اینو برای همدردی با پسری نوشتم ک الان بیمارستانه و هیچکسو یادش نمیاد تازه عمل تومور کرده …دلم میخواد با خودش درد و دل کنم و براش پیام بفرستم اما داداشش همش میره سر گوشیش و حریم شخصی ندارم ! امیدوارم خوشتون اومده باشه…!
چشمامو باز کردم …تو اولین نگاه زنی ک سرشو کنار تختم تکیه داده بود توجهم رو جلب کرد …من اینجا چیکار میکردم ؟
دومین چیزی که نگاهمو دنبال خودش کشوند ورود مردی حدودا ۵۰ ساله بود ک از طرز راه رفتن و قدم برداشتنش مشخص بود که چقدر داره سعی میکنه تا نشون بده مثل کوه محکم و استواره و هیچی نمیتونه این هیبت رو بهم بریزه ، اما، قطره اشک حلقه زده تو چشمای رنگیش ، خلاف خواسته اش عمل میکرد …مرد جوانی وارد اتاق شد . +احوال داداش گلم ؟
وقتی با نگاه گنگم مواجه شد ، غم بزرگی ک معلوم بود ریشه ی کهنه ای داشت به چشمانش برگشت…موبایلی رو از جیبش در اورد و گفت : کاش حداقل بخاطر این دختر بنده خدا خوب بشی. اگه بدونی چقدر برات ویس و پیام می فرسته و بی تابیتو میکنه …! گوشی رو گرفت جلوی صورتم . صفحه ی نمایشگر عکس دختری ک صورت نسبتا زیبایی داشت رو نشون میداد . چرا درکم نمیکردن ؟ من هنوز نتونسته بودم هضم کنم ک اون اشخاص مادر و پدر و برادرم هستن ، بعد باید اینم بفهمم ک دختری منتظر و بی تابمم هست ؟ چه نسبتی باهام داشت ؟ نامزدم بود ؟ زنم بود ؟ دوست دخترم ک نبود احتمالا ! به قیافش نمیخورد زایمان کرده باشه تا حالا پس خداروشکر ک پدر نبودم حداقل ! بطور عجیبی دلم میخواست بیشتر راجع ب این دختر بدونم ! انگار داداشم از مکث طولانی و خیره شدنم ب عکس منظورمو فهمیده بود که گفت : گوشی برای خودته حمید جان ! امانت بود پیشم این چند روز …
و گوشی رو داد بهم…‌.
چقدر دلم میخواست تنها باشم !
به زن و مردی ک البته باید مادر و پدر صداشون میکردم ، رو کردم و گفتم : میشه یکم تنهام بذارین ؟ ظاهرا از نگاه ملتمسانه ام پیدا بود ک چقدر به این چیزی ک خواستم ، نیاز دارم که بدون هیچ حرفی هر سه تاشون از اتاق رفتن بیرون …
رفتم قسمت گالری…خیلی چیزی توش نبود ظاهرا زیاد اهل عکس گرفتن نبودم ! هه ! چقدر مسخره ک باید حدس میزدم کی بودم و چه شخصیتی داشتم ! دیتا رو روشن کردم . خداروشکر بیمارستان آنتن داشت !
نوتیفیکشن :
10 new message from tina
باز کردم …
+قربونت بشم زندگیم داداشت گفت ب هوش اومدی چقدر خوشحال شدم و سجده ی شکر ب جا میارم…
+انشاالله هوشیاریتو کامل بدست میاری و زودی مرخص میشی نفسم…
و چند تا ویس …
اگه تینا اینقدری ک ازین پیاما و حرف داداشم برداشت میشد دوستم داشت و بی تابم بود پس چرا امروز تو بیمارستان ندیده بودمش ؟! یعنی اینقدر براش ارزش نداشتم ک بیاد بیمارستان دیدنم ؟!
رفتم تو چتای بالا تر…اووه اوه . چقدر چت ! خوندشون تا دو روز وقت میبرد که ! حتما خیلی برای هم عزیز بودیم که اینقدر وقت صرف هم میکردیم ! چقدرم ک قربون صدقه ی هم رفتیم ! من چجور شخصیتی بودم ؟ اون چجور شخصیتی بود ؟ چرا اینقدر دوستش داشتم ؟ مگه اون چی داشت ؟ چرا دارم میگم دوسش داشتم ؟ یعنی الان دیگه ندارم ؟ اه توام با این سوالات ! من الان حسی ب زنی ک میگه مادرم هست هم ندارم چ برسه یه دختر ک فعلا ازش فقط چند تا عکس و کلی پیام مشهوده !
میترسیدم از پیامایی ک میدیدم…عشقی ک بهش داشتم و قولایی ک بهش داده بودم …نکنه دیگه نتونم مثل قبل دوستش داشته باشم ؟ نکنه نتونه مجددا عاشقم کنه ؟ اونوقت تکلیف احساساتش که تو تمام ویسا و پیاماش ساطع میشد چی بود ؟ سرم درد گرفته بود…نباید اینقدر فکر میکردم …دراز کشیدم و چشمامو بستم … دوست داشتم نخوابم و تنها ذهنمو ازاد کنم ، اما اثر داروها قوی تر از خواسته ی من بود ! لبخند دندون نمای یه دختر با لبای درشت سرخ اخرین تصویری بود که پشت پلکام نقش بست…