توی یه تابستون داغ، کنار تنور نونوایی محمود عرق می ریخت و نون از تنور در می آورد. با اینکه کولر رو سرش روشن بود. اما انگار نه انگار کولر روشنه. محمود از ده سالگی شاگرد نونوایی و‌پادویی کرده بود. تا تونسته به نون واسونی(کسی که نانها را از تنور خارج می کند) برسه. قد و قامت بلندی داشت و بدن ورزیده و دستانی بلند. انگار اینکار انگِ خودش بود.
چارشونه بود و کمر باریک. دخترا برای دیدنش می اومدن تو اون نونوایی تا هم نون بخرن هم …
سمیه همیشه موقع ظهر برای ناهار نون تازه می خرید. یه دختر ۱۵شایدم ۱۶ ساله بود. محمود همیشه یخه اش باز بود و پشم سینه اش بیرون.
بازواشو هم همیشه لخت بودن. یا آستین کوتاه به تن می کرد. یا آستیناشو تا بالای بازو میداد بالا. سمیه هم وختی می رفت نون بخره فقط به بازوها و پشم سینه محمود نگاه می کرد‌‌. و تو دلش می خواست که یه روزی دست بکشه به اون پشمای سینه و اون بازوهای برآمده. ذوق می کرد. و دلش غنج می رفت. آروم، آروم این آرزو تو دل سمیه مثل یه بذری که تو دل خاک جا داده شده ریشه دَوند و سبز شد. تا یه روز محمود را به چنگ بیاره. محمود بین دو پخت صبح و ظهر یه چاشت می خورد و بعدش می رفت تو لَته (محل انبار آرد) دراز می کشید. سمیه هم آمارشو در اورده بود که محمود کی میره برا استراحت.
یه روز گرم بعد از اینکه محمود آخرین نونو از تنور کشید بیرون. سمیه دزدکی اونو پایید. و متوجه شد که دوتا از کارگرا هم از نونوایی برای کاری خارج شدن. برای سمیه بهترین فرصت بود تا بره پیش محمود. در می زنه…ولی محمود اعتنایی نمی کنه. با غًر و لند عاقبت میاد دم در. بهش میگه: آبجی یه ساعت دیگه بیا، الان نون نداریم.
سمیه: می دونم محمود آقا ولی من یه کم آرد می خاستم. میشه بیام تو؟
محمود: چرا که نه!؟ بفرمایید.
محمود در رو باز می کنه و سمیه میاد تو نونوایی.
محمود متوجه حالت غیر طبیعی سمیه میشه. و یه نگاهی به چشماش می اندازه و با چشمکی که سمیه می زنه همه چیز رو متوجه میشه…
در نونوایی را از تو قفل می کنه و سمیه را میبره تو لته …‌ سمیه هم رسیده نرسیده. دست می اندزه گردن محمود و محمود هم با یه ماچ آبدار از لپای سمیه بغلش می کنه و دوتایی خودشون را روی گونی های آرد پرت می کنن و شروع به نوازش هم می کنن. سمیه دستش میره رو پشم سینه محمود و محمود لب می گیره از اون. سمیه دو دستی بازوان گرم محمود را می چسبه و محمود دستش میره تو سینه های سمیه، اونقدر سمیه از خود بیخود میشه که خودش رو تسلیم محمود می کنه. و محمود هم کیرشو در میاره و می زاره لای پای سمیه و تا فیها خالدون سمیه جا می کنه. چندتا تلمبه هم می زنه براش و آهسته و آرام کنارهم می خوابند. حالا دیگه سمیه به آرزوش رسیده بود. و محمود هم از آردهایی که روش شیطونی کردن به رسم یادگاری به سمیه داد. تا کسی شکی نکنه…