پسرک آتئیست بود. در شبکه های اجتماعی وجود خدا را انکار میکرد و ضد خدا پست میگذاشت. یک روز که در حال سر و کله زدن با مذهبی دو آتشه ای در فضای مجازی بود ، ناگهان استاد عقل کل بر وی ظاهر گردید. رعشه بر اندام پسرک افتاد. در دلش احساس ضعف کرد و سردی زیادی در ناحیه کمرش احساس نمود. با صدای لرزان پرسید : تو کی هستی؟

• خدای تو
• خدا وجود ندارد.
• پس من چه هستم پسرکم؟
• تو توهمی. من توهمی شده ام.
  استاد لبخندی زد.
  …
  یک ساعت بعد
  مادر پسرک : پسرک ناهار حاضر است؛ بیا ناهار بخور. پسرک پاسخی نداد. بعد از چند دقیقه مادر جلوی در اتاق پسرک آمد. پسرک را صدا زد. پاسخی نیافت. در را باز کرد. با دیدن وضع پسرک از هوش رفت. وقتی به هوش آمد دوباره به پسرکش نگاه کرد. پسرک به صورت دمر روی زمین افتاده و دسته بیلی در مقعدش جا خشک کرده بود. کنار پسرک کاغذی یافت. روی کاغذ با دست خط پسرک نوشته شده بود : بدون شک خدا وجود دارد و این دسته بیل نشانه ی وجود خداست. مادر بسیار تعجب کرد. گوشی پسرکش را چک نمود. دید که پسرک در تمام شبکه های اجتماعی پست گذاشته و اعلام نموده که به خدا ایمان آورده و از اظهارات گذشته ی خود پشیمان است. مادر از فرط هیجان و ترس و تعجب سکته نموده و مرد.
  …
  چند ساعت بعد
  پدر از سرکار به خانه برگشت. زیر بغلش خیس بود. همسرش را صدا زد. جوابی نگرفت. به سوی اتاق پسرک رفت. به اتاق وارد شد. خشکش زد. در سینه اش احساس سوزش و درد شدیدی نمود. ناگهان بر زمین افتاد و جان سپرد