این صرفاََ یک نقد نمی باشد بلکه نکاتی را که احتمالاََ از سریال نمی دانستید مطرح می شود.

“چشمانم را بستم و شاه زرد پوش را در حال قدم زدن در جنگل دیدم، کودکان شاه علامتگذاری شده بودند، حال دیگر فرشته شده بودند.”

نمی دانم اَیا هیچوقت فکر کرده اید که انگیزه قتل در بین انسان ها چیست؟ ثروت یا انتقام؟ بله بیشتر اوقات انگیزه قتل اینها می باشند اما این موضوعی نیست که «کاراگاهان حقیقی» به اَن می پردازد، اینجا روانپریشی، مذهب، سیاست و مشکلات روانی پایه و اساس پرونده ها می باشد، کسانی که زود تحت تاثیر قرار می گیرند یا از پایه با مشکل بزرگ شده اند، سیاست های کثیف که مستقیماََ از مذهب برای پیشبرد کار های خود استفاده می کنند.

جزئیات در سریال بیداد می کند، برای این که بهتر سریال را درک کنید باید هر قسمت ۵۰ دقیقه ای را حداقل سه بار ببینید تا از جزئیات بیشتر اَگاه شوید، برای همین است که همه جا می شنوید «کاراگاه حقیقی» یک سریال عادی نیست. در هر قسمت سرنخ هایی وجود دارد که «پادشاه زرد پوش»را بیشتر به شما می شناسد، TD شما را به یک کاراگاه واقعی تبدیل می کند. به طور مثال تصویر زیر یک صحنه معمولی نیست بلکه شخصیت کول را برای شما باز می کند و در همین یک صحنه دلیل عملکرد او و دید کلی او را به شما نشان می دهد، کول کتاب می خواند اما نه کتاب های عادی، نوشته هایی می خواند که بر روی تفکراتش اثر گذاشته است، اَثاری مانند «بی وجدان: دنیای اَزار دهنده بیماران روانی در میان ما»، «قاتل زنجیره ای: احساسات بهم ریخته» یا «بر روی بدن خونین مرگ: قتل و هنر جرم شناسی» کول شخصی وظیفه شناس می باشد، به همین دلیل است که همه چیز را در رابطه با شغلش جدی می گیرد و از چیزی دریغ نمی کند.

سریال جو مخوف و سنگینی دارد به شکلی اصطلاحات، جملات و اشکال در اَن به کار رفته است که هر کسی نمی تواند از اَن ها سر در بیاورد، اصطلاحاتی که ریشه در فرهنگ و ادبیات سنگین اَمریکا دارد. سریال به یکی از شاخه های داستان کتاب اشاره دارد، کتابی که سرمنشاء خیلی از اشعار، موسیقی ها و داستان های نوپا بعد از خود می باشد. سریال «کاراگاه حقیقی» از این کتاب به عنوان خط اصلی داستانی خود نیز استفاده می کند.

The king in Yellow

«پادشاه زرد پوش» کتابی با ادبیات سنگین نوشته Robert W. Chambers می باشد که در سال ۱۸۹۵ به انتشار رسید. در این کتاب داستان های کوتاهی نوشته شده که می تواند نحوه فکر کردن افراد به یک سری موضوعات خاص را تغییر و تحولی کلی در ذهن ایجاد کند. نیمه اول کتاب شامل داستان هایی عجیب و غریب می شود داستان هایی تاریک و خشن با پس زمینه ماورایی. در کتاب ۱۰ داستان وجود دارد که ۴ تای اول اَن «تعمیرکار شهرت»(The Repairer of Reputations) ، «ماسک»(The Mask)، «در دادگاه اژدها»(In The Court of Dragon) و «نشان زرد رنگ»(The Yellow Sign) نام دارند. در اَخرین داستان یعنی «نشان زرد رنگ» به راحتی می توان دیوانگی را معنا کرد، لازم نیست به جزئیات بیشتر بپردازیم فقط باید گفت که در سال ۲۰۰۱ فیلمی در این رابطه ساخته شده است.

۴ داستان کوتاه اول کتاب در نوع خود معجزه می باشند، اولین(تعمیرکار شهرت) و چهارمین(نشان زرد رنگ) سال های پیرامون ۱۹۲۰ را توصیف می کنند و دومین(ماسک) و سومین داستان(در دادگاه اژدها) در پاریس قرار دارند. همه داستان ها پیرامون پیدا کردن نشان زرد رنگ می چرخند. عجیب بودن کتاب بر این مبنا است که ۷ داستان اول به صورت معمایی و سبکی خاص نوشته شده اند و سه داستان پایانی رونمانتیک نوشته شده اند.

حالا واقعا «پادشاه زرد پوش» چیست؟ منظورم من این است که در حقیقت او چه چیزی می باشد؟ خود را به سریال محدود نمی کنیم. با توجه به کتاب و اظهارات منتقدان پیرامون اَثار هنری «پادشاه زرد پوش» یک نوشته نفرین شده می باشد، چیزی که موارد متعدد ماورایی در موردش وجود دارد.

در دنیای True Detective «پادشاه زرد پوش» یک نماد، متن نفرین شده یا هر چیزی دیگری وجود ندارد، او وجود دارد و چیزی ماورایی در موردش صدق می کند. (بدون اسپویل داستان)

اینجا است که نویسندگان به یکدیگر کمک می کنند

نویسندگی سریال توسط «نیک پیزولاتو» انجام شده، به طور کلی خلقت سریال از ذهن این شخص برگرفته می شود اما این کل ماجرا نیست، با دیدن قسمت اول این سریال متوجه می شوید که تا چه حد برای شکل گرفتن سریال تحقیق انجام شده است و تا چه حد از کتاب های سنگین ادبیات و داستانی الهام گرفته اند. سریال ذهن شما را درگیر می کند، بدون شک اگر طرفدار سبک جنایی باشید به بهترین اَثاری که دیده اید یا حتی خوانده اید تبدیل می شود. دیالوگ ها به نحوی نوشته شده اند که شما انگشت به دهان خواهید ماند یک صحنه را می بینید و اگر در خاطر شما نماند و بی تفاوت صحنه را ببینید بعداََ نمی فهمید روند داستانی به چه شکلی پیش رفته است.

می خواهم منظورم را از کمک نویسندگان به یکدیگر باز کنم، یک نویسنده در نسل جدید و نویسنده ای در نسل های قبلی با نام «رابرت ویلیام چامبرز»، در یکی از صحنه ها مارتی و کول به دنبال لادو می روند(به این خاطر که داستان اسپویل کامل نشود وارد جزئیات نمی شویم) و او را پیدا می کنند، زمانی که مارتی داخل ساختمان است لادو سخنانی را بر زبان می اَوردن که ریشه عمیقی در کتاب های چامبرز و داستان سارکوسا دارد. «ستارگان سیاه» و «پادشاه زرد پوش»:

شاید کسانی که بادقت فیلم و سریال می بینند یا چندین بار سریال را دیده اند سریع متوجه شوند اما در قسمت دوم به این جملات اشاره شده بود ، جایی که مقتول دورا لنگ در دفترچه خاطراتش به این موارد اشاره کرده بود. اشاره شده بود که شاه زرد پوش یک تهدید واقعی است و برای کشتن مردم مصمم می باشد.

در قسمت پنجم زمانی که شخصیت مارتی از پشیمانی های خودش در رابطه با نحوه زندگی اش می گوید صحنه بازی کردن دخترانش را می بینیم که در همین یک صحنه بدون دیالوگ، دیالوگ ها نهفته است،در این صحنه دختر بزرگ تر(اَدری) تاج را از روی سر خواهر کوچک تر بر می دارد و پس از این که بر روی سر خود می گذارد اَن را به هوا پرتاب می کند. این تاج شبیه به تصویر جلد کتاب «شاه زرد پوش» می باشد، به طور حتم نویسنده از پرداختن به چنین صحنه ای منظوری داشته است، سپس بزرگ شدن دو دختر را می بینیم و سایه انداختن این تاج بر روی خانه مارتی همه چیز تغییر می کند دختر بزرگ تر با دختر کوچک زمین تا اَسمان فرق می کنند اینها هنر نویسندگی و به وجود اَوردن ارتباط میان قضایا می باشند.

تعریف «کاراگاهان حقیقی» از شاه زرد پوش!

شاه زرد پوش نیروی پلیدی و ظلم است، نیروی ماوراطبیعه، نشان شیطان و بدی می باشد. نام دیگرش مرگ است. با توجه به سریال سیاست و مذهب نام شاه زرد پوش می تواند مرتبط با یک گروه یا یک فرد خاص باشد. فقط بدانید که مظهر بدی، شر،ظلم و پلیدی می باشد. لازم به ذکر است سریال به غیر از رمان «پادشاه زرد پوش» از سایر رمان های تاریک ایده گرفته است و حتی نویسنده چندین رمان به این سبک به انتشار رسانده است.

از مواردی که سریال را خاص می کند، تم و فضای تیره و تاریکی می باشد که به همراه لوکیشن ها و مکان های انتخاب شده برای سریال حس و حال داستانی تلخ را به تماشاچی انتقال می دهد، حتی انتخاب بازیگر ها در راستار همین تلخی و تیره و تاریک بودن نفس این سری تلویزیونی انتخاب شده اند، کول با اَن لحجه خاص کابو و مارتی با رفتار ها و اشتباهاتش همگی در محور پیچیده، تلخ و تاریک بودن سری انتخاب شده اند. به وضوح می توان فهمید هدف کاراَگاهان حقیقی نشان دادن تقابل تاریکی و روشنایی می باشد.(Darkness vs Light) باز هم اشاره می کنم درست است فصل اول «کاراَگاهان حقیقی» ۸ قسمت ۵۰ دقیقه ای بیشتر نمی باشد اما برای فهم کامل اَن باید مقالات و نقد های مختلفی خوانده باشید تا اَن را کاملا درک کنید، حداقل می بایست این سری را ۳ بار دید تا فهمید هر نشانه یا عملکرد هر بازیگر به چه دلیل در فیلمنامه جای گرفته است، اَن قدر نکته وجود دارد که بعد از فهمیدن اَن ها بسیار متعجب خواهید شد. «کاراَگاهان حقیقی» اَن سریالی نیست که از روی بی حوصلگی و برای اوقات فراغت خود اَن را تماشا کنید، پشت هر چیزی حقیقتی وجود دارد.

بزرگی دیگر در صنعت سینما ظاهر شده است؟

در مورد کارگردانی «کاراَگاهان حقیقی» رک باید بگویم در بین سریال های تلویزیونی رو دست ندارد، تنها رقیب اَن Breaking Bad می باشد. در بین نمایش های تلویزیون True Detecitve در بین سریال هایی دسته بندی می شود که کارگردانی و فیلمبردای اَن ها با دقت انجام شده و مانندی ندارد. در قسمت چهارم شما سکانی را مشاهده خواهید کرد که کارگردان بیش از ۶ دقیقه بدون کات با یک دوربین صحنه را هدایت می کند، این بسیار خارق العاده است و تعداد محدودی از سازندگان و کارگردانان در هالیوود چنین توانایی را دارند، به این خاطر است که می گویم کارگردان سریال Cary Joji Fukunaga تازه کار اما کاربلد می باشد.

البته باید بگویم که بازیگر محبوب سریال «متیو مک کانهی» که بخاطر فیلم Dallas the Club Buyer جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را گرفت، کارگردان بعضی از قسمت های True Detective نیز می باشد.

اَقای Fukunaga که کارگردان اصلی سری بود چندین بار اشاره کرد که «مک کانهی» از بهترین بازیگران دنیا می باشد، او در بینابین پخش قسمت های سریال به خبرنگاران در مورد نحوه کار اَن ها گفته بود که متیو(کول) خارق العاده می باشد، لازم نیست که برای یک صحنه برداشت زیادی گرفت، بلکه او در برخی سکانس های فیلم با همان یک برداشت کار را به انجام می رساند، همچنین از Fukunaga سوال شد که اَیا ممکن است برخی دیالوگ ها توسط بازیگران به فیلمنامه و اسکریپت اضافه شوند او در پاسخ گفت:

خیر همه چیز حساب شده می باشد، به غیر از سه چهار خطی که در برخی جاها «وودی هارلسون» اضافه کرد بقیه همه از پیش نوشته شده و مرحله بندی شده می باشند، اگر اینچنین نبود سریالی به این خوبی خلق نمی شد، وودی و متیو اَن قدر غرق نقش های خود می شدند که شاید چنین حسی به شما دست داده باشد!

درست است که فصل اول True Detecitve به پایان رسیده، اما خبری خوشحال کننده به شما بدهم، نویسنده سریال نیک پیزولاتو اعلام کرد حتماََ رمان هایی با وجود شخصیت های کول و مارتی شکل خواهد گرفت که یا به صورت ریبوت توصیف شده اند یا روایت های دیگر سریال را به نمایش می کشد.

با این میزان بیننده («کاراگاهان حقیقی» توانست رکورد Game of Thrones شبکه HBO را بشکند و پربیننده ترین سریال شبکه در طول تاریخ HBO شود!) «نیک پیزولاتو» اعلام کرده است فصل دوم صد درصد در کار خواهد بود اما به طور کلی کارگردان، بازیگران و بعضی عوامل کار عوض می شوند.

هنوز زود است به فکر فصل دوم سریال باشیم چون هنوز حتی فیلمنامه و داستان فصل دوم شکل نگرفته است و در حد ایده است اما صد درصد فصل دوم در کار خواهد بود. ایده کلی طبق اعلانات نیک دستانی همانند فصل اول تیره و تاریک و فضای رمز اَلود در انتظار ما خواهد بود داستان بین یک مرد فاسد و زنی که قدرتمند به کار خود ادامه می دهد. اطلاعات بیشتری موجود نیست.

کار موسیقی مقدمه هر قسمت با گروه دو نفره (زن و شوهر) HandsomeFamily بوده است که بسیار زیبا می باشد.

همچنین در پایان سریال یک موسیقی پخش می شود که بسیار زیبا می باشد. این ترک The Angry River نام دارد

سخن پایانی

True Detective بسیار بزرگ است، مغزتان را منفجر خواهد کرد، طرفداران سبک جنایی را دیوانه خودش می کند، هیچ کم و کاستی ندارد و بهترین سریال ها نیز جلوی اَن چیزی برای گفتن ندارد. True Detective با ۸ قسمت نشان داد که فرا تر از یک سریال است.

:این مقاله صرفا یک نقد نمی باشد، سعی شده است یک سری مسائل در سریال روشن شود، برای اسپویل نشدن بیش از حد تصویری از یک سری شخصیت ها گذاشته نشد و حرفی به میان نیامد، وگرنه حرف های زیادی برای گفتن وجود داشت.