و حالش خیلی بد شده بود بیشتر میگف ازین سوختم ک بدنتو اون حرومزاده ها دیدن… میگف تقصیر منه ک بخاطر شهوت…دستمو گذاشتم رو لباشو گفتم هییس نفسم… من تا تهش باتم چشاتو ببند… چشم مدام تو آینه بود وقتی مطمئن شدم دیگ دنبالمون نیستن زدم کنار و امیر ک یکم حالش بهتر شد اومد نشست و را افتادیم اومدیم… اما خیلی خاطره ی استرس اوریه برام,هیجانش بخوره تو سرم نزدیک بود بمیریم…

نوشته: دریا