این نظرسنجی به درخواست شیوابانوی عزیز گذاشته شده❤️
در طرح این سوال، بنا بر این گذاشته شده است که واقعا و به صورت قطعی، یک نفر در کودکی یا نوجوانی و یا جوانی، مورد تعرض و تجاوز جنسی قرار گرفته است. و اینطور نبوده که بی دلیل و مدرک تهمت زده شده باشه.

یکی از گزینه‌ها هم می‌توانست مخالفت به دلیل مبحث آبروی متجاوز باشد که به نظر کاربر شیوا بانو خیلی مسخره است اگر نگران آبروی فردی باشیم که کاملا ناجوانمردانه و حیوان‌گونه به یک فرد دیگر تجاوز جنسی کرده است. آن هم به یک کودک یا نوجوان معصوم!

نظر بنده هم به نظر شیوا بانو نزدیک است😁 و بهتره که عواقب هر کاری که می‌کنیم رو در نظر داشته باشیم. بعضی از کارهای غلط، باید عواقب خیلی سنگین داشته باشن تا خیلی خیلی کمتر تکرار بشن یا اصلا تکرار نشن.

با مردم معمولی خیر ولی با یک روانشناس حتما صحبت کند بهتر است. در هر صورت چیزی به شیوا نگوید که منجر به تولید داستان های بیشتر نشود!! 😁 👿 😁

با ادم معمولی خیر براش داستان میشه وآتو بهتره با روانشناس درموردش صحبت کنه

نظر من اینه:
قطعا باید صحبت بشه، چرا؟ به دلایل زیر:
آسیب شناسی بشه
از نظر روانی به فرد آسیب دیده کمک بشه
به دیگران آموزش داده بشه تا درصورتی که اینچنین حادثه‌ای براشون رخ داد، مردم آگاه باشن و بدونن باید چیکار کنن تا با ناآگاهی مدارک در دسترسشون رو به باد ندن.
از طرف دیگه فرهنگ سازی بشه، که مردم( مخصوصا نسل قبل ما، نسل پدر/ مادر و پدربزرگ/ مادربزرگ ما) یادبگیرن حرف زدن راجع‌به این اتفاقات بد نیس؛ باعث نمی‌شه آبروي فرد تجاوز دیده خدشه‌دار بشه، بلکه باعث میشه فرد تجاوز دیده بدونه که اطرافیان پشتش هستن و حداقل روحیه‌اش رو برای ادامه زندگی نبازه.

پنهان کردن و حرف نزدن و مشورت نگرفتن مثل درپوشی هست که روی زخم می‌ذاریم. اون زخم زیر درپوش روز به روز بدتر میشه!

اول اگر کسی تجاوز کرده بهترین کار اینکه مدرک جمع کرد اگر امکان جمع مدرک نباشه بهترین کار اینکه میزان آسیب رو کاهش داد افرادی که واقعا معتمد هستن ک قبول میکنن رو قانع کنیم تا اونا دچار مشکل نشن
دوما گفتن این چیزا در جامعه دو سر باخت هست چون اگر مورد پذیرش قرار نگیره باعث تحقیر فرد در جامعه میشه ولی اگر قبول بشه میتونه غیرمستقیم امتیاز خاصی برای فرد بیاره شاید حرفم در ظاهر غیر منطقی باشه ولی میتونه ازش به عنوان تبعیض مثبت در جامعه استفاده کنن
سوما زنان در مقابل روایت تجاوز به مردان مقاومت کامل دارن چون اولا در دیدگاه اکثریت زن ها تجاوز عمل مردانه هست دوما مردها ذاتا شهوت جوینده هستن پس تجاوز به مردان در هر صورت میتونه توفیق اجباری برای مرد حساب بشه

در اخر به عنوان کسی که در کودکی تعرض فیزیکی و جنسی رو تجربه کردم و زندگیم به شدت تحت تاثیر قرار گرفته میگم که تجربه گفتن این مسئله به دیگران چیزی جز نگاه منفی از طرف مردها و پسرا و نگاه حقیر از طرف دخترها بدست نیاوردم

لکن من نظری ندارم ، باید از مراجع تقلید سوال شود که این مشکلات را لمس کرده اند !

مسلّما با «عمـوم مردم» خیر. دلیلی ندارد که در رسانه ها یا محافل دوستان و آشنایان در این مورد صحبت کنیم. مگر اینکه از زندگی خود سیر شده باشیم و بخواهیم تا آخر عمر به دیگران توضیح بدهیم! اینکار «قُبح» و زشتی تجاوز را هم می شکند و رفته رفته به امری عادی تبدیل می شود.
اما قطعا در چنین مواردی باید با راهنمایی یکی از اعضای خانواده یا دوست و آشنای نزدیک، پیگیری قانونی کرد.

کسی که مورد تجاوز قرار گرفته با عموم مردم، خیر. اما آموزگاران جامعه، که در این مورد روانشناسان و کار بلدهای این حوزه هستند باید اطلاع رسانی کنند.

من بیشتر نگران آبروی اونی‌ هستم که بهش تجاوز شده که تو گزینه‌ها نبود. تو شرایط ایدآل قربانی نباید چیزی برای خجالت کشیدن داشته باشه ولی‌ تو واقعیت امروز، اونم تو جایی مثل ایران، واقعا فکر می‌کنم دید خیلیها به قربانی منفیه. برا همین جواب من گزینه ۳ بود.

راستش تجاوز یه بحث خیلی پیچیده س😕😕
ممکنه الان خب خیلی دقیق نظر بدیم ولی وقتی اون اتفاق برای خودمون بیفته کلا یه واکنش عجیب و غریب نشون بدیم
ولی خب میدونم این تاپیکم آخرش مثل تاپیک خیانت به خاطره ها میپیونده😕😁

کاربر negar93 عزیز

این سوال نیاز به نظرسنجی نداشت، و بطور قطع باید در مورد آن سخن گفته بشه
بنده روانشناس نیستم ولی به علت علاقه ی فراوانی که مباحث مربوط به ضمیر و ذهن و شناخت شخصیت داشتم ،کم و بیش مطالعاتی داشتم
این رو به این دلیل عرض کردم که در هیپنوتیزم هم زمانی که هیپنوتراپ میخواد علت یک اختلال رو شناسایی و درمان کنه، ابتدا باید اون آسیب رو از بخش ناآگاه ذهن به بخش آگاه منتقل کنه،

بدین معنا که در حالت هیپنوتیزم، فرضا فرد رو به سه سالگی میبره و اتفاقات و حوادث بد اون دوران رو باخوانی میکنه و به بیمار کمک میکنه تا بتونه جز جز اون وقایع رو به یاد بیاره تا بتونه شدت آسیب های ناشی از دوران بد سه سالگی رو به حداقل برسونه

بنابراین در این موضوع نیز اولین قدم برای سلامت روان، بیان اون آسیب بدون هیچ نگرانی یا خجالت هست.

بخصوص اینکه اولین تاثیر بیان چنین اتفاقات ویرانگری، موضوع رها شدن خود شخص از فشار روانی زیادی هست که سالها متحمل شده

البته بیان کردن یقینا به تنهایی کافی نیست و فقط مقدمه ای برای بازگشت به زندگی عادی و نرمال محسوب میشه چرا که شرط لازم بعد از اون مقدمه، مراجعه به روان‌درمانگر و حتی هیپنوتراپ برای رفع آسیب های ناشی از از اون تجاوز هست

بدرود

بنظرم باید بره روانپزشک و روانشناس خوب و حرفه‌ای
اما هدف از گفتن چیه اگ همدردیه نگه اگ اگاهی بخشیه بگه بنظرم بشرطی ک زمینشو ریخته باشن
هم برا مردم هم خود یارو

فکر می‌کنم به صورت کلی صحبت کردن و تابو شکنی در این مورد خوبه، اما خیلی بستگی به محیط داره. امروز هم هستن خانواده هایی که اگر به پسر یا دخترشون تجاوز بشه، بیشتر از حمایت، جای قربانی و متجاوز رو عوض می‌کنند!
بنابراین صحبت کردن عمومی، از این نظر که به قربانی های دیگه کمک می‌کنه تا متوجه بشن که گناهی نداشتن(مثلاً کسی حق نداشته به خاطر لباسی که پوشیدن یا جایی که رفتن بهشون تجاوز کنه.)و بهشون شهامت می‌ده؛ خوبه. اما از طرف دیگه ممکنه برای خود کسی که صحبت می‌کنه عواقبی رو داشته باشه به خصوص توی جامعه ای مثل جامعه ما…
قبلاً از به راه افتادن جنبش می تو بین سینماگران ایران، شاید صد در صد موافق اعلام عمومی بودم اما الان با دیدن اینکه نهایتاً خود قربانی های تجاوز دارن مورد حمله قرار می‌گیرن، واقعاً نمی‌تونم مثل قبل با اطمینان کامل بگم که عمومی کردن این قضیه مثبته یا نه، واقعاً بستگی به شرایط فرد داره.

افشا فقط در محیط های امن باید باشد نه به صورت عمومی

Shivabanooی عزیزمم بسی لذتبخش می‌باشد نزدیک و نزدیک و نزدیک و …تر بودن به تو 🤤🤤🤤

علاوه بر آگاهی و آموزش، اگر افرادی که باهاشون صحبت میکنیم آدم حسابی باشن، بعدش حس انزجار و تنفری که از خودمون داشتیم میتونه کمتر بشه. و ممکنه این حس که یه جایی این وسط تقصیر خودمون بوده که مورد تجاوز قرار گرفتیم، کمتر میشه.
و خب برای پدر مادرهایی که دنیا رو گل و بلبل میبینن و به هیچ وجه مراقب فرزندانشون نیستن، کاملا واجبه شنیدن این اتفاقات. چون معمولا تجاوز و سواستفاده های جنسی توسط افرادی اتفاق میوفته که اتفاقا پدر و مادر به اونها اعتماد دارن.

به نظر من باید عرف جامعه در نظر گرفته بشه.
مثلا اگه فرد بالغی با هویت مشخص بیاد و اقرار کنه این موضوع رو جامعه کنونی ما ظرفیت پذیرش و درک طرف رو نداره.
چه بسا مشکلاتی جدید برای فرد به وجود بیاد مثلا تو مسئله ازدواجش
یا به خطر افتادن شغل و آینده شغلی
یا از همه بدتر نگاههای کنجکاو و پرسشگر مردم
اینجوری آزار روانی سنگین تری به فرد تحمیل میشه.
به نظرم برای بیانش باید سنجیده تر وارد شد. مثلا مخفی ماندن هویت فرد یا …
کلا نظرم اینه که تجاوز درکودکی بایددر همون کودکی بیان بشه و درباره اش اقدام بشه و پروندش بسته بشه.
یعنی بار سنگین این فکر رو طرف با خودش حمل نکنه.

تعرض بدترین اتفاقه
باید این کار هارو در ملع عام داد زد تا بچه های همسن ما بفهمن ساکت نمونن

خب این ک بخواد در موردش حرف بزنه میتونه خیلی خیلی واسه ایندش بد باشه هو کلی تحقیر بشه، واین ک به کسایی بچه تو سن اون موقش دارن حرفی نزنه هم خوب نیست این ک ادم بدونه خوبه باعث میشه طرف مقابلش حواسشو جمع کنه،
در کل میتونه با مردم حرف بزنه ولی نا محسوس ،یعنی نگه اون کسی ک مورد تجاوز قرار گرفته کی بوده، مثل طوری حرف بزنه ک انگار از یکی شنیده و یا تجربیات یه کس دیگرو داره بیان میکنه،
ولی مهمترین مورد اینه ک واسه چه کسی میخواد اینو نقل کنه، تو ایران بعضیا جوری هستن هزاران حرف بزنی و اینکه مطمئن شن درمورد خودته ولی یک کلمه چیزی نمیگن، بعضی هام هسن ک اگه پیششون واقعا داستان یکی دیگرو تعریف کنی بعدش هرجا برن میگن ای بابا فلانی هم کونی بود ما نمیدونستیم، ای بابا کون فلانی گطوری گذاشتن واشر لازم شده، و یا چند نفری گذاشتن درش ک بیهوش شده مامورای شهرداری پیدا کردن تحویل بیمارستان دادن،
بله مسأله در این کشور این است!!!؟؟؟

من گزینه سوم رو انتخاب کردم. چون قطعا با گزینه دوم مخالفم.

آمممااااا

گزینه اول بهتر بود به جای کلمه 《عموم》، از کلمه《 افراد دارای صلاحیت》استفاده میکرد.( البته جسارت نباشه هااا)

همچنین در گزینه اول، مورد دیگه ای هم جا انداخته شده. اینکه گاهی افشای عمومی👈👈 با هویت ناشناس👉👉، میتونه هم مضر باشه و هم مفید. بستگی به نحوه مدیریت شخص داره…

اصلا عنوان نظرسنجیت محشره شیوا جان…😂😂
عکسات هم قشنگه😏

دوستان گرامی، متن سوال و پاسخ‌های این نظرسنجی از جانب ادمین محترم ویرایش شده.
به نظر من استفاده از واژه‌ی باید توی این سوال، درست نیست.

عااااااااا
من واقعا نمیدونم
چون دلایلی دارم که بعضی میدونن که بعضی و بیشتر ندانند
شاید ترس از آبرو و چیز های دیگه در این مورد صحبت نمیکنن
یکیش خود من حتی اینکه مورد خودم تعرض داشتم و بودم نمدانم
نمیخواد صحبت کنه یا اعتماد نداره
همین تمام
نمیدانم چی گفتوم

اع حاج آقا طوسی بپرسید در جریانه 😐😐

به نظر من باید در این مورد حرف بزنه.من خودم تا دبیرستان خیلیا میکردنم حتی توی خدنت هم کون میدادم اوایل تجاوز بود ولی کم کم دیگه خودم میخواستم ولی چون نمیتونستم به طور مستقیم به یکی بگم بیا کونم بذار براش دم تکون مبدادم و امار میدادم تا بفهمه کونی ام و بعد منو میبرد میکرد.الان با اینکه چند ساله متاهلم ولی چون علاقه شدیدی به کون دادن دارم دیکه توی گروه های تل گرامی و همین سایت درخواست سکس میدم.اما هیچوقت نتوتستم به کسی در مورد اتفاقاتی که توی نوجوونی برام افتاد حرف بزنم مگه فقط وقتی که با یکی رابطه دارم و منو میکنه براش درد دل کنم