باورم نمیشه!!! شاید شما هم باورتون نشه!
دو سال پیش که رفته بودم آسایشگاه سالمندان با این خانم مواجه شدم. بابک، مسئول آسایشگاه گفت: الان سه ساله اینجاست ولی حرف نمی‌زنه! حتی یک کلمه! پرسیدم یعنی لال هست؟ گفتند: نه، آخرین کلماتی که گفت، خداحافظی با خانواده ش بود وقتی اوردنش اینجا!!! خیلی خوب و گرم!
اون روز خیلی باهاش حرف زدم. هیچی نمی‌گفت. فقط وقتی ازش پرسیدم: " از چیزی ناراحتی که حرف نمیزنی؟" سرش رو اندخت پایین و خیلی نا‌محسوس سر تکون داد!
…
گذشت…
دیروز رفته بودم آسایشگاه! دیدمش! هنوز هم حرف نمی‌زد! گل رو بهش دادم و گفتم من رو یادته؟ چیزی نگفت. خیره شده بود به دوربینم که روی دوشم بود. یکم پیشش نشستم. وقتی خواستم برم اتفاقی افتاد که شکّه‌م کرد!!! سست شدم! دستام می‌لرزید! صداش بم و خش‌دار بود مثل کسایی که از خواب بیدار میشن… گفت ازم عکس بگیر!!!
خیلی دست پاچه ازش این عکس رو گرفتم! هرچی بعدش باهاش حرف زدم دیگه هیچی نگفت!!!
امروز صبح با این اس ام اس بابک بیدار شدم:
! pirezane ke baat harf zad emrooz sobh mord