غرور من در ابدیت رنج من است
تابه هر سلام و درود شما
منقار کرکسی را بر جگرگاه خود احساس میکنم
نیش نیزه یی بر پاره ی جگرم، از بوسه ی لبان شما
مستی بخش تر بود.
چراکه از لبان شما
هرگز سخنی جز به ناراستی نشنیده ام
و خاری در مردمک دیدگانم ، از نگاه خریداریِ تان صفابخش تر
بدان خاطر که هیچ گاه نگاه شما در من،
جز نگاه صاحبی به برده ی خود نبوده
از مردان شما ، آدم کُشان را
و از زنانِ تان ، به روسپیان مایل ترم
من از خداوندی که درهای بهشت اش را بر شما خواهد گشود ، به لعنتی ابدی دلخوش ترم
هم نشینی با پرهیزکاران و هم بستری با دختران
دست ناخورده ، در بهشتی آن چنان
ارزانیِ شما باد
من پرومته ی نا مُرادم
که کلاغانِ بی سرنوشت را از جگر خسته
سفره ای جاودانه گسترده ام
گوش کنید ای شمایان که در منظر نشسته اید
به تماشای قربانی بیگانه ای که منم
با شما ، مرا هرگز پیوندی نبوده است.