با سلام
جناب فریدون مشیری میگه:
به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت, همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم
تو بدان این را تنها تو بدان
تو بیا, تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گلها تو بخند
اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز
ریسمانی کن از آن موی دراز
تو بگیر, تو ببند, تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
**من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش **

این کار زیبا را “ارای ازبک” یکی از بزرگان کارتونیست ترکیه طراحی کرده، این کارتون عمیق و پرمعنا، در زمان انتشارش جوایز بسیاری گرفت و به دفعات در مطبوعات و کاتالوگ جشنواره‌های کارتون چاپ شد.
این اثر، انسانی را به تصویر کشیده که جهان امروز به او نیاز بسیار دارد، انسانی که درد می‌کشد، اما از وجود خویش می‌بخشد تا به واسطه این بخشش، از رنج دیگری کاسته شود و لبخند بزند. مفاهیم انسانی بسیاری در این کار نهفته است.
** زمانی که توانستیم بدون منت درد و رنج را کاهش دهیم، التیام ببخشیم و لبخند بر لب دیگران آوریم، آن‌گاه واژه انسان درخور ماست** .