یه جا لیوای آکرمن توی اتک آن تایتان به ارن میگه “من هنوز خودم نمیدونم چه تصمیمی درسته.”
کی معلوم میکنه چی درسته چی غلط؟ اصلا ارزش هامون رو چجوری چیدیم؟ با چه معیاری؟
این مقدمه رو گفتم بخاطر اون دسته از بچه ها که بنظرشون خیلی از روابط (که تا چند وقت پیش تو جامعه منفور بود) اوکیه و حداقل مثل من نیستن(جلوتر منظورمو کامل میگم)
خیلی دوست داشتم تاپیک بذارم ولی هیچ ایده ای براش نداشتم و یه مقدار هم از دیده نشدنش میترسیدم. دیگه دلو زدم به دریا و فقط شروع کردم.
یه سری روابطی که جدیدا هم تو این سایت هم تو اکثر سایت ها به راحتی پیدا میشه و فانتزی و علاقه خیلی ها توی سکسشونه روابط تابوشکنیه. مثل خواهر برادری، مادر و پسر، پدر و دختر(خیییلی کم دیدم اینو البته) تریسام و کاکولدی و… . خب اینجور رابطه ها رو نمیشه خیلی راحت یه نقطه شروع براشون گذاشت و خیلی هاشون حتی قبلا هم توی دوره های تاریخی بوده و حتی خیلی هاشون توی ارزش های اون موقع جامعه چیز بدی هم نبوده.
مثل عشق و علاقه دو مرد نمونش شمس و مولانا (اینم حتما یه تاپیک میزنم راجبش میگم که فراتر از استاد و شاگردی بوده).
مثل روابط و ازدواج های خواهر برادری تو یونان باستان و… .
همیشه سرپیچی از دستور و قانون شکنی لذت خاصی واسه آدم ها داشته چون ذات انسان آزاده و آزاد آفریده شده پس من حق میدم که مردم لذت وصف ناپذیر و فرای روابط عادی توی تابو شکنی تجربه کنن. حقیقتا خودم هم بعضی وقت ها توی این تایپ داستان ها و تاپیک ها میخونم.
اما خط قرمز ها و قانون ها هرچقدر هم سخت و آزار دهنده باشن، چارچوب های زندگی اجتماعیمون رو میچینن و بنظرم تا یه حدی خوبه باشن و از یه جایی به بعد لازمه که باشن.
برگردم به خط اول تاپیک و حرف کاپیتان لیوای. هیچ وقت نمیشه فهمید چی درسته و چی غلط و توی گذر زمان همیشه این خوب و بد تغییر میکنه و ثابت نیست. پس چجوری باید تو زندگیمون تصمیم بگیریم؟ شاید بهتره به قول لیوای ببینیم کدوم تصمیم پشیمونی کمتری داره. نکتش اینه که پشیمونیش کمتر باشه نه اینکه نداشته باشه به هر حال هر تصمیمی یه تبعاتی داره که اجتناب ناپذیزه. بهتره به همه جنبه های یه تصمیم فکر کنیم هم فردی هم اجتماعی. شاید یه چیزی رو ما قبولش کنیم ولی جامعه چه درست چه غلط کشش اون موضوع رو نداشته باشه و باعث بشه ما ازش ترد بشیم که مشکل کوچیکی نیست.
حقیقتا من خودم خیلی با این تابو شکنی ها اوکی نیستم و بنظرم چیز روالی نیستن. توی تفکرات من وقتی دو نفر عاشق هم میشن یه سری چیز هایی برای هم دارن که جز خودشون هیچ کس نمیتونه اونارو داشته باشه. خیلی رمانتیکش میشه این که نوع نگاهش خاصه و فلانه و اینا یکمم سکسیش(به نظر من) اینه که بدنشون مال خودشون دو نفره نه کس دیگه و این چیزهاییه که مخصوص دونفریه که تو رابطه ان و عاشق همن.
توی بحث تابوشکنی دوست دارم باهم صحبت کنیم اگر حوصلشو داشتید کامنت بذارید گپ بزنیم ببینیم چی به چیه