توضیحی در اینجا لازم میآید که بکارت دختر از اموری بود که از آن مهمتر امری جهت دختر و کسان او نمیتوانست باشد و وای بر احوال دختر و خانواده دختری که شب عروسی روسیاهی ببار آورده باشند یعنی عذری که به هیچ صورت قابل بخشایش نبوده چشم پوشی نمیگردید. اولاً از شرایط چنین دختری که میتوانستند دختر را بدون هیچ حق و مهر بیرون کرده بنام ناشزه طلاق بگویند و حتی جهیزیه او را بعنوان خسارت تصاحب نمایند
از بی آبروئی هائی که دربارۀ او انجام میدادند آنکه (دستمال) او را برده باز کرده به جمعیت یعنی زنهائی که از خودی و بیگانه مخصوصاً قوم عروس برای دیدن و گرفتن مدرک دخترشان نشسته بودند نشان داده افتضاح راه بیندازند. عروس را از حجله بیرون کشیده وسط مهمانها آورده تف به صورتش بیندازند. در طعنه آنکه روسفیدشان کرده ماست به صورتش بمالند دستمالهایش را به سر و برش سنجاق کرده دور مجلسش بگردانند گیس هایش را قیچی نمایند.
بالای بام رفته طشت بکوبند .
دو دسته از قوم ،داماد، زن و مرد به خانه عروس رفته مردها تف به ریش پدر عروس انداخته زنها پیاله ای که از خلا برده مشت کرده به سر و گیس مادر عروس بمالند و در آخر عروس را با چادر نماز وارونه سوار خر کرده روانه خانه پدر نمایند و اما اموری که از طرف پدر و برادر و قوم و کس عروس درباره او انجام میگرفت خیلی ها که دختر را سر به نیست کرده کشده ، جلای وطن کرده گم و گمنام به شهر دیگر میرفتند. یا با پول داماد را به نگهداشتن او راضی میکردند. سرمایه و پولی رویش گذاشته به دیگری اش میدادند.

چه زیاد «جوانمردانی هم بودند که به رو نیاورده دستمال را با خون خود رنگین ساخته مدرک دختر میساختند » ، از جمله میرزا احمد عطار جوانی از کوچهٔ حمام خانم که چون با چنان حالتی برخورد کرده یعنی دختر را نالان و گریان مینگرد با دلداری و مدارا از وی به تحقیق و تجسس برمیآید و علاوه بر آن که او را آبستن نیز در مییابد که از شاگرد قهوه چی ای به اسم مهدی حمل برداشته بوده، بدون دست بردن به وی و هیچگونه عکس العمل همراه با میر پوشی تمام به عذر عدم توانایی جنسی پس از هفته ای دختر را طلاق گفته روانه خانه ی پدر مینماید و از آن سو به نزد شاگرد قهوه چی رفته او را با دخالت خود به خواستگاری دختر میفرستد و با قبول مخارج آن دختر را به پسر و فرزند را به پدر میرساند .

بهر تقدیر کار نداشتن بکارت برای دختر از جمله امور مهمه ای بود که در هر حالت باید آنرا در تحویل به شوهر مضبوط و در اختیار داشته باشد، تا آنجا که دختران هرزه نیز تا تحویل خود به شوهر در هول و هراس حفظ آن بوده، در نگاهداریش تمهیدات مختلف بکار میبردند؟ و این نیز مضمونی در این زمینه بود
به چنین دخترهائی میگفتند :
عقبشو کرده انبونه _ جلوشو گذاشته نمونه
و بکارت بلائی برای خانواده ها بود که دختردارها تا دخترشان را به تصرف نداده برگۀ روسفیدی دریافت نمیکردند دلشان در هول و ولا بود و از دعاهایشان سر هر نماز و در هر زیارتگاه آنکه خدا به دیدی دیدی دشمن گرفتارشان ننماید .
در رفع و رجوع آن هم حیله ها و دوا درمانهایی داشتند از این قبیل جهت انقباض قرنفل و مازو و گلنار و مشک را که با هم کوبیده در پارچه بسته به خود برمیداشتند و برای بدست آوردن خون و نشانه بکارت هم خون کبوتر را که با کمی آب رقیق کرده در پوست قلوه بریزند و دخول بدهند و یا در بادکنک گوسفند ریخته کنار تشک عروس بگذارند تا به وقت لزوم در زیر خود بترکاند، که بهره وری از هر دو بستگی به زیرکی و ترس و شتابزدگی عروس پیدا مینمود ، که توانسته باشد آنها را درست و بجا و همراه با اغفال داماد و ظاهر سازی های لازم به انجام رسانیده یا فضیحت زیادتر بالا آورد و بسا که با رهیدن از مخمصه ی آن دچار بیماریهای خطرناک از طرف داروها و بالا رفتن پوست قلوه، یا پیدا شدن بادکنک و رسوائی بدتر از آن بشود!
نمایش عروس بابا ننه دار!
از جمله نمایشی در این زمینه بود که بعضی قوم شوهرها برای آزار عروس ها
ترتیب میدادند بر اینکه دامادی نزد پدر زنش رفته از دختر نبودن دخترش شکایت مینماید و پدر دختر متعجبانه میگوید پس میخواستی پسر باشد؟! میگوید یعنی میگویم با غیر خوابیده جواب میدهد پس میخواستی با من که پدرش بودم میخوابید و پس از یک سلسله از اینگونه مطالب که میگوید، شش ماه آبستن بودنش را چه میگوئی؟! و پدر دختر با افتخار و گردن افراشته جواب میدهد دختر نجیب بابا ننه دار که غیر این نمیباشد، مادرش هم که به خانه من آمد نه ماهه آبستن بود و این رسم فامیلیمان میباشد.

متاسفانه این بود فرهنگ ما در همین صد سال پیش …