گذشت و گذشت تا گروهی از مردم این شهر به فکر چاره افتادند. بعضی میگفتند که تنها راه اینه که ما چترهایی که بهمون داده شده رو تعمیر کنیم تا فاضلاب کمتری رومون بریزه...یه عده میگفتند: راه حل اینه که انقدر تمرین کنیم و با این وضعیت خو بگیریم که دیگه هر چقدر هم فاضلاب رومون ریخت اذیتمون نکنه! یه گروه سومی هم پیدا شدند که البته اونها در اقلیت بودند! اونها به مردم میگفتند آخه کی گفته ما حتما باید دقیقا زیر تاسیسات فاضلاب آسمانی زندگی کنیم؟ بیاین همتی کنیم و جای شهرمون رو عوض کنیم!

این داستان برای شما آشنا نیست؟ ;)

پ.ن. راجع به تمثیل های این داستان دو نوع تعبیر مختلف میشه به کار برد...اینکه کدوم به نظرتون مناسبتر هست رو من به قوه تخیل خودتون واگذار میکنم!

پ.ن. لازم به ذکره که ایده این حکایت تمثیلی کوتاه وقتی با نویسنده خوبمون eyval123412341234 صحبت میکردم در ذهنم جرقه زد!

ممنون. خوشحالم دوست داشتین!

راستش رو بگو تو توی “همین شهر” زندگی نمیکنی؟ 😁

آورین! از اینکه همه دوستان رو از افکار باطل رهانیدید مچکرم!

هر جا ما داستانی مینویسیم که ناراحت کننده است مربوط به تمدن منحط بی ریشه و بی بند و بار غرب میباشد!

ایشون حواسش نیست که اون “سایه” ای که میبینه مال همون تاسیسات فاضلابه! 😁

والا ما هم ایمان آوردیم! هم رفتیم سیمان آوردیم سوراخهای چترمون رو بتونه کاری کردیم! 😁

فربد جان این داستان دو تا تعبیر داره یکیش اونیه که فکر میکنی یکی حتی از اون هم بدتره…

درسته…

;)

ممنون

دو تا تعبیر مختلف میشه از این داستان تمثیلی کرد. پیش خودتون فکر کنین که این دو تا چیا میتونه باشه.

ممنون شادی جان…جرقه اصلیش وقتی با هم صحبت میکردیم زده شد.

داشتیم با هم راجع به وضعیت دنیا صحبت میکردیم و اینکه چقدر مردم گرفتار هستند (هر کس به نوعی) و من یه دفعه این تمثیل باران فاضلاب و چتر به ذهنم اومد…که بعدا یه مقدار بیشتر پختمش و شد این تاپیک.

از نظر من میشه دو جور معنی ازش بیرون کشید.

والا در این حکومت زن غیر از رختخواب و آشپزخانه و صندوق رای جای دیگه ای به درد نمیخوره…استفاده ابزاری به معنای اخص کلمه…

البته این حکایت تمثیلی فقط مربوط به یک جنسیت نیست.