خاطره ای از آیت الله منتظری و آیت الله طالقانی در زندان

اوایل سال ۱۳۵۶ با “آسید محمود (طالقانی)” هم سلولی بودم، یک شب بی وقفه سیگار می کشید و راه می رفت، نیمه شب بهش گفتم: «خفه شدیم از دود چرا نمی خوابی؟» ایشان گفت: «مگر نمی بینی؟ مگر نمی شنوی؟»
گفتم: «چی رو؟!»
گفت: «صدای مردمو! انقلابو! دارن پیروز میشن!»
من گفتم: «خب بشن چه بهتر»
ایشان در جواب گفت: «چرا متوجه نیستی! شاه می رود، مردم به ما مراجعه می کنند، بلد نیستیم مملکت داری را، همین یک ذره دینی را هم که دارند از کف می دهند این مردم بی نوا