من…

دلم میخواد امضاتو کباب کنم :/

جونزززز. هر چه از دوست رسد نیکوست.

قلب کبابی دوس ?

دوست عزیز

بنظرم آمار رو خیلی با اغماض و اکراه نوشته بودن.

هر کی یه سر بره توی کوچه و خیابون. سوار مترو و اتوبوس بشه اوضاع کاملاً دستش میاد که درصد غالب ایرانیها افسردگی دارن، نه فقط ۲۸ درصد!

ایرانیها روانی ترین و بی ثبات ترین و بی اعصاب ترین مردمان دنیان! محصول چهار دهه سلطه نکبت بار دین اسلام ?

ب نظرم تو آمار اشتباه شده… درصد خیلی بیشتر ا این حرفاس

تو باز امضاتو عوض کردی؟

اون امضائ اولیت چی بود؟ چشات خونی پریوده انگار؟ تازه انگارتم بدون “ر” بود. ادبیات فارسی چند میشدی؟ ? (dash)

28 درصد خود امار کمی نیست ، یعنی حدود ۲۵ میلیون نفر از جمعیت ۸۲ میلیونی افسرده هستن

اگه مثلا بگیم ۲۰ میلیون هم زیر ۱۴ سال باشن و هنوز تو این وادی نیفتاده باشن

یعنی ۲۵ میلیون نفر از ۶۲ میلیون نفر افسرده هستن
البته این امار داخلی بود! چه بسا بیشتر هم باشه

یعنی الان دیگه زندگی رو پوچ نمیبینید یا اینکه از اون سیر نشدید؟

تنوع خوبه ? اون انگار و اَ قصد “ر” شو نذاشته بودم اینجوری لاتی تره…
ی مزاحم سیریش داشتم از وقتی عکس و امضامو عوض کردم پیداش نی شکرخدا فک کنم‌گمم‌کرده ?

مشکل ما دین اسلام نیس کسایی ان ک مملکتو دستشون گرفتن وگرن خیلی از کشورا مسلمون هستن ک سطح رفاهشون خیلی بالاس همین امارات…همین قطر …کویت جای دور نریم عربستان سطح رفاه مردمشو ببین با اینکه مسلمونن

متاسفانه دچار افسردگی شدم.اصلا حالم خوب نیست.دیگه نه سر کار میرم 3 ماهه و نه انگیزه ای برای آینده دارم

بله افسردگی حتی تفکر رو هم مختل می کنه

افسردگی از سرطان هم بدتره. چون وقتی سرطان میگیری ، یه درصدی حتی کم امید به درمان و زنده بودن داری. ولی وقتی افسرده ای ناامیدی و همه چیز رو تلخ و داغون میبینی.

تجربه و مطالعات من نشون میده با تغذیه ی درست و ورزش میشه بهبود پیدا کرد.

ویتامین دی، اسید فولیک، امگا3 به اضافه ی ورزش بخصوص کوه نوردی درمان قابل توجهیه.

الان حال شما چطوره ؟

بنده هم یک ماهیست که مشکل افسردگیم درمان شده…البته من افسردگیمو با خشم و جنون خاص خودم جایگزین کردم،با مشقت های فراوان،ولی حالم خیلی بهتره…مطمىن نیستم که ارزش بلاهایی که سرخودم اوردمو داشت یا نه،ولی حداقل جواب گرفتم…

درسته. در شکل جدیش حتما احتیاج به ترکیب روان درمانی+ دارودرمانی هست.

توصیه میکنم برای اینکه بدونید افسرده اید یا نه و اگه هستید چه درجه ای، تست دکتر بک رو بزنید. تو اینترنت هم هس.

افسردگی ربط زیادی به خداباوری یا ناباوری نداره

الان من خداباور هستم ، به اون دنیا که فکر میکنم غصه ام می گیره ، تا کِی باید مثلا جاوید و جاودان و زنده بود ؟

من خودم یک سال شدیدا در حال تحقیق رو مسئله خدا بودم ، الان درباره هدف زندگی دارم تحقیق میکنم و به پوچی رسیدم

زندگی هیچ هدفی جز سرگرمی نداره ، و خبر بدتر اینجاست که بر فرض اگه اون دنیایی وجود داشته باشه که هیچی ، دائم باید کنار حوری زیر درخت هایی که نهر از آن جاریست کنار شراب طهور صبح رو شب کنی شب رو صبح

کمترین ربطی نداره!به تخمم که کرما قراره منو بخورن،اول بیان کیرمو بخورن!به تخمم که در صحرای محشر یه دلقک قرار نیست ازم بازجویی کنه!به تخمم که بیشتر از چهل میلیارد ادم الان زیر خاک خوابیدن و تو بهشت موعود کس نمیکنن!

من برای زندگیم هدف دارم!اینکه نمیتونی هدفی برای زندگی کردن پیدا کنی کمترین دخلی به اعتقاد به خدا نداره!مشکلت از یه جای دیگس!

من به اینکه خدا عادله یا ناعادله اصلا کاری ندارم و به خدای ادیان اعتقادی ندارم

ببین اصلا من به اون دنیا اون جوری که قرآن گفته هم اعتقادی ندارم

ولی یه قدرت برتر هست ، من چطوری فهمیدم ؟
داستانش طولانیه ، ولی واقعا به این نتیجه پی بردم و این توهم نیست

اما در مورد فراماسون ها
باید بگم ایلومیناتی ها به مراتب لاشی تر هستن

چرا نتونی ؟ اونا هم اول یه گروه زیر زمینی بودن

اونایی که راجع به افسردگی و دلایلش نظر میدن باید بدونن افسردگی پیچیده تر از اونیه که سریع ربطش بدیم به جمهوری اسلامی و اوضاع اقتصادی. اتفاقا آمارها نشون میده تو خیلی از کشورای پیشرفته و ثروتمند آمار خودکشی ناشی از افسردگی به شدت بالاس. تو آمریکا داروهای ضدافسردگی بیشترین حجم تجویز رو دارن! ضمنا خیلی از پولدارا و معروفا هم به علت افسردگی خودکشی میکنن. پس قضیه فقط پول و امکانات و این چیزا نیست.

برادر شوالیه،یعنی شما قصد داری تا وقتی که ریق رحمت رو سربکشی کون به کون سیگار بکشی و یه گوشه زار بزنی که وای ددم،قراره بمیرم و به عناصر سازنده ام تجزیه بشم؟گوسفند برای خودش زندگی میکنه،پلنگ هم برای خودش،بقیه جک و جونورا هم واسه خودشون،این هدفا ذاتیه،هیچکس نمیتونه با حبس کردن نفسش خودکشی کنه!هیچکسم نمیتونه با خایه کردن از مرگ زندگی کنه!

خدا باشه یا نباشه،به قول سارتر ما محکومیم به ازادی،همیشه یه سری هدف درست و حسابی پیدا میشه،برای من چپ در مقیاس جامعه تعریف میشه،برای یکی دیگه در مورد خونوادش یا صرفا خودش…مشکل نبودن خدا نیست،مشکل کون گشادی من باب تعقل هستش!

من قبلا پوچ گرا بودم اما دو نوع پوچ گرا داریم .

پوچگرا ی فعال
پوچگرای منفعل

من قبلا پوچگرای منفعل بودم ولی الان پوچ گرای فعالم .
مشکل پوچگرایی نیست
خیام هم پوچگرا بود اما دانشمند و شاعر و ستاره شناس و ریاضی دان بود…
اما یه پوچ گرای منفعل برای هر حرکتش یه سوال از خودش میپرسه اونم اینه : که چی?!
و همین که چی ها که خودش عوامل مختلف داره لذت رو از زندگیش میگیره و تلاشی برای هیچ چیز نمیکنه

تز ندادم عزیز دل برادر،دنبال تز نبودم و نیستم،من کارم بیشتر سنتزه!ضمنا…من دیگه اون ادم نیستم!

علت افسردگی حضرت عالی برای من مسخره نیست،جایی هم نگفتم مسخره است،چون مسخره با غیرقابل هضم فرق داره…قبلا نمیفهمیدم چه مرگمه،الانم نمیفهمم چه مرگته!من فهمیدم مشکلات زندگیم از کجاست،زور زدم که خودمو عوض کنم،حتی با پرداختن یه سری هزینه های سنگین…تو چرا زورتو نمیزنی؟البته من شاهد عینی فعالیت های جنابعالی نیستم و نمیتونم نظر کارشناسی در این مورد از خودم در کنم،ولی حرفات منو یاد خود سابقم میندازه،یه نفس ضعیف،دنبال توجیه و عذر و بهانه…

بنده به نسبت قبل تلاشم برای ساختن یه دنیای بهتر بیشتر شده،خودمو عوض کردم و با پتانسیل هایی که دارم میتونم یه دنیای بهتر بسازم…اهداف سطحی ام رو به اهداف بزرگتر ارتقا دادم و حدس میزنم که پتانسیل هام در رسیدن به اهداف بزرگ بیشتر از تواناییم در حل کردن مساىل ساده باشه،کاری که قبلا نکرده بودم و همیشه میگفتم من که همچین کار ساده ای از دستم برنمیاد،چجوری میتونم کاری به اون بزرگی رو انجام بدم؟وقتشه با امتحان کردن یه سری چیزا راهمو از خود سابقم جدا کنم،اون ادم زیادی مرده،ولی من اول جوونیمه و وقت زندگی کردنمه،من حق حیات،انتخاب و تلاش به خودم میدم!

عقاید من در حوزه اجتماعی و سیاسی نسبتا رادیکال تر شده و دلیلش اینه که به دید من تغییرات بزرگ اجتماعی گاها نیاز به صرف ابزارهایی از نظر کلی غیرانسانی مثل خشونت محض دارن و در جوامعی با نکات منفی زیاد و عقب موندگی فکری و سیاسی و اجتماعی مثل ایران این امر لزوما اجتناب ناپذیره و الان شاید درگیری اصلی من فعلی (برخلاف من سابق که در مشکلات عاطفی خلاصه میشد) اینه که بین انتخاب کاری که به عنوان وظیفه باید انجام بدم و کاری که دلم میخواد انجام بدم گیر افتادم،هدف ثابته،اما روش های رسیدن به مقصد فرق میکنه،من گاندی و ماندلا نیستم،ولی این دلیل نمیشه که دلم بخواد با مشت اهنین و استبداد حکومت کنم…در کل توی اتحادی مسخره بین (هدف وسیله را توجیه میکند) ماکیاولی و (انسان محکوم است به ازادی (یا انتخاب)) سارتر گیر افتادم!

در زندگی شخصی هم قصد جمع کردن کس و کون و استفاده از پتانسیل هام برای رسیدن به چیزی تو مایه های شخص تراز نوین مارکس رو دارم و اصلاح خودم رو پیش زمینه اصلاح جامعه میدونم…دارم تلاش میکنم!و از خودم راضیم،ولی همیشه جای پیشرفت هست…بحث سر اینه که چقدر توانایی کنترل افکارمو دارم…

ببخشید که سرتونو درد اوردم،احتمالا شما تاپیک (دلنوشته های من) رو دیدین و نیازی نیست که توضیح بیشتری بدم…

نمیدونم منم این مشکلو دارم و نمیتونم هدف و دلیلی منطقی برای این زندگی پیدا کنم این زندگیو مختل میکنه