میگن‌ دنیا شبیهِ یه گربس که با استرالیا بازی میکنه!ازونجایی که این تاپیک هیچ ربطی به گی بودن من نداره ولی میدونم ربطش میدید پس بزارید خودم شروع کنم!

اونموقع هایی که تلویزیون تو اوج فوتبال no signal میشد همه اَاَاَااه و وااااای میگفتن،یکی میدُیید پشتِ بوم و یکی میرفت لبِ پنجره و از تهِ حلقش داد میزد : یکم دیگه بچرخووووووووووون،یکم دیگگگگههههههههه،جر و بحث میشد : همش نحسی تو بود اومدی اونجا نشستی چنبار گفتم اونجا نشین جلوی سیگنالُ میگیری برفک میشه! و یجوری اعصاب خوردیشونُ روی هم خالی میکردن،من یه گوشه زُل زده بودم به تلویزیون و هیچ وقت تخیلشُ نمیکردم که اینده زندگیِ من به این رنگها گره میخوره و نقطه عطف و تولد و نابودیِ زندگیم این رنگها میشه!

ربطش!خب ربطش بدیم!بزرگتر که شدم به دبیرستان رسیدم فکر نمیکردم که دوتا کتاب به این سادگی کلِ زندگیمُ درگیر خودش کنه و به جایی برسم که به کسایی که این کتابارُ نوشتن چنتا فاک نشون بدم و مای سکسی لِیدی بِچ صداشون کنم!یعنی تا کجا زندگیِ منُ گاییده بودن که من با وجود گی بودنم حاضر بودم زناییم که توی این کتابا دخالت داشتنُ…!!:/

هرچی‌جلوتر اومدمُ اتفاقاتِ عجیب و عاشقی هایِ عجیب برام پیش اومد و مثلا با تجربه تر میشدم،میدیدم که دنیا اصلا شبیهِ اون گربه ای نیست که بخواد بازی کنه و برعکس خیلی جدی و بی رحمه!اصلا من بدنیا اومدم که دنیا با من همجنسبازی کنه!همین که چندوقتی با این نتیجه جهانبینیمُ تنظیم میکردم و تمامِ برنامه ریزی و تجهیزاتمُ برای جنگ جهانیِ درونم اماده میکردم،یهو یه اتفاقی میافتاد که کامل مُخَم گرینپاچ میکرد و ایمان میاوردم دنیا یه بازی بیشتر نیست!سگُ و گربشُ نمیدونم ولی بازیه کثیفیه،بازی نکردنشم با خودت نیست،بااااااید بازی کنی تمااااام!همینطوری جدی میشد،میزد زیرش،جدی میشد،کسخل میشد،جدی میشد،بازی میکرد،سفت میکرد،شُل میکرد،سفت میکرد،شُل میکرد…از حماقت گذشتم و به دیوانگی رسیدم:/

در حالی که میخوام خودمُ نسبت به دورُبرم بی تفاوت نشون بدم،خیلی اتفاقاتِ دورُبرم برام مهمه،اتفاقایی که هر روز بیشتر زندگیه منُ با انواعِ پوزیشنا اشنا میکنه!بعداز اینهمه بالا پایین شدنا!ایمان اوردم که مسئله خیلی پیچیده تر ازین حرفاس،مشکل من نه با این حکومت بلکه با بیشترِ دنیاس!دنیایی که از بچگی با من کار داشت!از پشتِ همون رنگهایی که من متوجشون نبودم!!!و چقدر این مسیر طولانیه!نظامِ ایران،نظامِ امریکا…بالاخره باید از یه جایی شرو کنم،ولی میدونم قراره مبارزه حتی با امریکا با شدتِ بیشتری حتی بعد و در حین مبارزه با نظامِ ایران ادامه پیدا کنه،چون اگه بخوام در مسیر آزادی حرکت کنم اینا از هم جدا نیستن!تا اخر عمرم،به قیمتِ تمامِ عمرم،تمامِ عُمر…حداقلش اینه که وقتی لحظه آخر تو چشایِ اون پیرِ ۴۰ ساله نگاه میکنم!میتونم بهش اطمینان بدم که با خیالِ راحت بخواب دستِ امریکا نمیدمش!

هرکسی یه جوری زندگی کرد سرنوشت ما هم این بود…

دنیا هر طوری که من هر بار فکر میکردم نبود