شهر خدا ، داستانی درباره شهری که همه چیز داره بجز خدا . داستانی که از زبان بوشکاپه و در چند دوره مختلف روایت میشه . فیلم از اونجا شروع میشه که بوشکاپه داستان سه مهربان که سه تا از اولین خلافکار های بزرگ شهر خدا بودن رو بازگو میکنه و کم کم تمام شخصیت های لازم فیلم تعریف میشن . رویای بوشکاپه عکاس شدنه و در شهر خدا ، جایی که همه آرزوی خلافکار شدن رو دارن و خلافکار ها قابل احترام هستن به جای اینکه دنبال کشتن و دزدی باشه سعی میکنه برای خودش دوربینی بخره و عکاسیش رو شروع کنه .
از اینکه آثار خوبی از کشوری بجز ایالات متحده میبینم به وجد میام . گاهی غیر قابل تصوره که فکر کنم فیلم های خوب در همه جای دنیا و در همه کشور ها ساخته شده . داستان حالت روایت داره و گاهی مستند گونه میشه اما همچنان به عنوان یک فیلم گنگستری محترمه .
شخصیت های فیلم به خوبی توصیف شدن ، نحوه توضیح داستان خسته کننده نیست و مهم تر از اینها خود داستان هم داستان خوبی برای روایته . اسم فیلم استادانه انتخاب شده : شهر خدا ، جایی که هر بچه ده ساله ای دزدی میکنه و مواد میکشه ؛ جایی که مرد شدن یعنی آدم کشتن و مواد کشیدن و دزدی ؛ جایی که پلیس و دزد و مواد فروش و دلال همشون با هم همدستن و مردم هم تلاشی برای درست کردن وضعیت نمی ‌‌کنن ، هرچند اگر هم تلاشی بکنن تاثیری نداره ؛ جایی که فقط بوشکاپه به حضور خدا اشاره میکنه وگرنه تنها چیزی که حس میکنی وجود شیطان یا چیزی شبیه به اونه .
ممکنه هر لحظه با یکی از شخصیت ها دوست بشی و یا بهشون علاقه پیدا کنی ولی لحظه بعدش ببینی که اون مُرده . وقتی میبینی ارزش جون آدم ها چقدر کم میشه ، وقتی میبینی سالها عمر یک نفر حروم میشه یا از ‌‌بین میره ، وقتی میبینی آدماهای ساده و مهربون چقدر راحت می میرن ؛ جلوی خودت رو برای اشک ریختن برای ((ند قوی)) یا ((بنی)) نگیر ، جلوی خودت رو برای احساساتی شدن نسبت به وضعیتشون نگیر ، غرق فیلم شو و نگرانی هات رو دور بریز چون قراره وارد دنیایی بشی که به نظر میاد پایانی نداره .دنیایی که بیشتر به نظر میاد جهنم زمینه.

عکس و مکث