۵ مرد که در گذشته بازیگر پورن بوده‌اند از تجربه‌ی خود می‌گویند

«همه‌ی ما پورن‌استار‌ها زمانی که جلوی دوربین می‌رویم، پشت یک نقاب پنهان می‌شویم و زمانی که به خانه برمی‌گردیم، می‌فهمیم که در چه فلاکتی هستیم.»

by fightthenewdrug.org
September 3, 2019

افراد زیادی در جامعه هستند که فکر می‌کنند پورن تنها یک سرگرمی بی‌زیان است و معتقدند بازیگران پورن خدایانی هستند که هیچوقت از سکس سیر نمی‌شوند. بسیاری از مردم معتقدند که این بازیگران تنها افراد خوش‌ظاهری هستند که عاشق سکس زیاد هستند و با این کار کسب درآمد می‌کنند. اکثر افراد با خود می‌گویند؛ پورن تماشا کردنِ ما به هیچ کس زیانی نمی‌رساند.
برخی افراد نیز تصور می‌کنند که پورن‌استار‌ها بهترین شغل دنیا را دارند، صبح تا شب با زن‌ها سکس می‌کنند و بابت این کار پول می‌گیرند! این‌ها فقط بخشی از تصوراتی است که مردم جامعه درباره‌ی صنعت پورن دارند.

اما متاسفانه، حقیقت تلخ‌تر از چیزی است که مردم فکر می‌کنند.
با وجود پژوهش‌های گسترده و افراد زیادی که حقایق تلخ صنعت پورن را برملا کرده‌اند، بسیاری از مخاطبان هنوز بابت تخیلات فریبنده‌ای که صنعت پورن تلاش دارد آن‌ها را حفظ کند، پول پرداخت می‌کنند.
حقیقت این است که صنعت پورن از خشونت، مواد مخدر، تهدید و باج‌خواهی، و بیماری اشباع شده. بسیاری از بازیگران پورن مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرند. اگرچه بازیگران فعال در پورن از ترسِ از دست دادن کارشان یا مورد تبعیض قرار گرفتن، به‌ندرت درباره‌ی حقایق این صنعت حرف می‌زنند، اما اکثر بازیگرانی که ناچار به رها کردن صنعت پورن شده‌اند، از تجربه‌ی واقعی خود هنگام ترک این صنعت می‌گویند. این افراد نظر خوشایندی درباره‌ی صنعت پورن ندارند. از سویی، تمام تصاویر و کلیپ‌های کسانی که این کار را ترک کرده‌اند، هنوز در اختیار صنعت پورن است و این افراد نمی‌توانند تصاویرشان را پس بگیرند.

این تنها بازیگران زن نیستند که از رفتار‌های ناخوشایند این صنعت رنج می‌برند و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند. در فیلم‌های پورن مرد‌ها با اقتدار و تسلط نمایش داده می‌شوند، اما در پشت صحنه، مردان نیز قربانی شرایطی سخت و ناخوشایند هستند.

برای پایان دادن به مردسالاری و اقتداری که مردم در ظاهر فیلم‌های پورن می‌بینند، اکانت پنج نفر از پورن‌استار‌های مردی که الان دیگر فعالیت نمی‌کنند را جمع‌آوری کرده و با آن‌ها درباره‌ی شرایط نابه‌سامانی که آن‌ها را به سمت فعالیت در صنعت پورن سوق داد، صحبت شده است.

۱) آرون:

برای ترم آخر دانشگاهم به لس‌آنجلس رفتم و باید دوره‌ی کارآموزی‌ام را می‌گذراندم. تنها پولی که داشتم از کمک‌هزینه‌ی تحصیلی و وام‌های دانشجویی بود. بعد از پرداخت شهریه و هزینه‌ی خوابگاه، حتی برای خوراکم پول نداشتم و برای ماندن در لس‌آنجس باید کار پیدا می‌کردم.
در اپلیکیشن Grindr (شبکه‌ی اجتماعی ویژه‌ی مردان هم‌جنس‌گرا) بودم که با مردی آشنا شدم که کارش پیدا کردن مدل برای پورن بود. او از من خواست که پیشش بروم تا چند عکس از من بگیرد و گفت که باید جلوی دوربین بروم و ویدیوی تک‌نفره بگیرم و نیازی به حضور شخص دیگری در فیلم‌ها نیست. این همان درآمد و کار ساده‌ای به‌ نظر می‌رسید که دنبالش بودم.
اما دستِ‌آخر، مردان دیگری نیز در این فیلم‌ها حضور پیدا کردند. آن مرد طوری من را فریب داد که احساس کنم مردم طرفدار فیلم‌هایم خواهند شد. او کاری کرد که فکر کنم به نوعی موفقیت دست یافته‌ام. دیگر امکان کار کردن در شغل‌های عادی هم برایم وجود نداشت، بنابراین کاری که قرار بود برای کسب درآمد موقت انجام دهم بیش‌تر از این‌ها طول کشید. آن مرد برای این که باز هم به من کار بدهد، از من می‌خواست که با او سکس کنم. احساس می‌کردم که یک برده‌ی جنسی هستم! همچنین احساس می‌کردم که دیگر نمی‌توانم زندگی‌ام را اداره کنم چون نمی‌توانستم در شغل دیگری مشغول به کار شوم. نه راه پس داشتم و نه راه پیش.
دیگر نمی‌خواستم به این کار ادامه دهم. به‌هیچ‌وجه از کارم راضی نبودم و در آن زمان تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم این بود که به آن فکر نکنم. و طولی نکشید که فهمیدم به بیماری “کلامیدیا” مبتلا شده‌ام و واقعا وحشت کردم

۲) سایمون:
بازیگر سابق شبکه‌ی اینترنتی The Sex Factor

(به منظور حفظ هویت، تصویر فرد درج نشده)
از ما خواستند که جلوی یک داور سکس کنیم تا کسانی که توانایی حضور در فیلم را داشتند و می‌توانستند صحنه‌ای که از آن‌ها خواسته شده را خوب اجرا کنند، برای بازی در فیلم‌های بیشتر انتخاب شوند. کاش می‌دانستم که این یک کلک بود که تا سال‌ها من را گرفتار می‌کرد.
به نظر من بازی کردن در پورن شبیه به مصرف مواد مخدر است. با نوعی سرخوشی موقت همراه است که پس از مدتی فروکش می‌کند و دستِ‌آخر به افسردگی ختم می‌شود یا مجبور می‌شوید برای پر کردن حفره‌ی ایجاد شده به دنبال مخدر دیگری بگردید.
پورن، صنعتی خودکامه است و شاید ندانید که فردی می‌تواند در این کار موفق شود که واقعاً خودشیفته باشد. هیچ کس به شما اهمیت نمی‌دهد و فقط کاری که می‌کنید برایشان مهم است. فضای استرس‌زایی است. این صنعت بر خلاف تصور شما اصلاً سکسی و جذاب نیست. با کار در این صنعت احساس می‌کنید که ربات یا عروسکی هستید که تنها هدفش لذت دادن به دیگران است.

۳) سَل:

هنگامی که شش‌ساله بودم، توسط دو مرد اوباش، سه مرتبه مورد تجاوز قرار گرفتم. تهدیدم کردند که اگر به کسی چیزی بگویم من را می‌کشند. در فضایی بزرگ شدم که پر از سکس و مواد مخدر و پارتی بود.
پس از آن تجاوز‌ها دیگر آدم سابق نبودم. در هشت سالگی در اینترنت به‌دنبال پورن‌های گی می‌گشتم. وقتی شانزده‌ساله شدم، به پول نیاز داشتم و با یکی از اعضای خانواده‌ام با فیلم‌سازان صنعت پورن ملاقات می‌کردم تا پورن گی بازی کنم. به من گفتند که برای کاهش وزن باید قرص لاغری و متامفتامین (شیشه) مصرف کنم تا برای بازی در پورن گی بیشتر شبیه به دختر‌ها یا ترنس‌ها به‌نظر برسم.
فعالیت در پورن گی ریسک بسیار بزرگی بود. اکثر تهیه‌کنندگان و کارگردان‌ها علاقه‌ای به استفاده از کاندوم در پورن ندارند و این طور نیست که همه‌ی بازیگران پورن به‌طور مرتب تست ابتلا به بیماری‌های مقاربتی بدهند. حتی بازیگران پورنی بودند که نتیجه‌ی آزمایش خود را دست‌کاری می‌کردند. تا جایی که من می‌دانم حدود ۸۰٪ بازیگران پورن آلوده به ایدز بودند. من برای یک پورن‌استار زن کار می‌کردم که صاحب یک شرکت استعدادیابی پورن بود. او و شوهرش من را مجبور به مصرف شیشه می‌کردند تا لاغر‌تر شوم و مرا تهدید می‌کردند که اگر با آن‌ها سکس نکنم، دیگر به من کار نمی‌دهند. حدود دوسال به همین شکل از من سوءاستفاده و شیادی می‌کردند.
من تصاویری با برخی از مشهور‌ترین پورن‌استار‌های زن جهان داشتم که آن‌ها هم برای حضور در صحنه مواد مخدر مصرف می‌کردند. در پشت صحنه، هیچ یک از آن‌ها از کارشان رضایت نداشتند. همه‌ی ما پورن‌استار‌ها زمانی که جلوی دوربین می‌رویم، پشت یک نقاب پنهان می‌شویم و زمانی که به خانه بر می‌گردیم، می‌فهمیم که در چه فلاکتی هستیم.

۴) ترنت:

میانگین پولی که به ما می‌دادند، ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار برای هر صحنه بود که مقدار زیادی از آن صرف آزمایش‌هایی می‌شد که هر ماه می‌دادیم تا از ابتلا به بیماری‌های کشنده یا آلوده کردن دیگران جلوگیری کنیم.
بسته‌های کوکائین را به قیمت ۴۵۰ دلار می‌خریدم و به قیمت ۸۰۰ دلار به سازنده‌های پورن می‌فروختم. کمتر از ۱۵۰ دلار به کسی مواد نمی‌فروختم. از طریق فروش مواد مخدر درآمد بیشتری داشتم تا بازی در پورن و اجاره‌‌هایم را از این راه پرداخت می‌کردم. هر روز تقریبا ۱۲ نفر از من مواد می‌خریدند. سه بار در روز، در نقاط مشخصی با افرادی دیدار می‌کردم و برای رد کردن ترافیک از دوچرخه‌ام استفاده می‌کردم. صنعت پورن بسیار مخرب بود و زندگی افراد زیادی را نابود می‌کرد.
یک بار که سر صحنه بودم، دیدم که دوست‌پسر یک دختر در فیلم چنان چکی به او زد که نزدیک بود فکش بشکند. آن لحظه دوست داشتم سر آن پسر را ببرم. یک بار در صحنه‌ای بازی می‌کردم که سه مرد باید با یک دختر سکس می‌کردند. آن دختر داشت روی ما بالا می‌آورد و با این که بدنش سست شده بود و داشت از هوش می‌رفت، تولیدکنندگان از ما خواستند که همچنان ادامه بدهیم. کارگردان از ما می‌خواست که به ارگاسم برسیم، در غیر این صورت باید یک روز دیگر دوباره سر صحنه می‌رفتیم. «***یا هر کاری که می‌گوییم بکن، یا از پول خبری نیست.***» طرز فکر صنعت پورن این است.

۵) وِین:

فعالیت در صنعت پورن در هر سطحی که باشد، بدترین کاری است که یک فرد می‌تواند انجام دهد. در ابتدا شاید برای همه جذاب باشد… اما این کار من را گرفتار کرد و کم‌کم به یک هیولا تبدیل شدم. من دیگر خودم نبودم. آن قدر درگیر این کار شده بودم که دیگر برایم مهم نبود که هزاران نفر سکس کردن مرا می‌بینند، از نخبه‌ها گرفته تا کارگر‌ها و روزنامه‌نگار‌ها. هیچ چیز در این صنعت طبیعی نیست. پورن صنعت کثیفی است؛ صنعتی تحقیر‌آمیز، آلوده و پر از افرادی که تصمیمات غلط زیادی می‌گیرند، با توجیه اشتباه‌های خود به کارشان ادامه می‌دهند، رنج‌ها و مشکلات خود را پنهان می‌کنند و حتی دفعه‌ی بعد تصمیمات بدتری می‌گیرند. من هم یکی از این افراد بودم.
چند سال پیش، در مراسم جوایز AVN برای مصاحبه‌ی تصویری روی فرش قرمز مبلغی دریافت کرده بودم… به خاطر دارم که وقتی برای مصاحبه با شخصی از سالن‌ها عبور می‌کردم، در بخش مربوط به ونیز یک پورن‌استار زن با شوق فراوان به سمت من دوید. یکی از فیلم‌های اخیر مرا دیده بود و از همان‌جا من را می‌شناخت. از دیدن من خیلی هیجان داشت و می‌گفت: «خیلی خوش‌حال هستم وین! به‌تازگی یک پورن گنگ‌بنگ چند‌نژادی بازی کرده‌ام!»
آن دختر تازه به ۱۸ سالگی رسیده و مدرسه را تمام کرده بود؛ اما ظاهرش شبیه به دختر‌های پانزده ساله بود. این که فکر می‌کرد به یک موفقیت دست یافته و از این بابت خوش‌حال بود واقعاً حالم را بد می‌کرد!»

چرا باید با پورن مقابله کرد؟

مادامی‌که تقاضا برای پورن در جامعه وجود داشته باشد، تقاضا برای استفاده‌ی مضر و مستهجن از افراد واقعی نیز وجود دارد.
مردان و زنانی که در صنعت پورن فعالیت می‌کنند هم انسان هستند؛ این افراد شایسته‌ی تحقیر نیستند و نباید مانند ابزار با آن‌ها رفتار شود. در راستای تلاش برای رسیدن به عشق در روابط باید درباره‌ی مضرات صنعت پورن و زندگی‌هایی که توسط آن نابود می‌شوند، اطلاع‌رسانی کرد. کلیک کردن روی محتوای پورن به‌معنی دست داشتن در گسترش چنین داستان‌هایی در زندگی افراد واقعی است.

منبع:

fightthenewdrug.org/3-male-porn-stars-share-their-most-disturbing-experiences-doing-porn