« خود گوزی و خود خندی »به به چه هنرمندیم / ما امت گوسفندیم
شب تا به سحر بع بع ، در حال غرولندیم / ما امت گوسفندیم
در گوشه هر منبر بر سر زده می نالیم / ما کور و کر و لالیم
در قعر کثافت ها پشتک زده خرسندیم / ما امت گوسفندیم
یک عده به آزادی پیمان شرف بستند / از ظلم و ستم رستند
ما جان و دل خود را بر کاه و علف بندیم / ما امت گوسفندیم
باید که یکی قلدر ، دائم سر ما باشد / یا سرخر ما باشد
با گله ای از کفتار عمری که به پیوندیم / ما امت گوسفندیم
درگیر نجاست ها ، تسلیم خرافاتیم / آفات در آفاتیم
ما معجزه عالم ، ماتحت خداوندیم / ما امت گوسفندیم
هی ناله و هی زاری ، هی قصد خودآزاری/ مانند خر گاری
از چاله به چاه هر دم خود را که درافکندیم/ ما امت گوسفندیم
گویی که به جای مغز انگار پهن داریم/ یا مشتی لجن داریم
از پنجه پا تا سر تا خرخره در گندیم / ما امت گوسفندیم
آنان که به گا دادند این مملکت ما را با لشکری از ملا
گشتند همه آغا ! از بس که خردمندیم / ما امت گوسفندیم
40 سال که ملایان ریش همه خندیدند / ریدند و همه ریدند
ما در پس شان خندان اندر طلب قندیم / ما امت گوسفندیم
هر گاه که یک گرگی آمد سر بام ما / فردا شد امام ما
گور خودمان را ما با پنجه خود کندیم / ما امت گوسفندیم

مهدی یعقوبی

منبع

https://khorafe.blogspot.com/