خب حای!
دیدین چقدر درمورد فرهنگ مردسالار ایرانی به خصوص در طول تاریخ و درمورد ضدزن بودن برخی ادیان صحبت میشه؟
حالا میخوام جدا از قضیه فرافکنی، به جایگاه زنها در فلسفه بپردازم تا ببینیم که فلسفه غرب نظرش در این مورد چیه؟
تفاوت این نظرات با یک تعداد نظر دینی-فرهنگی اینه که فلاسفه مورد بحث، سعی میکردن نظراتشون رو اثبات مستنتج کنن. و کمکمون میکنه نگاه درست تری به قضیه داشته باشیم و متوجه این نکته باشیم که قضایای مورد بحث تاریخیمون، مختص خاورمیانه یا 1000 سال پیش نیست.
برای این موضوع، یکی از فیلسوفهایی رو انتخاب کردم که نقطه مرزی بین دوره اول و دوم فلسفه غرب هست؛ تا حد زیادی هم شناخته شده هست و آثاری که ازش رفرنس میدم در دسترسه یعنی یه پشمک مغزی رو از یه نقطه ناشناخته جهان برنداشتم نظراتشو شرح بدم.**میخوایم سوال عنوان تاپیک رو که نه من، بلکه همین فیلسوف طرح کرده از نظرش بررسی کنیم. **
خب! بریم تو کارش!
آرتور شوپنهاور،پیرمرد هف هفویی که ابدا دوست ندارید همسایتون باشه؛فیلسوفی بود که چون جملات نسبتا ساده ای در بسط مفاهیم مد نظرش به کار میگیره؛ بین مردمی که میخوان چیزی که اسم فلسفه داره بخونن معروفه.خب فلسفه هایی قبل از شوپنهاور وجود داشتن که زن رو جنس دوم میدونستن اما غیردوستانه بودنشون رو به صراحت اعلام نکردن. شوپنهاور اومد، نظرات فلسفی قبل خودش رو جمع آوری کرد و با استدلالهای خودش جمع و منتشر کرد.اگر بخوایم شوپنهاور رو در چیزی پیشگام بدونیم؛یکیش صراحت در بیان آشکار این موضوعه.
در این مورد،کتاب هنر رفتار با زنان و چندتا مقاله داره.
در کتاب جهان و تاملات که جمع آوری 15 مقاله از شوپنهاوره(ص58تا76)در یک مقاله درمورد زن اومده:
«زن،محتاج سرور و ارباب است.چرا که وقتی زنی استقلال کامل می یابد؛این وضعیت را تاب نمی آورد و باز خود را به مردی میچسباند تا وی را راهنمایی و آقایی کند».
اما اندیشه های عجیبتری هم داره.
در ص59 منبع مذکور توضیح میده که زن موجودی میان کودک و مرده.یعنی موجودی که جسمش رشد کرده و از کودک خارج شده اما مغزش هنوز همون اندازه کودک باقی مونده.اینکه میگن زن از نظر عقلی زودتر از مرد به بلوغ فکری میرسه هم اثباتی از همین مورد میدونه که زنها با کم عقلیشون از خودشون درآوردن.
شوپنهاور در ادامه این موضوع که ضعف طبیعی جنس زن میدونه؛ توضیح میده که همونطور که حیوانات در طبیعت به خاطر ضعفهاشون، به سلاحهای جبرانی مجهز شدن؛زن هم ضعف و کمبود مغزی رو با سلاح فریب و دروغ که در مغز خلق میشه جبران کرده.
شوپنهاور نوعی قطعیت بلامنازع به ذات پلید زن میبخشه.
شوپنهاور اذعان میکنه هر مرد باید چند همسر زن داشته باشه که اون زنها بتونن از زوال و نابودی حاصل معضلات ذهنیشون نجات داده بشن.همونطوری که چند کودک تحت سرپرستی پدر قرار دارن تا زنده بمونن و دغدغه هاشون رفع بشه
پس برای اینکه کسی از مرد بی بهره نمونه بهتره مرد چند زن داشته باشه.
شوپنهاور در کتاب هنر رفتار با زنان(که این گردآوری با نامهای دیگه مثل رساله در باب زن هم چاپ شده)
میگه که:«فقط چیزی مثل نیاز جنسی میتواند مرد را چنان کور کند که به موجودی که جنس لطیفش میخوانند جذب شود.آنچه به آن جنس لطیف نام داده اند،شانه هایی باریک،باسنی پهن و ساقی کوتاه است»

خب دیگه. همین دیگه:/ نتیجه گیریش با خودتون. البته بعضی نظریات پست مدرن توی فلسفه، نظراتی مخالف نظریات پیشین ارائه کردن که خب جای پرداختش نیست.
جدا از این بولشتهای فلسفی، باهام لاس بزنید و بهم نود بدید. ممنونز