یزید و مزید

در زمان میرزا بابر ، فقیهی مزید نام به هرات آمده بود . روزی در مجلس میرزا باربر ، جامی از مزید پرسید که در لعن یزید چه می گویی ؟

گفت : لعن روا نیست ، زیرا که از اهل قبله بوده .

میرزا روی به جامی کرده و گفت : شما چه می گویید؟

گفت : ما می گوییم صد لعنت بر یزید و صد دیگر بر مزید !

کشیش در اسپانیا

چون دولت اسپانیا به وسیلۀ کلمب کشف دنیای جدید (آمریکا) نمود و قسمتی از آن اراضی را به حیطۀ تصرف در آورد . مهمانان متمدن نوع پرست و بشر دوست بنای ظلم و ستم و جور را دربارۀ سکان اصلی آن دیار مسلوک داشتند و بی رحمی را به جایی رسانیدند که در مدت دوازده سال پانصد هزار نفر از آنها معدوم شدند. یعنی چه اهالی اسپانیا از آنها تلف نمودند و چه خود از شدت ظلم و عدم تحمل مشقتهای فوق طاقت ، خود را هلاک نمودند ! حتی مادرها به دست خود اطفال خود را نابود می کردند که در قید رقیت درندگان اسپانیا نیفتند. و مکرر از روی ناچاری با اهالی اسپانیا جنگهای سخت نمودند. لیک به جهت فقدان اسباب و اسلحه و لوازم جنگ در ورطۀ هلاکت افتادند.

در اثنای یکی از جنگها رئیس یک طایفۀ بزرگ به دست عساکر اسپانیا گرفتار شد. بعد از آنکه اقسام بی رحمی و شکنجه های سخت بر او وارد آوردند . هیزم زیادی جمع نموده آن بیچاره را دست و پا بسته در وسط آن هیزم ها انداختند تا آتش زنند .

در این بین یکی از کشیش های نصاری مقابل او آمد و بنای دعوت را گذاشت و دین نصرانی را به او القا کرد وگفت : اگر متدین به این دین شوی به مجرد آنکه روح از بدنت مفارقت کند فرشتگان رحمت روح ترا به بهشت جاودان خواهند برد. و آنجا در امن و امان است و اسباب عیش و آسایش از هر جهت مهیا است و شروع به وصف حور و قصور و اشجار و انهار را گذاشت.

بعد از آنکه گرفتار مظلوم خوب این کلمات را گوش داد گفت : ای کشیش این بهشتی که تو این قدر وصف او کردی آیا از ملت اسپانی هم کسی در او سکونت دارد؟

کشیش چون خود از آن ملت بود با کمال تندی گفت : البته سکونت دارند به جهت آنکه این ملت تمام متدین به این دین شریفند. آن بیچاره بعد از شنیدن این مطلب با کمال صداقت و بی ساختگی گفت : آن بهشتی که درندگان در آن جای دارند هرگز مرا پسند خاطر نیست و مجاورت و معاشرت آنها به مراتب از دوزخ بدتر است و دین نصرانی قبول نکرد و تن به مرگ داد و کشیش نیز از جواب او شرمنده شد !