در ایران رویه مرسوم این است که اروتیسم مجاز، در سینما محدوده بازتری دارد؛ و در آثار تلویزیونی محدوده بسیار تنگ تری. البته در شبکه خانگی این محدوده مجاز بسط بیشتری پیدا می کند. در دنیای امروز اروتیسم در سریال های بین المللی هم امر پذیرفته شده ای است.
یکی از بهترین نمونه های اروتیسم فاخر، سریال روم (2007-2005) است که سه کشور در ساخت آن سهیم بودند. انگلستان، ایتالیا و اسپانیا. اروتیسم این سریال در بیشتر مواقع در خدمت داستان بوده است. در 22 اپیزود، صحنه های اروتیک همراه با نورپردازی خاصی است که هم نمایانگر افتخار و فرهنگ یک تمدن باشد و هم برای بیننده امروز جذابیت بصری داشته باشد. فضای اروتیسم تا اندازه ای دور از روشنایی است. قطعا فضای کار و آن دوره تاریخی چنین امری را می طلبید. این سریال تاریخی و درام از نظر طیف وسیعی از مخاطبان و منتقدان نمره قبولی گرفته است.
داستان در بازه زمانی قبل از میلاد مسیح رخ داده و بسیار خوب روایت شده است. در زمانه جمهوری روم و امپراتوری روم. افرادی همچون پالی واکر، ایندیرا ورما، زلیخا رابینسون، کری کاندان صحنه های بسیار زیبای اروتیک را ایفا کرده اند.
با کلیک بر روی عکس ها میتوانید آنها را در اندازه بزرگتر ببینید.
هیییییییی یادش بخیر…
یاد سریال بی نظیر اسپارتاکوس افتادم شاهکار بود شااااهکار
↩ Sausage
بله
کاملا هم نظر با شما هستم
ممنونم از کامنت شما
امیدوارم شاد و سلامت باشی
سریال رُم را بعد از سریال اسپارتاکوس دیدم
کاملا با شما هم نظر هستم.اروتیسم،در خدمت داستان بود.
اسپارتاکوس هم همینطور بود.نه شاید به اندازه رُم، اما به نوبه خودش،توانست که مولفه سکس،خشونت،درام،تراژدی و…را در کنار هم به خوبی تلفیق کنه و ارائه بده.به گونه ای که یکی از اینها از کلیت اثر بیرون نزنه