من دریک خانواده بسیار مذهبی مزخرف به دنیا اومدم ، از شانس شخمی من ازدواج که کردم خانواده همسرم نیز بسیارخرررر مذهبی تر بودن ،حالا بگذریم تعریف اینا باشع واس بعدها .
اما یکی از کارهایی که ازبچگی خیلی دوست داشتم انجام بدهم ولی خانواده ام نمیگذاشتند لذت وافر دوچرخه سواری بود .
تابستونا سه ماه تعطیلی که میشد همه پدرمادرها دوچرخه بچه هاشون رو از انباری در می اوردند وسرویس میکردند ، کوچه ومحله پر میشد از بچه های دوچرخه سوار، اممممما من همیشه جلوی درب خونه با یک عروسک پلاستیکی(ارزون ترین اسباب بازی اون روزگار) که خودم واسش لباس درست کرده بودم مینشستم و دوچرخه سواری داداشام( بایک دوچرخه درب وداغون) و دختر وپسرهای همسایه هامون رو میدیدم و با لبخندی تلخ حسرت میخوردم .
اما بعد از ازدواج همسری بسیار روشنفکر (واسه زمان خودش) داشتم، درهر مورد تابو شکنی حمایتم میکرد ،بمن دوچرخه سواری و موتور سواری (دنده اتومات ودنده ای ) و… یادم داد (البته با لباس مردونه شبها دیر وقت ویا اگه روز بود نقاطی میرفتیم که سگ پر نمیزد)
ولی حالا که ما پا بسن گذاشتیم زمونه خیلی فرق کرده ، حدود دوسالی هست که یک دوچرخه خععععلی باحال خریدم ووقت وبی وقت عقده های کودکیم رو با دوچرخه سواری جانانه خالی میکنم ،تقریبا تمام خریدهایم رو با دوچرخه انجام میدم .
این منم

حالا حساب کنید روزی ازادی بیشتر بشع ومن رو با این تیپ رو دوچرخه ببینید 😆
بعد دوچرخه سواری از شدت رکاب زدن وعرق کردن این دیگه چه حالتی میشععع


نکته:به نقل ازعمام راحل که میفرماید :من ورزشکار نیسم ولی ورزشکاران رو دوست دارم(این صحنه رو تو نوفل لوشاتو فرانسه دیده بود وچنین پیامی داد) عزیزان ورزش کنید، بخصوص دوچرخه سواری خیلی مفید وکم خرج و پرفایده هست.