«اشک کُسماح می ریزد»

در گذشته معتقد بودند که غذا و خوراک کُسماح* به وسیله اشک کسش تامین می شود. بدین ترتیب که هنگام گرسنگی به ساحل می رود و مانند جسد بی جان و عریان، ساعت های زیادی به صورت طاق باز دراز می کشد، کس خود را همچون دام می گستراند و شروع به ساییدن چوچول خویش می نماید. در این موقع اشک لزج و مسموم کننده ای از کسش خارج می شود که «کیرْوانات و حَشَرّات» به طمعِ نزدیکی وحشیانه بر روی آن می نشینند. به علت لزج بودن اشک کُسماح نمی توانند از آن دام نجات پیدا کنند و چرخه تلمبه، ایشان را گرفتار می نماید. و با هر بار که مقدار کافی «کیروان و حشرّه» در دام اشک کُسماح می افتند، کُسماح به یک حمله آنها را درون کسِ خویش می بلعد و مجددا برای شکار کردن طعمه های دیگر انگشت بر چوچول خود می ساید و اشک می ریزد.

• کُسماح: حاصل زنای انسان و تمساح که در اعصار باستان وجود داشته و از طریق کس خویش تغذیه می نموده.

اینیوعه./
دیوستتان دارم./

ادامه بدم این تاپیک رو یا نه؟