اسفند، اردیبهشتی‌ترین حالتِ زمستان است…
از همان ماه های خوبِ خدا که جان می‌دهد برای دل را به خیابان زدن‌های بی‌هوا و قدم زدن‌های طولانی…
انگار تمامِ آدم‌ها، تن‌پوشی از مهربانی به تن کرده اند و لب‌های تمام عابران شهر، در صمیمانه ترین حالتِ لبخند است.
اسفند، به گرگ و میشِ صبح می‌مانَد،
به خورشیدی در آستانه‌ی طلوع،
و به رنگ‌های بنفش و سرد و بی روحی در آستانه‌ی سبز شدن…
اسفند یعنی زمستان رفتنی‌ست،
یعنی بهار در راه است…

👤نرگس صرافیان طوفان