سلام خدمت عزیزان شهوانی…بسیاری از دوستانی که داستانهای شهوانی رو می خونند و به قولی پای ثابت نقد در داستانهای شهوانی هستند،از سطح پایین داستان های سایت می نالند.با دقت در داستانهای اکثرا ضعیف اینجا پی می بریم دو دسته افراد اینجا داستان ضعیف با موضوعات سخیف میذارن…دسته اول فرغون به دستهایی که صحبتشون رو جایی دیگه کردم…دسته دوم کسانی که هوس نوشتن به سرشون میزنه،اما نمی تونن خواننده رو تو تک تک لحظات داستان دخیل کنند و نمیتونن حس هم ذات پنداری رو در خواننده به وجود بیارن که همین باعث میشه دوستان نقاد قلم به هجو اونها گشوده و نویسنده رو لجن مال کنند…
اشکال کار کجاست؟چرا داستان خوب در اینجا انقدر کمه؟ابتدا چند مورد رو باید عنوان کنم…اولا اینکه مقوله سکس مقوله ای آشنا برای همست…اکثر دوستان در سابقه ی کاریشون،آمپول بازی،شومبول بازی،انگشت رسونی و یه تعدادی هم تجربه سکس رو داشتن…ماشاالله هزار ماشاالله همه تو شورتشون جنس مورد نظر رو دارن و با مشخصات فنی اون آشنا هستند…پس کار نویسنده بسیار سخته…اولین تپق=خراب شدن و زیر سوال رفتن کل داستان…
ثانیا،همه خواننده ها،نویسنده ها و همه اعضای اینجا میدونن با توجه به همه فشارها،سکس کردن تو این مملکت کار آسونیه…شاید خاطرات واقعی بعضی دوستان عجیب تر و غیر قابل باور تر از بعضی داستانهای تخیلی سایت باشه!اما چرا با علم به به این قضیه بعضی ها نمیتونن خواننده رو با اصل داستان همراه کنن؟
برای پاسخ گویی به این سوال قسمتهای مختلف یک داستان باید مورد بررسی قرار بگیره…
1-اسم داستان:بعضی از نویسندگان محترم سایت،اسم هایی رو برای داستانشون انتخاب میکنند که آدم با دیدن همون اسم از خوندن داستان منصرف میشه…مثل من فلانی رو کردم یا فلانی ج.ن.د.ه تشریف داشت و …
2-مقدمه داستان:این قسمت از یک داستان شاه بیت اون داستانه…به این دلیل که اکثر خواننده ها چند سطر اول رو میخونن…اگه خوششون اومد ادامه میدن،اگر نه با فحش کش کردن نویسنده،آبی بر شرر میزنند و میرن…متاسفانه این بخش از داستان دچار یک تکرار ملال آور شده…همه تو این قسمت مهم از داستان سعی میکنن قد و وزن و هیکل ورزشکاری و عظمت شومبول خودشون رو به رخ بکشن یا طرف رو سکسی ترین و حشری ترین و زیباترین انسان روی کره خاکی معرفی کنند که با این کار انگشت خود بزرگ بینی و خود شیفتگی رو به سمت خودشون میبرن…
2-اعمال قبل از سکس:عموما به نحوه تور انداختن طرف اشاره داره…این قسمتها اکثرا بی منطق ترین و بی خود ترین قسمت تو داستانهای شهوانی هستند…به گونه ای که اگر خواننده یک بار دیگه داستانش رو بی رو در بایستی بخونه،خودش باورش نمیشه…مجموعه اتفاقاتی که دست به دست هم میدن دست گربه به گوشت برسه…مثلا یک اتفاقی که حالا بعد از عید بی شک شاهدش خواهیم بود سکس در تعطیلات 13 روزه عیده…این بد یا غیر ممکن نیست!اما چیزی که این داستانها رو غیر قابل باور میکنه اتفاقاتیه که شرایط سکس رو مهیا می کنه…مثلا همه خاندان طرف پا میشن میرن ویلای شمال،گل پسر رو با دختر خاله خوش هیکل یه 3 4 روزی تنها میزارن که این شاه پسر از این شاه ماهی مراقبت کنه!!!خوب باور این قضیه به شدت سخته…به هر حال 80 درصد خانواده های ایرانی ساختاری سنتی دارن و حتی خانواده های متمول و امروزی هم اکثرا تو این قضیه سخت گیر هستن…
3-بیان قسمتهای سکسی داستان:مشکل اصلی این قسمت از داستان ها معمولا بی تجربگی نویسندست…البته من شخصا معتقدم نویسنده با خوندن داستان های خوب سکسی میتونه بی تجربگیش رو جبران کنه…مثلا بعضی دوستان انقدر راحت از فتح باب در عقب بانوان مینویسن که انگار این سوراخ اتوبانه…در حالی که کوچیکترین تماس آلت و دخولش در ک.و.ن باعث میشه دختر تا یک هفته(و حتی بیشتر) نتونه راه بره،بشینه،برینه و حتی بخوابه…چه برسه زمان سکس که داد و هوارشون به آسمون میره…ولی بعضی دوستان ادعا میکنن فتح باب کردن اون هم در شرایطی که همه اعضای خانواده در اتاقهای دیگه مشغول بودن به کار خودشون و اصلا صدای ما رو هم نمیشنیدن!!!این باعث غیر قابل باور شدن داستان و متعاقبا خرابی داستان میشه…
4-پایان داستان:معمولا پایان هر سکس با دلجویی و ناز کشیدن فاعل از مفعول همراهه.اما خیلیها به این نکته توجه نمیکنن و داستانشون پایان خشنی داره که باعث دل زدگی خواننده ها میشه…اگر یه پایان آرامش بخش در داستان وجود داشته باشه خواننده با حس مثبتی داستان رو ترک می کنه…
تکمله:::::بسیاری از داستانها بار ادبی یک داستان رو ندارن…سرشارن از اغلاط املایی و انشایی که نشون از ضعف نویسنده است…لذا به نویسندگان عزیز توصیه میشه کتابهایی از نویسندگان داستانهای کوتاه فارسی تورق کنن…مثلا آثار جمالزاده،هدایت،چوبک،آل احمد و دیگران…چون این سبک داستان نویسی،آشنا ترین و نزدیک ترین نوع نویسندگی به احوالات جوانان هستند…وقتی سنگی بر گوری آل احمد رو میخونیم طنز شیرین و داستان مرتبط با عوالم شهوانیش ما رو همراه میکنه با فضای داستان و نویسندش…یا داستانهای صادق هدایت که در صحنه پردازی و چهره پردازی در دنیا تک!مثلا هیچوقت تو داستان عنوان نمیکنه قدم 180 وزنم 75 هیکلم ورزشکاری و …در مقام مقایسه ،اون هم در گرماگرم داستان آمار طرف رو نه دقیق و سانت زده،بلکه نسبی بیان میکنه…مثلا میگه وقتی از کنارش رد شدم احساس کردم یه سر و گردن ازم بلندتره…
در ثانی،خیلی از نویسندگان محترم زحمت بازخوانی داستان رو به خودشون نمیدن و یه داستان پر از غلط رو تو سایت میزارن که واقعا خوندنش ملال آوره…
در ضمن خیلیها برای پنهان کردن ضعف نویسندگیشون،جماعت نقاد رو به کارزار دعوت میکنن…بارها توضیح داده شد که یه نقاد کارش نقد…حالا تو هر بحثی میخواد باشه باشه…نقد سینمایی،ادبی،هنری،اجتماعی و …همین که یک نقاد مطلع باشه و خوش انصاف،یک نقاد خوب به حساب میاد…لزومی نداره یک نقاد سینما خودش یک فیلم ساز بزرگ باشه…همین که در حوزه فعالیتش درس خونده و مطلع باشه کافیه…در دهه 20 و 30 آقایی بود به نام مرتضی کیوان…این آقا انجمن ادبی دوستانه ای برقرار می کرد و شخصا آثار نویسندگان جوون اون سالها و بزرگان سالهای اخیر رو نقد میکرد…بزرگانی چون شاملو-ابتهاج-ایرج افشار-محمد علی اسلامی ندوشن و …این آقای کیوان نویسنده بزرگی نبود ،اما ببینید چه اساتیدی از زیر تیغ نقد ایشون جایگاه بلندی پیدا کردن…
در پایان از نقد نویسان آگاه و اهل قلم شهوانی می خوام اگر نکته ای چیزی از قلم افتاد،خودشون یادآوری کنند…