""
(این داستان، برای حفظ اختصار و جذابیت، در ۳ قسمت نوشته شده)
به خونه ی لوکسش نگاه کردم. با یه دکلته ی زرشکی تیره روی کاناپه ی گوشه ی پذیراییش نشسته بودم و منتظر بودم بیاد بازی کنیم… اونم چه بازی ای!
برد اون سکس بود و برد من شهربازی!
با چند نفر ازین بازیا کرده بود؟!
مهم بود؟!
وقتی اومد عینک زده بود، با عینکش خیلی خیلی شیک تر نشون میداد. یه نظم خاصی به چهره اش میداد.
ورق هاهم دستش بودن.
به من دادشون و به طرف بار گوشه ی سالن رفت و یه شیشه و دوتا جام با ظرف مزه رو آورد.
کمی از ویسکی ریخت و به دستم داد:
ورق ها رو روی زمین گذاشت و رفت بیرون، با خنده با آبپاش برگشت. روی زمین گذاشتش. نشست و با خنده گفت:
دو تا تک تو دستم افتاده بود. دوتا بی بی و یه شاه، حکم هم داشتم چندتایی… احتمال بردم کم نبود…
اولین تکم رو انداختم و دست رو بردم.
گاز!
از خجالتِ مسخره ام خندم گرفته بود. دستش رو جلو آورد و گفت “بیا!”
گاز محکم اما کوتاهی از بازوش گرفتم و عقب رفتم.
به خودم خنده ام گرفت. داشتم چکار میکردم؟!
با صداش که گفت " نوبت منم رسید همینجوری دستتو باید جلو بیاریا" به خودم اومدم.
تکِ دومم رو انداختم و در کمال تعجب دست رو برید!
پیک نداشت؟! من کلی پیکِ بالا جمع کرده بودم!
معترض گفتم:
نیم ساعتی فقط به بازی و خنده و گاز و خیس کردن گذشت.
من فقط یه دور بردم و خیسش کردم…
آخر بازی ۶ بار با آب پاش خیسم کرده بود، بارها دست هام رو گاز گرفته بود و دستام پر از جای دندوناش بود!
کلی حرص خوردم و خندیدم. اما اونی نبود که میخوام. اینو نمیخواستم…
داشتم مسخره بازی در می آوردم!
کلا ۷_۸ دست من بردم. اما همون ها رم انقدر محکم گاز گرفتم که دادش دربیاد. اما حرصم خالی نشد!
شهربازی هم نمیرفتیم و باز سکس…!
پیشنهادش برای استخر رو رد کردم. نمیخواستم یکباره همه چیز رو باهام تجربه کنه.
شام هم پیشش نمیموندم. نیاز به تنهایی داشتم.
یک ساعت بعد از بازی به اتاقش رفتیم. خواست آهنگ بذاره و ببینه رقصم چطوره، اما بازهم قبول نکردم.
قرار نبود همه ی ورق هام رو رو کنم! باید چیزهایی برای تشنه موندنش میموند… قمارباز حرفه ای نبودم، اما باهاشون دمخور شده بودم… “آدم همه ی آس هاش رو نباید یکجا رو کنه.”
برای رقص گفتم خسته ام. گفتم که اگر دفعه ی بعدی باشه، براش میرقصم. و اون هم گفت که هست!
همه ی فکرم پیش تماس های بود که “ماهرخ” احتمالا میگرفت و خاموش بودم.
به اتاقش رفتیم.
رابطه ی اینبار رو کمی خشن تر کرده بود. نزدیک بود لباس زیرم رو پاره کنه!
اما همراه ترس، لذت بود…
راضی بودنش رو کاملا حس میکردم. بودن باهاش انقدر لذت بخش بود که غم هام برای لحظاتی یادم بره…
چندین پوزیشن جدید رو امتحان میکرد و کاملا مسلط و کار کشته بود…
احتمالا جذابیتم براش، به خاطر تازگی و بکر بودنم بود.
کاش قبل از خیلی اتفاقا ارس رو دیده بودم.
کاش به فکر تماس و پیام های “ماهرخ” نبودم. یه عشق ممنوعه، این عشق سرانجام نداشت…
برخلاف خواسته ی ارس، به خونه ی خودم اومده بودم. با راننده ی شخصیش فرستادم. گفته بودم صبح باید برم آزمایشگاه و کار دارم.
میدونستم خیلی زود دوباره سراغم رو میگیره. هم برای اینکه تنها باشیم، خب درسته کم تجربه بودم، اما از تمام استعدادها و عشوه های ذاتیم برای تو چنگ گرفتنش استفاده کردم؛ هم برای بازی با شاهرخ که آخر هفته ی آتی بود، گفته بود کنارش باشم…
یه لیوان آب خوردم و گوشیم رو بعد از نزدیک ۲ روز روشن کردم. کلی پیام و زنگ از طرف “ماهرخ”…
کلی مواخذه و دعوا و تهدید و سرزنش.
حوصله شو نداشتم. تحمل نداشتم، به تنهایی نیاز داشتم. تنهایی و فکر…
فردا صبح بهش زنگ میزدم. صداش…
دوباره برام پیام اومد، به هوای اینکه دوباره صفحه گوشی “ماهرخ” رو نشون بده، بی حوصله خواستم خاموش کنم که با دیدن پیام ارس، سریع بازش کردم.
" فردا عصر راننده رو میفرستم دنبالت، یه هدیه ی کوچیک داری، استخر هم میخوام، البته اگر بعدش دوس داری شهربازی بری!"
** ۲ ماه قبل**
(یاسمین)
زیادی تو خودش بود. انگار غرق شده بود تو لیوان مشروب توی دستش.
آروم جامش رو بالا آورد و نوشید. هنوز هم تو فکر بود.
جلو رفتم و از کنارش رد شدم، زیر چشمی حواسم بود که ببینم نگاهم میکنه یا نه… اما انگار روح از کنارش رد شده باشه حتی نگاهمم نکرد!!
دوباره از جلوش رد شدم! انگار نه انگار…!
با کمی شوخی، کمی بلند گفتم:
میترسیدم که شاهرخ حرف بدی بزنه و عصبانیتش رو نشون بده. نمیدونستم چی بگم و سکوت کردم.
عارف با اشاره ای که دیدم، از شاهرخ پرسید “چی شده؟” شاهرخ گفت:
یعنی چی؟! گی بود؟!
با تردید و شگفتی گفتم: اصلا بهش نمیاد همجنسگرا باشه!!
عارف زیر خنده زد و بین خنده گفت:
نه! نه! همجنسگرا کجا بود؟! منظورم اینه که اهل دختربازی نیست… فکر نکنم گی باشه.
کمی مکث کرد و بعد از کنترل خنده اش ادامه داد: میدونم همین خشک و ساکت بودنش باعث میشه دخترا طرفش بیان. اما با کسی نپریده تا حالا… باید بیشتر دقت کنم! شاید هم گی باشه…
و دوباره خندید. گفتم:
عارف… یه لحظه جدی باش! ببین من فقط میخوام بیشتر بدونم ازش و نزدیکش بشم. اینهمه تو ابهام بودنش برام جالبه. یعنی دوست دختر یا زن نداره؟! شاید واقعا همجنس گرا باشه!
نمیدونم یاسمین جان. شاید باشه. منم چون یه مدت همکلاسی بودیم بیشتر باهاش میپرم. کلا آدم خوش مشربی نیس. عشقش پاسوره و بازی. انصافا هم ورق باز خوبیه… من که میگم تو نخش نرو. بازم خود دانی… البته در مورد همجنسگرا بودن باید بیشتر دقت کنم! پُر بیراه نمیگی…
چشمکی زد، دوباره خندید و رفت.
از عارف خواسته بودم هر مهمونی ای که شاهرخ توش بود، به من هم بگه.
شاهرخ چیزی تو وجودش داشت که حتی ۱ لحظه هم رهام نمیکرد. یه جاذبه و علاقه ی شدید. یه کوه پر صلابت توی چشم هاش میدیدم.
امشب یه بازی داشت و میخواستم حتما در حال بازی ببینمش…
پوکر باز خاموش و کم حرف، برام اسطوره شده بود.
انقدر بهش نزدیک میشدم تا بالاخره قبولم کنه…
من کم کسی نبودم!
فوق لیسانس میکروبیولوژی داشتم و تو یه آزمایشگاه شیک کار میکردم. خوشگل هم بودم…
بعد از مرگ پدر و مادرم و تنها شدنم، انقدر غرق کار و درس شدم که وقتی برای رابطه های دوستی نداشتم.
همین چند وقت پیش با سرکار رفتنم، اونم با معرفی استادم به خاطر استعداد و پشتکارم، تونستم اوضاع زندگیمو بهتر کنم و محتاج به کمکِ پر منت عمو و زنعموم نباشم.
حالا نیاز داشتم به استراحت… به مهمونی… به یه عشق…
شاهرخ، برقی توی چشم هاش داشت که مطمئنم میکرد قابل اعتماده…
همین حالا، بدون هیچ شناختی، انقدر جذبش شده بودم که حاضر باشم تماما مال خودش بشم…
من نیاز داشتم که برای اون باشم، این تنهایی و دوست های سطحی، حباب های ناپایداری بودن که حس بی وزنی بهم میدادن. من وزنه ی سنگین عشق شاهرخ رو میخواستم. مطمئن بودم اون چشم ها حرفای زیادی داشتن، اون سکوت خودش هزاران طومار بود…
امشب یه مهمونی تقریبا خصوصی برای تولد یه دختر لوس بود… یه دختر که فکر نکنم هیچوقت هیچ کمبودی رو حس کرده باشه…
یه تیپ اسپرت زدم. به عنوان دوست عارف میرفتم و هیچ آشنایی ای با صاحب جشن نداشتم!
مسخره بود…
اما دیدن شاهرخ برام از همه چیز مهم تر بود.
شاهرخ قرار بود با پدر اون دختر لوس بازی کنه…
ازینکه کسی زودتر از من بهش نزدیک بشه، میترسیدم.
حاضر شدم. عطر rain drops رو به زیر گلو و مچ دست هام زدم و سعی کردم جوری لباس بپوشم که با اصالت به نظر بیام…
باغ شیک و بزرگی بود.
وارد شدم و تازه یادم افتاد باید کادو میگرفتم! با استرس دنبال عارف گشتم اما شاهرخ رو دیدم.
چه بهتر!
به طرفش رفتم که کنار یه مرد ایستاده و حرف میزد. با نزدیک شدنم، مرد رفت. سلام کردم و جواب سردش رو با لذت گوش دادم.
با لبخندی کمرنگ گفت: نگین؟
شاهرخ چشم هاش رو بی حوصله گردوند و گفت: منم نمیدونستم! یعنی… راستی تو اسم صاحب جشن و نگین رو هم نمیدونی! پس از طرف کی اینجایی؟!
خب معلوم بود! به خاطر خودش!
با من من گفتم: خب… عارف گفت بیام. یعنی… خب اینجا کسی رو نمیشناسم. کادو هم یادم رفته… باید بخرم… اممم…
با شک گفت: عارف نامزد داره! تو چکارشی؟! بهش نمیاد خیانت کنه…
انگار کلا از علاقه ی من بی خبر بود!!!
از چشمام نمیخوند؟!
با حرص گفتم: من به کسی که نامزد داره نزدیک نمیشم. فقط ازش خواستم تو مهمونیایی که تو هستی دعوتم کنه! همین!
جسارتم متعجبم کرد.
بالا پریدن ابروهاش و تک خنده ی تمسخر آمیزش بغض به گلوم آورد…
هیچی نگفتم تا مبادا حرف بدی بزنم بهش. خواستم برم که گفت:
با ماشینش که یه مزدای سفید بود، به اینجا اومدیم.
یه پاساژ دو طبقه.
کنارش راه رفتن برام یه رویا بود. گرچه زیاد بهم توجه نمیکرد، اما همین هم غنیمت بود برام.
همین که وقتی کنار یه ویترین ایستادم و کنارم ایستاد، که کنار در مغازه منتظر شد تا اول من وارد بشم، این ها غنیمت بودن.
بوی مردونگی…
سلیقه اش هم وقتی یه ست نقره ی شیک انتخاب کرد، بی نظیر بود.
نمیدونستم این کادو از طرف من باشه یا اون. اصلا من نسبت و آشنایی ای با اون دختر نداشتم…
با گیجی گفتم: این کادو رو من بخرم؟ یا تو؟
با بی حوصلگی گفت: تو مگه نسبتی با نگین داری؟
سرم رو پایین انداختم: نه. گفتم که به خاطر تو اومدم. خب این سرویس رو به عنوان یه غریبه دادن کمی نامناسبه… اما خیلی قشنگه… من مثلا یه ادکلن بگیرم بهتره فکر کنم.
سر تکون داد. گردنبند رو حساب کرد و به سمت مغازه ی کریستال و مجسمه رفت. اینکه گفت “ادکلن هم واسه یه غریبه مناسب نیست” هم تحسین برانگیز بود! نبود؟!
یه مجسمه ی دلفین شیک خریدم، اجازه ندادم حساب کنه، همراهیش خودش خیلی با ارزش بود.
بهسمت ویلا برگشتیم.
عارف رسیده بود و با دیدن من و شاهرخ کنارهم تعجب کرد و بعدهم خندید و چشمک ریزی زد. جلو اومد و بعد از سلام و احوال پرسی گفت:
عارف کاملا برادرانه گفت: یاسمین چرا خودتو کوچیک میکنی؟! شاهرخ اونی نیس که…
بین حرفش گفتم: دوسش دارم! خیلی… همین!
سرتکون داد و رفت. و من به این فکر کردم که به چه بهونه ای روی میز شاهرخ بشینم!
پسری که بهم نزدیک شد، بهونه ی خوبی بود برای کنار شاهرخ رفتن!
کنار میزش رفتم و بهش گفتم که " پسره میخواست مخم رو بزنه! منم به دروغ گفتم با توام!"
نشستم و بعد هم به شوخی ادامه دادم: البته به نفع تو هم هست. انقدر دخترارو رد کردی همه دارن مشکوک میشن بهت. حداقل مطمئن بشن همجنسگرا نیستی… برات حرف در نیارن…
اولش نفهمید ولی بعدش خنده اش گرفت! گفت:
با خنده گفت: سپر بلا آره؟! چه خفتی میکشی وروجک…
کمتر میخندید و این خنده، مناسب ترین حالت برای صورت مهربونش، با اون ته ریش بود.
با شوخی و نمک ریختن سعی کردم یخش رو آب کنم.
(شاهرخ)
دختر شیرین زبونی بود، شاد و پر از زندگی و تازگی. عارف کمی در موردش بهم گفته بود. گفته بود اگر یه روز خواستم به یه دختر دل ببندم و عاشقش بشم، بهتر از یاسمین پیدا نمیکنم. اما عارف هیچی از من نمیدونست، هیچکس…
یاسمین مثل یه وروجک مدام زبون میریخت. دوست داشتنی بود. درست بود تنهایی رو ترجیح میدادم، اما بودنش فعلا برام بهتر بود.
نمیخواستم نگین فکر کنه تنهام و بیاد دَم پَرم بشه. تولدش برام هیچ اهمیتی نداشت، باید روی برد امشب تمرکز میکردم. حساب زیادی روش کرده بودم.
مراسم مسخره ی کیک و تولد و عکس تموم شد و با همراهی یاسمین کادوها رو دادیم. نگاه پدر نگین، زیاد راضی نشون نمیداد. فکر میکرد قراره پرنسِ سوار بر اسبِ دختر عام المنفعه ش باشم؟!
تا چند دقیقه ی دیگه بازی شروع میشد. زیاد مشروب نخوردم تا هشیار باشم. برد امشب حیاتی بود. هرچند اگر میباختم جیبم پر تر میشد…
در جواب پرحرفی های یاسمین سعی میکردم یه چیزی بگم، اما وجود من با سکوت عجین بود، نمیتونستم ادای بچه سوسولای با ذوق رو دربیارم… اونا چمیدونستن زندگی یعنی چی؟! دل من اینجا نبود…
یاسمین پیشنهاد داد که تو بازی کنارم بشینه. میدونستم این رسم و اعتقاد مسخره ی بعضی پوکربازها رو. صرفا واسه زن بازی و کثیف کاری بود، گاهی هم پرت کردن حواس طرف مقابل، نمیدونم. درهر حال من خوشم نمیومد.
تشکر کردم و گفتم که خوشم نمیاد. مسلما هرکس دیگه ای بود این پیشنهاد رو رو هوا میزد. ناراحت و دلخور شد. اما این دلخوری برای خودش بهتر بود. وابستگی احساسی به ضررش بود، من نمیتونستم باهاش باشم. نه جنسی، نه حسی…
بازی شروع شد و یاسمین از دور، با دلخوری به تماشا نشست.
با تمام حواسم بازی کردم. حکم دونفره دوست نداشتم، در ضمن که اگر میبردم، حریف دشمنم میشد. اما پول زیادی شرط بود. نمیشد ازش گذشت.
میدونستم اگر ببازم بیشتر بهم میده!!! قبلا از پست مدیریت تو شرکتش برام گفته بود. اما دخترش به ریشم بسته میشد. و البته که متنفر بودم از پادویی واسه کله گنده ها…
بردم و مطمئن بودم بعد از گرفتن پول، یه دشمن به دشمنام اضافه شده…
به درک!
سر برگردوندم و با دیدن نگین کنار یاسمین، مات موندم!
نکنه الکی بلایی سرش بیارن!
سریع به طرف میزم رفتم و با لبخندی مصنوعی گفتم:
اشکش چکید و گفت: تو نمیفهمی شاهرخ! من به خاطر تو اومدم. که نزدیک بشم بهت.
لعنتی…
آمپر چسبوندم.
انقدر بچه بود که… دختره ی …سخل.
صدام بی اختیار بالا رفت: خیلی احمقی! دلت میخواد دستمال باشی؟! میخوای ازت استفاده کنم و بعدم پرتت کنم تو آشغالا؟! انقدر بی ارزشی؟!
ترسید و آروم گفت: بی ارزش نیستم… اما تو برام با ارزشی شاهرخ. تو سنگدلی اما من دوست دارم. شب و روز ندارم… میخوام مال تو باشم، حتی اگه ولم کنی. حتی اگه فقط یه روز مال تو باشم، میخوام فقط همون یه روز رو زندگی کنم… هر ثانیه بدون تو دل تنگم… تو منو دور نمیندازی… چشمات…
گریه اجازه نداد بقیه ی حرفشو بزنه… هق هق میکرد و دل من زیر و رو میشد. این دختر مظهر سادگی و صداقت و پاکی بود… دلم خواست بغلش کنم اما نباید…
نباید بغلش میکردم…
عقب رفتم. باید تنهاش میذاشتم؟
چشم های اشکیش دل هر مرد و نامردی رو میلرزوند…
نباید میلغزیدم.
به طرف عارف رفتم. گفتم حواسش به یاسمین باشه و بدون توضیح، به طرف خونه ام رفتم.
حواسم بود که کسی تعقیبم نکنه… چندباری پیش اومده بود که تعقیبم کنن. اما زرنگ بودم… بیشترازینا حواسم جمع بود.
اس ام اسی که برام اومد، واریز پولی بود که تو بازی بردم. دقیقا همون مقدار رو ریخته بود. با لبخند به طرف خونه ام روندم.
یه آپارتمان ۴طبقه و دو واحدی… سوار آسانسور شدم و دکمه ی طبقه ۳ رو زدم. وارد واحد خودم شدم. لباس هامو عوض کردم، حوصله ی دوش گرفتن نداشتم، اسپری رو رو خودم خالی کردم و از چشمی بیرون رو چک کردم. کسی نبود. بیرون رفتم و زنگ واحد کناری رو زدم و در باز شد.
داخل شدم، با دیدنش لبخندی از ته دل زدم و بغلش کردم. لب هاشو بوسیدم و دست هامو بین موهای مشکیش بردم.
نشد درست بغلش کنم و خنده امون گرفت.
پرسید: شیر یا روباه؟!
کشدار گفتم “شیر” و یه بوسه ی دیگه.
دستم رو پشتش، و بعد روی شکمش کشیدم. لبخندش پررنگ تر شد و…
نیم ساعت بعد کنارش نشسته بودم و با لپ تاپ نتیجه ی سرچ هاش رو نشونم میداد.
چی باید میگفتم؟!
راست میگفت، میتونست هر مردی رو غرق کنه…
لعنتی…
صدای پرتمنا و عاشقش داشت دیوونه ام میکرد. اما نباید…
گفتم: اگر واقعا همجنسگرا باشم چی؟! اونوقت چی یاسمین؟
بعد از سکوت کوتاهش گفت: اونوقت میشم بهترین دوستت. شایدم گرایشت رو کن فیکون کردم، خداروچه دیدی؟ خب؟
خندید و طنین صداش مثل زنگ خطر، کسی که منتظر بود برم و باهم چای و بیسکوییت بخوریم رو یاد آوری کرد.
زودتر قطع کردم و به اتاق رفتم. کنارش نشستم. باید روی ترفند و تقلب هایی که سرچ و لیست کرده بود تمرکز میکردم…
موقع خواب به جای حساب و کتاب کارام و کسی که تو یک وجبیم خوابیده، فکر درگیر یاسمین بود. دختر احساساتی و جذابی که مثل یه سیب سرخ روی بالاترین شاخه بود، رسیدن بهش غیرممکن بود برای من. حیف بود و نمیفهمید.
حیف بود و دلش اشتباه گیر کرده بود.
چند هفته گذشت، هرجایی میرفتم میومد و با خودشیرینی میخواست خودش رو تو دلم جا کنه. دختر نچسبی نبود…
دلم جا نداشت…
نمیشد…
انقدر بهم پیچید و شیدایی کرد، که مجبورم کرد حقیقت رو بهش بگم…
باید میگفتم، نباید با احساسش بازی میکردم…
فکر میکردم با گفتنش ازم دور میشه، شد اما…
زمان حال
(یاسمین)
صبح به “ماهرخ” پیام دادم، سریع زنگ زد و بعد از سرزنش هاش، سوال هاش شروع شد.
میدونستم نگرانمه، نمیخواست اذیت بشم. اصرار داشت ببینم، اما آدرس خونه رو بهش نمیدادم. عصبانی شد و هرچی دلش خواست بارم کرد، اما من فقط گوش دادم. اون نمیدونست، اما خودم میدونستم حالا که از همه چیزم گذشتم، نباید پا پس بکشم.
با تماس راننده ی ارس، از خونه بیرون زدم و سوار ماشین باکلاس و مشکی رنگش شدم، هوای داخلش خنک و مطبوع بود.
ماشین حرکت کرد و کمی دور شدیم که یادم افتاد فلشم رو جا گذاشتم، به راننده گفتم و در کمال تعجبم گفت “خیلی ضروریه؟ آخه…آقا گفتن زود بریم.”!
ها؟!
دوباره با جدیت تکرار کردم که برگرده و ترسم رو پنهان کردم!
چرا اینطور گفت؟!
وقتی دور زد و دو نفر مشکوک رو دیدم که به طرف خونه ام میرن، تمام موهای تنم سیخ شد.
کمی معطل کردم و خودم رو به خنگی زدم تا زودتر دور بشن. بعد پیاده شدم.
لرزش پاهام کاملا بی اختیار بود، درحالیکه خیالم راحت بود که خونه ام هیچ گزکی دست ارس نمیده…
میدونستم دیر یا زود خونه ام رو تفتیش میکنه، پیش بینیش اصلا کار سختی نبود، ارس آدم محتاطی بود… راحت کسی رو وارد حریمش نمیکرد.
وارد خونه شدم، چندتا عکس از ارس داشتم که روی میزم بود، چندتا عکس از پدر و مادرم هم درآوردم و کنارشون گذاشتم و همه رو زیر بالشم روی تخت گذاشتم.
فلشم رو برداشتم و دوباره سوار ماشین شدم.
وارد ویلا شدم و ارس به پیشوازم اومد.
روی میز و صندلی های باغ، کنار بید مجنون نشستیم و نیم ساعتی به خوردن قهوه و صحبت های عادی گذشت. دیگه واضح از گذشته و سرنوشتم پرسید و من جز حقیقت حرفی برای گفتن نداشتم.
وقتی پیشنهاد داد به استخر بریم تو ذوقم خورد!
حتی مایو آورده بودم! اما دلم نمیخواست باهاش برم.
مشروب نخورده بودم و کاملا هوشیار بودم، مست نبودم که بی خیال برم تو بغلش و…
انگار از چهره ام فهمید که گفت “هر وقت دلت خواست میریم”
ناراحت شد؟
بهش تلفن شد، گوشیش رو جواب داد و با “خب” گفتن جواب میداد!
کم کم لبخند محوی روی صورتش اومد، خاکستری هاش برق گرفتن و با “خوبه” قطع کرد.
تماسش بیشتر ازینا عجیب و مشخص بود که نفهمم! مطمئنا نتایج جستجوی خونه ام رو بهش گزارش دادن!
یه جعبه ی مخمل مستطیلی از جیبش درآورد و بهم داد، با لبخند گفت " بازش کن! واسه توئه."
باورم نمیشد!
بازش کردم و با دیدن نیم ست جواهر مات موندم.
مطمئنا اصل بود. نگین های طوسی تیره اش چشم رو نوازش میدادن. انگار که از جنس چشم های خودش بودن!
بی نظیر بود.
این باید خیلی با ارزش باشه، چطور قبولش کنم؟ نه…
در مقابل ارزش تو، ناچیزه…
یه سیگار آتیش زد و بوی بی نظیرش رو تنفس کردم. با ژست خاصش، فندک رو روی میز گذاشت و عمیق پک زد.
ادامه داد: باکرگی برای یه دختر مثل تو، باید خیلی براش باارزش باشه، تو بدون هیچ طلبی، خودت رو پیشکش کردی، کارت با ارزش بوده. البته اگر نیتت به زیبایی خودت بوده باشه.
کنایه زد… این بشر اعتماد بکن نبود.
موذیانه گفتم: نیتم معلوم نیست؟ اتفاقا زیباست، یه جفت چشم به رنگ این جواهرا…
چرا با وجود گشتن خونه ام و اینهمه تحقیق بازهم سعی میکرد کنایه بزنه؟!
چشمام بی عشق بود؟! هه…
مطمئن بودم هیچ مورد مشکوکی در موردم وجود نداره. احتمالا داشت یه دستی میزد.
بحث رو پیچوندم و گفتم:
چند ثانیه بهم خیره شد و بعد سینه ریز جواهر رو برداشت و اومد پشتم ایستاد، نفسی کشید و به گردنم انداختش و انگشتش رو از نگین طوسی تا خط سینه ام، کشید، کمی یقه ی پیراهنم رو پایین کشید و بهش نگاه کرد. نگاهش حرارت داشت.
گفت: بریم استخر یا اتاقم، الهه ی بارون و خاک؟
اشاره اش به عطرم بود…
با کمی اخم گفت: تو برای چی منو میخوای؟
با زرنگی گفتم: مگه میخوامت؟!
گیج سر تکون داد و گوشواره ها رو به دستم داد تا بندازم.
با تحسین نگاهم کرد و گفت:
به طرف استخر رفتیم، باغبون و دو سه نفر اونجا بودن!
بهش گفتم “قراره جلوی اونا آب تنی کنیم؟” و وقتی گفت “مگه چیه؟”،
غیرت نداشتنش روم، مثل پتک، زن باز و بی قید بودنش رو به سرم کوبید.
تفاوت فاحشش با شاهرخ دلم رو زیر و رو کرد.
اما نمیشد. من و شاهرخ نشدنی بودیم…
از چهره ام ناراحتیم رو فهمید که به سمت زیرزمین بردم. کسی نبود…
پیشنهاد کردم پاسور بیاره. بازی شرطی رو پیشنهاد کردم و با اکراه قبول کرد! به یکی گفت ورق هارو بیاره.
وارد آب شد و بهم اشاره کرد داخل برم. موهاش خیس شد و حالت قشنگی گرفت. تن برنز و خیسش صحنه ی جذابی بود!
از نردبون استخر آروم پایین رفتم و آب نه چندان گرم، کمی لرزوندم. سرم رو زیر آب بردم و چند ثانیه بعد بالا اومدم، ارس بهم نزدیک شده بود. موهام رو دم اسبی بسته بودم، از پشت کمی کشیدش تا سرم عقب بره و بالاتر از سینه ریزم رو با لب هاش لمس کرد.
گرمی لب هاش رو پوست سردم، نشست و بیشتر لرز کردم.
این لرز، پوست و بدنم رو برانگیخته کرد.
از روی مایو بالاتنه ی تحریک شده ام رو لمس کرد و جلو و جلو تر اومد. با هر گامش یه گام عقب میرفتم…
با رسیدنم به لبه ی استخر، متوقف شد.
صورتش رو عقب برد، دست هاش رو دو طرف صورتم گذاشت و شروع به بوسیدن کرد.
ضربه ی زانوش درست بین پاهام، باعث شد جیغ بکشم، که البته با درگیر بودن لب هام، خفه بود.
پاش رو نگه داشت و حرکت داد. گرما به شدت به بدنم برمیگشت و هر نقطه ای رو که بیشتر لمس میکرد، گرمتر میشد.
داغ شده بود و دستش زیر مایو رو کنکاش میکرد.
دوباره سکس؟! پس ورق چی؟!
سرم رو عقب بردم و نفسم رو مثل آه بیرون دادم.
گفتم: ارس! سکس با بدن خیس دوس ندارم. چندشم میشه.
با صدای دورگه از هوس گفت: امتحانش ضرر نداره. میریم سونا، کاری میکنم واسه یه لحظه نفس کشیدن تقلا کنی…
غروب بازی میکردیم، شرطش ماساژ بود.
تو اتاقش بودیم. بین بازی گوشیش زنگ خورد، انگار باید به دیدن کسی میرفت…
بازی رو تقریبا برده بود و هیچ نفهمیده بودم چطور!
از خودم عصبانی بودم…
خنگ بودم؟!
نمیشه همش ببره که!
رفتنش عجله ای شد، تیپ رسمی ای زد و گفت یکی دو ساعته برمیگرده. گفت بمونم تا برگرده…
رفت و تو اتاقش موندم. البته گاوصندوقش بسته بود و در یکی از کمد ها قفل بود.
به طرف میز تحریرش رفتم و شروع به فضولی کردم.
یک ساعت بعد، در عین ناباوری و شگفتی، یه پیام طولانی برای “ماهرخ” فرستادم. اشک روی گونه ام رو پاک کردم. زود فرستادمش قبل ازینکه تعلل کنم.
پیام ارسال شد و پاکش کردم. گوشی رو خاموش و از پشت پرده ی اشک، به تصویر نگین طوسی سینه ریز نگاه کردم…
بازی داشت تموم میشد.
اونجور که میخواستم، و نمیخواستم…
خوشحال بودم؟
نوشته: Hidden Moon
نظرم چیه؟احتیاجی به تعریف و تشریح بنده ندارین!البته حوصله هم ندارم!^-^
خیلی خوب بود!خیلی!لایک سوم…
مثل همیشه عالی…
شخصیت شاهرخ رو دوست دارم…
ولی ارس یه جوریه دوست داشتنی نیس…
راجب یاسمین هم نظری ندارم از اون تیپ دخترایی نیس ک خوشم بیاد!
ممنونم
ناموسا حال ندارم همشو بخونم فردا اگه زنده بودیم بقیشو میخونیم
سلام Hidden moonعزیز
عالی بود این قسمت، استعدادت تو توصیف صحنه ها عالی لحظه ب لحظه رو می دیدم انگار
ادامه بده دوست دارم تو پارت اخر شگفت زدم کنی خودم ی حدسایی زدم .
موفق باشی دوست عزیز ?
رحم کن دختر! چقد زیاد.
من حدس میزنم این بردن ارس و تقلبش یه ربطی به اون عینکش داره. حالا معلوم میشه!
فقط یه چیزی مگه قسمت قبل شاهرخ بهش مسیج نداده بود؟ پس چرا وقتی گوشیشو روشن کرد حرفی از مسیج شاهرخ نزد یا اینکه خودتم کلن یادت رفت اونو؟ :-S
تا اینجاش قشنگه بود لایک 827
فک کن!
داستانت دو تا ورق بازی داره یکی بازی پوکر و حکم قصه و دیگری پاسور روانی شخصیت ها با همدیگه س ! که توی دومی موفق تری و پیشنهاد میدم اگه روزی خواستی اینو چاپ کنی بخش بازیاشو کمی لیلاج تر بنویس ! گرچه همینشم جالبه و شاید توقع من زیاده :))
بر خلاف قسمت اول اینبار از زبان شاهرخ فوق العاده نوشتی تر و تمیز توی قالب مردونه ش رفتی و هر چند هنوز ابری از مه و غبار روی شخصیتش ریخته ولی الحق تیکه های گیرایی از پرسونالش رو کردی که این اثرتو قوی تر میکنه
کمی شاید کاراکتر ارس سطحی بوده تا الان که اونم تا پیش از ورود یاسی به خونه ش بهتر بود و طبعا وقتی پرده ها فرو میفتن دستها رو میشن و این مسئله اجتناب ناپذیره شاید بهتر بود یه برگ های دیگه ای از این شخصیت سکسی رو میکردی …
بخشای مربوط به یاسمین هم خوب و با تکنیک خلق شده ن و اون تا اینجا رفتارای خوب و خاکستری از خودش بروز میده هر چند پارادوکس برخی کارهاش با درونمایه ش بچشم میخوره : یه دختر رعنا و زیبا که کارشناس ارشد شیمی با شغل خوب هستش یهویی درگیر دو موج متفاوت میشه
یکی دیگه از نکات داستانت لاکچری دقیقیه که بهش میپردازی همه چیز لوکسه سالن ها - عینک - هدایا و … که خب جاذبه خوبی به کارت میده وتو با ذره بین همه رو همه پوینت ها فوکوس میکنی
تا بعد …لایک هیدن مون خوب
مثل همیشه قشنگ بود بانو جان
فقط اون "ماهرخ"زیادی روی اعصابم بود همش تمرکزم میپرید هی با حرص میگفتم شاهرخ شاهرخ
انقدر علامت سوال توی ذهنمه که دارم خل میشم خیلی خوبه که داستانت رو انقدر با تبحر پیش میبری که تاپایان قسمت دوم هنوز جذابه و سوالهای ذهن خواننده رو حل نکردی تا دنبال داستانت بیاد
بین شاهرخ و ارس توی قسمت قبل ارس رو دوست داشتم اما این قسمت هیچکدومشونو رو دوست ندارم دلم برای یاسی میسوزه حدس میزنم چرا به ارس نزدیک شده امیدوارم حدسم اشتباه باشه و خودشو این وسط نابود نکنه چون ارس ادمی نیست که بذاره کسی بهش رکب بزنه!
توصیفات اروتیکت بینظیره خیلی خوبه که از سه کاف کذایی داستانهای اینجا استفاده نمیکنی این حجب و حیای داستانهات رو دوست دارم بانو جان
شخصیتهات دارن ساخته میشن با اینکه میشناسیمشون بازم هر سه تاشون در هاله ای از ابهام هستن و این داستانت رو جذابتر کرده
لایک عزیزم
Padidar
واو… چه تک بیتی قشنگی… ممنونم ازتون… چه سورپرایزی :)
شعر قمارباز هم که دگ لنگه نداره…
“در قائده ی بازی ،حکم است که میبرّد
گرچه تو در این بازی هی آس دل آوردی”
شاهکاره…
شعر خیلی دوست دارم… اونم اینهمه مرتبط و هنرمندانه و خوب و قشنگ و…
خیلی خیلی مرسی ? ? ?
درود:)
Avn.sh ممنونم دوست عزیز.
Justmylove لطف دارین، خخخ… ممنونم…
Evil queen ممنونم دوست عزیز.
سعی کردم همه خاکستری باشن…
Koostala70 (!) ممنونم ازتون… حتما…
لالهزار ممنونم ازتون دوست عزیز
Silent-evil متشکرم دوست خوب. لطف دارین.
خوشحالم که اینطور بوده… اوهوم… ممنون و همچنین… ?
اژدهای سیاه، دوست عزیز، ممنونم…
بله بله :)
دکار بیل، دوست عزیز، ممنونم.
مشخص خواهد شد ?
گفتم که کلی پیام و تماس از شاهرخ داشت…
متن رو اشاره نکردم…
Shsk1994 ممنونم دوست خوب.
خیلی خیلی خوب بود
شخصیت ارس رو دوس دارم
از اون ممنوعه های اجتناب ناپذیر
منتظر قسمت بعدم بی صبرانه
خوش_غیرت ممنونم دوس عزیز.
تکمرد، دوست عزیز و محترم، متشکرم.
تحلیل ها و کامنت هاتون خودش کلی آموزنده اس…
بله… حرف هاتون درسته.
البته که ارس هرگز ادعای خوب بودن نداره…
درسته کاملا سعی کردم همه چیز لوکس باشه…
کامنتتون لایک. متشکرم ?
ممنونم سامی جااانم.
مرسی.
:)
خودمم دوس… :) ? ?
Sepideh58 ممنونم دوست عزیز.
بله! این ماهرخ رو مخه! ?
ممنونم… نظر لطفته گلم…
همیشه اون چیزی نمیشه که ما دوس داریم :(
آخ گفتی! حرف دلمو زدی… ۳کاف تو داستان انگار جنبه ی ادبی رو بد میکنن… نمیدونم… البته هرکس نظری داره و محترمه :)
متشکرم، کامنت عالی بود ? ?
دوستان عزیز،
اگر واقعا انقدر منتظر ادامه ی داستانید خب لایک هم بکنید!
خیلی مرسی!
نظرات مثبت زیاد و لایک ها کمه، بر عکس داستانای دگ!
خب مگه پول میندازه؟! :(
با تچکر.
دوباره خوندمش نکنه ماهرخی هم هست واقعا و اشتباه تایپی نیست!ماهرخ و شاهرخ؟؟؟
مهشید دختر یعنی تو روحت ذهنمو پیچیدی به هم .این چه کاریه اخه ?
از فکر کردن و حل مسائل بدم میاد اخه نکن با من اینکارو این ماهرخه کیه دیگه (dash)
لايك ١٦ تقديم شد هيدن عزيزم ?
مثه هميشه عالي و جذاب…كارت درسته ديگه ?
كلي هم ما رو گذاشتي تو خماري ديگه همچنان :(
به نظر من ماهرخ همون شاهرخه ولي چرا تو گوشي ياسي “ماهرخ” سيوه ؟؟!شايدم دارم اشتباه ميكنم …
همچنان شاهرخ و ارس رو دوس ولي خب شاهرخ رو يه كوچولو به خاطر شخصيت و متانتش بيشتر دوس ;)
ولي از اون همسايه مرموز شاهرخ خوشم نيومد (dash)
تفاوت نویسنده های درست درمون با نویسنده های ابدوغ خیاری سایت مثل اون یارو شاه ایکس اینجا مشخص میشه مال شما نه بار کلید page down رو میزنی تا کل داستان میاد هیچ کس نمیگه طولانیه مال اون یه بار از چهار تا پیج داون بیشتر شد داد همه در اومد زیاد بود نخوندیم …شعر مینویسی کوتاه بنویس ترجیحا اصلا ننویس!!! و… خلاصه حسابی از خجالتش در اومدن!! ? ? ?
کارت درسته همین…
عالی از هر نظر هیدن مون عزیز. خسته نباشی.لاااایک بیستم
لايك ١٩ تقديمت هيدن مون عزيز
واقعا عالي و بي عيب و نقص بود ، قسمت هاي مورد علاقم خيلي زياد بود مخصوصا خاموشي چشمهام رو ببخش سياه پوش غم هاي زيادي ان :( عين همين جمله رو پريشب به شوهرم گفتم
توصيفات صحنه هاي اروتيك بينظير بود
در كل دست مريزاد
فقط منتظر مسيج شاهرخ بودم كه ياسمين چيزي ازش ياد نكرد، حدث زدم شايد مسيج هاي شاهرخ به كس ديگه اي بوده…به ارس
يه حس قوي بهم ميگه پارتنر شاهرخ ارسه، و ياسي هم واسه انتقام…
حجب و حياي ياسمين رو خيلي دوست دارم
در مورد اينكه چرا ياسمين به ارس نزديك شده هم حدث هايي دارم كه اميدوارم درست نباشه
اين قسمت ارس رو دوست نداشتم دلم بيشتر به ياسي ميسوزه از اينكه حدث ميزنم واسه انتقام به ارس نزديك شده باشه…
همه داستان هم انگاري بر ميگرده به ماهرخ…
به معناي واقعي كلمه بيصبرانه منتظر قسمت سوم هستم
سلام به همگی، و درود بر استاد هیدن موون بزرگ.
یاسیمین ورق باز آماتوریه که از همون [تک دل] بجای [آس دل] گفتنش معلوم بود، اما ی صداقت بی بدیل همراه با حماقت توی رفتارش داره، که فک کنم توی قسمت بعدی فوران کنه و اشکمون دربیاره.
شخصیت ارس هم فقط ی آدم سودجوو که از[ ترفندهاي حکم ]{بقول دکتربیل از عینکش }توی بازی ها استفاده میکنه، و یاسمین هم احتمالا بخاطر اجرای نقشه ای کنار خودش قرار داده، چون روی برد و پول بیشتر همیشه حساب باز میکنه.
شاهرخ همچنان برای من مرموز و با اخلاق لوتی برام با علامت سئوال های زیادی مونده.
عارف و ماهرخ چرا نقششون کم رنگ میشه؟یهوویی میان جلو و بعد توی داستان گم میشن؟
در کل از فضا سازی ، نماها و فلش بک های شخصیت ها خییییییییلی لذت بردم. منتظر ادامه… سپاس بیکران، لایک22
Hidden Moon عزیییزخسته نباشی خیلی هم عالی بود
لایک۲۴ ماهِ پنهان جان ? (inlove) عالی بود…🍺
شاهرخ چقد آشناس برایِ من…:)…و یاسمین هم…:)
ماه بانو این ماهرخ کیه؟
کاش تو این قسمت بیشتر ازش میگفتی
بد جور تو کفشم;)
لایک ۲۵ رو تقدیمت کردم
Ftme.76 ممنونم عزیز. بله… اجتناب ناپذیر :)
Sepideh58 ماهرخ اشتباه تایپی نیست :)
مشخص خواهد شد…
خخخ… پیچش مغزتون قسمت اخر باز خواهد شد :)
سفید.دوست متشکرم دوست عزیز.
بله… شاهرخ و ارس طرفدارهای خودشونو دارن ;)
خیلی ممنونم از تعاریف و لطفتون. ?
صدف هستم ممنونم عزیز.
آیلار، دوست خوب متشکرم.
لطف دارین…
ماهرخ مشخص خواهد شد جناب باهوش :)
همسایه ی مرموز شاهرخ دوست داشتنیه :)
سعی میکنم زود آپ کنم قسمت آخر رو.
ممنون ?
هورنی عزیزم، ممنونم گلم…
میدونستم دوست خواهی داشت آروتیکش رو… ;)
واو مرسی سوییتی ?
Shahx-1 ممنونم دوست عزیز…
یارو شاه ایکس…خخخ…
لطف دارید. امیدوارم نوشته های بیشتری بگذارید. :)
Butterflyir دوست عزیزم، ممنونم.
خوشحالم که تونستم خوب معما ایجاد کنم…
بله… فکر کنم سیستم لایک یکی از داستان های سامی هم همینطور شده بود…
آئورت۲۱، خیلی ممنونم دوست عزیز.
Mahya321 ممنونم ازت دوست خوبم.
آخی… :(
در مورد اون پیامک بگم که بله، به یاسمین بوده. اما خب تو صحبت های آینده موضوعش رو میگم. البته غیرمستقیم اشاره هایی کردم که ریز نبود… در کل موضوع پیام از متنش مهم تره… و فقط یک پیام نبوده، کلا تماسها و پیام هایی ک…
خواهم گفت :)
حدس های دوستان برام خیلی جالبه… بعضیاش درسته تقریبا و بعضیاش خیر ? چه حالی میده معما داشتن… :) ?
رابینهود دوست خوب و عزیز، متشکرم.
اصلا لایق استاد و اینا نیستم… لطف دارید.
بله “حماقت” رو خوب گفتید…
حدس هاتون خوشحالم میکنه…
خب عارف خیییلی کلیدی نیست اما خب…
ماهرخ هم در موردش خواهم گفت.
خیلی خیلی ممنونم ?
شمممممممممم ممنونم دوست عزیز.
Salt_less دوست خوب، متشکرم.
چه ایموجیای بامزه ای میذارین… مختص کامنت خودتون…
ممنون ? 🍺
فکر نکنم آشنا باشه ?
สic ممنونم دوست عزیز.
خخخخ… تو کف ماهرخ؟! :))))
شیوای عزیزم، گلم، ممنون.
تمام سعی ام معمایی بودن بود…
که البته عمرا به پای تو برسم الهه ی مرموزیت و معما… :)
خب سوال ها انگار از داستان من پیچیده تر شدن… خخخ…
امیدوارم خوب بشه قسمت آخر…
سوالاتت خودشون داستان سازن :)
ممنون ?
Yase3fid2 ممنونم دوست خوب…
S.tsghavi دوست عزیز. دیشب فرستادم اما ادمین انگار مشغول بودن و گفتن امشب آپ میکنن :(
من بد قولی نکردم…
اگر بر جای من غیری گزیند دوست ،حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان بجای دوست بگزینم
…
قمـــــــار باز
آرام بگیر ای دل ،هرچند پر از دردی
از خاطره خالی شو ، وقت است که برگردی
تو باخته ای ناشی ، در پای قمار او
از پیش نمایان بود ،دستی که تو رو کردی
در قائده ی بازی ،حکم است که میبرّد
گرچه تو در این بازی هی آس دل آوردی
بی بی دلش آمد ،سرباز تو زانو زد
حاکم نشدی در عشق ، هر لحظه کم آوردی
مرد اشک نمی ریزد ،این را همه می گویند
پس گریه نکن ، بس کن ، آخر تو دل مَردی …
ماه پنهان عزیز …
به نگاه من از قسمت پیش پخته تر و جاذبتر امد
پیشرفتت محسوس بود
دروودت باد