ریدی تو ادبیات فارسی
نظم و قافیه هم پشم
کیر عنصر المعالی تو کونت

ریدی با این شعرت
آبم قطعه

کسشعر

خب بلد نیستی مگه مجبوری شعر بگی؟

شنیدم یک نفر با نام شروین
سرایید شعرکی در شهر قزوین
بگفتا ناله ها در وصف خاله
گمانم بچه کونی خایه ماله
توهم زد که من هم حافظ هستم
همیشه کیر رستم توی دستم
چنان جو گیر شد آن کسمشنگ خان
که ناگاه رید اسهالی به تنبان
خلاصه کم بگویم من ز شروین
فقط گائیدنش مردان قزوین

ها کوکا

ریدی… هم تو حال ما، هم تو ادبیات هم تو روح شهریار، حرمت این شعر زیبای شهریار بیش از ایها بود که نقیضه ای مستهجن و تا این حد سخیف و دون و بی مایه از روش ساخته بشه.
اصل شعر غزلیه با این مطلع:
پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی میکند

کس کش خواهر جنده عوضی…
ننه ک.ون.ی آخه تورو چه به شعر جقی
داری با کی.ر کی بازی می‌کنی اصلا میفهمی
ننت گایی.دم…
استاد شهریار اگه میفهمید ننه جن.ده تو توله سگی مثل تورو پس میندازه بدون کاندوم کو.س ننت نمیذاشت

شعرکوکارستم درقسمت کامنتها ار مال تو خیلی بهتر بود.