رعنا دختر یکی یدونه سالار و سمیه عاشق و مهربون و باصفا در کنار پدر و مادرش زندگی می کرد. کسی از رنجی که این دختر به دوش می کشید خبر نداشت. ساغر تنها دوست صمیمی رعنا همکلاسی و همسایه رعنا دختری شاد وسر به هوا بود. اولین کسی که فهمید اسی دندون طلا عاشق رعنا شده همین ساغر بود.
همون روزی که رعنا برای خرید نون زده بود بیرون، ساغر هم تو صف نونوایی پشت سر رعنا وایساده بود. تا یه مدتی تو خلوتی خودشون ساغر رعنا را دست می انداخت و از اینکه عاقبت زن یه لات خواهد شد به بخت بدش می خندید و می گفت: دختری که شاگرد اول مدرسه است باید زنه یه لات آسمون جُل بشه؟!
رعنا(سرخ و سفید می شد) و می گفت: ای کاش من یه داداش داشتم و قلم پام می شکست تا نَرَم نون بخرم… آخه به من چه ؟
ساغر: خب قربونت برم مگه حالا چی شده یه پهلوون می خاد تو رو بگیره عیبی نداره سخت نگیر.
رعنا با ناراحتی محکم تو سر ساغر می کوبه و داد می زنه : من می خام درس بخوونم بس کن ساغر تورا خدا اصلا پاشو برو خونتون…
اسی دندون طلا هر روز صبح یه دونه نون سنگک خاشخاشی می خرید و با یه کاسه حلیم یا گاهی کره و عسلی یا پنیر و گردویی را برا صبحونه تیار می کرد و چاشت رو می زد تو رگ و راه می افتد دنبال کاراش. اون روز که رعنا را تو صف نونوایی دیده بود.
دلشوره عجیبی گرفته بود و تا دم در خونه صدای قلبش هی بلند و بلندتر می شد. دیگه دَووم نیاورد و عاقبت روی سکویی که دم در خونشون بود نشست. و کاسه حلیم از دستش افتاد. هوش و حواسش را از دست داده بود. و دیگه رو پا بند نمیشد.
یاور گاوکش تو راسته بازار فرش فروشا یه دهنه مغازه داشت. و غروبها می رفت قهوه خونه یه روز در میون هم زورخونه اونم اهل و عیال درست و درمونی نداشت.
سه چارتا نوچه هم دو رو برش می پلکیدن و هی اوستا اوستا می کردن و گاهی وختی پاچه یکی را می گرفتن و وسط بازار شروع به دلقک بازی می کردن.