عزیز من خودم بر وجود خدا اعتقاد دارم ولی این استنباط شما زیاد خوب و قاطعانه نبود!
انسان راحت زندگی میکنه چون خودشو با شرایط وفق داده و وسایل مورد نیازش را با در نظر گرفتن فیزیک بدنی و شرایطش فراهم کرده.
هر مخلوقی خالقی دارد!

ترجیح میدم با تفکر samank زندگی کنم تا درگیر خداباوران یا خداناباوران بشم. یعنی این راه رو انتخاب کردم که این همه بحث که از قرن ها پیش تا به امروز بوده هیچ کدوم نتونسته ثابت کنه که خدایی وجود داره یا خدایی وجود نداره. پس ترجیح میدم عوض اینکه زندگیم و وقتم رو روی قضیه وجود داشتن یا نداشتن خدا هدر و تلف کنم و درگیر این بحث های بیهوده که چندین قرنه کسی نتونسته ثابت یا نفی کنه بشم وقتم رو روی موضوعی قرار میدم که سود و نفعی همگانی یا شخصی داشته باشه مثلا عوض اینکه ده روز وقتم رو صرف چیزی کنم که کسی نتونسته اثبات یا نفی کنه این ده روز رو صرف یادگیری یا اختراع یا هر چیزی که سودش همگانی ویا شخصی باشه صرف میکنم که به دردم بخوره. وگرنه این قضیه که خدا وجود داره یا وجود نداره چندین قرنه بحث شده و کسی نتونسته ثابت کنه و مطمئن باش کل عمرت رو بزاری باز نمیتونی بفهمی که خدا وجود داره یا نداره پس به جای این بیهوده وقت تلف کنی ها یه کاری برای خودت یا جامعه انجام بده که همه ازش استفاده ببرن.

تو این کوچه ای که دارین قدم میزنین بن بسته
بهتره راه را درپیش نگیرید

اعتقادبه خداداشتن یک چیزاست.
وادعای نمایندگی ازطرف خدایک چیزدیگر.
واجباردراعتقادبه خداداشتن یک چیز دیگر.
واعتقادخودراتمام وکامل دانستن چیزدیگر.
ونفی آفریده ی خدابخاطرخداچیزدیگر.
اعتقادبخدایک چیزاست ونسبت دادن خواسته های خودبخداچیزدیگر.
اعتقاداگربمنظورخاصی نباشد.اجبارنیست.ترس نیست.
جائی که ترس واجبارباشد.خدانیست.
اگراینطورنباشدخدابسیاروحشتناک است…میافریند ومی آزماید.اگردرآزمون خداقبول نشوی خداخودرانکوهش نمی کندجهان هستی رااصلاح نمی کندبلکه توراعذاب می دهد.توئی که خودش ساخته درجهانی که خودش آفریده.