ایرانی ستیزی در دستگاه حکومت اموی غیر قابل انکار است !
یکی از کثیف ترین تبعیضاتی که اعراب علیه ایرانیان اعمال میکردند منع ازدواج موالی (ایرانیان) با زنان عرب بود !
باید گفت که این قانون ریشه در اظهارات کشیش اریوسی (سلمان) داشت که معتقد بود ایرانیان خوار تر و حقیر تر از اعرابند ، او در ابتدای حکومت بر مدائن به عربها گفته بود :
ما نه زنانتان را به زنی میگیریم و نه پیش نماز شما میشویم (طبقات ابن سعد ج ۴ برگ ۹۱)
به عبارت دیگر منظور او این بود که ایرانی مسلمان شده لیاقت ازدواج با زنان عرب را ندارد و شایسته پیش نماز شدن برای عربها هم نیست.‌
او با این اظهارات بذر نفرت و کینه نسبت به ایرانیان را در دل فاتحان عرب کاشت و باعث شد رژیم سفاک اموی ایرانیان را به چشم موالی و شهروندان درجه دوم ببیند !
توجه داشته باشید سلمان جایگاه بالاتری از یک پیش نماز و معلم دینی برای اعراب داشت و با یک زن عرب به نام بقیره هم ازدواج کرده بود بنابرین تناقض او در گفتار و رفتار ما را به این نتیجه میرساند که یا او واقعا ایرانی نبوده یا حساب خود را از ایرانیان جدا میدانسته !
گزارش های دیگری موجود است که سلمان در هنگام حکومت بر مدائن ایرانیانی که مجبور به پرداخت جزیه بودند را وادار میکرد تا در مقابلش به خاک بیفتند و در نهایت ذلت و حقارت باج مسلمانی بپردازند ، او در حالی که سر تکان میدادمیگفت که اینها به خاطر الله از من میترسند (طبقات ابن سعد ج ۴ ص ۸۸)
یک گزارش دیگر خبر از منفور بودن سلمان نزد ایرانیان بازمانده عراق میدهد که به سبب ضدیت او با انها بوده ، گفته شده در حالی که عبایی پشمین و جامه ای کوتاه در بر داشت با خرش از جایی میگذشت ، پاهایی دراز و پر مو داشت که بیرون بود
بچه های کوچه تا او را دیدند به یکدیگر بانگ زدند که :
گرگ امد ، گرگ امد (به فارسی)
سلمان به همراهانش میگفت : اشکالی ندارد ، هر چه شود ، فردا شود (طبقات ابن سعد ج۴ برگ ۹۴)
یعنی این بچه ها فردا که بزرگ شوند باید در مقابل ما کرنش کنند .
اگر گمان کنیم سلمان ایرانی نژاد و زرتشتی بوده که رفتار نژاد پرستانه و تحقیر امیزش با مردم ایران توجیهی نخواهد داشت !
اما اگر سلمان اصالتأ یک کشیش سوری بوده باشد نفرت او از مردم ایران اصلا بعید نیست چرا که میان مسیحیان و مزدایسنان دشمنی تاریخی دیرینه ای وجود داشته !
حملات پی در پی پادشاهان ساسانی به امپراطوی بیزانس با فتح شهر های ان موجب کوچ اجباری ساکنین به شهر های نو تأسیس ایران میشد ، مسیحیان سوری (مثلا انطاکیه) که از شهر و خانه و کاشانه خود بیرون میشدند و مجبور میشدند در شهر های ایران (مثلا وه اندر شاپور) زیر سلطه دشمنان سیاسی و دینی خود زندگی کنند میتوانستند کینه عمیقی نسبت به ایرانیان داشته باشند !
هواداری این مسیحیان از امپراطوری همکیش بیزانس با تخریب اتشکده ها و شورش علیه حکومت ایران اغاز میشد و با تخریب کلیسا ها و‌کشتار مسیحیان که به انها شهدا مسیحی میگفتند پایان می یافت .
به طور کلی روابط دینی و سیاسی اعراب مسیحی ایران با ایرانیان بسیار تیره بود و کینه کشیش سوری (سلمان) از ایرانیان در منابع تاریخی کاملا مشهود است .