باز هم غروب غربت و
باز هم حس تنهایی
باز هم حس دلتنگی
باز هم انتظار بی پایان
و باز هم من خیالی در انتظار توی واقعی
انتظار یک مجازی برای یک حقیقت
ای خدا چرا مرا به پایان این راه نمی رسانی
بیا و این امانتی که به من دادی بگیر و مرا از رنج این دنیا آزاد کن
من در این سمت دیوار تاریکی گم شده ام و پشت آن نوری می بینم
چه می شود که من نیز از آن دیوار بلند سخت عبور کنم
دیگر کافیست…
در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم