چند حکایت و جمله مربوط به سمساری های قدیمی .
از دکاکین خیابان چراغ برق سمساری میرزاموسی نرسیده به مسجد سراج الملك بود که دارای واقعهٔ جالب زیر میباشد سمساری از دکانهایی بود که غالباً اشیاء و اجناس آنرا خارج از دکان بساط می کردند و دکان سمسار تقریباً جایی که صاحب او نه از آن به صورت ،دکان بلکه بخاصیت انبار و زواید استفاده مینمود چون معمولاً صاحبان این شغل دکانهای خود را در نقاط خلوت انتخاب میکردند و اطراف دکاکین آنها نیز طفیلیشان بود که از در و دیوار و جرز و معبر و زمین و هوای آن میتوانستند برای نمایش اجناس خود بهره ببرند. ترتیب بساط کردن آنها هم به این صورت انجام میگرفت که اشیاء لوکس سنگین وزن و گرانقیمت ،مانند ظروف نقره نوربلین و ورشو و بلور و آنتيك را منبر مانند داخل دکان روی میز و عسلی ها و ،لاله تک پایه، سه شاخه، جارمه و چینی جات ارزانتر را جلوتر آنها چیده و کم بهاتر از آنها مانند، مس و مفرغ و اشیاء غیر شکستنی را بیرون دکان بساط میکردند و قالی و قالیچه و گلیم و نمد و امثال آن را که پای جرزهای دو طرف بالا برده بر دیوارهای دو سمت آویخته در معرض نمایش میگذاشتند و میز و صندلی و نیمکت و تختخواب و اینگونه اشیاء را مقابل دکان یا درازی معبر یا نزديك جوى پياده رو و مثل آن میگذاشتند که شاید يك سمسار به اندازه چند کاسب اطراف خود را اشغال می کرد و میرزا موسی یکی از آنها بود که تا روی جوی خیابان بساط مینمود.

طرف عصر یکی از روزها که میرزا موسی جلو دکان خود بر روی چهارپایه نشسته چپق میکشیده ،است ناگهان چشمش به تخت فنری مقابلش میافتد که بالا و پائین میرود اول بگمان آنکه سگی یا گربه ای زیر آن بازی میکند توجه نمیکند، اما وقتی حرکت تخت را منظم مینگرد و صدای انسان از زیر آن میشنود جلو رفته نظر بزیر تخت میاندازد و با کمال تعجب زن و مردی را در زیر آن مشاهده میکند که… کامروائی میکنند اما تا به چپ و راست مینگرد که چوب و چیزی بدست آورده حق نانجیبها را کف دستشان بگذارد و بنای ناسزا و بد و بیراه مینهد صدای مرد بگوشش میخورد که ملتمسانه میگوید: میرزا موسی جان، دورت بگردم کمی دست نگه دار زبان بدهان بگیر برقی… تمام میکنم
حرفی که مثلی شده بعدها درباره ی کارهای دستپاچگی بکار گرفته شد…

کاسب باید پاشکسته باشد
حکایتی بود که
وقتی زنی دسته هاون فلزی ای را به پیش سمساری برای فروش میبرد و بعد از ختم معامله میگوید هاون آن را هم دارد که بعداً می آورد و پس از رفتن زن سمسار متوجه میشود دسته هاون طلا می باشد، تا روزی که سمسار برای امری از دکان خارج بوده زن هاون آنرا نیز آورده چون سمسار را نمیبیند به دکان پهلودستی یعنی همکار او میفروشد و وقتی سمسار آمده از جریان مطلع میشود با دسته هاون محکم به قلم پای خود کوبیده میگوید : اگر پایم شکسته از دکان بیرون نرفته بودم هاون طلا از دستم نرفته بود و از آن زمان جمله
« کاسب باید پاشکسته باشد»
از دستور کاری اهل این فن میشود.
همچنین جمله مشتری خبر نمیکند و مطلب

« اقبال فقط يك مرتبه در خانه آدم را میزند»
بر این که
اقبال به در دکان کسی رفت دید نیست، پرسید؟ :گفتند به خانه اش رفته به خانه اش رفت :گفتند به حمام رفته به حمام رفته سراغش گرفت؟ گفتند به قمارخانه رفته است گفت دیگر حوصله تا آنجا رفتن را ندارم و در خانه بغلی را کوبید و امثال اینها که هر کاسب مخصوصاً طبقه سمسار را پاگیر می نمود. از آنجا که این دسته شغلی داشتند به قول معروف «گم» که گاهي يك معامله آن امکان داشت بی نیازشان نموده از نیست، هستشان بکند.