«الفیه و شلفیه» عنوان کتابی است از ابوبکر ازرقی شاعر، که آن را برای پادشاه نیشابور طغان شاه پسر خواهر طغرل سلجوقی تألیف کرد، آنگاه که وی بضعف باه مبتلا شده بود تا وی از آن کتاب بهره مند شود. کتاب مزبور شامل حکایتی بوده در باب زنی که گویی هزار مرد با او آمیزش کردند و کتاب را به اشکال مختلف مصور کرد. گویند چون قوه ٔ باه طغان شاه سلجوقی ضعیف بوده حکیم ابوبکر ازرقی این صور را اختراع کرد تا ملاحظه ٔ آن مهیج قوه ٔ شهوانی وی گردد. برخی میپندارند که الفیه کنایه از آلت تناسلی مرد و شلفیه کنایه از فرج زن است اما صاحب بهار عجم علاوه بر این تعبیر، اضافه می کند که تحقیق آنست که الفیه و شلفیه نام دو زن بدکاره و بنا بقولی شلفیه نام مادر الفیه بوده است و به معنی فرج صحیح نیست.
بخش اول این کتاب درباره انواع داروهایی است که برای زیبایی و تقویت قوه باه به کار می رفته و بخش دوم شامل توضیح و تصویر در مورد انواع مقاربت است. با توجه به سی و چهار تصویر و فرم و سبک آن ها به نظر می رسد که اصل کتاب هندی باشد.
(درباره این مطلب نگاه کنید به لغت نامه دهخدا، دنیای زنان در عصر قاجار، مطالعات جنسیت)
اما بخشی از تصاویر زیر مربوط میشود به الفیه و شلفیه ای که متعلق به قرن نهم هجری یعنی نزدیک به ششصد سال پیش بوده و در اصفهان نوشته شده و تنها صفحاتی از آن بجا مانده است. این کتاب در سال 2001 در سن پطرزبورگ به نمایش گذاشته شد. بخشی از این تصاویر را میتوانید در این لینک ببینید:

الفیه و شلفیه

تصاویر و اشکال کتاب

عورت بغلطد مرد بر دو پای بنشیند و هر دو پای زن را از کمر بگذراند و بکار مشغول گردد.

عورت بخسبد و مرد سینه به سینه او نهد، پای های خود را بر ران های زن بگذارد، هر دو پای او را از کمر گذراند و بکار مشغول شود. شکل چهارم: عورت بغلطد و مرد بر دو پای نشیند و دست در کمر او کند و هر پای بر کتف نهد و در کار شود. شکل پنجم: عورت بغلطد و هر دو پای خود به دست خود گیرد، و مرد بر هر دو پا نشیند و یک دست در گردن او کند. شکل ششم: مرد بغلطد و پا را؟ دراز کند و عورت را بالای ذکر بنشاند و هر دو دست در کمر زن کند. شکل هشتم: عورت بغلطد و مرد بر دو پای بنشیند و هر دو پای زن را از کمر بگذراند و در کار مشغول شود. شکل نهم: عورت غلطد و مرد بر سر دو پای نشیند و دست در کمر او کند و هر دو پای زن بر کتف نهد. شکل دهم: عورت بغلطد، پای ها و دست های خود را گرد آورده، شکم به سوی آسمان کند، و مرد بالا درآید و سینه بر سینه او نهد و دست در کمر او کند. شکل یازدهم: زن ایستد و مرد از عقب درآید و شکم او را محکم گیرد و پای های او را به پای های خود در آورد. شکل دوازدهم: پای های زن در گردن مرد و پای های مرد در گردن زن، و یک دست مرد در کمر زن و یک دست زن در کمر مرد. شکل چهاردهم: زن بخسبد و مرد بالا رود، یک پای بر دوش و یک پای بر سینه زن نهد و به کنارش تنگ گیرد. شکل شانزدهم: مرد به دو زانو نشیند و زن را بر ذکر بنشاند و بکار مشغول گردد. شکل هیجدهم: عورت بغلطد و مرد بالا درآید و یک دست در گردن و به یک دست پستانش بگیرد، هر دو پایش از کمر بگذراند. شکل نوزدهم: مرد و زن هر دو بخسبند و پاهای خود را دراز کنند و روی بر روی یکدیگر نهاده مشغول شوند. شکل بیستم: زن بخسبد و مرد به هر دو زانو بنشیند و پای زن را از فرجش دور کند و دست در کمرش درآورد و مشغول شود. شکل بیست و یکم: عورت بغلطد و سینه خود بر زمین نهد و هموار دارد که اگر کاسه آب بر پشتش نهند قطره[ای] از آن نیفتد و مرد از عقب درآید و بکار مشغول شود. شکل بیست و دویم: عورت بغلطد و مرد بالا رود و یک دست در گردن و به یک دست پستانش بگیرد و هر دو پایش از کمر بگذراند. شکل بیست و ششم: مرد ایستاده بماند و زن را ز روی بغلطاند و از عقب درآید و بکار مشغول شود. شکل بیست و هشتم: مرد بخوابد و زن را بالای خود در آورد و بر ذکر بنشاند و بکار چنان که داند مشغول شود. شکل بیست و نهم: مرد؟ ایستاده بماند و زن را از روی بغلطاند و از عقب درآید و بکار مشغول گردد.