توی کتاب های درسی حکومت آخوندی به ما گفته میشه که ایرانیان با دل و جان اسلام رو پذیرفتند چون تشنه حق و عدالت بودند.
اما این دروغ محضه.
واقعیت اینه که مثل هرتجاوز دیگه، اعراب مسلمان با نیت غارت و چپاول به ایران حمله کردند و ایرانیان هم تا جایی که در توانشان بود از آب و خاک شون دفاع کردند. در واقع در تاریخ می خوانیم که تا دو سه قرن هنوز شورش های ایرانیان علیه متجاوزان عرب ادامه داشت.
در دوره حکومت علی سگ کش هم استثنا نبود:

عثمان در سال 35 قمری در یک طغیان عمومی در مدینه بقتل رسید و اهل اصطخر* این فرصت را مغتنم شمرده سر به شورش برآوردند.اما عبدالله بن عباس به فرمان علی بن ابی‌طالب،خلیفه چهارم،عصیان آنها را در خون فرو شست. اندکی بعد خلیفه زیاد بن ابیه را مامور خواباندن شورش‌های فارس و کرمان کرد که در سال 39 قمری حاکمان عرب را از این نواحی بیرون رانده بودند. اهل نیشابور نیز در ایام خلافت علی پیمان شکستند و از پرداخت جزیه و خراج سر باز زدند، چنانکه خلیفه ناچار گردید سپاهی برای به طاعت بازآوردن آنها بدانسو گسیل کند.
“تاریخ ایران پژوهش دانشگاه کمبریج، از فروپاشی دولت ساسانیان تا آمدن سلجوقیان(جلد چهارم)، برگ 29”

• اصطخر: یک شهر بزرگ قدیمی در استان فارس نزدیک داراب کنونی بوده است.