هیچ دین داری خدا رو ندیده که با یک آدم سخن بگه. و هیچ دین داری فرشته ی خدا رو هم ندیده که با یک آدم سخن بگه.هیچ دینداری ورچ(معجزه) خدا را نیز ندیده و تنها سخنش رو شنیده.(پاسخ پیش بینی شده:ما خیلی چیزا رو در گذشته ندیدم این برهان نمیشه که بگیم که در گذشته همچین چیزی رخ نداده)(پاسخ من:هیچکس به ما نگفته که کورش آدم خوبی بوده.اما ما خود برجا مانده هایی چنین کسی رو دیدم.و آنچه از خود بر جا گذاشت و نیازی نبود که کسی بگه خوب یا بد. و نیز برجا مانده های محمد رو نیز دیدم که چه کرد)
هیچ دینداری بی باک (نترس)نیست.(همیشه از دستوراتی که بنام خدا بیرون داده شود میترسد)
هیچ دینداری آزادی فرگشته (کامل) رو نمیپذیره(همیشه آنچه را که دین بهش گفته انجام میده و کاری نداره که آزادی دیگران باش لگد مال میشه یا نه)
هیچ دینداری از اینکه از دینش ایراد بگیرند خوشش نمیاد.( و در چنین زمانی میگه همه باید به باور دیگران ارج بگذارند هر چند که پر از نادانی باشد، اما هیچ دینداری نباید به باوری که وارونه(برخلاف) باور یه دین دار باشه ارج بگذاره هرچند که درست باشد)
هیچ دینداری آزاد نیست و همیشه در بند سخنهای دین است .(هیچگاه نمیتواند خودش گزیر«تصمیم» بگیرد. باید نخست برود ببیند آیا دین آن رو درست میداند یا نه. اگر دین درست بداند دیگر کار پایانیده هست. و هیچ راستی هتا فرهود(حقیقت) هم نشانش بدهی باور ندارد!
هیچ دینداری آنچنان اندیشه اش بزرگ نیست تا بداند و درک کند که ارج گذاشتن به آزادی بشر ارزشمند تر ارج گذاشتن به باور بشر است.
هیچ دینداری به باور که وارونه باور خودش باشد ارج نمیگذارد اما تا یه ایراد به باورش میشود و باورش رو لوده میکنند. میگه ما باید به باور یکدیگر ارج بگذاریم!
هیچ دینداری تحمل ایراد به باورش رو ندارد.
هیچ دینداری نمی تواند باورش رو در تنهایی انجام دهد. و همیشه باید یه کاری کند که باورش به دیگری که باور آن رو ندارد آسیب برساند.(اگر میخاهد نماز بخاند باید با آزار گوشهای دیگران همه بانگ گوش خراش او را بشنوند و بدانند این میخاهد نماز بخاند. اگر میخاهد سوگواری کند.باید همه سوگواری یا بانگ سوگواری او رو بشنوند. اگر آب جو را بد بداند دیگر کسی نمیتواند هتا در خانه خود آبجو بنوشد و چنانچه این دید که در خانه ای آبجو نوشیده شد باید آن بدبخت تازیانه بخورد. اگر زن مردی یا شوهر زنی با دیگری خودکامگی(زنا) کرد بجای جدا شدن از همدیگر این دیندار میگه باید سنگسار بشود.و این کاسه داغتر از آش است.خب اون خرسند اینم خرسند.شوهر یا زن اگر خرسند نیستند میتوانند از هم دیگر جدا شوند اما چرا باید سنگسار شوند؟! این دیگه باور یه دینداره.پس باید انجام شود.چون باور یه دین دار است)
هیچ دینداری در کهنه روزی زندگیم ندیدم که با انجام باورش به دیگری آسیب نرساند.
همه دین داران دانش رو تو ماتیکان(کتاب) خاندن میدانند.و تا به جای بر میخورن که ناتوان از پاسخ اند. میگن اینجا جاش نیست(پس بفرما برویم مسجد) یا میگه برو نامکی(کتابی) که آدمی دینداره دیگه نوشته بخان.و راستی رو ولش کن هرچی تو ماتیکان(کتاب)نوشته راسته!
همه دینداران. از گذشته تا به امروز.اگر کسی باورهایشان رو لوده کرد. نخست دشنام. دوم.دست نشانده کسی که همیشه چشم دیدنشو نداشتن(مانند اسرائیل اما یادشون میره اسرائیل هم همکیش خودشان است چرا که اونا هم یه دینداری مانند خودشان است. اما هرکسی میخاهد به دیگری بگوید که دین خودش بهتره. و سوم ابلیس(جانور رویایی دینداران) و چهارم خیلی پخته باشد میگه تو میخای ما رو از دین برگردونی تا به خداوند پشت کنیم و ما باید بری پیش دانایانمان.
و اما چرا ما از همه دینداران به اسلام گیر میدهیم؟
چون این اسلام است که دارد ما رو می آزارد. با انجام باورهایشان که نمیروند در خانه خودشون انجام دهند و باورهایشان رو دستورات کشوری کرده اند.و باید همه باورهایشان رو در جلوی همگان انجام دهند.
اکنون این اسلام است که چنین کاری میکند. اگر یهودی ها و مسیحها هم چنین کاری میکردند ما نیز آنچه که با اسلام کردیم با آنها نیز میکردیم.
چرا دین همیشه در برابر آزادی آدمها می ایستد؟ چون اگر همه به آزادی آدمها ارج بگذارند جای دین. دیگر دین ارزشی در زندگی هیچ کس ندارد.
خب در پایان باید بگم که اگر همه این چیزا هم که دینداران میگن راست باشد و همه اینها دستورات خداوند است باید بگویم. خداوندی که باید به هر بهایی دستوراتش انجام شود هتا با آزار آدمها. اون دیگر نمی تواند خداوند باشد. و اون از دیدگاه ما یک پادشاه خود بین و کور باور است.
و بهشتی که بخاهد با نادانی و انجام زور بدست بیاید بهشت نیست یک خاکروبه و لژن است.
بهشت باید با آزادی بدست بیاید با اندیشه با خرد و آدم دوستی نه با انجام دستورات.
و اما خداوندی نکوست که آنچنان به آدمها خرد و اندیشه بدهد که با دستان خود بهشتشان رو بسازند. نه اینکه بهشتی از پیش برایش آماده کند به سامه(به شرط) انجام دستوراتش!
خداوندی که دوزخ برای آدمها پدید بیاورد بجای بالا بردن درک آدمها خداوند نیست یک ناتوان هست.
اگر آدمها نیروی بالای بردن درک یکدیگر رو داشتند و نیروی برگرداندن بهبودی همه آسیب ها دیگر فرجام(مجازات)آدمها کاری بسی نادانیست و چیز جز کینه نیست.اگر کسی بتواند کشته ای رو زنده کند و به کشته ای که زنده شده تنی تندرستر از پیش بدهد. و نیز بتواند درک آدم کش رو بالا ببرد که کاره بدی انجام ندهد. دیگر شکنجه آدم کش پس از داشتن چنین چیزی. نادانی و بی خردی بیش نیست.
هر کسی هر باوری دارد نباید باورش به دیگری آسیب برساند. نباید باورش مایه پست رفت بشر شود نباید باورش مایه آزار بشر و جانوران دیگر و پیرامون شود.
و اگر کسی با باورش یکی از اینها رو پدید آورد. همگان این هوده(حق) رو دارند که تنها باورش رو لوده(مسخره) کنند و بالاتر از آن این هوده(حق) رو دارند که باور چنین کسی رو نابود کنند.