واقعیت ، قابل اغماض ولی غیر قابل انکار است. طبیعت و آنچه در آنست ، زیباست و برای استفاده معقول و مناسب ساخته

شده. آب مایه حیات است ولی همان مایه حیات میتواند زندگان را بی ¬نفس کند. غذا سوخت درونی بدن ماست ولی پرخوری قاتل

بی¬رحمی است. داروی مناسب شفادهنده است ولی مصرف نابجای آن عواقب بسیار وخیم دارد. در بسیاری از باورها استفاده

از تمام امکانات طبیعت تشویق و حق بلاتنازع اشرف مخلوقات محسوب میشود ولی افراط و تفریط را مذموم میداند.

در بسیاری از جوامع بشری ، سنت¬های قومی نوعی قانون محسوب میشود. گروهی از آن دفاع و گروهی دیگر سنن ماضی را

مردود میدانند. من مایل به وارد شدن در بحث ادیان نیستم ولی هنوز فرقه ¬هایی در حتی آمریکا وجود دارند که انتقال خون به

بیمار در حال مرگ را منع و حرام میدانند و دخالت در کار خالق. یا فرقه ای دیگر چند زنی را از دستورات مسیح و گروهی دیگر

وجود دارد که بهشت و جهنم را بر روی زمین تبلیغ میکنند. خوردن گوشت سگ و خوک در بعضی اقوام قابل قبول و در گروهی

ناماکول و یا نجس تلقی شده است. شیطان در مذاهبی دشمن خدا و در فرقه هائی مورد ستایش است. حتی در مورد جنسیت

دوگانه ما باورهائی از تساوی کامل و عقایدی دیگر از تفاوت کلی نوع بشر مقوله میراند. مدنیت بشر امروزی از همین تفاوتهای

فاحش ، غنی و تشکل یافته و تقریبا همه ابناء بشر با ساختار فکری و عقیدتی و مرامی مختلف و مخالف با هم و در کنار هم و

شاید بسیار دوستانه زندگی میکنند. جلوتر از این نمیروم که از بحث ما خارج است.

همان¬طور که رفت ، با بستن دیدگان میتوان مسئله ¬ای را نادیده انگاشت ولی چشم دل را نمیتوان بست. قصد فلسفه¬ بافی و

سفسطه¬ پردازی ندارم. امروز در اغلب جوامع و شاید صحیح¬ تر بیش از سه چهارم جمعیت بزرگسال جهان مشروبات الکلی

مینوشند. قضاوت خیر و شر ، غلط و درست ، زشت و زیبای آن به ¬عهده شماست. در جوامع مترقی مشروب را جهت تمدد

اعصاب و ایجاد نشاط و سرحال آمدن و یا گاهی بعنوان دارو مینوشند نه برای ایجاد مستی و از خود بی¬خود شدن و به ¬اصلاح

مست بازی درآوردن.

ادب ، آداب دارد. متمدن و اجتماعی بودن دارای قواعد و اصولی بشرساخته و فرهنگ نوشیدن مشروب از این مقوله جدا نیست.

مضرات بیش از حد مجاز الکل باعث عوارض و عواقب مختلف بر قلب ، سلسله اعصاب ، مغز ، عضلات ، کبد و امعای درونی

موجود زنده است. بینائی را کاهش داده ، تصمیم¬ گیری را کند و تعادل بدن را زایل و قضاوت را باطل میکند. با آنکه میزان

اغماض الکل در بدن افراد متفاوت است و غلظت الکل در خون بستگی به وزن بدن ، جنسیت ،میزان چربی در بدن و سن شخص

دارد ولی قوانین مدنی غرب برای نوشیدن انواع مشروب ، حد و حدودی را منظور نموده و بخصوص برای رانندگی بین 0.05 تا

0.08 واحد (5 تا 8 گرم الکل در یک لیتر خون*) است. مقدار بیش از این باعث کندی انتقال فرمان مغز به عضلات بدن از

طریق سلسله اعصاب یا بعکس است. کنش و واکنش اثرات رفتاری مصرف الکل با آنکه در افراد مختلف متفاوت است ولی رفتار

شناسان و آسیب شناسان هشدار لازم را به مصرف کنندگان و کسانی که در مصرف مشروبات الکی افراط میکنند ، میدهند و

افراد را با زبانی ساده از خطرات مصرف بی¬ رویه الکل ، مطلع میسازند.

• در قوانین راهنمائی و رانندگی بعضی از کشورها این میزان “صفر” است یعنی وجود الکل در خون جریمه نقدی و زندان و

ضبط گواهینامه رانندگی را به¬ دنبال دارد.

افراط در نوشیدن مشروب ، نشانه شجاعت ، بزرگی ، داشتن ظرفیت ، تحمل فیزیکی یا توانائی و بالا بودن ارزش اجتماعی فرد

نبوده ، بلکه نشانه بلاهت کامل نوشنده است. استاندارد نوشیدن مشروبات الکلی کمک بسیار مهمی در مصرف انواع مشروبات

الکلی است ، مطالعه و اجرای آنرا به¬ همه دوستان توصیه میشود.

الکل خود ماده ایست شیمیائی و خاصیت ترکیبی شدید با سایر مواد شیمیائی دارد. مصرف مشروب با داروهای شیمیائی دیگر ،

ملقمه خطرناکی را فراهم میآورد که تاثیر بسیار نامطلوبی بر متابولیسم و مکانیزم بدن و روح و روان شخص میگذارد.

جامعه شناسان و روانکاوان در مورد کنش¬های رفتاری و روانی مصرف مشروبات الکلی متحدالعقیده بوده و افراد مشروب¬

خوار را به سه دسته تقسیم نموده ¬اند.

1- فرد اجتماعی و مسئول:

جرعه جرعه و به آرامی می¬نوشد.

بین هر بار نوشیدن فاصله میگذارد.

قبل از نوشیدن یا با مشروب ، غذا می¬خورد.

اگر به¬ دلیل پزشکی مصرف دارو تجویز شده ، از صرف مشروبات الکلی خودداری می¬کند.

قبل یا هنگام رانندگی مشروب نمی¬نوشد.

ادب را رعایت نموده و مراعات حال دیگران را همیشه در نظر دارد.

به عذر یا عقیده کسانی¬که مشروب مصرف نمی¬کنند ، احترام می¬گذارد.

سنن و قوانین مربوط به مصرف مشروبات الکلی را رعایت میکند.

2- فردی که با مصرف مشروب مشکل دارد:

می¬نوشد تا مست کند.

می¬نوشد تا بر مشکلات زندگی فایق آید.

می¬نوشد تا خشونت نماید ، از مسایل بگریزد ، حقایق را نادیده بگیرد، در تنهایی فرو رود و عصبانی شود.

می¬نوشد ، زمانی که صرف مشروب اشتباه است.

می¬نوشد تا شهامت برخورد با نظرات دیگران را بیابد.

می¬نوشد تا فراموش کند.

می¬نوشد چون وسوسه مشروب اجازه میدهد.

می¬نوشد تا شخصیت خود را مخفی کند.

می¬نوشد تا حادثه ¬سازی کند ، به دیگران آزار جسمی یا روحی برساند.

می¬نوشد تا خود را توجیه کند.

می¬نوشد تا از خماری سابق بیرون آید.

می¬نوشد چون تفریحی ندارد ، اهل مهمانی نیست ، مواد مخدر مصرف میکند.

می¬نوشد که با " هم¬پالکی " ها محشور باشد.

3- فردی که الکلی است (الکلیسم)

حد و مرزی برای صرف مشروب نمی¬شناسد.

همواره بهانه ای برای زیاد نوشیدن دارد.

زمان زیادی را فقط با تفکر در مورد نوشیدن می¬گذراند و معمولا درباره دور بعدی می-اندیشد.

در خفا می¬نوشد ، مشروب را به ¬کسی تعارف نمی¬کند.

نوشیدن مشروب را انکار می¬کند.

برای هر تصمیم¬ گیری یا عمل ساده نیاز به ¬مشروب دارد.

آنقدر می¬نوشد تا زمان و مکان و سایرین را فراموش می¬کند.

با همه چیز و کس مشکل روانی دارد حتی خودش.

به به! :-D
به این میگن تاپیک خوشمزه =))))))

سلام با اجازه صاحب تاپیک این مورد هم من اضافه میکنم
مدتی پیش تصمیم گرفتم شراب سفید درست کنم مقداری انگور از باغ دوستم چیدم و حدود 2 کیلو هم قرمز قاطیش کردم
همه چی خوب پیشرفت تا مجبورم شدم بعد از پالایش ظرف شراب و جابجا کنم. در جای جدید بعلت گرما و نزدیک بودن به بخاری ( اشتباه کارم که باعث شد…) تبدیل به سرکه شد. خیلی زور داشت دلم نیومد بریزم دور . رفتم مقداری گل کلم خریدم با سبزیجات معطر و تو سرکه شرابی خواباندم . البته مواد و با سرکه مقداری جوش دادم. تو چند شیشه ترشی ریختم و بعد از 10 روز رفتم ترشی گل کلم و تست کنم . اصلا باورم نمیشد که با خوردن کلم سریعا الکل وارد بدن بشه و باعث شنگولی بشه . کلا 8 شیشه 1 کیلویی درست کردم . به هر کی دادم که تست کنه با خوردن چند حب گل کلم این ترشی حالت مستی بشون دست داد . میشه گفت ترشی عرقی . هر کس هم خورد گفت یه شیشه بمن بده . ندادم ازش . هر شب بعد از شام چند حبش و میخورم و… واقعا جاتون خالی

[quote=KING-REEza]جالب و کامل بود
مرسی[/quote]
ممنون

داداش ایول داری.
یه راهنمایی از من برای دوستمون که سرکه گرفتن بجای شراب.اول دمای محل تخمیر بالا باشه خیلی خوبه البت فکر کنم بین 22تا 25
در این دما مخمر ها زنده می مانند و شروع به فعالیت میکنن.دوم سرکه شدن یا همون اسید شدن در تولید مشروبات الکی در اثر هوا کشیدن ظرف شراب است.واکنش تولید الکل در جهت برگشت عمل میکنه و الکل به اسید تبدیل می شود.بعد یه سوال ایا کسی تاحالا با شیره خرما یا همان دوشاب خرما عرق ریخته اطلاعاتی به من بده .تجربی نه کپی از سایت های دیگه.
فدای داواش

با آنکه از قدیم و ندیم شراب در ایران تولید و مصرف میشد ، جنگ جهانی دوم بود که ایرانیان را به¬طور گسترده با مشروبات

متنوع خارجی آشنا نمود. ودکای روسی ، ویسکی انگلیسی و بوربون آمریکایی ، مشروباتی بود که به همراه اشغالگران وارد ایران

شد. در ادبیات فارسی استعارات و اشارات مستقیم و غیر مستقیم زیادی در مورد شراب و می مییابیم که شاید قدیمی¬ترین آنرا

بتوان در اشعار رودکی در نهی شراب یافت. " انگور نه از بهر نبيذست به چرخشت "

پس از حمله اعراب به¬دلیل باورهای مردم ، شراب¬سازی و شراب¬فروشی را ابتدا یهودیان و پس از ورود گرجی¬ها در زمان

صفوی گرجی¬ها و بعد¬ها ارامنه به¬عهده داشتند زیرا در باورهای آنان تهیه مشروب نه تنها نهی نشده بلکه در بسیاری از

مراسم مذهبی جزئی از تشریفات مذهبی است ولی اذن به ¬این مطلب دلالت بر آن ندارد که مسلمانان در این مقوله عقب مانده

بودند که بزرگترین مصرف کننده بوده و هستند. در ایران امروز ، سایر باورها در تهیه و نوشیدن مشروب و بخصوص شراب

آزاد هستند. با این¬ اوصاف چه در گذشته و چه حال ، کمتر مسیحی یا یهودی را میتوان مست و خراب از باده یافت. شاید دلیل

آنرا میتوان آشنائی این مردم با مشروب و رعایت حال دیگران و از همه مهمتر داشتن فرهنگ مشروب¬خواری دانست.

همانگونه که مشروب¬سازی هنر ارزنده و قدیمی است ، فرهنگ مصرف مشروب را نیز میتوان هنری اجتماعی و مدنی نامید.

پوشیده نگویم که ما همیشه یا اهل افراط و یا تفریط هستیم. یا زنگی زنگیم و یا رومی روم. تعادل را امری کودکانه یا شاید حقیرانه

میدانیم و نه¬فقط در مشروب¬خواری بلکه در کل زندگی نیز همین مقوله برقرار است و زندگی و روزگار و دنیا و مافیها را با دو

رنگ میشناسیم ، سفید یا سیاه. چون و چرای آن به آموزش غلط ، نا آگاهی یا عدم آموزش صحیح باز میگردد. همانگونه که داشتن

اتوموبیل پورشه یا فراری دلیل رانندگی خوب نیست ، داشتن بهترین مشروب هم دلیل بر مدنیت و اجتماعی بودن ما نخواهد بود.

نوشیدن مشروب بستگی زیادی به شخصیت فردی و میزان تربیت اجتماعی شخص دارد و میتوان به آسانی به شخصیت ذاتی

افراد و حتی بدرون آنان پی برد.

در قدیم و در مجالس و مهمانی ، مستی و یا خارج شدن از مرز شنگولی نوعی بی ادبی و توهین شمرده میشد و کمتر کسی لیوان

مشروب خود را چند بار پر میکرد و بزبان ساده تر رعایت اصول و مراعات دیگران را میکردند. در این مجالس از همه نوع

مشروب یا فقط از نوع خاصی استفاده میشد. هر چند صاحبخانه تعارف را فراموش نمیکرد ولی کمتر اصراری بود که مهمان باید

مشروب بخورد. هر چند گاهی گروهی نیز این سنت را فراموش میکردند و آخر شب باید مست و مدهوش بخانه میرفتند. همیشه

بزی گر در جامعه یافت میشود.

در قدیم رسم بر آن بود که شراب را با کوزه و پیاله بنوشند. با آنکه جام¬های بلورین موجود بود ولی به علت گرانی رایج نبود.

اغلب میخانه ها و جام¬فروشی¬ها در زیر زمین خانه¬ها و دور از چشم اغیار بود. اگر مکنت-داری قصد نوشیدن پیاله¬ای داشت

، امر به¬ خلوتی میخانه میداد و مجلسی خصوصی برقرار مینمود و در کور سوی نور شمعی ، دُمی به¬خمره میزد. ساقیان مجلس

از دخترکان چشم سیاه و میان¬گونه و معمولا از اعضای خانواده فروشنده و میخانه¬دار بود.

با آنکه ایران سرزمین شراب شناخته شده بود ، در طبقات پائین اجتماع و گروه لوتی پوتی-ها، خوردن شراب ، نوعی دون شان

حساب میشد! و آبجو خوردن را کودکانه تلقی میکردند. در عین حال فراوان بودند و هستند که شراب را بهر مشروب دیگری

ترجیح میدهند و هنوز هم این گروه ، گاهی لیوان شرابی را در مقابل خود گذاشته و ساعتها با آن لیوان باصطلاح سیر و سلوک

میکنند. با آنکه ورود مشروبات الکلی با درجه بالا پس از جنگ جهانی دوم به رونق یافت ولی اهل صفا هنوز شراب را بسیار

شاعرانه و با اصالت تلقی میکنند

ادامه دارد

شاید آنچه که را که بتوان ستون و پایه هر گونه سنت یا تمدن نامید ، فرهنگ آن اقوام است. نوشیدن مشروبات الکلی از این قاعده

مستثنی نیست و دارای اصول و قواعد و سننی است. با آنکه در هر قوم و قبیله و ناحیه جغرافیائی متفاوت ولی همه ریشه در ادب

و احترام خاص و تعادل در تمام موارد از جمله نوشیدن دارد. بزبانی ساده باید گفت: ادب آداب دارد.

شراب را به مناسبت مینوشند نه بخاطر مستی و مدهوشی. اگر کسی مایل به مستی از شراب است بهتر است مشروبات سنگینتر

را انتخاب کند. بر خلاف سوء استفاده از هنر هفتم که با منظور تبلیغاتی در اثنای نمایش فیلم هنرپیشه لیوانی را یک ضرب بالا

میاندازد و درخواست بعدی را میکند ، این یک قهرمان سازی غلط است. مشروب را باید با طمانینه و ملایمت نوشید و با اهل

مجلس به خوش و بش نشست و لذت حضور برد. صحبت های دوستانه نمود و جو مناسب برای شرکت سایرین در بحث های

مناسب و مطلوب و عمومی که تقریبا همه اهل مجلس را فرا گیرد ، سعی و تشویق و تایید نمود.

مشروب را باید جرعه جرعه نوشید و قبل و یا با آن باید غذایی ( که بزبان خودمانی آنرا مزه میگوییم) همراه باشد. مصرف الکل

با شکم خالی زیانبار است و غلط اندر غلط. علم پزشکی بهانه را جایگزین واقعیت نمیکند. معده شخص شیشه نیست که آنرا با

الکل پر کرد.

زمان خوردن مشروب بستگی به مناسبت دارد ولی هرگز در آغاز روز نیست.

در مجالسی که مشروب مصرف میشود همیشه دو عنصر شرکت دارند. میزبان و مهمان. میزبان وظیفه پذیرایی و ایجاد محیط

آرامش و راحتی خیال را به مهمان عرضه داشته و مهمان همواره با مطابعت از ایده و نظر و اعمال میزبان از دریافت این

خدمات سپاسگزار و دنباله رو نظرات میزبان است.

در چنین محیطی ، موسیقی و نور تاثیر فراوان و با تمهیداتی که میزبان از قبل برنامه ریزی و فراهم دیده است محیطی سرشار از

شادی و نشاط و اعتماد را برای میهمان پدید میآورد.

حرارت محیط را میتوان طوری تنظیم نمود که نیازی به پوشیدن لباس گرم در زمستان و عرق ریختن در تابستان نشود. معمولا

مهمانی های ما طولانی و ساعتها ادامه دارد، بهمین جهت یکی از وظایف میزبان تقسیم این مدت برای پذیرایی های متنوع است (.

اگر زمان مهمانی تا دو ساعت بوده و یا شام سرو نمیشود ، وظیفه میزبان آنست که وسایل پذیرایی شامل مشروب و خوراکهای

متنوع انگشتی (خوراکهایی که با دست تناول شده و نیازی به کارد و چنگال ندارد) را از قبل آماده و تزئین نموده و روی میز یا

محل پذیرایی چیده باشد.

این نوع مهمانی میتواند بصورت ایستاده (سُواره) و یا بصورت نشسته و استفاده از میز و صندلی و حتی راحت نشینی مبل باشد.

قبل از ورود میهمان میز مخصوص یا محل معینی را تبدیل به بار کنید. در این محل بایستی ابزار: چوب پنبه کش ، تشتک باز کن ،

لیوان* برای سرو هر نوع مشروب ، آب سرد ، آب میوه ، نوشابه غیر الکلی ، تنقلات مختلف از جمله انواع کاناپی اشتها آور و

مزه های مناسب با نوع مشروب ، لیمو ترش ، کارد تیز ، نمک ، دستمال کاغذی ، ظرف یخ با انبرک ، بشقاب* کوچک ، سینی ،

سطل زباله دربدار ، چنگال* و کارد* و قاشق* کوچک ، نی نوشابه کوتاه و بلند فراهم و در دسترس باشد.

در مهمانی های کوکتل وجود همزن یا لیوان مخلوط کن دستی دربدار لازم و برای تهیه انواع کوکتل ضروری است. خلال دندان

برای مصرف بسیاری از مزه ها و یا تنقلات همراه با مشروب میتواند کار چنگال را انجام دهد. بخصوص برای زیتون و پنیر و

مزه های مرطوب.
(*حداقل دو برابر تعداد مهمانان)

انواع مشروب را از قبل روی میز بچینید (غیر از آنها که نیاز به سرو کردن در حالت خیلی سرد دارند و در یخچال نگهداری

میشوند مانند شامپاین ، شراب گاز دار ، شراب دبش و آبجو) و سرو دور اول مشروب با مهماندار است مگر تمهید دیگری مورد

نظر باشد.

در مهمانی های رسمی این وظیفه بعهده متصدی بار است. این شخص با نام مشروب و مخلوط کردن انواع آن و تزئین کننده و بر

سر شوق آورنده مهمان است. میزبان در مهمانی ساده معمولا پس از دور اول با صدای بلند اعلام میکند که هر کس مایل به ادامه

نوشیدن دور دوم است میتواند خودش ساقی خود و دیگران باشد ولی این عمل در مهمانی های نیمه رسمی صحیح نیست.

در مهمانی گروهی مهمان باید به محدودیت مهماندار خود آگاه بوده و آنرا رعایت نماید. اگر مهمان راننده وسیله نقلیه خود و

دیگران است ، صلاح آنست از صرف مشروب خودداری یا مقدار نوشیدن خود را کاملا کنترل کند.

چه کنیم؟

با لبخند از مهمان نوع مشروب مورد علاقه ویرا جویا شویم و ادب حکم میکند که برای درک خواسته درونی مهمان در چشمان وی

نگاه کنیم. اگر مهمان در مورد نوشیدن نوع مشروب مردد است با پیشنهاد بجا ، نوع مشروبات موجود و امکان مخلوط کردن (تهیه

کوکتل) میتواند مهمان را یاری دهد.

قبل از سرو مشروب در لیوان میهمان حتما از وی اجازه بگیریم.

همیشه از لیوان تمیز و دستمال کشیده استفاده کنید.

استاندارد سرو مشروب را کاملا رعایت کنیم مگر میهمان تمایل زبانی خود را به سرو بیشتر اعلام کند.

این نشانه میهمانداری و حس مسئولیت شماست که میهمان را از نوع مشروب و میزان درجه الکلی (میزان در صد الکل مشروب)

با لحنی ملایم آگاه کنید.

همراه با سرو مشروب ، میهمان را به صرف انواع مزه و اغذیه اشتها آور مناسب با آن مشروب دعوت کنید.

از قدیم مثلی بود که میگفتند: مستی و راستی. معمولا با نوشیدن مشروب (کم یا زیاد بنا به شخصیت نوشنده) ممکن است شخص

کنترل خود را در حضور جمع از دست بدهد. اگر مهمان شما بدلیل نوشیدن زیاد از حد و توان قادر به کنترل خود نیست برای بار

اول به همسر وی اطلاع دهید که در این مورد با وی گفتگو کند و تذکر دهد ولی اگر ادامه یافت از سرو مشروب به وی خودداری

و در صورت تقاضای مشروب بیشتر ایستادگی کرده و با قاطعیت از سرو مشروب به شخص خودداری کنید. نام این شخص را

برای بار بعدی مهمانی از لیست خارج کنید.

مرتب و با دقت با مهمانان خود صحبت کنید و اگر بدلیلی قصد ترک اطاق را دارید این وظیفه را بعده خوش مشرب دیگری واگذار

کنید تا مهمانی شما دچار سکته و سکوت کسل کننده نشود.

در هنگام ریختن مشروب ، لیوان روی سطح صاف میز یا سینی قرار دهید.

ریختن مشروب در لیوان را به آرامی انجام داده و پس از ریختن مشروب در لیوان ، با دستمال پارچه ای سفید و تمیز ، دهانه

خارجی شیشه را خشک کنید. (بخصوص شیشه شراب)

روی لبه لیوان میوه ای نازک تزئینی قرار دهید که قبلا تا حدود نیمه قطر میوه با کارد پاره شده باشد.

لیوان مشروب را روی سینی مناسب سرو کنید.

مرتبا سینی حاوی خوراکهای انگشتی را به مهمان تعارف کنید.

در حال عبور خود یا مهمانان از کنار یکدیگر یا هر مناستی دیگر با لبخند از حضور آنان در مهمانی خود را شامان نشان دهید.

رسم بر اینست که اول مهمان زن و سپس مرد سرو شده و سپس میزبان برای خود مشروب میریزد.

چه نکنیم؟

هرگز مشروب در اختیار اطفال یا جوانان زیر 18 سال نگذاشته و یا حتی به عنوان شوخی آنها را تشویق به نوشیدن ننماییم. این

عمل نه تنها توهین به شخصیت آنان بلکه نشانه "حماقت " و عدم قبول مسئولیت میزبان تلقی میشود.

هرگز به میهمان در نوشیدن مشروب اصرار نکرده و اصطلاحا تعارف زیادی نکنیم . ممکن است شخص دلیلی برای صرف

نکردن مشروب داشته و شاید اصولا مشروبخوار نیست.

مشروبات الکلی را قبل از باز کردن تکان ندهیم.

هرگز در هنگام باز کردن درب شیشه مشروب دهانه بطری را رو بسوی دیگران نگیریم.

لبه لیوان مشروب را با انگشتان لمس نکنیم. شکی نیست استعمال عطریات و لوازم آرایش امری عادی و امروزه جزئی از

بهداشت شخصی و آداب معاشرت و سرزندگی و طراوت میزبان محسوب میشود. ولی کمتر مهمانی مایل به نوشیدن از لیوان

مشروبی است که از لبه آن ، بوی عطر شانل و نیناریچی و جورجی امانی یا 4711 در مشام وی بپیچد. به همین جهت در

رستورانهای مهم برای سرو غذا یا مشروب از دستکش سفید استفاده میکنند که تماس مستقیم دست حتی با بدنه لیوان باعث تاثر

مشام میهمان و وازدگی منجر نشود.

از نزاکت بدور است که قیمت یا بهای مشروب را اعلام کنید.

در هنگام سرو شراب ، کمتر از یکسوم لیوان را از شراب پر کنید و پس از سروشراب درب شیشه را ببندیم.

از مشروب تعریف بیجا نکرده ، اگر حتی تولید خودتان باشد ، قضاوت را بعهده مهمان بگذارید. مسلما میزبان اجتماعی وظیفه خود

میداند که اظهار نظر مودبانه و تشکر آمیز و حتی انتقاد را مودبانه پاسخ گوید.

سعی کنید از سرو مشروبات الکلی سنگین به صورت سک (خالص) خودداری و از مهمان در مورد مواد رقیق کننده نظیر یخ ،

نوشابه غیر الکی ، آب یا آب میوه جویا شوید ولی اگر مهمان مایل نبود اصرار نکنید.

از سرو پشت سر هم مشروب خودداری کنید و فرصت کافی دهید تا اثر الکل سرو قبلی کاهش داده شود.

تمام وقت خود رابا یک مهمان نگذرانید. سایر مهمان نیز برای دیدن و مصاحبت با شما گرد هم آمده اند.

تن و لحن صدای خود را بالا و پائین نکنید و هرگز درگوشی با مهمان صحبت نکنید که باعث ناراحتی سایرین است.

هرگز مشروب را با زمان کوتاه و پشت سر هم سرو نکنیم و فاصله زمانی بین هر سرو را رعایت کنیم.

حمل و باز کردن شیشه مشروب:

از حرکت دادن و یا تکان دادن شیشه مشروب جدا خودداری نمایید. مثلا امکان اینکه شراب هنوز دارای مقدار کمی رسوبات باشد

، زیاد است که باعث بد رنگی و کدر شدن شراب میشود و اصطلاحی دارد که میگویند شراب از دهان افتاده است. گاز موجود در

شیشه آبجو یا شامپاین در اثر حرکت شدید و تکان خوردن بشدت تحریک شده و در هنگام باز کردن با قدرت و فشار زیادی

محتویات آن به خارج از دهانه شیشه پرتاب میشود. این عمل به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی اجتماعی نبوده و نشانی از ناشی

بودن مهماندار و بی اهمیت شمردن دیگران تلقی میشود حتی اگر غیر عمدی باشد.

مرسی عزیز از تاپیک خوبت واطلاعات کاملت از بس تاپیک در مورد کیر زدن حال ادم بهم میخوره دمت گرم حال دادی

جالب و مفید ممنون

گیلاس و لیوان مشروبات:

امروزه تنوع فراوانی در تهیه و توزیع انواع لیوان مشروب وجود دارد. برای سرو مشروب باید از نوع گیلاس مخصوص آن

استفاده کرد و از آنجا که این بحث بسیار طولانی است شاید به زمان دیگر موکول شود بهتر است. فقط به این نکته اشاره میکنم

که کریستال نقش بسیار مهمی را در ارایه و هنر سرو مشروب بعهده دارد.

باز کردن شیشه شراب:

دو وسیله مکانیکی برای باز کردن چوب پنبه شیشه شراب وجود دارد. هر دو از یک سیستم استفاده میکنند و آنهم نفوذ کردن میله

ای فولادی و مارپیچی شکل و معمولا از جنس استیل بدرون چوب پنبه تا آنجا که با حرکتی کشش بتوان چوب پنبه را از جداره

دهانه شیشه خارج نمود. برای حصول به این منظور با یکدست شیشه را ثابت نگاهداشته و با دست دیگر ابزار مارپیچ را در عین

پیچاندن با فشار به وسط چوب پنبه و بطرف پائین فرو میکنند. این حرکت باید با فشار به درون چوب پنبه توام باشد و الی باعث

قطعه قطعه شدن چوب پنبه میشود. این ابزار را در بسیاری از فروشگاه ها میتوان یافت و نام های مختلفی نظیر چوب پنبه کش ،

بوچ کش ، چوب پنبه درآر و… مینامند. نوع دیگر آن که امروزه مرسوم است دارای دو دسته اهرمی بوده و دهانه ای تقریبا به

اندازه دهانه بطری های معمولی دارد. در بالا و راس آن ابزاری شبیه دسته کلید و برای پیچاندن میله مارپیچ است. با پیچاندن این

دسته میله مارپیچ بدرون چوب پنبه نفوذ کرده و با حرکتی مارپیچ چایین میرود و در عین حال دسته های اهرمی که با چرخ دنده

ای به شافت مارپیچ متصل شده اند رو به بالا میآیند. زمانی که این دو اهرم کناری کاملا در بالا ایستاد ، شیشه را در محلی مانند

میز یا سکو ثابت گذاشته و این دو میله اهرم را با فشار دو دست بطرف پائین یا دهانه شیشه هدایت میکنند. چوب پنبه بدون کاربرد

نیروی زیادی از دهانه شیشه خارج میشود.

باید دقت نمود که چوب پنبه به دست یا اشیاء دیگر نخورده و آلوده نشود زیرا امکان باز گرداندن چوب پنبه برای محکم کردن

دهانه شیشه زیاد است و تمیز ماندن چوب پنبه مهم است.

نوع دیگر آن الکتریکی است که با نیروی باتری کار میکند که در بازار ایران موجود نیست.

باز کردن شیشه شامپاین:

معمولا چوب پنبه شیشه شامپاین را با نوعی سیم مهار و قفل میکنند. این عمل بخاطر گازدار بودن شامپاین یا شراب گازدار در

شیشه است.

باز کردن شیشه شامپاین نوعی حرکت موزون و با دقت میباشد زیرا با یک اشتباه چوب پنبه با شدت بخارج پرتاب و محتویات

شیشه به تبعیت و با فشار از شیشه فوران میکند.

شیشه را در دست چپ گرفته و با دست راست ابتدا کلاهک آلمونیومی روی قفل سیمی را برداشته و با احتیط انتهی سیم قفل را

که معمولا کلیدگونه است به آهستگی بر خلاف عقربه ساعت یا بعکس (بستگی به صلاحدید سازنده دارد) باز نموده و در این حالت

دهانه شیشه نباید بسوی کسی باشد. در این حالت چوب پنبه همچنان محکم بر سر شیشه سوار است. به آهستگی و با کمال احتیاط

سر چوب پنبه را که از دهانه شیشه بیرون است با دو انگشت سبابه و اشاره دست راست به بالا و پائین حرکت میدهیم و در عین

حال با نوعی فشار حرکت چوب پنبه بطرف بالا را با همان دست راست کنترل میکنیم. معمولا فشار گاز شامپاین خوب و حساب

شده پس از یکی دو حرکت ملایم و کنترل آن قطد پرش از دهانه را دارد که در این حالت سر بطری را کم کم بسمت بالا آورده و

نزدیک به قائم شدن چوب پنبه به کف دست پریده و دهانه شامپاین باز میشود. این عمل با صدای شدید توام بوده و گاز سفیدی از

دهانه شیشه شامپاین خارج میشود که بلافاصله باید شامپاین را به داخل گیلاس آن سرازیز نمود. لیوان شامپاین باید معمولا با

زاویه 45 درجه و مورب در دست گرفته شود و طوری وارد آن شود که هوا به آرامی وارد بطری شده و به اصطلاح خروج

شامپاین با صدای قلپ قلپ نباشد و در هنگام وردود با لیوان به ته لیوان برخورد نکند. شیشه شامپاین باز شده را باید سریعا

مصرف نمود زیرا گاز آن در مجاورت هوا خیلی زود از بین میرود. شامپاین را در لیوانهای دراز که قبلا در یخچال سرد شده ،

سرو میکنند.

مشروبات سنگین:

هر پیک این مشروبات نباید از 30 سی سی متجاوز باشد که استاندارد بین الکللی است (غیر از آمریکا که حدود 27 سی سی

است).

سرو مشروبات با درجه بالا باید با نظر مصرف کننده یا مهمان انجام شود که قبلا از وی سئوال و بر اساس آن لیوان مورد نظر

را انتخاب مبکنند. بدلیل سنگینی اینگونه مشروبات آنرا اغلب با مواد رقیق کننده و ماکول دیگر مخلوط میکنند که اولا بستگی بنوع

مشروب داشته ولی از ابتکار مهمان وارد نیز بی بهره نیست. این گونه سرو با مواد معطر یا با طعمهای مختلف را کوکتل مینامند.

برای تهیه کوکتل از مواد مختلف استفاده میشود. از آن جمله ، یخ ، آب میوه ، سودا ، تونیک ، نوشابه غیر الکلی ، آبلیمو ترش ،

گاز کربن ، عصاره های معطر شیمیایی ، آب و … حتی سس قلقل مایع و از همه مهمتر مخلوطی از مواد بالا میتواند طعم

مشروب را تغییر و آنرا ملایم و سبک و خوش خوراک تر کند.

در دنیای امروز مرزی برای تهیه انواع کوکتل ها وجود ندارد که برای هر یک میتوان کتاب نوشت ولی باز هم ساقیانی هستند که

هنر و ابتکار آنان در تهیه کوکتل مشتریان فراوانی دارد. کنیاک و براندی در هوای معمولی محیط و بدون هیچگونه طعم اضافی و

به صورت سک سرو میشوند.

از آنچا که مشروب بر انواع چربی اثر مستقیم داشته و حل کننده بسیاری از چربی هاست ، مصرف آن با عذای چرب (در حد

متعارف) باعث شکسته شدن چربی در معده و روده و حتی لایه رگها میشود. شاید بهمین دلیل است که نوشیدن نیم گیلاسی شراب

را به کسانیکه کلسترول خون دارند تجویز میکنند. (من پزشک نیستم)

ادامه دارد

آبجو:

آبجو را باید در لیوان سرد شده سرو نمود و معمولا از 230 سی سی کمتر نیست. در هنگام ریختن آبجو در لیوان حتما باید لیوان

را با زاویه 45 درجه گرفت که ریزش آبجو در لیوان باعث کف فراوان روی لیوان نشود. آبجو را با ملایمت در لیوان میریزند.

آبجو میتواند تا دهانه لیوان پر باشد.

هفت خط

ما معمولاً عادت داریم در توصیف اشخاص زیرک و باهوش و اکثراً رند و مکاراز اصطلاح “آدم هفت خط” استفاده کنیم!

اما چرا؟

روایتی درمورد ریشۀ تاریخی اصطلاح “هفت خط” وجود دارد. این روایت بر میگردد به آئین شرابخواری در حضور

پادشاه در دوران ساسانیان. در آن زمان پیمانه های ظریف و زیبائی از شاخ گاو یا بزکوهی درست می کردند که چونپایه

نداشته است کسی نمی توانسته آن را روی زمین یا میز بگذارد و ازنوشیدن شرابِ ریخته شده در پیمانه اش طفره برود.

از این رو دارندۀ جاممجبور بوده است محتویات آنرا لاجرعه سربکشد. اما برای اینکه کسی بیشازاندازۀ ظرفیت خود باده

گساری نکند واز سرِ مستی با حرکت و یا گفتارخود، احترام و شأن مجلس شاهانه را از بین نبرد، هر کدام از

مدعوین،پیمانه (شاخ) مخصوص خود را داشته که به جهت تعین میزان توانائی او درباده گساری خطی در داخل آن شاخ

کشیده شده بوده که ساقی برای دارنده پیمانه فقط تا حدِ همان خط، شراب در پیمانه اش می ریخته است .

به مرور زمان تمامی پیمانه های شراب را با هفت خط، مشخص و درجه بندی کردند. در مجالسی که پادشاه حضور داشته

است، میهمانان معمولاً از سه تاشش خط شراب می نوشیده اند. اما بوده اند افرادی که " لوطی" نیز خوانده میشده اند که

تا هفت خط را شراب می نوشیدند بدون آنکه حالتی مستانه درآنهاظاهر شود که در پی آن دست به حرکاتی بزنند که موجب

هتکِ حرمتِ حضورپادشاه در مجلس بشود.

این قبیل افراد را “هفت خط” می نامیده اند، یعنی که آنها افرادی صاحب ظرفیت و زرنگ بوده و به کلیه رموز و فنون

شرابخواری تسلط کامل داشته اند…

این اصطلاح به مرور زمان جنبه عام و مَجازی پیدا کرده و در فرهنگ عامه بهافراد باهوش و زیرک و مرد رند “هفت خط”

اطلاق گردیده است.

جهت مزید اطلاع اضافه میشود که هر یک از خطوط هفتگانه جام شراب، اسم ویژۀخود را داشته است:

1- خط مزور - کمترین میزان شراب در جام

2- خط فرودینه

3- خط اشک

4- خط ازرق (خط شب، خط سیاه یا خط سبز) این خط کاملاً در وسط پیمانه بودهو خط اعتدال درشرابخواری محسوب

می گردیده است.

5- خط بصره

6-خط بغداد

7-خط جور کهلب پیمانه بوده و جام بیشاز آن جا نداشته؛ به عبارت دیگرجام لبریز از شراب می بوده است.

[quote=hot پسر]داداش ایول داری.
یه راهنمایی از من برای دوستمون که سرکه گرفتن بجای شراب.اول دمای محل تخمیر بالا باشه خیلی خوبه البت فکر کنم بین 22تا 25
در این دما مخمر ها زنده می مانند و شروع به فعالیت میکنن.دوم سرکه شدن یا همون اسید شدن در تولید مشروبات الکی در اثر هوا کشیدن ظرف شراب است.واکنش تولید الکل در جهت برگشت عمل میکنه و الکل به اسید تبدیل می شود.بعد یه سوال ایا کسی تاحالا با شیره خرما یا همان دوشاب خرما عرق ریخته اطلاعاتی به من بده .تجربی نه کپی از سایت های دیگه.
فدای داواش[/quote]

شاید ساده ترین شراب دنیا را بتوان شراب خرما نامید. هر کس حتی آشنایی به تهیه شرابهای پیچیده ندارد میتواند این شراب را تهیه کند. علت آنست که در خرما (شیره یا میوه) مقدار زیادی گلوکز و فراکتوز موجود است و با داشتن پکتین زیاد ، میل شدیدی به تخمیر شدن دارد. میتوان گفت شناگری عالیست فقط آب کم دارد. خرمای خوب دارای حدود 80% مواد قندی است.

این شراب در حقیقت از میوه خرما تهیه نمیشود بلکه از شیره خرماست. طعم بسیار لطیف و مطبوع و رنگ قرمز روشن مایل به قهوه ای روشن با پایه ای طلایی بسیار جذابی دارد (نوعی خرمایی روشن) و برای کسانی که تحمل قند را ندارند نیز قابل استفاده است زیرا در هنگام تهیه شراب ، قند آن کاملا شکسته میشود. اگر شیره خرما دارای قندک باشد هیچ اشکالی ندارد. شیره خرمای واقعی در حرارت زیر 24 درجه قندک میزند. اگر قدری آنرا گرم کنید قندک از بین میرود. دارای مواد معدنی و آلی و برای کسانی که بیماریهای گوارشی ، کمبود آهن و ضعف عمومی و یبوست ، داروی طبیعی موثری است. از آنجا که خرما و همچنین شیره طبیعی آن دارای مقدار زیادی پکتین طبیعی است در هنگام تهیه شراب از مصرف زیاد مخمر خودداری نمائید.

مواد لازم:

برای تهیه 5 لیتر شراب به مواد زیر نیاز داریم.

شیره خرما 1.5 لیتر (شیره خرما باید کاملا خالص و طبیعی بوده و به آن هیچگونه ماده اضافه نشده باشد و با عسل خرما که شیره قند خرماست نیز اشتباه نشود)

نارنج خشک 50 گرم (فقط برگ بهار نارنج مورد استفاده است ، مازاد آنرا جدا کنید)

مخمر 3 گرم (نصف قاشق چایخوری)

شکر 2 قاشق غذا خوری

آب 3.5 لیتر (آب را قبلا جوشانده و بگذارید خنک شود)

ابزار لازم :

بشکه 5 لیتری

قفل هوا

آبسنج و لوله آزمایش

سطل یا ظرف مخلوط کردن پلاستیکی

ملاقه یا همزن

قیف دهان گشاد

صافی فلزی

طرز تهیه:

کلیه ابزار را کاملا تمیز و ضدعفونی کنید.

مخمر را با شکر و کمی آب در لیوان ریخته و هم بزنید تا کاملا حل و کناری بگذارید تا فعال شود.

بهار نارنج را روی صافی توری قرار داده و روی قابلمه حاوی آب در حال جوش ، حدود نیمساعت بخار دهید تا ضدعفونی و نرم شود. روش دیگر آنست که پس از بخار دادن بهار نارنج نرم شده را درون قابلمه ریخته و بگذارید حدود 10 دقیقه بجوشد و زمانی که بحد کافی بخود آب گرفت ته نشین شده و قابل مصرف است.

شیره خرما را درون سطل یا ظرف مخلوط کردن ریخته و حدود 3 لیتر آب اضافه کنید و هم بزنید تا مایع قرمز روشن ولی کدری بدست آید.

میزان شیرینی محلول را معین کنید و کم کم آب اضافه کنید تا به حدود 1080- 1.085 برسید. (اگر اهل قلم و حساب و کتاب هستید یادداشت فراموش نشود)

با کمک ملاقه و قیف مایع شراب را به بشکه تخمیر منتقل کنید.

بهار نارنج بخار دیده یا جوشیده را درون بشکه بریزید.

مخمر را کمی هم زده و اضافه کنید و محتویات بشکه را کاملا هم بزنید. دقت کنید که دهانه بشکه تا سطح مایع شراب بین 10 تا 15 سانتیمتر خالی باشد.

درب بشکه را بسته و قفل هوا را نصب کنید.

بشکه را به محلی آفتابی منتقل و در معرض نور مستقیم آفتاب قرار دهید تا محتویات بشکه گرم شود. اگر هوا آفتابی نبود نزدیک شوفاژ یا گرم کن یا هر وسیله گرم کننده قرار دهید. حرارت اولیه و مقدماتی شروع کننده بسیار خوبی برای تخمیر شراب است.

اگر همه کارها صحیح و درست و با نظافت کامل انجام شده باشد حدود 5 ساعت بعد تخمیر آغاز میشود و نشانه اولیه آنرا در قفل هوا و بصورت خروج گاز خواهید دید.

از محل گرم به محل دایمی با درجه حرارت حدود 27 درجه سانتیگراد منتقل کنید و اختیار کار را به مخمر های کوچولو واگذار کنید.

روزی یکی دو بار ظرف تخمیر را با حرکتی به جهت و خلاف گردش عقربه ساعت بچرخانید تا بهار نارنج قدری ته نشین شود. نیاز به همزدن و نکان شدید دادن طرف تخمیر و باز کردن درب آنرا ندارید.

تخمیر مرحله اول تا 21 روز (بستگی به حرارت محیط) ممکن است طول بکشد.

…

زمانیکه قفل هوا از حرکت باز ایستاد ، زمان تصفیه و جدا کردن بهار نارنج است که با کمک جوراب نایلون زنانه و به آرامی انجام میدهید.

نگذارید رسوبات ته طرف تخمیر وارد مرحله صاف کردن شود.

شراب خام صاف شده را به شیشه تخمیر ثانوی منتقل کنید و قفل هوا را نصب و در محیطی با درجه حرارت دایمی بین 22 تا 25 درجه و بدور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید.

بگذارید تا سه هفته دیگر در همان حال باقی بماند.

…

با دقت شراب کامل را شیشه و چوب پنبه کنید.

شیشه ها را بطور خوابیده یا واژگون در محلی تاریک و خنک (بین 10 تا 17) نگهداری کنید.

یک ماه بعد از آمیزه کردن قابل مصرف است.

این شراب با درجه الکلی حدود 12% از بهترین و ساده ترین نوع شراب میزی است. با طعمی که شکوه بهار و گرمی تابستان را با هم و یک جا در دهان میتوان مزه نمود!

ميخواستم طرز تهيه انواع نوشيدنيها رو بذارم ولي چندتا از دوستان تو خصوصي يه اطلاعات كلي در مورد نوشيدنيها خواستن كه به احترام اونا طرز تهيه ها رو ميذارم براي بعد

مشروبات الکلی سه نوع هستند: آبجو، شراب، Spirits (مشروبات الکلی قوی).
میزان الکل آبجو بین 4 تا 6 و نهایتاً تا 20 درصد، شراب بین 9 تا 16 درصد و Spirits حداقل 20 درصد است.
برندی و شراب: فقط با عصاره انگور تولید می شوند، اگر از میوه های دیگر استفاده شود، نام میوه ذکر می شود. مثل برندی گیلاس یا شراب خرما.
سیدر(hard cider): آب سیب الکل دار است.
آبجو: معمولاً از جو تهیه می شود، اما گاهی ترکیبی از دیگر غلات است.
ویسکی: معمولاً از ترکیب غلات تهیه می شود. اسکاچ، رای، بوربون و کورن انواع ویسکی هستند.
ودکا: از هر نوع محصول گیاهی می شود ودکا تهیه کرد، اما معمولاً از سیب زمینی و غلات استفاده می شود. ویژگی ودکا این است که کمترین طعم ماده ای را که از آن گرفته شده، دارد.
جین: شبیه ودکاست، با این تفاوت که با نوعی سبزی، طعم دار می شود.
اپل جک(Applejack): نوعی نوشیدنی الکلی که از تقطیر سرد(فریز کردن) تهیه می شود.
کوکتل(cocktail): هر نوع نوشیدنی ترکیبی الکل دار را کوکتل می گویند. ترکیبات معمول عبارتند از: عرق، شکر، آب، آبمیوه، میوه، عسل، شیر و…
لیکور: نوعی نوشیدنی الکلی معمولاً شیرین، که با میوه، خشکبار، سبزیجات، ادویه یا خامه طعم دار می شود. لیکور برای مصرف زمان نیازی به گذشت زمان ندارد.
پانچ: نوعی نوشیدنی که ترکیبی است از آب میوه جات و گاهی نوشیدنی های الکل دار. پانچ معمولاً در مهمانی ها در کاسه های بزرگ سرو می شود و غالباً قرمز رنگ است.
شامپاین: شراب گازدار که انحصاراً در منطقه شامپاین فرانسه تهیه می شود. شامپاین نماد شگون و اشرافیت است. در ابتدای مبارزات و مسابقات باز کردن و پاشیدن آن به اطراف معمول است.
مشروبات الکلی قوی عبارتند از: جین، ویسکی، رام و ودکا.

شرابها :
انواع مختلف آن عبارتند از : یخی- میوه ای -تقویت شده - گازدار - گلی - سفید - قرمز و …

شراب تقویت شده نوعی شراب است که پس از پایان تخمیر و آماده شدن به آن الکل افزوده-اند تا درجه الکلی آن بالاتر رود وبه اصطلاح “گیراتر” شود. درجه الکلی چنین شراب-هایی معمولاً ۲۰ تا ۲۵ درصد است.ویا گاهی مخمر تقویت شده تا بتواند الکل بیشتری تولید کند و در محیطی با درصد الکل بالا تر فعالیت کند
شراب یخی نوعی شراب است که از انگور یخ زده تولید می-شود. از آن-جا که انگور یخ زده غلظت بیشتری دارد شراب تهیه شده شیرینی دوچندانی دارد. به منظور قرار گرفتن در رده شراب یخی، بایستی پس از رسیدن محصول تاک یخ-بندانی با کمینه ۷- (در آلمان) یا ۸- (در کانادا) درجه سانتی-گراد روی داده باشد. این مهم گاهی ممکن است چند ماه به درازا بکشد و خطر فاسد شدن محصول وجود دارد

شراب گازدار نوعی شراب است که به آن گاز کربنیک افزوده اند. این عمل در حین یا پس از ریختن شراب در بطری انجام می-شود. اما معمولاً شراب-های گازدار را در هنگام ساختن جوری عمل می-آورند که گاز کربنیک حاصل از عمل تخمیر از آن جدا نشده در نتیجه نوشیدنی گازدار می-شود و نیازی به اضافه کردن گاز وجود ندارد. بطری اینگونه شراب برای تحمل فشار گاز کلفت-تر از بطری شراب بی-گاز است.

اگرچه از میوه-های دیگر مانند آلبالو ، سیب ، توت و … و تقریباً از تمامی رستنی-ها نیز شراب ساخته می-شود ولی واژهٔ شراب بدون ذکر نام میوه تقریباً همیشه به معنی شراب انگور است و شراب های دیگر را با نام انها می آوریم(مانند: شراب سیب).
معمولاً شراب-هایی که از دیگر رستنی-ها مانند برنج ، گندم ، رازک و … به دست می-آیند که از مواد نشاسته ای هستند و برای استفاده به عنوان شراب در نظر گرفته نمی-شوند بلکه فرایندهای دیگری بر روی آنها انجام می-شود تا نوشیدنی-های دیگری از جمله آبجو یا ویسکی به دست آید، در حالی که شراب زنجبیل به همراه کنیاک تقویت می شود. در این نمونه ها استفاده از لغت شراب علاوه بر مراحل ساخت به منبع شراب غنی تر اطلاق می گردد.

شراب سفید نوعی شراب است که در جریان تولید آن پوست انگور را پیش از شروع تخمیر از آب انگور جدا می-کنند تا مواد رنگی پوست در الکل ناشی از تخمیر حل نشود

شراب سرخ یا شراب قرمز رایج-ترین نوع شراب انگور است. رنگ سرخ این شراب در جریان تخمیر از حل شدن مواد رنگی پوست انگور در الکل میآید. اگر پوست انگور را قبل از تخمیر جدا کنند شراب سفید به دست می-آید. از بهترین نوع انگورها برای شراب قرمز، انگور شانی است. از انار نیز شرابی قرمز و عالی تهیه می-شود
شراب گلی که به نام فرانسوی آن «رُزه» (rosé) شناخته می-شود، نوعی شراب است که برای تهیه آن پوست انگور را کمی پس از شروع تخمیر از آب انگور جدا می-کنند. حاصل این کار شرابی است که رنگ گلگونی دارد. گاه این شراب را با مخلوط کردن شراب سرخ و شراب سفید درست می-کنند .
این شراب به دلیل رنگ خاصی که دارد معروف است. اگر در هنگام درست کردن شراب به انگور قرمز کمی انگور سفید اضافه کنید رنگش صورتی شفاف یا رزا می-شود. (نسبت ۳ قرمز - ۱ سفید)

شراب شیرین نوعی شراب است که برای شیرین شدن فرآیند تخمیر آن را زودتر از معمول قطع کرده اند. با این کار مقداری از شکر موجود در آب انگور تخمیر نشده باقی می-ماند.
گاه برای تولید شراب شیرین پس از پایان تخمیر اندکی شکر به شراب آماده می-افزایند

یه نکته جالب : اولین شراب دنیا در ایران ساخته شد
ویسکی :

ویسکی (به انگلیسی: Whisky) نام رده گسترده-ای از نوشیدنی-های الکلی است که از تقطیر دانه غلات بدست می-آید و در بشکه-هایی از چوب بلوط جا می-افتد.
برای تهیه گونه-های مختلف ویسکی از غلات گوناگونی استفاده می-شود از جمله جو، جوی خیسانده، چاودار مالت-دار، گندم و ذرت.
الکل حاصل شده از تخمیر و تعریق غلات یا مالت که در بشکه چوبی آمیزه (خوابانده) شود را ویسکی مینامند. ویسکی انواع مختلف دارد که بستگی به نوع مواد و محل تهیه آن دارد.
اسکاچ، بوربن، ویسکی مخلوط آمریکایی، ویسکی کانادایی، ویسکی ذرت، ویسکی خمیره ترش، ویسکی لوکس، ویسکی استرالیایی، ویسکی ایرلندی، ویسکی مالت، ویسکی چاودار، ویسکی خالص، ویسکی تنسی از انواعی است که مواد اولیه، روش تهیه و آمیزه-های مختلف دارند.

انواع محبوب:

ویسکی اسکاچ
ویسکی لاودرز
ویسکی بوربون
ویسکی کانادایی
ویسکی ذرت
ویسکی ایرلندی
مون-شاین
ویسکی چاودار
ویسکی تنسی
ویسکی ولزی

شامپاین :

شامپاین (فرانسوی: vin de Champagne) نام نوعی شراب گازدار است، که در جهان شهرت بسیاری دارد و در ناحیه شامپاین در کشور فرانسه، بر طبق قواعد و شرایط بسیار سخت-گیرانه تولید می-شود. این نوشیدنی علاوه بر شهرتش در تمام جهان، بیشتر در جشنها مصرف می-شود.
شامپاین از نوع شرابهای گازدار می-باشد و بر اثر تخمیر گاز کربینک به وجود می-آید. این نوع شراب در مکانی به نام شامپاین در فرانسه ساخته می-شود و نام خود را نیز از همین مکان گرفته-است. از آنجا که بعضی از سازندگان شراب در دیگر قسمتهای دنیا از عنوان شامپاین استفاده می-کنند بسیاری از کشورها استفاده از این نام را محدود به نوع شرابهایی کرده-اند که از شامپاین فرانسه می-آیند. در اروپا، این قانون را (Protected Designation of Origin (PDO ابلاغ کرده و استفاده می-شود. در بقیه کشورها مثل آمریکا، استفاده از این نام و عنوان آن هم تحت شرایط خاص برای آمریکایی-های تولید کننده شرابهای گازدار قابل استفاده-است.

آبجو :

آبجو یکی از مشروبات الکلی است.
آبجو سومین نوشیدنی پر مصرف دنیا بعد از «آب» و «چای» است.
آبجو را معمولاً از تخمیر شکرهای معلق در یک محیط آبدار درست می-کنند. این نوشیدنی که از جو و دیگر دانه-ها گرفته می-شوند پس از تخمیر تقطیر نمی-شود.
در برخی کشورها به دلیل وجود قوانین اسلامی و محدودیت-های مشروبات الکلی , آبجو را به صورت بدون الکل تهیه می-کنند (این عمل توسط اضافه کردن مقدار مشخصی نمک به آبجو در حین تولید صورت می پذیرد) و به زبان عربی به آن ماالشعیر می-گویند

آبجو زودرس
آبجو زودرس نوعی از آبجو است که از مخمر بالانشین تهیه می-شود و طعم و رایحه قوی-تری نسبت به آبجو دیررس دارد.

آبجو دیررس
آبجوی دیررس از مخمر پایین-نشین و در دمای کمتری تهیه می-شود، در نتیجه طعم شفاف و تمیزتری دارد.
لاگر
لاگر (Lager) رایج-ترین گونه آبجوی دیررس است. به خاطر رازک پایین-تر و رویه بارآوری که طعم کمتری را از مخمر منتقل می-کند، لاگر طعم شیرین-تری دارد. این نوع آبجو در دمای پایین-تر شادابی بیشتری منتقل می-کند

آبجو انگلیسی
آبجو انگلیسی یا ایل (Ale) یکی از گونه-های رایج زودرس است که طعم رازک زیادی دارد و در نتیجه تلخ-مزه است. میزان رایحه و طمع رازک را معمولاً از تیرگی رنگ آبجو می-توان تشخیص داد. این نوع آبجو را زیاد سرد نمی-کنند (بین ۱۰ تا ۱۳ درجه سانتی-گراد) تا طعم قوی خود را حفظ کند.

برخی آبجوهای مشهور
باواریاBavaria
هاینکن Heineken
بادوایزر Budweiser
کارلسبرگ Carlsberg
آمستل Amstel
گینس Guinness
کورونا Corona
توبورگ Tuborg
افس Efes
آبجو شمس
پاولانا paulaner

آبجو گندمی نوعی آبجو است که برای تهیه آن در کنار مالت جو از گندم هم استفاده می-کنند. در مقایسه با آبجو معمولی این نوشیدنی طعم ملایم-تر و رنگ روشن-تری دارد. آبجو گندمی از گونه زودرس است. در گذشته برای اطمینان از تامین نان کافی استفاده از گندم در آبجو محدودیت داشت، با رفع این مانع امروزه تولید و مصرف این گونه آبجو گسترش یافته-است.اولین جایگاه تولید این مشروب کشور راداکو در آفریقا بوده است
گونه های دیگر نوشیدنی های تخمیری:

ساکی (به ژاپنی:酒) واژه-ای است ژاپنی که در ژاپن به معنی «مشروبات الکلی» به-کار می-رود ولی در انگلیسی و فارسی به معنی نوعی عرق یا آبجوی برنج است. این عرق برنج را در خود زبان ژاپنی نیهونشو (日本酒) می-نامند. تلفظ درست این واژه در زبان ژاپنی ساکه یا اوساکه است.
در زبان انگلیسی گاه به ساکی «شراب برنج» هم گفته می-شود که درست نیست زیرا مراحل ساخت ساکی بیشتر به آبجو شباهت دارد تا شراب

مِی-اَنگَبین یا شهدآب یا شراب عسل، گونه-ای نوشیدنی الکی است که از تخمیر محلولی از آب و عسل درست می-شود.
بسته به سنت هر محل، طرز تهیه آن تفاوت-هایی دارد و گاه به آن طعم ادویه، رازک یا میوه هم می-افزایند. افزودن رازک به می-انگبین به آن مزه-ای شبیه به آبجو می-دهد. درصد الکل می-انگبین از حدود ۸ درصد تا ۱۸ درصد است و انواع آن عبارتند از ساده و گازدار.
می-انگبین از روزگار باستان در بخش-هایی از آسیا، آفریقا و اروپا تهیه می-شد. کهن-ترین توصیف این نوشیدنی را می-توان در ریگ-ودا یافت. در شاهنامه (جلد یکم ص. ۱۹) از می-انگبین یاد شده-است: خداوند جوی و می انگبین / همان چشمه شیر و ماء معین.
برابر انگلیسی می-انگبین یعنی Mead با واژه اوستایی madu (گونه-ای شراب) هم-ریشه است

نوشیدنی های تقطیری :

برندی :
براندی یا برَندی (در انگلیسی: Brandy) کوتاه شده عبارت “Brandywine” و گرفته شده از واژه هلندی “brandewijn” به معنای باده سوخته است. عرقگیری از شراب با حفظ طعم آن میوه را براندی مینامند.
این مشروب گونه-ای تقطیر شده با ۴۰ تا ۶۰ درصد اتانول است. ماده آغازین این نوشیدنی الکلی از شراب،گوشت انگور و یا شیره میوه ترش شده می-تواند باشد. ولی روی هم رفته بیشتر براندی را از شراب انگور فرآوری می-کنند. این مشروب بیشتر به عنوان نوشیدنی پس از شام صرف می-شود.
خاستگاه براندی به درستی دانسته نیست،بی-گمان پیشینه آن با تاریخچه تقطیر در پیوند است. براندی در سده دوازدهم (میلادی) وجود داشته-است ولی تا سده چهاردهم همه-گیری نیافته بود.
عرقگیری از شراب با حفظ طعم آن میوه را براندی مینامند. هنر مشروبساز واقعی ساخت براندی خوب است. از تمام میوه-های تازه که از آن شراب گرفته باشند امکان تهیه براندی هست. بزبان دیگر عرقگیری از شراب میوه تازه را با کمی صبر و حوصله و تکنیک براندی مینامند. براندی برای اولین بار در فرانسه و با نام eau de vie یا آب حیات تولید شد. ریشه این واژه از لغت هلندی brandewijn بمعنای سوزاننده یا شراب سوزان آمده-است. براندی را معمولاً از شراب ترش و تند تهیه می-کنند و مثل معروفی است که بدترین شراب، بهترین براندی را میسازد. این مشروب را معمولاً بعد از شام و با گیلاسهای کوچک (شات) با ظاهری لاله-ای شکل سرو می-کنند. درجه الکلی آن بستگی به ویژگی و تمایل تهیه کننده داشته و بین ۳۰٪ تا ۵۰٪ است. هر چه درجه الکلی براندی بالا رود ، طعم میوه کمتر می-شود و بعکس.

انواع این مشروب در جهان نام ویژه خود را دارند:
کنیاک= براندی انگور ویژه-ای در غرب فرانسه ، اپل جک= براندی آمریکایی سیب ، آرماناک= براندی انگور ناحیه-ای در جنوب فرانسه ، کالوادوس= براندی سیب از ناحیه-ای در نرماندی ، گراپا= براندی مخصوصی که در ایتالیا از تفاله شراب انگور (پوسته، خوشه و هسته انگور شراب شده) تهیه می-کنند ، مارک= براندی مخصوصی که در فرانسه از تفاله شراب انگور (پوسته، خوشه و هسته انگور شراب شده) تهیه می-کنند ، متاکسا= براندی انگور یونانی ، پیسکو= براندی بیرنگی که از انگور در مکزیک تهیه می-کنند ، شلوُ ویتزا= براندی آلوسیاه در کرووات و…

چند اصطلاح و علامت مفید در مورد شناخت براندی:
V.S. = حداقل زمان کهنگی براندی در یک آمیزه (جا افتادن) سه سال است که به آن سه ستاره هم می-گویند.
V.S.O.P. = جا افتادگی پنج ساله یا پنج ستاره.
X.O. = حداقل شش ساله یا بیشتر.

تکیلا:
تِکیلا (به اسپانیایی: Tequila) از نوشیدنیهای الکلی تقطیری است که در آغاز در شهر کوچکی به همین نام در استان مکزیکی خادیسکو ساخته شده است. این نوشیدنی از بافت آبدار گیاهی بومی به نام آگاوه به دست می-آید. این نوشیدنی ۳۵ تا ۵۵ درصد الکل دارد.
تکیلا که به نام خاستگاهش خوانده می-شود نخستین عرقی است که در قاره آمریکا فرآوری شده است. به-طور کل، نوشیدنی-هایی که از آگاوه به-دست آمده-اند مسکال خوانده می-شوند. برای استفاده از نام تکیلا، تولیدکنندگان ناچار به پیروی از استانداردهای خاصی هستند. این استانداردها منطقه کاشت آگاوه و ترکیب نوشیدنی را مشخص می-کنند.
تکیلا نخستین بار در سده شانزدهم -در نزدیکی شهری که در آینده به همین نام ساخته شد- فرآورده شد. آزتکها پیشتر از گیاه آگاوه نوشیدنی تخمیری-ای به دست می-آوردند. اسپانیایی-ها هنگامی که بر این بخش از جهان دست یافتند،نخستین کسانی بودند که این گیاه را تقطیر کردند تا نخستین نوشیدنی تقطیری آمریکای شمالی را پدید آورند. نخستین بار در سال ۱۶۰۰ (میلادی) نخستین کارخانه برای فراوری انبوه تکیلا در مکزیک ساخته شد.

عرق :
عرق نام عمومی نوشیدنی-های الکلی است که از تقطیر انواع میوه-ها به دست می-آید. در ایران معروفترین عرق از تبخیر و تقطیر کشمش حاصل می-شود. درجنوب و شرق اروپا، ترکیه، اسرائیل و کشورهای عرب خاورمیانه عرق را در جریان تولید با بذر گیاهانی مانند بادیان و رازیانه معطر میکنند و معمولاً همراه با آب و یخ مصرف میکنند که این کار باعث آزاد شدن اسانسهای گیاهی محلول در الکل (ولی نامحلول در آب) شده و نوشیدنی را کدر و شیری رنگ می کند.
این نوشیدنی را نباید با نوشیدنی الکلی ای که در اندونزی تولید می-شود و آنرا اراک می خوانند یا با آنچه که در ارمنستان بجای ودکا عرق می نامند اشتباه گرفت.

ودکا:
ودکا (به روسی: Водка) یکی از پرمصرف-ترین نوشیدنی-های الکلی تقطیری است. ودکا بدون طعم دهنده یک مایع شفاف و بی رنگ است که از آمیختن آب با اتانول تولید می-شود. معمولاً با تقطیر شرابی که از تخمیر جو یا سیب-زمینی به دست آمده الکل اتیلیک تقریباً خالص تهیه می-کنند و سپس آن را با آب مخلوط می-کنند تا ودکا درست شود.
کلمه «ودکا» از زبان روسی میآید و حالت تصغیر کلمه «وُدا» (به روسی: Вода) به معنی آب است.
ودکا یک نوشیدنی الکلی ارزان قیمت با درصد الکل بالا (بین ۳۵ تا ۵۰ درصد) است. ودکای سنتی روسیه و لهستان ۴۰ درصد الکل دارد.

چند نوع شراب سفید : آلبارینیو • شاردونی • شنین بلانک • گوورتزرامینر • موسکات • پینو بلانک • پینو گری • ریسلینگ • ساوینیون بلانک • سمیون • ویونیه

چند نوع شراب قرمز : باربرا • کابرنه فرانک • کابرنه ساوینیون • کارینیان • دولچتو • گامای • گرناش • مالبک • مرلو • مورودْر • نبیولو • پتی سیراه/دوریف • پتی وردو • پینو نوآر • پینوتاژ • سانجووسه • شیراز/سیراه • تمپرانییو • زینفندل

چند نوع شراب ناحیه ای : آمارونه • آستی • باربارسکو • باربرا دآستی • بارولو • باروسا • بوژوله • بوردو • بورگوندی • شابلی • شامپاین • کیانتی • کومانداریا • دانیو • اگری بیکاور • مادئیرا • مارسالا • موسل • موسکادت • پورت • رتسینا • راین-گائو • راین-هسن • رون • ریوخا • سانچره • ساتورنس • شری • توکاجی • والپولیچلا • ورموث • وینیو ورده • وورای

[quote=Amin aj]Line ID :amin-deltang
منتظرتونم . بای[/quote]
متوجه منظورتون نشدم شرمنده

مرسیییی

[quote=hot پسر]مرسیییی[/quote]
خواهش
اميدوارم به دردت خورده باشه

[quote=bahram_hot20][quote=hot پسر]مرسیییی[/quote]
خواهش
اميدوارم به دردت خورده باشه[/quote]
شیره خرما و اب بودم.
و اگه میشه مطالبی راجع به مخمر هاهم بذارید.
چند نوع هستن .چطور تهیه میشن
باعکس باشن خیلی بهتره.
مرسی

[quote=hot پسر][quote=bahram_hot20][quote=hot پسر]مرسیییی[/quote]
خواهش
اميدوارم به دردت خورده باشه[/quote]
شیره خرما و اب بودم.
و اگه میشه مطالبی راجع به مخمر هاهم بذارید.
چند نوع هستن .چطور تهیه میشن
باعکس باشن خیلی بهتره.
مرسی[/quote]
شرمنده بابت تاخير. تو اين مشكلات اخير سايت متاسفانه كلي مطلب از اين تاپيك حذف شد و ديگه دل و دماغي برام نمونده بود تاپيك رو تكميل كنم ولي باز حيفم اومد. در مورد مخمرها هم مطلب گذاشته بودم كه حذف شد و چون خيلي مفصل و طولانيه اگه اشكال نداره الان دوباره نذارم اينجا، يا ايميلتو تو خصوصي بده برات ايميل كنم يا اجازه بده آخر تاپيك بذارم
ممنون

قبل از شروع بهتر است این موضوع را روشن کنم که تهیه تکیلا بدلیل نبودن ماده اولیه آن در ایران و بسیاری از کشورهای جهان امکان پذیر نیست و این مقاله فقط جهت اطلاع و آگاهی بوده و ارزش تجربه نیز ندارد.

تکیلا نوعی لیکور است که طبق قانونی بین المللی فقط در اطراف دهکده تکیلا در مکزیک و آنهم فقط در پنج ناحیه ویژه و تحت کنترل دایم دولت تهیه میشود و هرگونه مشروب دیگر که از ریشه گیاه آگاوه بدست آید نام تکیلا را بر خود نخواهد گرفت.

تاریخچه:

قوم آزتک و مایا در آمریکای جنوبی از ریشه گیاهی بنام آگاوه مزکالرو (Agave Mezcalero) نوعی شراب بنام پولکای (Pulque) تولید میکردند که فقط برای برای مراسم مذهبی و تقدیم به خدایان تهیه میشد ولی بعدها بعنوان داروی بیحس کننده و مقوی برای زنان باردار یا شیرده و افراد پیر استفاده میکردند. نوشیدن و مستی از این شراب برای افراد معمولی مجازات مرگ را بدنبال داشت. حتی امروزه نیز اهالی مکزیک و سرخپوستان آمریکای لاتین پولکای را با گیاهان دارویی دیگر مخلوط کرده و بمصرف مبارزه با بیماریها میرسانند.

زمانی که فاتحان و سپس میسیونر های مذهبی وارد مکزیک شدند ، پولکای را تقطیر نمودند ولی نتوانستند میزان الکل آنرا به بیش از 30% برسانند که مطابق میل و سلیقه آنان نبود. فاتحان انواع آگاوه را مورد آزمایش قرار دادند و از آگاوه مزکالرو لیکوری تهیه نمودند که مزکال نامیده میشد ولی دارای بو و طعم نامطبوعی بود. بناچار تمام انواع آگاوه را مورد آزمایش و تقطیر قرار دادند و در نهایت به مشروب تکیلا رسیدند. این لیکور از نوعی بدست میآمد که بنام آگاوه تکیلانا وبر (Agave Tequilana Weber) یا آگاوه آبی رنگ معروف و فقط در ناحیه تکیلا بدست میآید. امروزه نزدیک به 20 کارخانه تقطیر تکیلا در ناحیه قرار دارد که مجموعا سالیانه 55 میلیون لیتر تکیلا در زیر کنترل دایمی دولت مکزیک تهیه میکنند.

آگاوه گیاهی است مختص مکزیک و جنوب آمریکای شمالی. این گیاه از خانواده گیاهان آبدار بوده و هیچ نسبتی با گیاهان خانواده کاکتوس ندارد. گیاهان آبدار گیاهانی هستند که با کمک آوندهای ویژه خود مقدار زیادی آب را درون برگ ، ساقه و یا ریشه خود نگهداری نموده و به این وسیله در هوای خشک و بی آب بیابانهای گرم رشد نموده و تکامل مییابند. در حود 500 نوع از این خانواده در سراسر جهان پراکنده هستند ولی تنها گیاه آبداری که برای تهیه تکیلا مصرف میشود بنام آگاوه آبی رنگ معروف است. گیاهی است وحشی با طول عمری بین 7 تا 12 سال و در شرایط سخت بیابانی و صحرا های بی آب و علف میروید ، هر چند سالهاست بدلایل تجاری مزارع ویژه ای برای کاشت و برداشت آن بکار گرفته میشود و کارگران زیادی این گیاه را پرورش میدهند.

زمانی که این گیاه پس از 7 تا 12 سال به رشد کامل رسید ، ساقه بسیار بلندی از میانه گیاه خارج شده که طول آن گاهی به 4 متر نیز میرسد و گلهای فانوسی زرد رنگی بمدت یکماه از شاخه اصلی آویزان و سپس از بین میرود. این علامت آنست که گیاه آماده بهره برداری و برداشت است زیرا گل خیلی زود خواهد مرد. سال بعد میانه گیاه بنام پینا(Pina) که برگ گیاه از اطراف آن میروید ، قطع میکنند و آنرا به کارخانه برای پروسه بعدی منتقل میکنند. در کارخانه ابتدا آنرا دو نیمه نموده و در دیگهای بزرگ بمدن 24 ساعت میپزند. پس از خنک شدن بصورت طبیعی که حدود 24 ساعت طول میکشد ، پینا را ریز ریز کرده و صاف کرده و با آب مخلوط نموده و به مخزنهای بزرگ جهت فرآیند تخمیر منتقل میکنند. عمل تخمیر با کمک مخمرهای طبیعی محلی و بین سه تا پنج روز بطول میانجامد و سپس آنرا فیلتر نموده و به به قسمت تقطیر منتقل میکنند. در قدیم از روش دیگ پخت برای تقطیر تکیلا استفاده میشد و معمولا دو بار آنرا تقطیر میکردند ولی در سالهای اخیر از روش برج تقطیر مداوم استفاده میشود. تکیلای حاصل بین 50% تا 60% الکل دارد. سپس آنرا با مایع بدست آمده از مرحله سوم تقطیر (ته تقطیر) و یا آب مخلوط کرده و درجه الکل را به 38% تا 45% الکل میرسانند.

سه نوع تکیلا در بازار وجود دارد که نوع اول تکیلای بیرنگ یا جوان (Joven) نامیده میشود. این تکیلا بین یک تا سه ماه در بشکه های بلوط آمیزه میشود. نوع دوم تکیلای آمیزه شده بین سه تا 8 ماه است که به آن استراحت کرده (Reposado)میگویند. نوع سوم تکیلای کهنه(Anejo) است که بیش از یکسال در بشکه آمیزه میشود. نوع دیگری نیز اخیرا به بازار آمده که آنرا تکیلای جا افتاده (Muy Anejo) نامیده و بیش از حداقل پنج سال در حالت آمیزه مانده است.

تکیلا بر خلاف آنگونه مصرف که در غرب مرسوم شده ، توسط اهالی مکزیک و دوستداران واقعی این مشروب را با دقت و جرعه جرعه مینوشند و لذت میبرند.

در تکیلاهای ارزان از شکر کارامل شده برای رنگ طلائی و طعم شیرین دادن استفاده میشود که حتما باید روی شیشه قید شده و بنام (joven abocado) ولی تکیلای جا افتاده واقعی تا شیشه ای 800 دلار بفروش میرسد.

انواع ارزان تکیلا که مخلوطی از 51% آگاوه آبی و 49% انواع دیگر آگاوه است (mixto) اجازه تولید گرفته ولی بهای آن بسیار کمتر از تکیلای خالص است.

کرم تکیلا

یکی از نکاتی که بعضی از دوستان به آن اشاره کرده یا سوال میکنند آنست که چگونه در تکیلا کرم تشکیل میشود و چرا آنرا میخورند؟

این مقوله داستان درازی دارد ولی بطور خلاصه آنکه در سال 1950 شخصی بنام ژاکوب لازانو پائز ایده ای تجاری را که در افواه و از زمان ازتک ها مانده بود بحقیقت نزدیک نمود و کرمی را درون شیشه انداخت و بفروش رساند و چنین جلوه داد که این کرم در خود تکیلا بوجود آمده است. باید گفت که این مشروب اولا تکیلا نیست بلکه مزکال (Mescal) است و ثانیا در تکیلای واقعی و کنترل دولتی شده چنین کرمی وجود ندارد و اصلا امکان تولید هیچ موجود زنده ای در الکل وجود ندارد چه رسد به آنکه به حالت لارو برسد. ژاکوب مدعی شد که وجود این کرم است که رنگ و طعم به مزکال میدهد. رنگ این کرم در ابتدا سفید است ولی بعد به رنگ صورتی در میآید ولی سودجویان از هر نوع کرم و لارو استفاده کرده و گاهی حتی برنگ قرمز و قهوه ای نیز در بطریهای مزکال میتوان یافت.
واقعیت آنست که زمانی که گیاه آگاوه برشد کامل رسیده و شیرنی کامل دارد ، نوعی پروانه به آن حمله میکنند و درون پینا تخمگذاری میکند. لارو این پروانه را در هنگام صدور به کارخانه میگیرند زیرا دارای چربی زیادی است و بر تخمیر اثر بد میگذارد. این لارو بنا به اعتقاد مردم مکزیک دارای نوعی ارزش دارویی و محرک جنسی است و تاجر ذکر شده هر یک از این لارو ها را درون شیشه نمود و اعلام نمود در شیشه تشکیل شده و دارای اثرات طبی و تقویت قوه باء است! برای بسیاری از دست اندرکاران این فقط نوعی بازی تجاری احمقانه است و هیچگونه پایه علمی ثابت شده ندارد.

فرآیند عرق گیری یا عصاره گیری ابتدا در مصر باستان . برای تهیه عصاره های خوشبو و معطر گیاهی و روغنی بکار گرفته شده و حرفه ای بسیار پیچیده بوده است. در چین نیز سلسله پادشاهی وانگ تاسیساتی داشتند که در آن برای خانواده و مهمانان امپراتوری اقدام به تهیه عطریات برای خوشبویی بدن و همچنین عرقیاتی برای نوشیدن مینمود. در هند نیز مردمانی برای امرار معاش عرق گیری میکردند.

در ایران بهترین گلاب را از گل سرخ محصول باغهای قمصر تهیه میکنند ولی تهیه بهترین عرقیات را باید در استان فارس و بخصوص میمند جستحو نمود. روش تهیه عرقیات گیاهی بسیار ساده و در حقیقت عصاره گیری از گیاهان خوشبو یا استفاده دارویی است. در ایران هنوز از همان وسایل اولیه ای استفاده میشود که شاید هزار سال پیش استفاده میشد و شاید اصالت عرقیات غیر الکلی را باید در همین سادگی جستجو نمود.

عرق گیری علمی Distillation روش عصاره گیری مناسب از هر گونه عنصر مطلوب در مایع مورد نظر است و باید از دانشمند ایرانی " محمد زکریای رازی " کاشف الکل یاد نمایم که قرنها پیش با استفاده از قرع و انبیق و وسایل اولیه آنروزگار ، الکل را کشف و به جهان معرفی نمود. روش این دانشمند بزرگ را احیای الکل مینامند. فرآیند تقطیر هنوز همان است که در سالهای اولیه بوده ولی با پیشرفت علوم و تکنولوژی ، فرآیند تعریق از یرج تقطیر تغییراتی نموده و کامل و مدرن تر شده است.

الکل اتیلیک (اتانول) (C2H6O) الکل خوراکی - طبی hydroxyethane قابل شرب و بیرنگ. در 78.4 درجه سانتیگراد بخار و در 114.3- سانتیگراد منجمد میشود. قابلیت اشتعال و سوخت (بجای بنزین) در اتوموبیل (موتور درونسوز) را نیز دارد. از آنجا که پایه اسیدی دارد ، در هنگام تخمیر و تولید شراب آن ، اگر دقت کافی نشود با اکسیژن هوا به آسانی ترکیب و به اسید استیک (سرکه) C2H4O2 تبدیل میشود.

الکل متیلیک (متانول) (CH3OH) الکل چوب hydroxymethane غیر قابل شرب و بیرنگ و سمی. در 64.7 درجه سانتیگراد بخار و در 97- سانتیگراد منجمد میشود. قابلیت اشتعال با شعله بیرنگ. اقتصادی ترین روش تهیه آن از گاز طبیعی است. با آنکه قابلیت اشتعال دارد در سوخت اتومبیل استفاده نمیشود چون با فلزات ترکیب شده و ایجاد زنگ زدگی میکند.

ایزومرهای الکل: الکل در حالت معمولی مایع بیرنگی است با بویی تند که در اثر تجزیه و استحاله ماده شیرین در مجاورت گرمای مناسب بدست میآید. بسیار فرار میباشد. در اثر تجزیه عوامل طبیعی و شیمیایی بر روی مواد شیرین مقداری جزیی اتانول متصاعد میشود که خیلی زود در جو زمین و با گرمای نور خورشید به آسانی به اکسید کربن و آب تبدیل میشود. اگر به نمودار بدقت نگاه کنید متوجه میشوید ایزومر های الکل در درجات مختلف بصورت گاز در آمده و این خود عامل بسیار مهمی است که شخص بتواند با کمک ابزار مقتضی (میزان الحراره و دیگ پخت یا برج تقطیر مناسب الکل مورد نیاز (معمولا اتیلیک) را تهیه کند.

در فرآیند عرقگیری مثالی است که میگوید بدترین شراب ، بهترین ودکا را تولید میکند بخصوص در تهیه انواع براندی از شراب انگور.

تقطیر الکلی در خانه را با دو روش کلی میتواند انجام شود.

1- روش ساده دیگ پخت مانند دیگ زودپز ، دیگ مسی محلی .

2- روش پالایشگاهی پیچیده یا برج تقطیر ساده ، خانگی ، مدرن ، صنعتی.

تهیه و راه اندازی دیگ پخت (زودپز) نسبتا آسان است ولی اشکالاتی هم از نظر تولید دارد از جمله آنکه مقدار تقطیر معمولا از ده لیتر مایع اولیه متجاوز نیست (بستگی به حجم دیگ دارد). طعم مشروب تولیدی خیلی خوب نیست و بخاطر آنکه اغلب بدون در اختیار داشتن حرارت سنج نصب شده بر روی دیگ انجام میشود سایر ایزومر های الکلی نیز ممکن است تولید شود و دور ریز و ریخت و پاش زیاد دارد. در این روش اگر از آب لوله کشی (جاری) در تهیه شراب استفاده شده باشد ، تقطیر حاصل بوی کلر موجود در آب را میدهد. سایر بو ها شامل بوی میوه ، اسیدها و استر های موجود در شراب نیز از تولیدات همراه با تهیه ودکا با دیگ پخت است. در روش با برج تقطیر بدلیل آنکه برج آن بیشتر نقش نوعی پالایشگاه را دارد این مشکلات زیاد مطرح نیست ولی اشکال کار ، بزرگی دستگاه برج تقطیر است که گاهی به سه متر ارتفاع هم میرسد. این برج باید در محلی با سقف بلند نگهداری و بکار گرفته شود و دیگ پخت آن استفاده دیگری غیر از تقطیر ندارد.

فرآیند تعریق همواره به سه بخش مجزا ولی پشت سر هم (سریال) انجام و تقسیم میشود.

1- خروج الکل اولیه و در ابتدای شروع عرقگیری را “سر تقطیر” مینامند. در روش با دیگ پخت “سر تقطیر” را باید دور ریخت که معمولا یک سوم استکان یا حدود 50 سی سی از تولید اولیه است.

2- مرحله پشت سر آن را “قلب تقطیر” مینامند و این همان مشروبی است که مورد استفاده قرار میگیرد. 3- مرحله سوم را “ته تقطیر” مینامند که استفاده زیادی دارد از جمله رقیق کردن ودکا با درجه الکلی بالا و از آن مهمتر دارای طعم و مزه و استرهای میوه مورد مصرف است که با اضافه کردن به ودکا یا هر گونه لیکور دیگر طعم آنرا نیز تغییر میدهد.

مجموعه سه بخش سر تقطیر ، قلب تقطیر و ته تقطیر را فرآیند تعریق یا عرقگیری مینامند.

پایه تهیه ودکا شراب است یعنی ابتدا باید از قند موجود در میوه یا غله (فراکتوز یا مالتوز) شراب خام گرفت و سپس شراب خام را تبدیل به ودکا نمود. میدانید که شراب خام شرابیست که مرحله اول تخمیر را پشت سر گذاشته و هنوز دارای رسوبات معلق بوده و مرحله دوم تخمیر را نگذرانده است. مبرهن است اگر ودکا از شراب جا افتاده و کامل تهیه شود نتیجه بسیار بهتری از نطر طعم و دهان مزه داشته و دارای کمترین مقدار گاز اکسید کربن و استرهای اضافی است.

توجه: در روش استفاده از دیگ پخت ، درجه حرارت نشان داده شده روی عقربه حرارت سنج نباید از حدود 75 درجه سانتیگراد تجاوز کند. با آنکه میدانیم الکل اتیلیک در حدود 78 درجه سانتیگراد تصعید میشود ولی بدلیل آنکه حرارت سنج دیگهای زودپز در محوطه خالی بالای دیگ قرار دارد و میله حساس (المنت حرارتی) داخل مایع در حال پخت نیست اختلاف زیادی با گرمای فضای خالی بالای دیگ پخت وجود خواهد داشت و همیشه گرمای درون مایع پخت چند درجه گرمتر از محفظه بالائی دیگ وجود خواهد داشت. در کارخانجات تهیه مشروبات الکلی و با وجود امکانات فراوان ابزاری ، درجه حرارت داخل مایع پخت را در حدود 70 درجه سانتیگراد نگه میدارند ولی درجه دوم که در مکان خالی از مایع بالای دیگ پخت قرار دارد درجه کمتری را نشان میدهد. اگر درجه حرارت بالا رود عرق (الکل) تولیدی همراه با تفاله مایع موجود در دیگ پخت خارج میشود و فیلترینگ الکل حاصل قدری مشکل است. اگر به چنین مشکلی برخوردید محصول ناخالص (الکل کدر) بدست آمده را با پخت بعدی مخلوط کنید و پخت را ادامه دهید. از طرف دیگر اگر با حرارت زیادتری الکل متصاعد شود طعم بدی را خواهد گرفت که خوش آیند ذائقه نیست. در برج تقطیر این مشکل حل شده و درجه حرارت خروجی نشان داده میشود و هرگونه تولید دیگر به داخل مخزن پخت باز میگردد.

ادامه دارد

مرسی تا حالا همچین تاپیکی ندیده بودم مرسی

[quote=یاشار سکسی]مرسی تا حالا همچین تاپیکی ندیده بودم مرسی[/quote]

شايد تو اين زمينه تو سايت نبوده باشه ولي قطعا تاپيك بهتر از اين تو سايت زياده. به هر حال ممنون از نظر لطفتون

[quote=shiva naznazi]typice aliye dari behet tabrik migam[/quote]

مرسي جيگر
از همه اينا عاليتر خودتي. شايد هر كي اين پستو ببينه فكر كنه الكي تعريف ميكنم ولي اگه كسي مثل من يه شب باهات گذرونده باشه ميفهمه من چي ميگم :X
به مغزت هم فشار نيار، بعيده بتوني حدس بزني كي هستم ;)

برای تعریق و تهیه هرگونه لیکور خانگی ابزار زیر ضروری است:

وسیله پخت مطمئن (دیگ پخت یا برج تقطیر)

منبع حرارت (بهترین آن گاز معمولی خانگی است زیرا کنترل حرارت خیلی آسان است)

شیشه یا بشکه پلاستیک با حجم حداقل 5 لیتر (بستگی زیادی به میزان تقطیر دارد)

حداقل دو شیشه یا بشکه پلاستیک کوچک برای مرحله اول (سر تقطیر) و مرحله سوم (ته تقطیر).

کیسه تصفیه:

کیسه بزرگ از جنس متقال یا کرباس برای جدا کردن تفاله شراب تخمیر شده. این کیسه ای از جنس کرباس یا متقال به اندازه 60 در 120 سانتیمتر که بایستی به دقت لبه دوزی و سپس تودوزی و مجددا لبه دوزی شده باشد یعنی لبه ریشه ای پارچه نه در داخل و نه در خارج از کیسه دیده نشود و لبه بالائی کیسه را دولا (تا) کرده و چرخ نموده و با ریسمانی محکم از درون محوطه دوخته شده سر کیسه را قابل جمع شدن و گره زدن نمائید. این کیسه ابزار مهمی در جداسازی و صاف کردن اولیه شراب است. پس از هر بار مصرف آنرا زیر و رو کرده و فقط با آب جاری بشویید و بگذارید در آفتاب خشک شود. چنین کیسه ای در بازار نیست و باید خودتان با کمک خیاطی اقدام به دوختن آن نمایید. در هر صورت درون و بیرون کیسه تودوزی شده باشد ولی این طرح کیسه خیلی بهتر و کارآمد تر است.

تهیه ودکا از شراب همراه با تفاله نیاز به اطلاعات اولیه در مورد شراب تولید شده دارد. تهیه ودکا از شراب همراه با تفاله برای لیکورهائی توصیه میشود که داشتن طعم و مزه میوه مورد نظر تهیه کننده یا دستورالعمل ساخت آن لیکور است و مراحل مختلفی دارد که با هر نوع تعریق توضیحات کامل همراه خواهد آمد.

در تعریق از شراب آماده نیازی به این کیسه نیست زیرا قبلا شراب تصفیه و تفاله گیری شده است.

سیستم خنک کننده:

در روش تهیه با استفاده از دیگ پخت نیاز مبرم به منبع آب خنک (رادیاتور) وجود دارد که ساده ترین آن استفاده از سینک آشپزخانه است. سینک ظرفشوئی آشپزخانه این حسن را دارد که میتوان با بستن خروجی آب آن مقدار لازم آب را برای خنک کردن لوله مسی نگهداری نمود و در صورت گرم شدن با سرعت درپوش تخلیه را برداشت و درست هنگامی که آب گرم خارج میشود با باز کردن شیر آب سرد محیط داخل سینک را سرد و خنک نمود که در نتیجه آن لوله مسی خنک شده و گاز خروجی الکل از دیگ پخت را توسط لوله مارپیچ رادیاتور سریعا معیان میدهد و مایع میکند. با فشار متوالی گاز الکل ، مایع یا لیکور مورد نظر از انتهای لوله خروجی به آرامی خارج میشود. کنترل دایمی درجه حرارت آب موجود در سینک بسیار مهم است و بهمین جهت داشتن میزان الحراره مناسب و مراجعه دایمی به آن در طول زمان تقطیر توصیه میشود.

این مشکل در استفاده از برج تقطیر وجود ندارد زیرا آب سرد بطور مداوم از محفظه رادیاتور در حال عبور است و نیازی به کنترل و باز و بستن آن نیست.

قیف پلاستیکی

الکل سنج و لوله آزمایش برای تعیین میزان الکل در محصول نهانی.

شیشه تمیز و خشک شده با چوب پنبه یا تشتک مناسب، به مقدار لازم.

برچسب برای نوشتن نام و ثبت مشخصات لیکور بر روی شیشه.

دفترچه یادداشت های روزانه برای ثبت مراحل انجام شده و وقایع.

زمان تعریق: امکان تهیه انواع لیکور در تمام فصول وجود دارد.

لیکور تولیدی را میتوان آمیزه و یا فیلتر زغالی نمود تا جا افتاده و خوش طعم شود. این لیکور بعد از سرد کردن در یخچال قابل مصرف است.

الکل تولیدی در انواع ودکا یا ویسکی (کلا لیکورها) معمولا 40% بوده ولی برای انواع بخصوصی از الکل با درجات بالاتر (دوآتشه) یا پائین تر (تعدیل کردن) نیز استفاده میشود.
اگر صنعتگر مورد اعتمادی را سراغ دارید ساختن دیگ پخت آسان است و میتواند از جنس مس یا آلومینیوم ساخته شود. در ضمن این نوع دیگ برای تهیه سایر عرقیات مفرح نیز قابل استفاده است

ادامه دارد

تذکر دوستانه:

از دوستان عزیز خواهش میکنم عرق دو آتشه را هرگز باز هم تکرار میکنم هرگز به صورت خالی (سِک) مصرف نکنند. زیرا درجه الکلی آن بالا و مصرف آن بصورت خالی خطرناک و اثرات بسیار بد بر روی طحال و جگر و کلیه و مغز دارد که شامل سردرد و مسمومیت شدید و گاهی … بدتر از آنست. لازم است با تعدیل کننده ای مانند آب ، آب میوه یا نوشابه های دیگر مخلوط شود یا از آن کوکتل ساخته شود. مصرف خوراک یا مزه همیشه توصیه میشود.
گاهی بدلایلی عرق (ودکا = تلفظ تحت اللفظی روسی آن بوتکا است) تولید خانگی دارای درجه الکلی کم (بدلیل کم شیرین بودن ماده اولیه تهیه شراب) و یا بد بو و بخصوص بوی تعفن(بدلیل زیاد ماندن تفاله در شراب یا وجود سولفور زیاد یا علل دیگر) و یا کدر و مخلوط بودن با ذرات شناور (بدلیل بالا بودن درجه حرارت دیگ پخت در هنگام عرقگیری) است.
گاهی مصرف کننده مایل به تهیه مشروبی با درجه الکلی بالا برای تهیه لیکوری مخصوص یا کوکتل یا مشروبات فانتزی دیگری میباشد و در این گونه موارد است که لازم است عرق دو آتشه تهیه نمود. ودکای دو آتشه شده دارای درجه الکلی بالا حدود 55% یا بیشتر است. علت نامگذاری آن نیز بخاطر دو بار تعریق است.
** اخطار ایمنی: در هنگام تهیه این مشروب لازم است دقت کامل بعمل آید و اگر درب یا منافذ دیگ پخت بخوبی محکم و آب بندی نشده نباشد یا لوله خنک کننده منفذی بخارج داشته ، خطر آتش سوزی موجود است. تهیه این لیکور (سر تقطیر) یا دور ریختنی ندارد.

مواد لازم:
هرگونه لیکور (ودکا یا سایر مشروبات با درجه الکلی بالا) که دارای اشکال از نظر بو و طعم و مزه و ظاهر ناخوش آیند باشد. این مایع را ودکای پایه مینامیم.

لوازم تعریق:
الف- یک لوله مسی یا استیل با قطر داخلی 8 میلیمتر و طول حداقل 100 سانتیمتر (قابل تهیه از فروشگاه لوازم اتوموبیل یا تعمیر یخچال و رادیاتور). اگر خودتان وارد نیستید در همان محل میتوانند آنرا مارپیچ کنند.
ب- دو لوله پلاستیک شفاف (بیرنگ) با قطر داخلی 10 میلیمتر و طول حداقل حدود 150 سانتیمتر و 100 سانتیمتر (قابل تهیه از فروشگاه لوازم کامیون – لوله ایست فشار قوی که برای ترمز بادی بکار میرود).
پ- دیگ زودپز یا دیگ پخت با ارتفاع و ظرفیت حداقل ده لیتری با سوپاپ اطمینان قابل جدا شدن از دیگ که دارای درجه حرارت سنج باشد.
ت- الکل سنج
ث- مخزن یا شیشه بزرگ (اندازه آن بستگی به بازده تعریق دوم دارد).
ج- شیشه کوچک (برای نگهداری ته تعریق).
چ- منبع حرارت
ح- آب سرد روان

طرز تهیه:
تقطیر:
قبل از هر اقدامی بیاد داشته باشید الکل ماده ایست فرار و سریع الاشتعال بخصوص اگر بصورت گاز باشد.

1- حجم ودکای پایه را محاسبه و تا سه چهارم حجم دیگ پخت بریزید و درب دیگ را کاملا آب بندی کنید.

2- لوله پلاستیکی را روی زائده سوپاپ دیگ سوار کنید و آنرا کاملا آب بندی کنید که بخار از آن خارج نشود.

3- منبع حرارت (گاز بهترین است) را روشن کنید.

4- لوله 150 سانتیمتری پلاستیک را به سر لوله مارپیچ مسی یا استیل وصل کرده و لوله 100 سانتیمتری را نیز به انتهای لوله مارپیچ محکم کنید.

5- لوله مارپیچ را در سینک ظرفشویی قرار داده و راه خروج آب ظرفشویی را ببندید.

6- شیر آب را باز کنید تا لوله مارپیچ کاملا زیر آب بماند (غرقآب شود).

7- سر خروجی لوله پلاستیک را درون شیشه یا مخزن تمیز وارد کرده و با گیره محکم کنید که دستتان آزاد باشد.

8- با دقت مواظب لوله پلاستیک باشید که پیچ خوردگی یا انسداد نداشته باشد و عمل عرقگیری با اشکال مواجه نشود.

9- مواظب درجه حرارت دیگ باشید و دایم آنرا کنترل کنید.

توجه: درجه حرارت نشان داده شده روی عقربه حرارت سنج نباید از حدود 75 درجه سانتیگراد تجاوز کند. با آنکه میدانیم الکل اتیلیک در حدود 78 درجه سانتیگراد تصعید میشود ولی بدلیل آنکه حرارت سنج دیگهای زودپز در محوطه خالی بالای دیگ قرار دارد و میله حساس (المنت حرارتی) داخل مایع در حال پخت نیست اختلاف زیادی با گرمای فضای خالی بالای دیگ پخت وجود خواهد داشت و همیشه گرمای درون مایع پخت چند درجه گرمتر از محفظه بالائی دیگ وجود خواهد داشت. در کارخانجات تهیه مشروبات الکلی و با وجود امکانات فراوان ابزاری ، درجه حرارت داخل مایع پخت را در حدود 70 درجه سانتیگراد نگه میدارند ولی درجه دوم که در مکان خالی از مایع بالای دیگ پخت قرار دارد درجه کمتری را نشان میدهد. اگر درجه حرارت بالا رود عرق (الکل) تولیدی همراه با تفاله مایع موجود در دیگ پخت خارج میشود و فیلترینگ الکل حاصل قدری مشکل است. اگر به چنین مشکلی برخوردید محصول ناخالص (الکل کدر) بدست آمده را با پخت بعدی مخلوط کنید و پخت را ادامه دهید. از طرف دیگر اگر با حرارت زیادتری الکل متصاعد شود طعم بدی را خواهد گرفت که خوش آیند ذائقه نیست. در برج تقطیر این مشکل حل شده و درجه حرارت خروجی نشان داده میشود و هرگونه تولید دیگر به داخل مخزن پخت باز میگردد.

10- پس از مدت کوتاهی (حدود 15 تا 20 دقیقه) بخار الکل (الکل تصعید شده از شراب) را در ابتدای لوله که به دیگ وصل شده خواهید دید. اگر ظرف این مدت بخار تصعیدی الکل مشاهده نشد و محصولی بدست نیامد کمی حرارت را زیاد کنید و حدود پنج دقیقه دیگر ادامه دهید و اگر بازهم نتیجه ای حاصل نشد کمی بیشتر حرارت را اضافه کنید تا سیلان الکل سرد شده را بدرون ظرف یا لیوان مشاهده کنید. با کمی تمرین میزان حرارت مطلوب را خواهید یافت. در این مرحله الکل حاصل به ظرف مربوطه به آهستگی و مداوم جاری میشود و نیازی به کم یا زیاد کردن حرارت نیست. عمل پختن شراب و نتیجه آن تصعید الکل با درجه بالا و بدون ذرات معلق نیاز به قدری تمرین دارد و اگر حرارت زیاد و مشروب شما کدر شد آنرا به پخت بعدی اضافه کنید.

11- از این مرحله ودکای شما پس از مرحله سرد شدن و عبور لوله مارپیچ بصورت مدام و ریزش نازکی به درون شیشه یا مخزن آماده شده از قبل میریزد. با رعایت دایمی مرحله 9 و پس از قدری صبر و حوصله ، لوله آزمایش را از ودکای جاری شده پر کنید و درجه الکل را آزمایش نمایید.

12- در آغاز درجه الکل حدود 75% تا 85% درجه یا بیشتر است ولی نباید کمتر از 70% باشد.

13- بعد از هر نیم لیتر تولید یکبار درجه الکل را آزمایش کنید. پس از هر آزمایش مقداری درجه الکلی کمتری را نشان میدهد.

14- به محض آنکه آب درون سینک ظرفشویی گرم شد ( حدود 40 درجه سانتیگراد یا با فرو کردن انگشت در آب احساس گرما نمودید) شیر آب سرد را باز کرده و زیرآب یا سیفون سینک را بکشید تا آب تعویض و خنک شود. دایم این مرحله را بمحض گرم شدن آب تکرار کنید.

15- آنقدر تقطیر را به آرامی ادامه دهید تا درجه الکل به حدود 22% برسد (قلب تعریق).

16- به مخص رسیدن به این مقدار الکل ، لوله خروجی را درون شیشه دیگری راهنمایی کنید و بگذارید حدود یک لیوان دیگر تولید شود (ته تقطیر).

17- گاز را خاموش کرده و بگذارید تا دیگ از جوشش بیافتد. در این مرحله دیگر از لوله مایعی خارج نمیشود

18- درب دیگ را با دقت باز کرده و با کمک دستگیره محتویات آنرا دور بریزید.

از مرحله 1 شروع کنید و آنقدر ادامه دهید تا ودکای پایه تمام شود.

ودکای دوآتشه حاصل را که همه آن در یک ظرف یا مخزن قرار دارد هم بزنید و درجه الکلی آنرا برای ثبت بر روی بطریهای این مشروب یادداشت کنید.

هر آنچه را که جداگانه و بعنوان “ته تقطیر” در اختیار دارید میتوانید برای رقیق کردن این مشروب ، دادن طعم و پائین آوردن درجه الکلی لیکور دوآتشه و یا هرگونه ودکای دیگر میتوانید بکار برید. درجه الکلی آن پائین و شاید به حدود 15% برسد.

اگر همه مراحل را درست عمل کرده باشید ودکای دو آتشه با درجه الکلی حدود 55% تا 60%دارید. همه شیشه ها را درون شیشه (جار) بزرگی ریخته تا دارای درجه الکلی مساوی شود. با کمک قیف و پیمانه مجددا شیشه ها را تا 5 سانتیمتری گلوی آن پر کرده درب آنرا با چوب پنبه یا تشتک محکم کنید. روی شیشه ها برچسب زده و با ذکر تاریخ مشروب خود را نامگذاری و دوآتشه بودن آنرا حتما قید کنید.
ادامه دارد

نام آن نباید کسی را گول بزند که در این مشروب اصلا از خیار استفاده نشده بلکه از گیاهی بسیار معروفی استفاده شده که پس از تهیه و در نهایت کار طعم و بوی ملایم خیار را دارد. این گیاه گاو زبان نامیده میشود.

موارد استفاده پزشکی فراوانی دارد و از جمله این مشروب در اروپا بعنوان داروئی برای معالجه برونشیت و تمیز کردن ریه کسانی که در معادن زغال سنگ کار میکردند و همچنین تنظیم دوران قاعدگی بانوان و داروی عرق آور مصرف میشد. در ایران از آن نوشابه مفرحی تهیه میشود که آنرا عرق گاوزبان مینامیم و همچنین با دم کردن گل آن نوعی چای تهیه میشود که طعم بسیار مطبوعی دارد. این گیاه بصورت وحشی در خاورمیانه میروید و زادگاه اصلی آن سوریه است. در اغلب نقاط دنیا انواع آن یافت شده و در اروپا آنرا برای مصارف خوراکی (سالاد و سس) و مصارف داروئی کاشت و برداشت میکنند. باید توجه داشت که برگ آن دارای مواد روغنی نیست ولی گل آن دارای مقدار زیادی اسیدهای آمینه چرب میباشد. (gamma-linolenic acid )

پیشنهاد میکنم برای اولین تهیه این مشروب مقداری بیش از یک شیشه تهیه نکنید و اگر طعم و دهان مزه آنرا دوست داشتید به یک نسبت مقدار آنرا افزایش دهید.

در این دستورالعمل قدیمی از دو قسمت مختلف این گیاه تهیه شده اگر فقط با برگ آن تهیه شود رنگ تولید نهایی سبز روشن و اگر با گل آن تهیه شود ، لیکور به رنگ آبی بسیار زیبایی در خواهد آمد و قابل تذکر است گل گاوزبان از گیاهان آبی رنگ نادری است که دارای سمیت نیست.

برای تهیه یک شیشه عرق خیار از برگ گاوزبان:

مواد لازم:

عرق دو آتشه (55%) یک شیشه 750 سی سی

برگ گیاه تازه گاوزبان 100 گرم

شیره شکر 2 قاشق غذاخوری

ابزار:

شیشه 2 لیتری دهان گشاد

جوراب نایلون زنانه

قیف

طرز تهیه:

ابتدا برگ گاوزبان را تمیز شسته و بگذارید آب آن خشک شود.

برگ را درون شیشه دهان گشاد ریخته و شیره شکر و عرق دوآتشه را اضافه کرده ، درب آنرا محکم کنید و در جای خنک و تاریک بمدت سه ماه نگهداری کنید.

هفته ای یکبار آنرا تکان مختصری بدهید.

پس از سه ماه اگر رنگ لیکور را پسندیدید آنرا با کمک قیف و جوراب نایلون زنانه صاف کنید و به شیشه کوچکتری منتقل کنید ولی اگر از رنگ سبز آن راضی نبودید بگذارید تا 4 هفته دیگر در همان شیشه بزرگ باقی بماند.

اگر مایلید از گل گاوزبان استفاده کنید فقط بجای برگ گاوزبان از گل گاوزبان استفاده کنید. مراحل تهیه آن نیز با برگ گاوزبان تفاوتی ندارد ولی رنگ لیکور آبی رنگ میشود.

از هر دو رنگ زیبا و طعم مفرح این لیکور برای تهیه کوکتل های مختلف استفاده میشود.

استفاده از برگ یا گل خشک شده ، حالت طبیعی رنگ وطعم را ایجاد نمیکند ولی اگر امکان تهیه گیاه تازه نبود میتوان از 35 گرم برگ یا گل در 750 سی سی مشروب 55% استفاده نمود.

شراب نوشیدنی‌ای الکلی است که اساسا از تخمیر آب انگور به‌دست می‌آید.
[۱] خاصیت شیمیایی طبیعی انگور به‌گونه‌ای است که می‌تواند بدون افزودن شکر، اسید، آنزیم یا دیگر افزودنی‌ها تخمیر شود.
[۲] شراب از تخمیر انگور له شده به وسیلهٔ انواع مخمر که شکر موجود در انگور را به الکل تبدیل می‌کنند بدست می‌آید. برای بدست آوردن انواع شراب، از انواع مختلف انگور با مخمرهای گوناگون استفاده می‌شود.
[۳] اگرچه از میوه‌های دیگر مانند آلبالو، سیب، توت و … و تقریباً از تمامی رستنی‌ها نیز شراب ساخته می‌شود ولی واژهٔ شراب بدون ذکر نام میوه تقریباً همیشه به معنی شراب انگور است و شراب های دیگر را با نام انها می آوریم(مانند: شراب سیب یا شراب اقطی).
معمولاً شراب‌هایی که از دیگر رستنی‌ها مانند برنج، گندم، رازک و … به دست می‌آیند که از مواد نشاسته ای هستند و برای استفاده به عنوان شراب در نظر گرفته نمی‌شوند بلکه فرایندهای دیگری بر روی آنها انجام می‌شود تا نوشیدنی‌های دیگری از جمله آبجو یا ویسکی به دست آید، در حالی که شراب زنجبیل به همراه کنیاک تقویت می شود. در این نمونه ها استفاده از لغت شراب علاوه بر مراحل ساخت به منبع شراب غنی تر اطلاق می گردد.استفاده تجاری از واژه wine به زبان انگلیسی (و معادل آن در زبان های دیگر) در بسیاری از قانونگزاری ها ممنوع است.
[۴]پیشینه
شراب سازی از گذشته‌های دور در بسیاری از مناطق جهان رواج داشته‌است. شراب نخستین بار حدود ۶۰۰۰ سال پیش در ایران کشف شد و ایرانی‌ها نخستین مردمانی بودند که آن را نوشیدند
انواع شراب
شراب سفید
شراب سرخ
شراب گلی
شراب تقویت شده
شراب شیرین
شراب گازدار (شامپاین)

شراب سفید: شراب سفید نوعی شراب است که در جریان تولید آن پوست انگور را پیش از شروع تخمیر از آب انگور جدا می‌کنند تا مواد رنگی پوست در الکل ناشی از تخمیر حل نشود.

شراب سرخ: شرابی که از انگور سیاه تهه میشود و از بهترین نوع شراب است در ادبیات فارسی به شراب سرخ می هم گفته میشود
شراب گلی:از انگور قرمز تهیه شده برخی اوقات پس از مدتی که از شروع تخمیر گذشت پوست انگورها را جدا کرده و شراب گلی بدست میآید.
شراب شیرین:قبل از اتمام فرآیندالکل سازی شراب مقداری شکر به آن میافزایند.
شراب گازدار(شامپاین):شرابی که به آن گازکربنیک بوسیله دستگاه اضافه کنند.

عناوین شراب در ادبیات فارسی:
می: شراب قرمز و شراب انگور. مطلق شراب اعم از اینکه از انگور حاصل آید یا مویز و خرما و جز آن (لغتنامه دهخدا). مثال شعری :
به هرجای جشنی بیاراستند می و رود و رامشگران خواستند. (فردوسی).

باده: شراب به طور کل. مثال شعری :
بآواز ایشان شهنشاه جام ز باده تهی کرد و شد شادکام. (فردوسی).

نبیذ: می یا مل. مثال شعری :
گل بهاری بت تتاری نبیذ داری چرا نیاری ؟ (رودکی). این کارد نه ازبهر ستمکاران کردند انگور نه ازبهر نبیذ است به چرخشت. (رودکی).

سیکی: می پرمایه و گیرا. مقال شعری :
عشق بازی کن و سیکی خور و برخند بر آن که ترا گوید سیکی مخور و عشق مباز؟ (فرخی).

سهبا(صهبا): می سفید. مثال شعری :فشارده انگور سپید.(منتهی الارب ). شراب انگوری. شرابی که مایل به سرخی باشد.(غیاث اللغات ). می سرخ. (دهار). سیکی. (ناظم الاطباء) :
امیرا خسروا شاها همانا عهد کردستی که گنجی را برافشانی چو بر کف برنهی صهبا.(فرخی).

مُل: شراب انگوری.
مناطق مهم شراب سازی دنیا

به ترتیب میزان تولید:

فرانسه
ایتالیا
اسپانیا
ایالات متحده آمریکا
آرژانتین
استرالیا
چین
آفریقای جنوبی
شیلی
آلمان
مراکش

و در ایران:

شیراز (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)
ارومیه (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)
مراغه (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)

در جمهوری اسلامی ایران

پس از انقلاب ۱۳۵۷ مصرف مشروبات الکلی در ایران ممنوع شد با این وجود ودکا از جمهوری آذربایجان، ویسکی و دیگر مشروبات الکلی از ترکیه و کردستان عراق به طور قاچاق وارد ایران می‌شود.برخی ایرانی‌ها از اتانول (به رغم وجود مقدار زیاد مادهٔ تلخ دناتونیوم بنزوات) که در داروخانه‌ها توزیع می‌شود، به عنوان مشروب الکلی استفاده می‌کنند كه ميتواند باعث وارد شدن صدماتي به چشم شود