من بازمانده اون نسلم ، نسلی که یک قرن قبل به دنیا اومد . چه شمسی و چه میلادی …
نسلی که رویاهاش توی روزمره گی مردن ، بیکاری ، انفجار جمعیت ، کمبود امکانات . ما آخرین پسرهایی بودیم که با فیلم های آرنولد و رمبو بزرگ شدیم و یاد گرفتیم که دستمون روی زانوهای خودمون باشه و بلند شیم . یاد گرفتیم که تنهایی بریم به جنگ آسیاب های بادی ، درست مثل دن کیشوت …
ها!دهه چهلی کی داشتیم اینجا؟ما که ندیدیم تا حالا تو این 12 سالی که اینجا کسچرخ میزنیم
تعداد ما دهه هشتادیا یکم متاسفانه بد زیاد و بوداره…