کوروش یغمایی متولد ۱۲ آذر سال ۱۳۲۵ در شهرستان شاهرود استان سمنان است. از کودکی به نواختن علاقمند بود و زمانی که یک کودک ده ساله بود شروع به نواختن سنتوری کرد که پدرش به او هدیه داده بود. بسیاری با آهنگهای او خاطرات فراموش نشدنی ای دارند. ترانه هایی همچون پائیز، گل یخ، شب یلدا یا ماه و پلنگ.
او بنیانگذار موسیقی راک در ایران بوده و یکی از برجسته ترین آهنگسازان، نوازندگان و خوانندگان به نام کشور است. ساز گیتار و به ویژه گیتار الکتریک جزو جدای ناشدنی از وی است و علاقه خاصی به آن دارد. فرزندش کاوه نیز پای در جای پدر نهاده و طرفداران زیادی بخصوص در میان جوانان دارد.
او بارها و بارها اشعار شعرای مشهور ایرانی همچون: فریدون مشیری، حافظ و نیز سعدی را به صورت ترانه اجرا نموده است. خواننده ای که با سبک متفاوت خواندنش، هواداران زیادی دارد و مجلات معتبر دنیا مانند ساندی تایمز، ایندیپندنت، لس آنجلس تایمز، دیلی نیوز و ده ها نشریه بین المللی دیگر بارها و بارها در مورد کارهای او نوشته اند
او یکی از معدود خوانندگان ایرانیست که آهنگسازی تمام ترانه هایش را خود شخصا ساخته و تنظیم نموده است. نگاهی میکنیم به زندگی شخصی و هنری اسطوره موسیقی ایران کوروش یغمائی
او یکی از معدود خوانندگان تحصیلکرده ایران است که مدرک کارشناسی جامعه شناسی از دانشگاه ملی پیشین یا همان شهید بهشتی امروز را دارد.
کوروش یغمایی زمانی که یک نوجوان هجده ساله بود یک گروه راک به نام اینسترومنتال را پایه گذاری و مدیریت کرد که صرفا نوازندگی میکردند. در نواختن گیتار چنان مهارتی از خود به خرج میداد که به وی لقب پنجه طلائی را دادند. همزمان که در دانشگاه ملی درس میخواند، مدیر گروه راک دانشگاه ملی شد و به همراه گروهش در مسابقات هنری دانشگاه های ایران که آن سال در شیراز برگزار میشد شرکت کرد و موفق به کسب رتبه برتر شد.
در همین زمان او مشغول آهنگسازی بر روی اشعار برخی از همکلاسیهایش همچون مهدی اخوان لنگرودی شد و ترانه هایی همچون گل یخ از همینجا بود که متولد شد. گل یخ را مهدی اخوان لنگرودی سروده بود و کوروش یغمایی بر رویش آهنگ ساخت و خود نیز آن را خواند. شدت استقبال از این آهنگ به قدری بود که در خارج از مرزهای ایران بارها و بارها توسط دیگر خوانندگان غیر فارسی زبان نیز مورد بازخوانی قرار گرفت.

زمانی که او نمیتوانست بخواند به تدریس گیتار مشغول شد و کتابهایی در زمنیه کودکان منتشر کرد و آهنگهای بدون کلامش را ارائه داد، اما با رفع ممنوعیت از صدای او، وی با کمترین امکانات، آلبومهایی همچون: سیب نقره ای، کابوس، آرایش خورشید، تفنگ دسته نقره و گرگهای گرسنه که موسیقی یک فیلم بود را به بازار عرضه نمود.
در سال ۲۰۰۹ کمپانی “نیو اگین” در آمریکا، یک آلبوم به نام زنجیر خودت بباف را منتشر کرد که، پانزده قطعه از آهنگهای برجسته راکی که از سال ۱۹۶۸ تا سال ۱۹۷۴ عرضه شده بودند را شامل میشد. آهنگ حجم خالی کوروش یغمایی یکی از ۱۵ آهنگ راکی بود که در این آلبوم جای گرفته بود. و ایوتن آلاپات مدیر کمپانی نیو اگین، این اثر کوروش یغمائی را به عنوان تنها نماینده موسیقی راک خاورمیانه در میان آثار برجسته موسیقی راک جای داده بود.
کوروش یغمایی در سال ۲۰۱۱ آلبومی با نام بازگشت از لبه پرتگاه را در آمریکا و توسط کمپانی نیو اگین، بیرون داد که در مجهزترین و پیشرفته ترین استودیوی ضبط موسیقی جهان تولید شد. این آلبوم شامل تک آهنگهایی بود که یغمایی از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ ساخته بود. مجله معتبر رولینگ استون این آلبوم را شایسته دریافت سه ستاره از چهار ستاره دانست.
کوروش یغمایی در سنی خیلی کم یعنی زمانی که بیست ساله بود ازدواج کرد. او سه فرزند به نامهای کاوه، کامیل و ساتگین است. کاوه مشهورترین فرزند اوست که خود نیز نوازنده و خواننده راک است. کاوه متولد بیست و یکم آذرماه سال ۱۳۴۷ در تهران است و از سن ده سالگی با رفتن به مدرسه موسیقی تهران، نوازندگی را آموخت. دیگر فرزندان کوروش یغمایی نیز در موسیقی فعال هستند.
کارشناسان و صاحب نظران موسیقی راک معتقدند او یکی از نوابغ موسیقی جهان است. پاولین کازوبون، پژوهشگر برجسته تاریخ موسیقی ملل به کوروش یغمائی لقب آفریننده افسانه ای داده. در سال ۲۰۱۰ جشنواره موسیقی رد بال لندن از کوروش یغمائی دعوت رسمی به عمل آورد تا در آنجا سخنرانی و اجرای زنده داشته باشد و جایزه ای نیز به وی تعلق گرفت.
او میگوید هرچه بلد است و یاد گرفته و دارد از موسیقی بومی ایران دارد. همچنین وی معتقد است نوعی علاقه بیمارگونه به ایران وطنش دارد و دوست دارد به عنوان یک هنرمند، تاریخ و هویت فرهنگی خود را بداند و درک نماید. او حتی در اوج بدبیاری ممنوع الفعالیت شدنش وطنش را ترک نگفت و در مصاحبه ای اعلام کرده اگر در ایران نمیماند و به خارج از کشور میامد هیچگاه هیچ ترانه فارسی ای را اجرا نمیکرد و رو به موسیقی بین المللی می آورد.


تقدیم میکنم زیباترین ترانه ایشون رو به دختر بهار سالومه خانوم خواهر نازنینم…
اینو بدونید که این ترانه رو به شخصه بخاطر این دوست دارم که شرح حال زندگی حقیر و آشناییم با نازنین ترین انسانی که تاکنون دیده ام هست و همیشه برام محترم و برگزیده هستند ایشون…
به قول قیصر ادب پارسی در عصر احتمالات عین الیقین روحم هستند…
من درختی خشک و خسته
غمگین تو صحرا بودم
از شکفتن من غریبه
بی خبر از دنیا بودم
شاخه خشک تن من
بر سر باد خزان بود
شبای تاریک عمرم
از ستاره بی نشان بود
تا یک روز از قلب سردم
صدای پایی شنیدم
این صدای آشنا بود
دختر بهار و دیدم
تو صدای مهربونش
صدای شکفتنم بود
فصل خاموشی تموم شد
این صدای گفتنم بود
یک روزی وقتی که اومد
من به زندگی رسیدم
ولی وقتی که یک روز رفت
به پریشونی رسیدم
بعد از این تنها و گریون
میشینم زار و پریشون
به یاد چشمای زیباش
می خورم غصه فراوون…🥰🌺🙏