👏 👏 👏

↩ shahre_sokout
تقدیم به حضور پر از مهرت رفیق
تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید

جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب
که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید

چه جور کز خم چوگان زلف مشکینت
بر اوفتاده مسکین چو گو نمی‌آید

اگر هزار گزند آید از تو بر دل ریش
بد از منست که گویم نکو نمی‌آید

گر از حدیث تو کوته کنم زبان امید
که هیچ حاصل از این گفت و گو نمی‌آید

گمان برند که در عودسوز سینه من
بمرد آتش معنی که بو نمی‌آید

چه عاشقست که فریاد دردناکش نیست
چه مجلسست کز او های و هو نمی‌آید

به شیر بود مگر شور عشق سعدی را
که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید
سعدی

↩ وحید_لاهیجی
درود
به به بسیار بسیار زیبا و دلنشین
شعری زیبا از سعدی بزرگوار

↩ shahre_sokout
نوش نگاهتون دوست عزیزبه غیر جام دمادم مجوی همدم هیچ
به جز صراحی و مطرب مخواه تو هم هیچ

بیار و باده نوشین روان بنوش که هست
به جنب جام می لعل ملکت جم هیچ

مجوی هیچ که دنیا طفیل همت اوست
که پیش همت او هست ملک عالم هیچ

غم است حاصلم از عمر و من بدین شادم
که گر چه هست غمم، نیست از غمم غم هیچ

غمم به خاک فرو زد و نیست غمخوارم
دمم به کام فرو رفت و نیست همدم هیچ

دلم ز عشق تو شد ذره ای و آن هم خون
تنم ز مهر تو شد سایه ای و آن هم هیچ

تنم چو موی پر از تاب و پیچ و در وی خم
ولی میان تو یک مو و اندر آن خم هیچ

از آن دوای دل خسته در جهان تنگ است
که نیستش به جز از پسته تو مرهم هیچ

دم از جهان چه زنی، همدمی طلب، خسرو
به حکم آنکه جهان یکدم است و آن هم هیچ

امیرخسرو_دهلوی

↩ وحید_لاهیجی
درود
به به جانم شعر و دیگر هیچ 😍 😍 😍

همچو شمعم بشبستان حرم یاد کنید
یا چو مرغم بگلستان ارم یاد کنید

روز شادی همه کس یاد کند از یاران
یاری آنست که ما را شب غم یاد کنید

گر چنانست که از دلشدگان می پرسید
گاه گاهی زمن دلشده هم یاد کنید

چون شد اقاطع شما تختگه ملک وجود
کی از این کشته شمشیر عدم یاد کنید

چشم دارم که من خسته ی دلسوخته را
بنم چشم گهر بار قلم یاد کنید

هیچ نقصان نرسد در شرف و قدر شما
در چنین محنت و خواری اگرم یاد کنید

چون من از پای فتادم نبود هیچ غریب
گر من بی سر و پا را بقدم یاد کنید

در چمن چون قدح لاله عذاران طلبند
جام گیرید و ز عشرتگه جم یاد کنید

ور در ایوان سلاطین ره قربت باشد
ز مقیمان سر کوی ستم یاد کنید

بلبل خسته بی برگ و نوا را آخر
بنسیم گلی از باغ کم یاد کنید

سوخت در بادیه از حسرت آبی خواجو
زان جگر سوخته در بیت حرم یاد کنید
خواجوی کرمانی

↩ shahre_sokout
نوش نگاهت رفیق
دیدی گذشت آن همه آشفتگی پری؟
دیدی خودت در آینه دیدی که بهتری

دیدی سپیده سر زد و آخر به سر رسید
شب های بی ستاره و بی ماه و مشتری

او تکیه گاه محکم تنهایی ات نبود
باید که می گذشتی از آن شانه سرسری

حالا قلم به دست بگیر و بیافرین
با واژه های تازه مضامین دیگری

جای غزل قصیده ی مردافکنی بگو
از زن… زنی رها شده از حس دلبری

باید زنی جديد زنی بخش ناپذیر
از تکه تکه های خودت در بیاوری

حالا به جای آه خودت را صدا بزن
با تارهای زخمی این لهجه ی دری

گردآفرید باش و بپوشان لباس رزم
بر قامت نشسته به پیراهن زری

آری درون آینه خود را نگاه کن
در این لباس تازه چقدر از همه سری

حالا کمی بخند… چرا گریه می کنی؟
غم دیو کوچکی ست… نترس از غمت پری…
سیده_تکتم_حسینی

شاید باورت نشه دادا،.
نمیدونستم خواننده سیه چومه کیه،،،
دمت گرم برا،،،، 🙏🙏🙏🙏🙏🙏