شبی خانمی هم بالین من بود به یک شب حال من نابود بنمود
بگفتاشهوتش گشته است سرکش
ندارد طاقت روبند وسرکش
طلب میکرد از من یک دو بوسه
اگه کیرت دو سانت هم هست بسه
بگفتم بازنک ان مشتاق خیانت
بکن طاعات من نیکی اطاعت
****
گرفتم بوسه از لب صدهزاران
بشد قربان امرم چون غلامان
پس از ان قامت کیرم بشد راست
دهان گرم و نرم بر ان مهیاست
بزد ساکی که کس نا دیده باشد
که این کیر گران چون سنگ باشد
ضعیفه همچنانک میخورد کیر
به سان خوردن خرما و انجیر
****
اب در کیر من بنده جنبیدن گرفت
اعصابم رو به خردیت گرفت
بانگ کردم بر ان خیره سر
که بس باشدت ساک ابدار وتر
بگفتا که من تشنه ی کیرتم
هزاران بار گیر وگرفتارتم
کشیدم کیر بیرون از دهانش
گرفتم فاصله دور گشتم از کنارش
پس ازان گفتمش خواب و دراز کش
بیا کیرم بگیر و جور ان کش
بکردم کیر خود در محبل اوی
بشد شاداب خندان شد به یک سوی
برخلاف و عکس کس های همیشه
بسی تنگ است و خیلی وا نمیشه
به قدری تنگه و خوش فرم وقیافه
که کیر عابدان شق و بیرون از غلافه
دگر ابم به بیرون میگرایید
بگفتم ای وای گاوم بزایید
کشیدم کیر خود بیرون ز محبل
بکردم دفع افت از تقعل
نهادم کیر خود بر سوراخ کونش
فشردم تا برفت تا اندرونش
سپس اهی کشید و دادکی زد
که انگار نیشتر بر جان ما زد
بگفتا که بکردی شیوه ی قزوینیان پیش؟
بکردی کون من تو سخت ریش ریش
گمانم عقربی میزد او را نیش
نگو کیرم بر او افروخت اتیش
بگفتم معذرت اشتب بکردم
به در کردم دگر من تو نکردم
****
گرفتم کیر خود من روبرویش
بپاشید اب من کم کم به سویش
بشد خیس سینه ی نرم و سفیدش
شدم بی حال و افتادم به رویش
من در اغوش او ؛او در اغوش من
بکردیم شب را به صبح هم سخن
ندیدم او را بسی چند سال
تا که دیدمش با بچه ای کم سن وسال
بگفتا که دست از جندگی برداشته
زندگی خوبی باهمسر خویش ساخته
نوشته: حامد
اینجا جایی داستانهای سکسی نه شعر شما هم که خیلی به شعر علاقه داری برو تاپیک بزن
چی بگم؟ ننویس . . . . . . . . . . . . . . . .
پسرم، شما میدونید که شعر چیه؟ کاشکی قبل از سرودن این شعر کمی در مورد وزن و قافیه مطالعه میکردی. اگه همین مطلب رو بجای شعر، با نثر (غیر شعر) مینوشتی، خوندنش آسونتر و جالبتر بود. پیشنهاد میکنم که شعر زیاد بخونی. بعد دست به قلم بشو. بهت نمرهی قابل قبولی (3 از 5) میدم که از حرفای من زیاد ناراحت نشی. موفق باشی.
شنیدم طبع شعرت گــُــل نموده
رفیقان را همه کــُـس خُـل نموده
برایت آورم یک دستهی گــُــل
کنارش یک نفر قـُـنبل نموده
عزیز من تورا با شعر چکارست
تکاور جان بگفتا شاه کارست
بیا و زیر کیر دوستان باش
کمی از پند ایشان تو بکن چاشت
غرض ورزی به کار من نباشد
ولیکن کیر من بر شعر توباد
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺲ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﯾﺎﻭﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﯿﺮ ﺗﻨﻬﺎﻡ
ﺑﺲ ﮐﯿﺮﻣﻮ ﻟﯿﺴﯿﺪﯼ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺨﻤﺎﻡ
ﺭﻧﮓ ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﺭﻧﮓ ﯾﮏ ﺻﺤﺮﺍ ﺷﻘﺎﯾﻖ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺷﺐ ﺷﻖ ﺩﺭﺩﯼ ﻋﺎﺷﻖ
ﮐﯿﺮ ﻣﻦ ﺷﻖ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯﻡ ﮐﺎﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﺮﻭﺯﻡ ﺑﯿﺎﯾﯽ
ﺑﺎﺯ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﺖ ﺑﺬﺍﺭﻡ، ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﻧﺎﺏ ﻃﻼﯾﯽ
ﻣﻦ ﻭ ﮐﯿﺮ ﺷﻘﺎﯼ ﺧﻮﻧﻪ، ﮐﺮﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺗﻤﻮﻧﻪ
ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻮ، ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﻢ ﺗﻮﯼ ﺧﻮﻧﻪ
ﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮐﯿﺮﻣﻮ
ﺷﻖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﻠﻖ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ
ﺗﻮ ﺭﻭ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﯾﺎﺩﻣﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﺗﻮ
ﭘﺮ ﺁﺏ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﻗﺼﻪ ﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﻮ
ﻗﺪ ﺻﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﻨﻪ
ﻣﻨﻮ ﻭﺍﺩﺍﺭِ ﺑﻪ ﮐﻒ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ
ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻡ ﺯﯾﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﯼ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﺎﯼ ﺳﺮﺩ
ﮐﯿﺮ ﺷﻖ ﺩﺭﺩِ ﻣﻨﻮ
ﮐﺲ ﺗﻮ ﺍﺭﺿﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ﺣﺎﻻ ﺍﻭﻥ ﻟﺐ ﻫﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ
ﺍﻭﻥ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﯼ ﺧﻮﺏ
ﭼﺮﺍ ﺳﺎﮎ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﻦ
ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺳﺎﮐﺎﯼ ﺧﻮﺏ
عجب خوشگل شدی امشب تو «حامد»
بیا بازی بکن با جسم جامد
بیا تا مالمت از پای تا سر
سپس خوابانمت چون گل به بستر
در آرم از درونت خستگی را
به جای آن نهم برجستگی را
بیا بنشانمت بر روی زانو
به خود چسبانمت مانند زالو
تو از من بیشتر استاد کاری
ملوسی دل ربایی شاهکاری
بیا آموزمت شعر دری را
بگویم راز و رمز رهبری را
که آن هم چون تو یک مرد سترگ است
به شهر شعر استادی بزرگ است
من از امشب تو را استاد خوانم
درون معده ی خود باد خوانم
بیا جادو کنم یا خوانمت ورد
تو گردی اوستاد و بنده شاگرد
اگر از من رود شب در تو چیزی
سحر از بسترم استاد خیزی
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﮑﺎﻥ ﮔﯿﺮ ﻧﻤﯿﺎﺩ
ﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﮐﯿﺮ ﻧﻤﯿﺎﺩ
ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﯽ ﭼﯿﻪ
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
ﮐﻪ ﮐﺴﻮ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﺒﺮﯾﻢ
ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺎﻧﺪﻭﻡ ﭼﯽ ﭼﯿﻪ
ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ
ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﻓﻘﺮ ﻣﮑﺎﻥ
ﺍﮔﻪ ﻣﮑﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﺸﻪ
ﮐﺴﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﮐﯿﺮ ﻣﺎﻥ
ﻋﺸﻖ ﺭﻭ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ ﭘﺴﺮﻡ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻨﯿﻪ
ﮐﺎﺵ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ
ﺩﺧﺘﺮ ﻓﻘﻂ ﮐﺮﺩﻧﯿﻪ
ﺩﺧﺘﺮ ﻓﻘﻂ ﮐﺮﺩﻧﯿﻪ
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍ ﺑﻮﺩ
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﭘﻠﯿﺴﺎ ﺑﻮﺩ
ﺍﻭﻧﺎ ﺍﮔﻪ ﮔﯿﺮ ﻧﺒﻮﺩﻥ
ﮐﺴﻪ ﺍﻻﻥ ﺯﯾﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ
ﮐﺴﻪ ﺍﻻﻥ ﺯﯾﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ
ﻭﺍﺳﻪ ﯼ ﺷﻖ ﺩﺭﺩﯾﻪ ﮐﯿﺮﻡ
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻩ
ﮐﯿﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻣﻦ
ﺷﻖ ﺩﺭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯﻩ
این شعرنوبودیارباعی ؟
این شعرنبودکه هیپچ مروورهم نبودنه قافبه نه وزنی نه…چی بگم خاموشی بهتراست
برای شاعری بسیار جوونی
باید چند سالی بازم شعر بخونی
تو با ذوقی ولی شعرت ضعیفه
ولی ممنون از این شعر کنونی