بگویید که بر گورم بنویسند
زندگی را دوست داشت، ولی آنرا نشناخت
مهربون بود، ولی مهر نورزید
طبیعت را دوست داشت، ولی از آن لذت نبرد
در آبگیر قلبش جنب و جوش بود،
ولی کسی بدان راه نیافت
در زندگی احساس تنهایی می نمود،
ولی هرگز دل به کسی نداد
و خلاصه بنویسید،
زنده بودن را برای زندگی دوست داشت
نه زندگی را برای زنده بودن.
ناگفته نماند که این شعر از زنده یاد فریدون فروغی بود که درنهایت تنهاییهم چشماز جهان فرو بست.