شب خامش است و خفته در انبان تنگ روی
شهر پلید کودن دون، شهر روسپی
ناشسته دست و رو
برف غبار بر همه نقش و نگار او
بر یاد و یادگارش، آن اسب، آن سوار
بر بام و بر درختش، و آن راه و رهسپار
شب خاموش است و مردم شهر غبار پوش
پیموده راه تا قلل دور دست خواب
در آرزوی سایهٔ تری و قطرهای
رویای دیر باورشان را
کنده است همت ابری، چنانکه شهر
چون کشتی شده ست، شناور به روی آب
شب خامش است و اینک، خاموشتر ز شب
ابری ملول میگذرد از فراز شهر
دور آنچنانکه گویی در گوشش اختران
گویند راز شهر
نزدیک آنچنانک
گلدستهها رطوبت او را
احساس میکنند
ای جاودانگی
ای دشتهای خلوت و خاموش
باران من نثار شما باد.
هرگز فراموشم نخواهد گشت، هرگز
آن شب که عالم، عالم لطف و صفا بود
من بودم و توران و هستی لذتی داشت
وز شوق چشمک میزد و رویش به ما بود
ماه از خلال ابرهای پاره پاره
چون آخرین شبهای شهریور صفا داشت
آن شب که بود از اولین شبهای مرداد
بودیم ما بر تپهای کوتاه و خاکی
در خلوتی از باغهای «احمد آباد»
هرگز فراموشم نخواهد گشت، هرگز
پیراهنی سربی- که از آن دستمالی
دزدیده بودم- چون کبوترها به تن داشت
از بیشههای سبز گیلان حرف میزد
آرامش صبح سعادت در سخن داشت
آن شب که عالم، عالم لطف و صفا بود
گاهی سکوتی بود، گاهی گفت و گویی
با لحن محجوبانه، قولی، یا قراری
گاهی لبی گستاخ، یا دستی گنهکار
در شهر زلفی شب روی میکرد، آری
من بودم و توران و هستی لذتی داشت
آرامشی خوش بود، چون آرامش صلح
آن خلوت شیرین و اندک ماجرا را
روشنگران آسمان بودند، لیکن
بیش از حریفان زهره میپایید ما را
وز شوق چشمک میزد و رویش به ما بود
آن خلوت از ما نیز خالی گشت، اما
بعد از غروب زهره، وین حالی دگر داشت
او در کناری خفت، من هم در کناری
در خواب هم گویا به سوی ما نظر داشت
ماه از خلال ابرهای پاره پاره
اخوان ثالث
↩ Niiimaaa
فکر کنم تو سایت رو باز میکنی یه مشت لنگو رو هوا میبینی
چشماتو بشور
↩ Niiimaaa
ولی تو سرت بقیه جاهای مردم باشه کسی هم به کاری به کارت نداشته باشه
↩ Niiimaaa
ممنون ک به ذهن من توجه داری 🙏
زبونت زخم نشه بچه قرتی
کص نگو بتمرگ فقط نگاه کن
↩ Caboos3
کص ننت با میمنت بچه پوست
زبونم توکص آبجیت گیر کرده زخمش خوب میشه
تو بیا خایه مالی منو کن بیکار نمونی
حالا هم سیکتیر
گفتى : بيا
گفتم :ڪـجا؟؟؟
گفتى : ميانِ جـااانِ ما…
مولانای جان
↩ تشنه عشق
دردم
درد بارانی ست که
هر چه عاشقانه می بارد
کسی پنجره ای را
برای در آغوش کشیدنش
باز نمی کند …