فاصله آنوژنیتال (AGD) یا پرینیوم

from Wikipedia
the free encyclopedia

[از اونجا که در حشرآموزی‌ها زیاد به این اصطلاح اشاره میشود، تاپیکی مخصوص معرفی و تشریح ناحیه‌ی مذکور در نظر گرفته شد.]

فاصله آنوژنیتال (AGD) یا پرینیوم به فاصله‌ی بین آلت تناسلی و سوراخ مقعد گفته می‌شود که پشت بیضه یا واژن قرار دارد. این ناحیه از بدن به دلایل پزشکی هم در انسان‌ها و هم در حیوانات بااهمیت است، از جمله تشخیص مذکر و مونث بودن و تشخیص وجود یا عدم وجود اختلال غدد درون ریز. فعالیت غدد درون ریز توسط “دی‌هیدروتستوسترون” کنترل می‌شود که می‌تواند به دلیل وجود ماده‌ی “فتالات” که بیشتر در پلاستیک وجود دارد از تعادل خارج شود و باعث اختلال غدد درون‌ریز شود، این اختلال می‌تواند روی رشد مغز تاثیر منفی بگذارد.

در انسان‌ها
__
تحقیقات نشان می‌دهد طول پرینیوم (فاصله‌ی بین آلت تناسلی و سوراخ مقعد) در مردان ۲برابر زنان است، همچنین پرینیوم تنوع بیشتری در مردان دارد. اندازه‌گیری فاصله آنوژنیتال یا همان پرینیوم نوزادان یک روش ساده برای فهمیدن میزان زنانگی کودکان پسر است که می‌توان با کمک آن، اختلالات در توانایی تولید مثل در بزرگسالی این کودکان را پیش بینی کرد.

پژوهش انجام شده توسط موسسه‌ی “Swan et al” نشان می‌دهد که بین پرینیوم (AGD) و توانایی باروری مردان و سایز آلت تناسلی‌شان ارتباط وجود دارد. مردانی که طول پرینیوم کمتری دارند (کمتر از طول متوسط که ۵۵ میلیمتر است) در مقایسه با مردانی که طول پرینیوم‌شان بیشتر است ۷برابر شانس کمتری برای باروری دارند زیرا طول پرینیوم ارتباط مستقیمی با میزان منی و تعداد اسپرم موجود در آن دارد.

همچنین کسانی که طول پرینیوم‌شان کمتر از متوسط است اسپرم کمتری دارند و احتمال این که دچار بیضه نزول نیافته (کریپتورکیدیسم) یا تومور بیضه در بزرگسالی شوند بیشتر است. طبق این تحقیق کودکانی که در معرض ماده‌ی شیمیایی “فتالات” بوده‌اند احتمال این که طول پرینیوم‌شان کمتر از طول نرمال باشد ۹۰برابر بیشتر بود. البته از همه‌ی انواع “فتالات” (شامل ۹ نوع مختلف) بررسی شده فقط چند مورد باعث کوتاه شدن طول پرینیوم می‌شدند.



این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که طبق آمار سازمان پیشگیری و کنترل بیماری‌ها (CDC) آن حد از فتالات در بدن که باعث کوتاهی پرینیوم می‌شود تقریباً در بدن یک چهارم آمریکایی‌ها یافت می‌شود.

زنانی که در طول دوران بارداری میزان فتالات ادرارشان بیشتر از حد مجاز بود دارای نوزادان پسری بودند که احتمال این که طول پرینیوم کمتری داشته باشند ۱۰برابر ببیشتر از دیگر نوزادان پسر بود.

تحقیقی که در سال 2018 توسط دکتر “بارت”(Barrett) انجام شد نشان میدهد که نوزادان دختری که مادرانشان دارای “سندرم تخمدان پلی کیستیک” بودند طول پرینیوم بیشتری داشتند که نشان می‌دهد که نطفه‌ی نوزاد در معرض تستوسترون بیشتری در مقایسه با زنانی که این سندروم را نداشتند بوده است.

عوارض و عواقب
__
مردانی که پرینیوم (AGD) کوتاهی دارند در خیلی از موارد دچار “هیپوسپادیاس” و بیضه نزول نیافته (کریپتورکیدیسم) می‌شوند. در بعضی از موارد نیز خطر “سندرم دیس ژنزی بیضه” وجود دارد.

حیوانات
__
تحقیقات گسترده‌ای درمورد تاثیرات طول پرینیوم در حیوانات وجود دارد. در بعضی از حیوانات با کمک اندازه‌گیری طول پرینیوم می‌توان وضعیت سلامتی آنها را تا حدی مشخص کرد.
بررسی‌های انجام شده روی موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد مادرانی که در معرض مواد شیمیایی ضد آندروژنیک مثل “دیبوتیل فتالات” (DBP) و “بنزیل بوتیل فتالات” (BBZP) بودند فرزندانشان پرینیوم کوتاهتری داشتند.
همچنین مشخص شد مادرانی که در معرض میزان مشخصی از بیسفنول آ (Bisphenol A) بودند فرزندانشان طول پرینیوم بیشتری داشتند.
دکتر " گبیکروشانت"(Gobikrushanth) در سال 2017 تحقیقی درباره‌ی رابطه‌ی بین طول پرینیوم (AGD) و توانایی باروری گاوهای نژاد “هولشتاین کانادایی” انجام داد و به این نتیجه رسید که گاوهایی که پرینیوم کوتاهتری داشتند توانایی باروری شان کمتر از گاوهایی بود که پرینیوم بلندتری داشتند.

نحوه‌ی اندازه‌گیری
__
برای اندازه‌گیری طول پرینیوم (AGD) از شاخص آنوژنیتال (AGI) استفاده می‌شود که از طریق تقسیم AGD بر وزن بدست می‌آید.
برای اندازه‌گیری طول AGD یا همان پرینیوم فاصله‌ی بین مرکز مقعد تا نقطه‌ی اتصال پوست پرینیوم با بیضه (در مردان) و واژن (در زنان) در نظر گرفته می‌شود.

منبع:

en.wikipedia.org/wiki/Anogenital_distance