کريمي پيش از اين يک بار در زماني که پيراهن پرسپوليس را به تن داشت، پس از شکست سرخپوشان در ديدار پاياني جام حذفي برابر سپاهان اصفهان همراه با مهدي مهدوي‌کيا از فوتبال خداحافظي کرده بود ولي در ادامه از تصميم خود منصرف شد و با پوشيدن پيراهن تراکتورسازي به فوتبال بازگشت.

کريمي مرد سال 2004 فوتبال آسيا شناخته شد و سابقه بازي در بايرن مونيخ و شالکه را نيز در کارنامه داشت. او 127 بازي ملي را به نام خود ثبت کرد و در جام‌جهاني 2006 نيز يکي از 23 بازيکن تيم ملي بود.

علي کريمي پس از حرف و حديث‌هاي فراوان و عليرغم اينکه دوست داشت با پيراهن پرسپوليس از دنياي فوتبال خداحافظي کند اما پس از سه پيشنهاد و عدم تمايل قرمزپوشان براي جذب او تصميم خود را گرفت و از دنياي فوتبال خداحافظي کرد.

علي کريمي در پي تصميم مبني بر خداحافظي نامه‌اي در اين خصوص نوشت که متن آن را در زير مي‌خوانيد:

"به نام خالق هستي

ميخي بر ديوار کوبيدم و کفش‌هايم را آويختم

خداحافظي هميشه تلخ و ناگوار است جدايي از عشقي که تار و پود وجودت را در تصرف دارد کار آساني نيست. يک بار صرفا تحت تأثير خداحافظي غريبانه مهدوي‌کيا تصميمي افراطي گرفتم و فضاي اندوهبار آن همه بي‌اعتنايي من را از فوتبال بيزار کرد و حالا خود را در پايان ديدم.

هر چند همين تصميم افراطي و عجولانه باعث شد تا بعضي‌ها همه چيز را تمام شده بدانند و من را با دست خود به مسلخ ببرند.

با توجه به شرايطي که در آن قرار دارم راهي جز ترک صحنه برايم نمانده و اين تصميم را در حالي که تمام وجودم را شک و ترديد و اندوهي ناشناخته گرفته با مردم خوب و مهربان وطنم به اشتراک مي‌گذارم. تصميم قطعي و برگشت‌ناپذير. از اين پس هواداري متعصب براي تيم محبوب پرسپوليس و تيم ملي کشورم خواهم بود. دوست دارم اين را وظيفه خود مي‌دانم از تمام سروران و مهرآفريناني که مرا از يک فوتبال خياباني به ميادين جهاني همراهي و مساعدت نمودند تشکر کنم و البته تقاضا دارم اشتباهات و خطاهاي اين حقير که در مقاطعي موجب آزردگي خاطر نگراني و رنجش احساسات پاکشان شده بخشوده و مورد عفو خود قرار دهند.

من علي کريمي هر چه دارم بعد از خدا از فوتبال و محبت اين مردم است که البته خود را شايسته اين همه محبت و لطف نمي‌دانم چرا که در حقيقت قهرمانان واقعي اين مرز و بوم آناني هستند که به خاطر آسايش من و امثال من از آسايش و جان خود گذشتند تا آن آسايش و آرامش نصيب ما شود. از همين رو با درود و سپاس به شهدا و جانبازان راه وطن و آزادي اين عزيزان را شايسته و لايق بالاترين ستايش‌ها مي‌دانم اما از اينکه نتوانستم با پيراهن تيم محبوبم پرسپوليس فوتبال را ترک کنم اصلا ناراحت نيستم زيرا اين اتفاق عجيبي نيست.

البته هرگز تن به بازي خداحافظي که متأسفانه در فوتبال ما نوعي حرکت تشريفاتي،تبليغاتي و بعضا رياکارانه است نخواهم داد. بسياري از بزرگان فوتبال ما بي‌سر و صدا خاموش شدند و گورستان فراموشي رهسپارشان گرديدند. در خاتمه قلبا اعلام مي‌دارم که به خداحافظي از فوتبال تمام حوادث و حاشيه‌هايش را هم در همان زمين خاک کرده و آنچه در اين مسير برايش پيش آمده را تنها چالش‌ها، رقابت‌ها و احساسات مقطعي مي‌دانم و بالاخره کلام آخر باز با هواداران که همواره برايم اهميت بالايي داشته و خواهند داشت شما هميشه در قلب من خواهيد بود. از تمام احترامي که طي اين سال‌ها نسبت به من داشتيد لذت بردم و سپاسگزارم.