مثل مردم آفریقای جنوبی در زمان حکومت آپارتاید .بایکوت کردن تلوزیون ، مراکز خرید ، پمپ بنزین و هر چیزی که دولت از آن پول در می آورد . فلج کردن اقتصاد دولتی توسط مردم مثل نپرداختن قبوض ، مالیات و …
سابوتاژ سیستمی شبکه های اداری دولتی
نظرسنجی مفیدی بود. سپاس
اما جواب: در مقطع فعلی گزینه اول و دوم به کلی منتفی هست.
چرا که گزینه اول از نظر علوم سیاسی و جامعه شناسی مردود هست، گذشته از اون حتی تجربه بشری هم نمونه موفق و قابل استنادی با توسل به روشهای خشونت آمیز نداره
در مورد گزینه دوم، اگه منظور، آگاهی و بلوغ اجتماعی برای رسیدن به یک جامعه ایده آل هست جواب اینه که پروسه بلوغ فکری جوامع نیازمند طی کردن پروسه ی زمانی بلند مدتی هست که احتمالا عمر بسیاری از ما به اون قد نخواهد داد ولی اگر منظور صرفا میل به آزادیخواهی هست، بنظر اکثریت جامعه ی ایران(فارغ از مباحث اعتقادی و دینی) دست کم از جنبه سیاسی و نوع حکمرانی از این حکومت عبور کردند، پس گزینه دوم هم در مقطع کنونی علیرغم مفید بودن، موثر نیست.
برخلاف دو گزینه قبل، گزینه سوم در کنار همراهی مردم، البته به شرط تداوم اعتراضات بدون شک از مهمترین موئلفه های رسیدن به آزادی خواهد بود.
خسته شدم
اگه حوصله داشتم در کامنت بعدی ادامه میدم
به نظر من تا مردم سطح اطلاعاتشون بالا نره
تا مطالعه نکنند و نفهمند که مذهب یه شوخی کثیفه
به خیابون ریختن فقط باعث کشته شدن بیشتر جوونا میشه
پس باید این دو گزینه کنار هم باشند
ما فقط خواستار جمع شدن گشت ارشاد نیستیم
خواستار سرنگونی این خکومت دیکتاتور هستیم
گزینه اول که در موقع الان کاملا نشدنیه چون حکومت انقدری جایگزین ایجاد کرده که هرکدام جای دیگری میگیرند وحتی اگر لازم باشه تمامی گروهای نیابتی که این چندسال قاسم کتلت ایجاد کرده به کمک حکومت میان.
گزینه دوم باتوجه به تبلیغات گسترده حکومت می تونه موثر باشه اما در بلند مدت تانسلی پدید بیاد که هیچ رقمه کوتاه نیاد درست مثل همون حرفی که خمینی زد کودکانی که سال 42 درگهواره خوابیده بودند 57 شورش کردند.
گزینه سوم روکه رسما بیخیال شید تمام کشورهای منطقه وجهان به ویژه روسیه وچین وتاحدودی خودآمریکا ازاین وضعیت حکومت راضی هستن چون منافعشون رو تامین میکنه
گزینه چهارم زمانی رخ میده که جامعه با اکثریت وارد میدان بشند نه اینکه همچنان جمعیتی خاموش باشند اگر همه مردم دست به اعتصاب بزنند اگر کارگران شرکت نفت وفولاد وسربازان وحتی پزشکان وپرستاران بست خانه بشینن هرچه قدر هم نیرو وطلاب مفت خور داشته باشن که بخواهند جایگزین کنند بازهم کشور فلج میشه .
من کاملا میدونم روش اینها و نقشه اینها چی و چجوری میتونا با مردم مقابله کنند
اگر با گروهی از مردم آشنا بودم میتونستم کاری کنم و بهشون آموزش بدم و اطلاعات بدم و این حروم زاده ها رو سرویس کنیم
گزینه یک؛چند سالی هست که بشدت توسط مبارزای میدانی داره پیگیری میشه و در کنارش بقیه گزینه ها هم باید توسط افراد مختلف جامعه به سرانجام برسه
اون ۳۳% که رای دادن به “بالا بردن آگاهی جامعه”
پس یه ۲۰۰ سال دیگه صبر کنین (اگه تا اون موقع ایرانی مونده بود) تا بعد با فرهنگ و سواد و علم بریم (ما که نیستیم، نتیجه هامون) به جنگ اخوندا!
درسته که خیلیا هنوز تو کثافت دین و شیعه گری دستو پا میزنن ولی اکثریت جوامعی که دمکراسی دارن هم همچی فرهیخته نیستن!
یعنی فکر میکنین مردم هند و سریلانکا و کلمبیا و … خیلی بیشتر از مردم ما میفهمن؟ نه!
یه اقلیت بزرگ دمکراسی خواه کافیه تا یه کشور رو به سمت آزادی ببره.
باورش سخته، ولی هنوزم خیلی از مردم معتقد به اسلامن که مهترین ابزار حکومته. آگاهی بره بالا احتمال کم شدن این جماعت هست. ولی نمیگم با خیابون رفتن و تظاهرات چیزی درست نمیشه، چون میشه. همین آگاهی میره بالا.
ای کاش میشد گزینه های 2،3 و 4 رو با هم انتخاب کرد،،،
گزینه 1 مجوز به کشتار مردم میده توسط حکومت تا بن دندان مسلح،،،
این گزینه مردوده،، با عذرخواهی از شما شیوای عزیز
سال 88، میر حسین موسوی(پسر دایی رهبر) خیابان آزادی رو برای تظاهرات به مردم حقنه کرد، چون استمرار طلب بود و آرمانهای عمام دوست بوده و هست،،،
خیابان پهلوی (ولیعصر) را باید مردم انتخاب میکردند،
تمام ادارات در این مسیر هستندو علیالخصوص پاشنه آشیل نظام،، صدا و سیما،،،
کافیه 1 ساعت دست مردم باشه صدا و سیما،،،،
کلا فاتحه نظام خونده هستش
اولین و بزرگترین ضربه ای ک هر کشوری رو به نابودی میرسونه فقط و فقط صدا و سیماست، چون هرچیزی ک ازش اعلام شه استقبال میشه
هرچند نظر خودم آگاهی دادنه ولی وسط دعوا حلوا خیرات نمیکنن الان که همه چی بالاست اوضاع هر لحظه بدتر میشه وقتشه اماکن خاصی تصرف بشن
باید یه گزینه همه موارد فوق هم مینوشتی. به نظرم برای اینکه مبارزه پیش بره باید همه سناریو ها در کنار هم پیش بره. همونقدر که حضور تو خیابون لازمه اعتصاب هم لازمه. اونایی که خارج از ایرانن و دستشون از اینجا کوتاهه باید سازمانهای بین المللی رو تحت فشار بزارن. اونم از راه درست نه اینکه الکی برن جلوی سفارت ایران 5 نفر جیغ جیغ کنن نه، تجربه نوری نشون داد که ثبت شکایت درست و پیگیریهای حقوقی و تشکیل پرونده برای این جانیا بهترین کاریه که از ایرانیای خارج نشین بر میاد. برای روزی که این حرومزاده ها بخوان دمشون بزارن رو کولشون و در برن خیلی واجبه. از طرف دیگه وقتی میگم اعتصاب صرفا منظورم اعتصاب مغازه دارا و کاسبا نیست. درسته اعتصاب اونا بیشتر به چشم میاد وقتی بازار تعطیل میشه و مغازه های شهر -که ویترین شهر حساب میشن- کرکره هاشون میاد پایین، اما اعتصابی که ضربه بزنه به حکومت اعتصاب کارگرای صنایع حساس، نف و پتروشیمی هاست که قشنگ دهن اینا رو سرویس میکنه. و لازمه که مردم هم برای حمایت از همه اونایی که تو اعتصابن، همه اونایی که دستگیر شدن تو این چند وقته و … خیابونا رو خالی نکنن. شعار نویسی و تخریب بنرها و شعارهای حکومتی و پایین کشیدن عکس حرومزاده اعظم و نوچه هاش چیزیه که که به هر مبارزی روحیه میده تا مبارزه ش رو ادامه بده. و در نهایت هم باید چند تا با غیرت کاربلد و از جون گذشته یه سری از این حرومزاده ها و خایه مالا و دیوثا رو به درک واصل کنن تا اونی که برا ساندیس داره خایه رو میماله حساب دستش بیاد که یه من ماست چقدر کره داره.
Saraaajooon
سارا خانم گرامی ،بنظرتون اگه زمانی ملت مطالعه کردند و پی بردن که مذهب به درد نخور هست، اونوقت بریزن تو خیابون کشته نمیشن؟؟؟؟؟
لطفا جوابهای که به کلی غلط هست و سودش رو ایادی حاکمیت میبرن ندید
به نظرم فقط مطالعه و بحث های سیاسی ( اون هم با رفرنس و منطق ) بین مردم به مرور ولی قطعی باعث تغییر حکومت میشه .
تسلیح مردم و جنگ خیابانی فقط باعث نابودی ایران و تولد یه سوریه دیگه میشه که هر گوشهش رو یکی از کشورها و قدرت ها تصاحب کردن . از این گذشته افرادی که گزینه نظامی رو انتخاب کردن یه ۵ تا انقلاب مسلحانه نام ببرن که سرنوشت خوبی داشته و مردم بعد از انقلاب به خاسته هاشون رسیدن .
گزینه ۳ بیشتر شبیه جوک هست تا راهکار ! هرچقدر ما دلمون برای مردم افغانستان که هم زبان و تا حدودی هم نژاد هستیم میسوزه و حاضریم براشون فداکاری کنیم ، همون قدر هم دل خارجیها ( غربیها ) برای ما میسوزه و حاضرن برای مردم ایران فداکاری کنن 😂
کلا باید انقلابی دوباره بشه که هم لاشی مملکت بزنیم کونشون پاره کنیم هم از این فقر بدبختی در بیاییم
۲