بعد از این بر وطن و بوم و برش باید رید/به چنین مجلس و بر کر و فرش باید رید
به حقیقت در عدل ار در این بام و در است/به چنین عدل و به دیوار و درش باید رید
آن که بگرفته از او تا کمر ایران گه/به مکافات،الی تا کمرش باید رید
پدر ملت ایران اگر این بی پدر است/به چنین ملت و روح پدرش باید رید
به «مدرس»نتوان کرد جسارت اما/آنقدر هست که بر ریش خرش باید رید
این حرارت که به خود «احمد آذر» دارد/تا که خاموش شود بر شررش باید رید
«شفق سرخ»نوشت «آصف کرمانی»مرد/غفرالله کنون بر اثرش باید رید
آن «دهستانی»بی مدرک تحمیلی لر/از توک پاش الی مغز سرش باید رید
گر ندارد ضرر و نفع «مشیرالدوله»/بهر این ملک به نفع و ضررش باید رید
گر رود «مؤتمن الملک»به مجلس گاهی/احتراما به سر رهگذرش باید رید…

کیری دارم که خر ندارد/خر تا به کلاه بر ندارد
مانند یکی درخت جیلان/سر کنده که برگ و بر ندارد
کونی داری که صد چنین کیر/تا خایه خورد خبر ندارد
دارد کلهی ز اطلس سرخ/لیکن کمر به زر ندارد
آنکس نکند بدو دلیری/کو قوت شیر نر ندارد
اینست جواب آنکه گوید/نور رخ تو قمر ندارد

انوری راست دختر و پسری/هر یکی بر خلاف اهل دعا
این یکی دست خود نهد به زمین/وان یکی پای خود کند به هوا…

سلام مسافر ساکن اقیانوس پر تلاطم زندگی
تاپیک جدیدت مبارک
سوژه ی جالب رو انتخاب کردی و مطمئنم که موفق میشه متاسفم که نمیتونم مشارکتی داشته باشم چون هزلیاتی بلد نیستم اگر شعر هزلی پیدا کردم باعث افتخارمه در این تاپیک جالب شرکت کنم

حکیمان جهان گویند یک رگ/ز کون پیوسته باشد تا به دیده
در آن رگ باشد آب چشم مردم/چو در کون کردی ،آن رگ شد بریده
کسی کو را نباشد آب در چشم/یقین دانم که هست او کون دریده!

حضور شما در کنار من برای من افتخاره…از این که دوستان خوبی چون شما دارم به خودم می بالم…در ضمن سوای سرعت پایین اینترنت این متون تایپ شده نیستن و باید تایپ کنم.منم که کال دست تو تایپیدن.همین سرعتم رو کم می کنه… این متون غالبا کتابها و جزوات قدیمی هستند که برای پیدا کردنشون خیلی تلاش کردم و فکر کردم دوستان شهوانی رو با این دریچه ادبی مملکتمون که مغفول مونده(متاسفانه…)آشنا کنم…حضور شما باعث دلگرمی منه…دوستتون دارم…

وقتی شخصی را کیر پیدا شد،سیاه بود.پسرش پرسید که چرا چنین سیاه است؟گفت:از بس که در کس مادرت نهاده ام.روز دگر دست به ریش فرود آوردکه ریشم سفید شده.پسرش گفت اینرا نیز در کس مادرم نه که سیاه شود…

لطیفه‌ای از بخش سوم (المضحکات):
گفت هرکس امشب دو رکعت نماز بگذارد، اورا حوری دهند که بالای او از مشرق تا به مغرب باشد. کسی گفت: من این نماز نکنم و این حور را نمی‌خواهم. گفتند: چرا؟ گفت زیرا که اگر سرش در کنار من باشد و در شیراز و بغدادش گایند، مرا چه خبر بود؟!!

ای خواجه اگر با خرد و تمکینی/جز جلق زدن کار دگر نگزینی

چه خوشتر ازین بود،که هنگام جماع/تا خایه فرو بری،سرش را بینی…

گر بر سر بوق(کیر) من نشینی/دروازه کازرون ببینی

آمد به نماز آن صنم کافر کیش/ببرید نماز مؤمنان و درویش

می گفت امام مستمند دل ریش/ای کاش من از پس بدمی،وی از پیش

روی زیبا و جامه دیبا/عرق و عود و رنگ و بوی و هوس

این همه زینت زنان باشد/مرد را کیر و خایه زینت بس

گفتم که بیا پیش من ای حورنژاد/گفتا که بیار تا چه ام خواهی داد

گفتم که دعا کند به تو مادر من/گفتا به دعای مادرم خواهی گاد؟؟؟

همونجور که گفتم قصد من شادی شماست…امیدوارم بتونم به این مقصود برسم که رسیدن به همین برام کافیه…سعی می کنم هر روز تعداد قابل توجهی از اشعار و ابیات رو تو تاپیک بذارم…از لطفتون سپاسگذارم…

تو تاپیک سریرا جون صحبت از اکبر اکسیر کردم…گفتم خوبه از اشعار این شاعر معاصر رو هم تو این تاپیک بذارم…خالی از لطف نیست…سبک جالبی داره…

قلعه حيوانات

در كوچه، گوسفندم
در مدرسه، طوطي
در اداره، گاو
به خانه كه مي‌رسم سگ مي‌شوم
چوپاني از برنامه كودك داد مي‌زند:
گرگ آمد! گرگ آمد!
و من كنار بخاري
شعر تازه‌ام را پارس مي‌كنم!

جاذبه

نيروي جاذبه
شاعران را سر به زير كرده است
بر خلاف منج‍ّمها كه هنوز سر به هوايند
تمام سيبها افتاده‌اند
و نيوتن، پشت وانت
سيب‌زميني مي‌فروشد
آهاي، آقاي تلسكوپ!
گشتم نبود، نگرد نيست!

ادارات

مثل روزنامه‌ها، اول همه را سر كار مي‌گذارند
بعد آگهي استخدام مي‌زنند
بچه‌هاي وظيفه، يا شاعر شده‌اند يا خواننده!
خدا را شكر در خانه ما، كسي بيكار نيست
يكي فرم پر مي‌كند، يكي احكام مي‌خواند
يكي به سرعت پير مي‌شود
و آن يكي مدام نق مي‌زند:
مرده‌شور ريختت را ببرد
چرا از خرمشهر، سالم برگشتي؟!

ظرفيت

پدر كه رفت
حياط خانه ورم كرد
درخت توت پريد
حوض، عكس يادگاري شد
و ما، يك پرايد خريديم
و مجبور شديم
ششمين عضو خانواده خود را
به خانة سالمندان ببريم!

من تعجب می کنم
چطور روز روشن
دو ئیدروژن
با یک اکسیژن؛ ترکیب می شوند
وآب ازآب تکان نمی خورد!

حوصلمون امد سرجاش

خیلی جالبه، ادامه بدین لطفن.

تا مرا عمر در جهان باشد/این عیان است و این بیان باشد

هر رباعی و قطعه و غزلم/یک کس و کیر و کون در آن باشد

کون او تنگتر ز تنبوشه است/هیچ رحمی به حال کیر نکرد

خرزه من شغال تا شده بود/توی همچین ره آب گیر نکرد…

تیر کیرت چو کمان خم باشد/زیر کیرت همه شب نم باشد
دوش می گفت به من دخترکی/مثلی را که چو آن کم باشد
مرده شو کله کیرت ببرد/که چو عمامه مکرم باشد

چشم مست یارم امشب راه ساقی می زند/وه که این بیمار ،دم از قلچماقی می زند

گفتمش ای یار من از وصل خود حرفی بزن/می زند حرفی ولی کیرم به طاقی می زند

هشدار که هست دل به افیون دادن/از ورطه مردی به زنی افتادن

در خوردن و ریدنش نگه کن که تمام/کیفیت گادن است و درد زادن…

آن مفسدکِ زن جلبِ مفسده جو/گفتا ز زبان من دروغی بر تو
تا دوستی من و تو باطل سازد/کیر من و تو در کس و کون زن او…

فساد مذهب ملا رفیع بین که هنوز/نخوانده حکمت یونان شد آنچنان گمراه

که گر مناره مسجد کنند در کونش/نگوید اشهد ان لا اله الا الله

صالح طالح دون همت خر/که ندارد خبر از دانش و دین

هست دائم عملش کون دادن/چشم بگشا عمل صالح بین

بر طاق کس زن تو ای صالح خر/بنوشته خطی صاحب دیوان قدر

کاین کهنه رباط،تا قیامت وقف است/بر گاوچران و ساربان و مهتر