ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻗﺎﻃﻌﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱِ ﻣﺤﻤﺪ
ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻣﺘﻜﻠﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻻﻳﻠﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻧﺒﻮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺤﻜﺎﻡ
ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﻪ
ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺍﻳﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ :
.1 ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﻦ ) ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﯽ ﻣﺤﻤﺪ(
ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ
ﺑﻌﺜﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻴﺪ، ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﭘﺎﻙ ﻭ
ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻭ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﻪ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﺩﻧﻴﻮﻱ ﭼﻮﻥ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ
ﺷﻬﺮﺕ ﻭ … ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻡ ﻟﻘﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ
ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻧﺘﻲ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ
ﻛﺴﻲ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﻲ ﻛﺮﺩ. ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ
ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﺍﻩ
ﺻﺪﻕ ﻣﺪﻋﺎﻱ ﺍﻭ )ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﻧﺒﻮﺕ( ﺍﺳﺖ .
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ :
ﺍﻟﻒ ( ﺍﺻﻮﻻً ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻭﺍﺭﺳﺘﮕﻲ ﺭﻭﺣﻲ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻲ
ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻳﻚ ﻣﺪﻋﻲ ﻧﺒﻮﺕ )ﺑﺮﺍﻱ
ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺪﻕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ( ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ
ﻓﺮﺩ ﻣﺪﻋﻲ _ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻭ ﺣﻀﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻲ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ _ ﻛﺎﺭﺁﻳﻲ
ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻴﭻ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ
ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻱ
ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻲﺁﻳﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺁﻥ
ﻓﺮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ، ﻭﻟﻲ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ )ﭼﻪ ﺩﺭ
ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻱ ﺁﻳﻨﺪﻩ ( ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ
ﻗﻮﻝﻫﺎﻳﻲ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻘﻴﻦﺁﻭﺭ
ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ : ﺍﺯ
ﻛﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﺤﻤﺪ ) ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ( ﻭﺍﻗﻌﺎً ﭼﻨﺎﻥ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻧﺶ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ
ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ
ﺩﻗﻴﻖﺗﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﻳﻚ
ﻣﺪﻋﻲ ﻧﺒﻮﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ
ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻭﺻﺎﻓﻲ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻣﺜﺎﻝ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ
ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻧﺖ
ﺫﺭﻩﺍﻱ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ
ﺍﻣﺎﻧﺖﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮﺩﻩ، ﻭﻟﻲ ﺧﺪﻳﺠﻪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺏ( ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﺨﺼﻲ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺁﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﻲ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺩﻻﻳﻠﻲ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ،
ﺑﺸﺮﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖﮔﺮﺍﻳﺎﻧﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻛﻪ
ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ )ﻣﺜﻼً ﺍﺻﻼﺡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ
ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﺪﻱﻫﺎ ( ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﻮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ
ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﻧﺒﻮﺕ ﻧﻴﺰ
ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺻﺎﻑ
ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﻱ
ﻧﺒﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﻧﺒﻮﺕ، ﺍﻭﻟﯿﻦ
ﺩﺭﻭﻍ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺝ( ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻫﺮﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖﺩﺍﺭ
ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻲ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ
ﺗﺨﻴﻼﺕ ﺑﻴﻤﺎﺭﮔﻮﻧﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻟﻘﺎﺋﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ
ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﺕ ﻓﻮﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﻲ ﻗﻄﻌﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﻮﺩ،
ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺍﺧﻼﻗﻲ ﻓﺮﺩ ﻣﺪﻋﻲ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﻧﻮﻉ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻛﻨﺪ .
.2 ﺑﺸﺎﺭﺕ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﯿﻦ
ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ: ﻧﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ
ﭘﻴﺸﻴﻦ ) ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ( ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﻋﻴﺴﻲ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ،
ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ _ ﻛﻪ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮﺡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ
ﻣﻠﺤﺪﺍﻥ _ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺯﻳﺮﺍ :
ﺍﻟﻒ ( ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏﻫﺎﻱ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ، ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻗﺎﻃﻌﻲ ﺍﺯ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ) ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ(
ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏﻫﺎ ) ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ(
ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ، ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ
ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻲﻛﺮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻻً ﺍﻳﻦ
ﻣﺪﻋﺎﻳﻲ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺎً
ﺭﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺮﺩﻳﺪﻱ ﺍﺯ
ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏﻫﺎﻱ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ .
ﺏ( ﺍﺻﻮﻻً ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻳﺎ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲﺍﻱ ) ﺍﮔﺮ
ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺣﮑﯿﻢ ﺑﺎﺷﺪ( ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ
ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﺪﻱ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺳﻪ
ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ:
ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﺘﻦ
ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ) ﻣﺜﻼً ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ
ﺑﻌﺪﻱ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ( ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻘﺾ ﻏﺮﺽ ﭘﻴﺶ ﻣﻲﺁﻳﺪ، ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮﺩﻡ
) ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺤﺮﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ( ﺑﻪ
ﻏﻠﻂ ﺳﺮﺍﻍ ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺭﻭﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ .
ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﺪﻱ
ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ
ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺾ ﻏﺮﺽ ﭘﻴﺶ ﻣﻲﺁﻳﺪ.
ﺳﻮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ )ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻲ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ ﻛﻪ ﻓﻲﺍﻟﻤﺜﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ 600 ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ
ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ( ﻛﺎﻣﻼً ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﺽ ﻛﻨﻴﺪ ﻋﻴﺴﻲ
ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ
ﻣﻜﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﻣﺮﺩﻱ 40 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍ … ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ ﻣﻲﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ
ﻫﻢ ﺫﻛﺮ ﺷﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ ﻫﻴﭻ! ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ
ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺴﻞﻫﺎﻱ ﺁﻳﻨﺪﻩ )ﻣﺜﻼً ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ( ﻧﻴﺰ
ﻓﺎﻳﺪﻩﺍﻱ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻄﻘﺎً ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻮﺍﺟﻪ
ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ: ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺩﭼﺎﺭ
ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻴﺰ ﺟﺰﻭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺁﻥ
ﻧﺒﺎﺷﺪ؟ ﻭﻗﺘﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﺤﻤﺪ
ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ
ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ
ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﺪ .
.3 ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪ
ﻋﺪﻩﺍﻱ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ: ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ
ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ ﺍﻭﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻻً ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻡ، ﻣﻌﺠﺰﻩ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺎً ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻋﺎ ﮐﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺣﺘﻲ ﺩﺭ
ﻗﺮﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭ ﺩﯾﺪﻩ
ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ . ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻃﻠﺐ
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﻲ ﺍﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎﻳﻲ ﻋﺠﻴﺐ،
ﺑﻬﺎﻧﻪﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻲﺭﺑﻂ، ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺷﺎﻧﻪ
ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎ ﺍﺯ
ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺣﻲ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻛﺎﺗﺒﺎﻥ ﻭﺣﻲ ﻧﻴﺰ
ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻲ ﺛﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻲﻛﻨﻢ :
.1 ﺁﻳﺔ 118 ﺳﻮﺭﺓ ﺑﻘﺮﻩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ : »ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ؟
ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ؟ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ]ﻧﻴﺰ [ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻔﺘﺔ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺩﻟﻬﺎ] ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺎ
ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ]ﻱ ﺧﻮﺩ[ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ،
ﻧﻴﻚ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩﺍﻳﻢ .
ﺧﻮﺏ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ _ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﺩﺍﻥ! ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ
ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ _ ﺩﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻬﻢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻄﻮﺭ
ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﺮﺡ
ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ: ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺧﺪﺍ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎ
ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻲ ﺧﺎﺹ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ
ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻘﻴﻪ
ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺪ؟ ﭼﻪ ﺍﺷﻜﺎﻟﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦ
ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ
ﻧﻴﺎﻳﺪ؟ [1]ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ )ﻣﺤﻤﺪ ( ﻭﺍﻗﻌﺎً ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ،
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﻴﺎﻭﺭﻱ،
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺗﻮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﻭﻝِ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻭ ﻗﺎﻧﻊ
ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻬﺎ
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ
ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺘﺎﻥ ﺍﺣﻤﻖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ
ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ! ؟ ﻭ
ﺳﭙﺲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: » ﻣﺎﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺮﻭﻫﻲ
ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻴﻚ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩﺍﻳﻢ!« ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻱ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ: ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻟﻄﻒ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ
ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ
ﻛﻨﻴﺪ!
2.ﺁﻳﺔ 145 ﺳﻮﺭﺓ ﺑﻘﺮﻩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ :
ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻭﺭﻱ
]ﺑﺎﺯ[ ﻗﺒﻠﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ …
ﺁﻳﺔ 109 ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺭﺍ
ﺩﺍﺭﺩ:
ﻭ ﺑﺎ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎﻳﺸﺎﻥ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﻣﻲﺧﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺣﺘﻤﺎً
ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻲﮔﺮﻭﻧﺪ. ﺑﮕﻮ : ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ
ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻲﺩﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ] ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﻢ[
ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻲﺁﻭﺭﻧﺪ
ﻃﻔﺮﻩﺁﻣﻴﺰ ﺑﻮﺩﻥِ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ _ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﻢ
ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻲﺁﻭﺭﻳﺪ _ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ
ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ
ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻮﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻪ
ﺧﺪﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ : ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪﺗﺎﻥ )ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ
ﻣﻌﺠﺰﻩ( ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ،
ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ . ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺪﻭﻥ
ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ
ﻛﻨﻴﺪ؟
3. ﺁﻳﺔ 37 ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﭼﺮﺍ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺑﺮﺍﻭ
ﻧﺎﺯﻝ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﮕﻮ: ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺪ، ﻟﻴﻜﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻨﺪ
ﺑﻴﻦ ﺻﺪﺭ ﻭ ﺫﻳﻞ ﺁﻳﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺯﻡ ﻣﻨﻄﻘﻲﺍﻱ ﻭﺟﻮﺩ
ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ، ﺧﺪﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ
ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﭘﺎﺳﺨﻲ
ﺑﻲﺭﺑﻂ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻲﺩﻫﺪ . ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ : »ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ _
ﻛﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ _ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ
ﺧﺪﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺪ!« ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﻫﻤﺔ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ
ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻱ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥِ
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻧﻤﻲﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥِ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ، ﭼﻨﻴﻦ
ﺳﺌﻮﺍﻟﻲ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ.
.4ﺁﻳﺔ 7 ﺳﻮﺭﺓ ﺭﻋﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ :
ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ: ﭼﺮﺍ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺍﺯ
ﻃﺮﻑ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵﻧﺎﺯﻝ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ]ﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، [ ﺗﻮ
ﻓﻘﻂ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩﺍﻱ، …
ﺁﻳﺔ 50 ﺳﻮﺭﺓ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ
ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﮕﺮ »ﻫﺸﺪﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ« ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻨﺎﻓﺎﺗﻲ ﺑﺎ
ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ
ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ »ﻫﺸﺪﺍﺭﺩﻫﻨﺪﺓ « ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟
5. ﺁﻳﺔ 27 ﺳﻮﺭﺓ ﺭﻋﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ : ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﮕﻮ:
ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﻤﺮﺍﻩ
ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ]ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ [ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ،
ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺑﺎﺯﻫﻢ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﻲﺭﺑﻂ ! ﺁﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ
ﺑﺪﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﻣﺪﻋﻲ ﻧﺒﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ
ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻴﻨﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ؟
.6 ﺍﻣﺎ ﺁﻳﺔ 59 ﺳﻮﺭﺓ ﺍﺳﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ:
ﻭ ]ﭼﻴﺰﻱ[ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ )ﺗﻜﺬﻳﺐ
ﻛﺮﺩﻧﺪ ( ﻭ ]ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ [ ﺑﻪ ﺛﻤﻮﺩ ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ ﺩﺍﺩﻳﻢ
ﻛﻪ ] ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ [ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺘﻢ
ﻛﺮﺩﻧﺪ …
ﺑﻬﺎﻧﻪﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻟﺐﺗﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ. ﺧﺪﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩﻡِ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻮﺏ
ﮔﻨﺎﻩ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭ ﻧﻜﺘﻪ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ) ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ
ﻗﺮﺁﻥ( ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ
ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻣﻲﺁﻣﺪ، ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ
ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﻣﻲﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻱ
ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﻧﯿﺰ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ . ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ
ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻲﺁﻭﺭﺩ . ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ
) ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺽ( ﻧﺸﺎﻧﺔ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ
ﺍﺗﻤﺎﻡﺣﺠﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺏ
ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ،
ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻴّﻨﺔ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻮﺟﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ . ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ
ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺮ ﺷﻴﺎﺩﻱ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﻧﺒﻮﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ :
ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ،
ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻧﺪ، ﭘﺲ ﻣﻦ ﻫﻢ
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﯽﻓﺎﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﻋﺎﻗﻼﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﻧﯿﺰ
ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺗﺎ
ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻴﻨّﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺣﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﻣﻲﺩﺍﻧﺪ
ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.
.7 ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻟﺐﺗﺮﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ،ﺁﻳﺔ 4
ﺳﻮﺭﺓ ﺷﻌﺮﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ، ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ
ﻣﻲﺁﻭﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ، ﮔﺮﺩﻧﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﺿﻊ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻫﻤﻪ ﻣﻲﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺣﻴﺮﺕﺯﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ
ﺧﺎﺿﻊ ﺷﺪﻥِ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ ﺷﻮﺩ. ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻜّﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺒﻌﻮﺙ
ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﻭ
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻱ ﻧﻤﻲﻓﺮﺳﺘﺪ؟
ﺁﯾﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﯼ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ
ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺷﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺑﺪﯾﻦﻭﺳﯿﻠﻪ ﺩﻻﯾﻠﯽ ﺑﺮ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﮐﻼﻣﯽ ﻭ ﺗﻔﺴﯿﺮﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ) ﺧﺼﻮﺻﺎ
ﺷﯿﻌﻪ( ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ “\ ﺩﻻﯾﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﺤﻤﺪ”
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﻭ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎ
ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ : -1
ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ، -2 ﻣﻌﺮﺍﺝ، -3 ﻣﺒﺎﻫﻠﻪ [2] ﻭ _4
ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﻨﺒﯽ . ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ،
ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ
ﻓﺮﺽ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ، ﺑﻪ ﯾﮏ ﻏﯿﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
) ﻣﺴﯿﺤﯽ، ﯾﻬﻮﺩﯼ، ﻫﻨﺪﻭ، ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﻭ (… ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﺪ
ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ؟
ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ
ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺐﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺹ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺎﻩ
ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻣﮑﻪ ﺑﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ
ﻫﺴﺘﯽ، ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺩﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ . ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺎﻩ
ﺩﻭ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭﻝ
ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ
ﻃﺮﺡ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﯾﮏ ﻏﯿﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ؟
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻮﺿﻮﺡ ﻣﻨﻔﯽ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﯿﻞ:
ﺍﻟﻒ ( ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻌﺪﻭﺩﯼ ﻣﻨﺎﺑﻊ
ﺭﻭﺍﯾﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ
ﻣﻨﺎﺑﻌﯽ _ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺗﺎﻟﯿﻒ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ
_ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻏﯿﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﺎﻓﯽ ﯾﺎ
ﺣﺠﺖ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺤﺖ
ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻏﯿﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ
ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﻮﺩ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ
ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺮﺩﯾﺪ
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ. [3]
ﺏ( ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﯾﻦ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﮑﺘﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ
ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ
ﺁﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻋﻈﯿﻢ ﻭ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭﺍﻗﻌﺎً
ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺻﺪﻫﺎ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﻫﻬﺎ
ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺣﯿﺮﺕﺍﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ
ﻭﻗﺎﯾﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺩ ﺛﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ،
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻫﯿﭻ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪﺍﯼ
ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﻫﯿﭻ ﻣﻠﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺁﻗﺎﯼ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﯾﺰﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ :
ﺍﻭﻻً ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﯾﮏ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ . ﻣﺮﺩﻡ
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ
ﭼﻪ ﺣﻮﺍﺩﺛﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ. ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻬﺸﺎﻥ ﺑﻪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ،
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ . ﺛﺎﻧﯿﺎً ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ
ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺿﺒﻂ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ
ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ . ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺳﺎﯾﻞ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﺟﻤﻌﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﺍً ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﮐﻞ
ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﻌﻼﻭﻩ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ
ﻗﻄﻌﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ،
ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
[4].
ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺗﯽ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﯿﺰ ﺍﺳﺖ :

1. ﺍﻭﻻً ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ ﻻﺯﻡ
   ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ
   ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﯾﺪﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ
   ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻋﻈﯿﻢ ﻭ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ
   ﺧﻮﺩﺑﻪﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻌﺪﻭﺩﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ
   ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯ ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎ ﻭ
   ﮐﺸﺘﺰﺍﺭﻫﺎ( ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪﯼﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺛﺎﻧﯿﺎً ﺁﯾﺎ
   ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ، ﺍﺯ
   ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﻬﺎ ﮐﺸﻮﺭ
   ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ
   ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﺑﻪﻃﻮﺭ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ
   ﺑﺒﯿﻨﺪ؟
2. ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﺭﺍﻥ
   ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺭﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
   ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً ﺍﻓﺮﺍﺩ
   ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻲﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ
   ﻫﺮﻛﺪﺍﻡ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﻞ
   ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ، ﺣﺘﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ
   ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻛﺜﺮﺕ ﻧﻘﻞﻫﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ
   ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺛﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻗﻮﺍﻡ
   ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺛﺒﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ
   ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻲﺍﻱ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ
   ﻣﺪﺭﻥ ﻧﺒﻮﺩ. ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﻋﺪﻡ ﺩﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﺳﺌﻮﺍﻝ
   ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺑﺎﻋﺚ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﯽﺭﺑﻄﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
   ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ
   ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ
   ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ
   ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﺪﺭﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ.
3. ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ، ﻣﺎﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ
   ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﯾﮕﺮ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ
   ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻃﻠﻮﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ
   ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪﺍﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺑﻪﺻﻮﺭﺗﯽ
   ﻭﺍﺿﺢﺗﺮ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻋﺪﻡ ﺩﻗﺖ
   ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺳﺌﻮﺍﻝ )ﺷﺒﻬﻪ( ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻄﻠﺐ
   ﺑﯽﺭﺑﻄﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺣﺎﺩﺛﻪ
   ﺷﻖﺍﻟﻘﻤﺮ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺸﺪ، ﺗﺎ
   ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺎﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﻃﻠﻮﻉ
   ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺳﺌﻮﺍﻝ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯼ
   ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ
   ﻋﻈﯿﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺸﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ، ﻣﺎﻩ
   ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎﯼ
   ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺭﻭﯾﺖ ﻧﺒﻮﺩ؟
4. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﻧﻴﻤﻪ
   ﺷﺪﻥ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﻳﻊ ﺭﺥ
   ﻣﻲﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ
   ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ
   ﺑﺎﺷﺪ؟ ﭼﻪ ﺍﺷﻜﺎﻟﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ
   ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻃﻮﻝ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ
   ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﻭ ﺧﻄﺎﻱ ﺩﻳﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﺷﻮﺩ؟
   ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺻﺮﻑﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﯼ ﻓﻮﻕ، ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ
   ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻱ » ﺣﻜﻴﻢ « ﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ
   ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﭼﻨ